หึงโหด....รักร้ายแสนรัก

-

เขียนโดย ดีไวส์

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.30 น.

  6 ตอน
  1 วิจารณ์
  10.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2557 16.43 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ตอนที่ 4 (ลาราส)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        ผมมองเด็กน้อยที่ดื้อยาแล้วหลับไป ผมดูว่าหลับสนิทแล้วจึงเดินออกมายื่นชามข้าวต้มที่คนร่างเล็กในห้องกินเหลือไว้ให้ม่บ้านที่ยืนอยู่ตรงนั้น แล้วมุ่งหน้าไปเข้าห้องทำงานของตนเองที่อยู่ติดกับห้องนอนของผมที่ตอนนี้มีร่างเล็กๆของเด็กดื้อยานอนหลับอยู่ ผมมองเอกสารประวัติของเด็กน้อยที่นอนอยู่ขึ้นมาเปิดอ่าน แล้วนั่งลงบนเก้าอี้

        ‘หืมมมมมม นายณัฐพงศ์ วงษ์เกษร(ชื่อนี้เป็นชื่อที่คิดขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับชีวิตจริงนะค่ะ) ชื่อเล่น ซัฟไฟร์ ชื่อเพราะดีนี่ อายุ 19 ปี หือ?เรียนมหาลัยปี2 หมายเหตุเพราะเป็นเด็กเรียนดีและพัฒนาการเรียนรู้เร็วจึงได้เลื่อนชั้นมาระดับนึง(ตัวอย่างเช่นอยู่ป.5แล้วเรียนเก่งได้เลื่อนไปอยู่ป.6ก่อนเพื่อนน่ะค่ะ)เกิดวันที่xxx เดือนyyyปีzzzz ประวัติการเรียนเป็นที่หน้าพอใจเรียนดีเรียนเก่งน่าจะสอนไม่ยาก(สอนอะไรไม่ยากย่ะ) ผมอ่านไปเรื่อยๆจนได้รู้ว่าแม่หายออกจากบ้านไปได้ 4 ปีเพราะสามีเหลวไหลจนทนไม่ไหวแล้วทิ้งลูกเนี้ยนะ! ถูกพ่อขายเพื่อใช้หนี้ก้อนโต ยังไม่รวมกับเจ้าอื่นอีก และเท่าที่อ่านมามีประวัติที่ไม่ดีเท่าไรที่งที่ลูกออกจะดีขนาดนี้เนี้ยนะ แถมยังเป็นเด็กขี้โรคเพราะไม่ได้ซีดยาป้องกันอะไรเลยตั้งแต่เด็ก แถมอีกอย่างคือความดันต่ำสงสัยต้องพาไปหาหมอให้ซีดยาซะหน่อยแต่จะยอมง่ายไหมเนี้ยขนาดยายังกินยากขนาดนั้นเฮ้ออออ’

        ‘ก๊อกๆ’ ผมผละจากเอกสารข้างหน้าและมองไปที่ประตูที่ค่อยเปิดออกปรากฏร่างของหญิงชราแม่บ้านที่ดูแลผมกับบ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็กเดินเข้ามาในห้อง

        “คุณหนูที่คุณชายพามาตื่นแล้วนะค่ะ และดูท่าไข้จะลดลงเยอะแล้วล่ะค่ะ” สิ้นคำกล่าวของป้าแหวนก็เดินออกไปทำงานของแกต่อ ส่วนผมก็มุ่งหน้าไปห้องที่ผู้ป่วยร่างเล็กน้อยพักอยู่ทันที ผมเปิดประตูเข้าไปแอบเห็นแวบนึงว่าสะดุ้งแฮะ

 

 (ซัฟไฟร์)

          ผมสะดุ้งขึ้นเมื่ออยู่ๆประตูที่ปิดสนิทอยู่ก็เปิดออกพร้องกับร่างของชายหนุ่มดูภูมิฐานเดินเข้ามาในห้องแล้วตรงมาที่เตียงที่ผมนั่งพักอยู่หลังจากที่ตื่นได้ซักพัก

         “ตื่นแล้วหรอ” เสียงที่นุ่มดูน่าฟังทำให้ผมรู้ทันทีว่าเป็นคนที่ช่วยผมไว้คือคนตรงหน้าแน่นอน ดวงตาที่คม ดั่งที่โด่งจนน่าอิจฉา ปากสีซีด รูปร่างสูงใหญ่สมชายชาตรีที่ผมฝันว่าซักวันจะมี แต่ก็ไม่มีT^T

         “ฮะ ขอบคุณนะครับที่ให้ผมพักที่นี้ตอนที่ผมไม่ได้สติ” ผมกล่าวขอบคุณแล้วยกมือไหว้เขา

         “อืม ไม่ต้องไหว้หรอก ฉันชื่อว่าลาราสเรียกว่าราสก็ได้ เราล่ะชื่ออะไร? หืม” เขาพูดแนะนำตัวเองแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงที่ผมนั่งอยู่ พร้อมมองผมเพื่อรอคำตอบเรื่องชื่อ

         “ครับคุณราส ผมชื่อซัฟไฟร์ เรียกสั้นๆว่าไฟร์ก็ได้ครับ” เขามองผมแล้วยิ้ม และถามผมอีกครั้ง “เธอช่วยเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฉันฟังได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นเธอถึงไปอยู่ตรงนั้น” เขาถามผมพร้อมมองผมอย่างหาคำตอบผมมองเขาแล้วตอบกลับไป “ครับ ผม.....ผมจะเล่า”

-----------------------------ตัดฉับ------------------------------

555ตัดให้คนอ่านถีบ///หนีเกิบ/// อยากอ่านตอนต่อไปคอมเมนต์เลยจร้าว่ามีข้อผิดพลาดตรงไหนไหมอะไรยังไงนะค่ะ กำลังใจผู้แต่งค่ะ แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะอากาศร้อนก้อทำให้ไม่สบายได้เหมือนกันน๊า ขอบคุณที่อ่านค่ะ

                                            

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา