fic hxh ♥♥¾ยัยน่ารักติดกับใจนายหน้ากวน¾♥♥
8.8
เขียนโดย kaporwwyhappy
วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.02 น.
36 ตอน♥♥♥
43 วิจารณ์
76.41K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2557 06.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
35) เกือบไปแล้ว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด/อ๊ากกกกกกกกกกกก"
เสียงอวดควรของผู้คนดังขึ้นมา ทำให้ฉันกับคิรัวร์ถอนอ้อมกอดกันก่อน แล้วเปิดประตูแง้มๆดู ก็เห็นหญิงชายคู่หนึ่งล้มลงไปนอนจมกองเลือด ข้างๆมีเจ้าตุ๊กตาลิงอยู่
"ค...คิรัวน์ทำยังไงดี มันหาเราเจอแล้ว"ฉันบอกเสียงสั่น
"นั่นสิ แย่ล่ะ มันเดินมาหาเราแล้ว"
Writer say
แอด
เจ้าตุ๊กตาเปิดประตูเข้ามา มันมองรอบห้อง แล้วเดินสำรวจ มันเห็นอะไรบางอย่างในกล่อง เลยลองเปิดกล่องนั้น ก็พบเพียงหนูสองตัวอยู่ในกล่อง มันจึงปิดกล่องแล้วเดินออกไป
"มันไปแล้วคิรัวร์"เสียงกล่องใบข้างๆดังขึ้น
"อ่ะ ไปแล้วหรอ"คิรัวร์พูด
ฉันแทบหน้าแดงปรี๊ดเพราะเราอยู่ในกล่องในสภาพนี้
"เฮ้ยทำไมกล่องเปิดไม่ได้อ่ะ=.=;;;"คิรัวร์พูดแล้วพยายามดัน
ลืมบอกไป กล่องที่เราอยู่มันเป็นกล่องเหล็กน่ะ ตอนแรกก็เข้ามาได้แหละ แต่ตอนออกมันออกไม่ได้T^T
"เห๊ ไมอ่ะO_O"ฉันถาม
"กล่องนี้มันถูกล็อค!!!"เขาตกใจมากแต่ก็ขยับไปไหนไม่ได้
แล้วชุดฉันมันก็ดันอยู่ข้างนอกอีก ไอ้ลิงนั่นมันคงเห็นเป็นผ้าขี้ริ้วละมั้ง เลยไม่สนใจ
"ให้ตายเถอะเราต้องอยู่ในสภาพนี้อีกนานไหมเนี่ย แล้วหน้าอกเธอก็ทับอยู่บนตัวฉันด้วย-///-"แง ฉันอยากลุกจะตายอยู่แล้วT//T
"แล้วใครให้เข้ามาแบบนี้ล่ะ"ฉันบ่น
"ครับๆผมเอง แล้วจะทำยังไงดี ทั้งร้อนทั้งอึดอัดแบบนี้"เขาก็บ่น
แง บอกทีว่านี้คือฝัน จริงสิ ฝัน!!!
ทางเรียวตะ<เรียวตะ พูด>
"แฮกๆ ไม่ไหวแล้วค่ะ วิ่งมาเป็นชั่วโมงแล้ว"ยัยคานะบ่นพร้อมลดฝีเท้า
"ไม่ได้น่ะยัยลูกหมา"
ที่ผมเรียกยัยนี้ว่า ยัยลูกหมา เพราะดูสิอ่อนแออย่างกับอ่ะไร
"ฉันไม่ใช่ลูกหมาน่ะ*ค่ะ^*"ยัยนี้ค้าน
"เธอนี้ใสซื่อจริงๆ- -*"ผมบ่น
"เอ๊ อะไรของนาย ฉันไม่ใช่ลูกหมาน่ะค่ะ"ยังเถียงต่อ
"เอาเถอะๆ"ผมเหนื่อยที่จะมาเถียงกับยัยนี้แล้ว
"ว๊าย!!!"เฮ้ย ยัยนี้เป็นอะไร
"เป็นอะไร"ผมหันไปถาม
ยัยนี้ลมถลาลงไปกับพื้นเลย ไม่ไหวซุ่มซ้ามจริงๆ
"เจ็บ..."ยัยนี้ชี้ไปที่ขา ขาพริกนี้หน่า ส้นเลย
"เธอวิ่งไม่ไหวแน่ ขี่หลังฉันดีกว่าไหม"ผมบอก
"จะดีหรอค่ะ"
"เอาเถอะ เร็วเข้า"ผมเร่งจนยัยนี่ต้องจำใจขึ้นมา
"ว้าย"ยัยนี้กอดผมแน่นเพราะผมวิ่งไปเร็วมาก
"จับดีๆก็แล้วกัน ระวังตก"ผมบอกแล้ววิ่งต่อไป
เสียงอวดควรของผู้คนดังขึ้นมา ทำให้ฉันกับคิรัวร์ถอนอ้อมกอดกันก่อน แล้วเปิดประตูแง้มๆดู ก็เห็นหญิงชายคู่หนึ่งล้มลงไปนอนจมกองเลือด ข้างๆมีเจ้าตุ๊กตาลิงอยู่
"ค...คิรัวน์ทำยังไงดี มันหาเราเจอแล้ว"ฉันบอกเสียงสั่น
"นั่นสิ แย่ล่ะ มันเดินมาหาเราแล้ว"
Writer say
แอด
เจ้าตุ๊กตาเปิดประตูเข้ามา มันมองรอบห้อง แล้วเดินสำรวจ มันเห็นอะไรบางอย่างในกล่อง เลยลองเปิดกล่องนั้น ก็พบเพียงหนูสองตัวอยู่ในกล่อง มันจึงปิดกล่องแล้วเดินออกไป
"มันไปแล้วคิรัวร์"เสียงกล่องใบข้างๆดังขึ้น
"อ่ะ ไปแล้วหรอ"คิรัวร์พูด
ฉันแทบหน้าแดงปรี๊ดเพราะเราอยู่ในกล่องในสภาพนี้
"เฮ้ยทำไมกล่องเปิดไม่ได้อ่ะ=.=;;;"คิรัวร์พูดแล้วพยายามดัน
ลืมบอกไป กล่องที่เราอยู่มันเป็นกล่องเหล็กน่ะ ตอนแรกก็เข้ามาได้แหละ แต่ตอนออกมันออกไม่ได้T^T
"เห๊ ไมอ่ะO_O"ฉันถาม
"กล่องนี้มันถูกล็อค!!!"เขาตกใจมากแต่ก็ขยับไปไหนไม่ได้
แล้วชุดฉันมันก็ดันอยู่ข้างนอกอีก ไอ้ลิงนั่นมันคงเห็นเป็นผ้าขี้ริ้วละมั้ง เลยไม่สนใจ
"ให้ตายเถอะเราต้องอยู่ในสภาพนี้อีกนานไหมเนี่ย แล้วหน้าอกเธอก็ทับอยู่บนตัวฉันด้วย-///-"แง ฉันอยากลุกจะตายอยู่แล้วT//T
"แล้วใครให้เข้ามาแบบนี้ล่ะ"ฉันบ่น
"ครับๆผมเอง แล้วจะทำยังไงดี ทั้งร้อนทั้งอึดอัดแบบนี้"เขาก็บ่น
แง บอกทีว่านี้คือฝัน จริงสิ ฝัน!!!
ทางเรียวตะ<เรียวตะ พูด>
"แฮกๆ ไม่ไหวแล้วค่ะ วิ่งมาเป็นชั่วโมงแล้ว"ยัยคานะบ่นพร้อมลดฝีเท้า
"ไม่ได้น่ะยัยลูกหมา"
ที่ผมเรียกยัยนี้ว่า ยัยลูกหมา เพราะดูสิอ่อนแออย่างกับอ่ะไร
"ฉันไม่ใช่ลูกหมาน่ะ*ค่ะ^*"ยัยนี้ค้าน
"เธอนี้ใสซื่อจริงๆ- -*"ผมบ่น
"เอ๊ อะไรของนาย ฉันไม่ใช่ลูกหมาน่ะค่ะ"ยังเถียงต่อ
"เอาเถอะๆ"ผมเหนื่อยที่จะมาเถียงกับยัยนี้แล้ว
"ว๊าย!!!"เฮ้ย ยัยนี้เป็นอะไร
"เป็นอะไร"ผมหันไปถาม
ยัยนี้ลมถลาลงไปกับพื้นเลย ไม่ไหวซุ่มซ้ามจริงๆ
"เจ็บ..."ยัยนี้ชี้ไปที่ขา ขาพริกนี้หน่า ส้นเลย
"เธอวิ่งไม่ไหวแน่ ขี่หลังฉันดีกว่าไหม"ผมบอก
"จะดีหรอค่ะ"
"เอาเถอะ เร็วเข้า"ผมเร่งจนยัยนี่ต้องจำใจขึ้นมา
"ว้าย"ยัยนี้กอดผมแน่นเพราะผมวิ่งไปเร็วมาก
"จับดีๆก็แล้วกัน ระวังตก"ผมบอกแล้ววิ่งต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ