fic hxh ♥♥¾ยัยน่ารักติดกับใจนายหน้ากวน¾♥♥

"เราจะเริ่มกิจกรรมกันน่ะค่ะ  แต่เราจะมีกิจกรรมเล็กน้อยๆให้พวกคุณทำกันสะก่อน"เสียงยัยพิธีกรดังขึ้น

พึมพำๆ

     เสียงผู้คนซุบซิบกัน เพราะกิจกรรมนี้ไม่ได้อยู่ในตารางงานของเรา ซึ่งฉันก็งงเหมือนกัน

"คิรัวร์ ฉันจำได้ว่าไม่ได้อยู่ในตารางงานเราน่ะ"ฉันสะกิดคิรัวร์

"นั่นสิ คงมากระทันหันล่ะมั้ง"เขาบอก

"กิจกรรมนี้มีชื่อว่า Hide-and-Seek "Hide and seek บ้าอ่ะไรฟะ(เห้ยนางเอกน่ะโว้ยยยยย)

"ให้ผู้คนในงานไปซ่อนที่ไหนก็ได้ในโรงแรมแห่งนี้ อย่าให้โดนเจ้าสาบะยูกิจับได้ก็พอ"ยัยนี้พูดแล้วชี้ไปที่ตุ๊กตาลิงตัวหนึ่ง มันอยู่ในกรง ตาสีดำน่ากลัว ชักอยากออหไปจากที่นี้สะแล้ว

"แต่มีอยู่ว่า ห้ามออกจากโรงแรมนี้เด็ดขาด เพราะประตูได้ล็อคไว้หมดแล้ว และฉันไม่รับประกันว่าเจ้ายูกิ จะไม่ฆ่าคุณ"คำสุดถ้ายของยัยพิธีกรทำให้ฉันรู้สึกความกลัวของคนในห้องนี้ทันที

     ฉันลองใช้เงียวมองดูเน็นของตุ๊กตาตัวนั้น มันมีเน็นจริงๆด้วย!!! คนที่ควบคุมอยู่คงอยู่แถวๆนี้แน่

"ผู้รอดจะมีเพียง3คู่ ขอให้โชคดีค่ะ..."เสียงยัยพิธีกรเงียบลง แสงไฟทั้งหมดถูกดับลงหมด     

     อยู่ดีๆก็มีแสงไฟออกมาจากตาของเจ้าตุ๊กตาลิง แล้วมันก็พังกรงออก ทุกคนแจกตื่นวิ่งหนีกันหมด มีคนวิ่งชนฉันจนฉันล้มลงไปหัวกระแทกพื้น แถมยังมีคนเหยียบฉันซ้ำอีก ฉันนอนอวดควรด้วยความเจ็บปวด 

"คริสตัล!!!"เสียงคิรัวร์เรียกฉัน แล้ววิ่งมาอุ้มฉัน พร้อมออกตัววิ่งให้เร็วที่สุด ในขณะที่ฉันแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอ่ะไรอีกแล้ว

"เธอต้องไหวน่ะ"เขาบอก

"ฉ...ฉันไม่มีแรงแล้ว เจ็บไปหมดทั้งตัวเลย"ฉันขดตัวในอ้อมกอดเขา เขาคงจะเหนื่อยมากเลยที่แบกฉัน หอบใหญ่เลย

"ฉันจะพาไปซ้อนเอง ในห้องไม่ปลอดภัยแน่ๆ ต้องหาที่ก่อน อดทนไว้น่ะ"เขาพูดแล้ววิ่ง

     ตอนนี้เขาคงกลายร่างเป็นGod speed แล้วล่ะมั้ง สัมผัสได้จากแรงลมที่ตีหน้าฉันได้เลย

"ถึงแล้วที่นี้คงซ่อนได้"ฉันค่อยๆลืมตาก็พบว่าเราอยู่ในห้องใต้บันได มันดูมิดมาก แต่ก็ยังเห็นหน้ากันลางๆอยู่

"เจ็บชะมัด"ฉันบอกแล้วพยายามลุกจากอ้อมกอดของคิรัวร์ แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะล้มลงไปอีก

"อย่าพึ่งลุกสิ เธอยังไม่หายดี เธอเจ็บตรงไหน"เขากอดฉันให้แน่นกว่าดิม เหมือนไม่ให้ลุกไปไหน เขินอีะ-//-

"ต้นขา"ฉันบอก

     แล้วเขาก็ค่อยๆยกขาฉันขึ้นมาแล้วลูบๆดู

"โอ๊ยเจ็บน่ะ"ฉันอุทาน

"ขอโทษ เธอเจ็บใช่ไหม ช้ำเลย"เขาบอกแล้วค่อยๆนวดให้ เขามือเบาจริงๆ

"ขอบคุณน่ะ^^"ฉันบอกแล้วยิ้มให้

     เขาก้มหน้ามองมาที่ฉัน อยู่ๆก็หน้าแดงแปร๊ดเลย อะไรหว่า

"อ่ะไรหรอ"ฉันถาม

"เอ่อคือ..."

"บอกมาเถอะ"ฉันบอก

"เธอลองก้มดูเสื้อตัวเองสิ แล้วก็อย่ากรี๊ดด้วย-///-"เขาบอกแล้วหลบหน้าไปทางอื่น     

     พอฉันลองก้มดูก็แทบกรี๊ด เพราะอีอ้วนที่มันวิ่งชนฉันมันทำน้ำหกใส่เสื้อฉันเลย เห็นชั้นในตัวเองเลยT^T

"ของฉันก็เปียก"เขาบอกแล้วชี้ไปที่เสื้อตัวเอง คงโดนคนทำน้ำหกใส่เหมือนกัน คือสรุปเปียกทั้งคู่TOT

"ทำไงดีปล่อยไว้อย่างนี้ปอดบวมแน่"ฉันบอกอย่างเขินๆ

"คงมีแต่ต้องถอด"ช็อคแปปค่ะ0[]0

"แต่ฉันใส่ชุดเดรสน่ะ ถ้าถอดก็ต้องถอดหมดเลย>\\\<"เหลือแต่ชุดชั้นใน

"เธอถอดเหอะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอ่ะไรเธอ"เขารับปากแล้วหันหลังไป

     เอาเถอะ เริ่มหนาวแล้วด้วย ฉันถอดชุดเดรสออกจนเหลือชุดชั้นใน แล้วหันหลังกลับไปดูเขา เขาถอดแค่เสื้อ แต่ดูน้ำที่หกใส่เขาไม่ใช่เล่นเลย ฉันยังสังเกตเห็นอยู่เลยว่าเขาสั่นอยู่ ไม่ได้อย่างนี้เขาต้องป่วยแน่ๆ ฉันค่อยๆเขาไปกอดเขา เพื่อให้ความอบอุ่น

"ขอบใจน่ะ"เขากอดตอบ

"ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากเห็นนายเจ็บป่วย"คงทำได้แค่นี้แหละ