รักสุดใจ...นายสาวหล่อ
เขียนโดย 
Thetom
วันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.55 น.
แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2557 21.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) ฉันคือใคร ?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" แพร / แพรรี่ " เสียงออดอ้อนของสองสาวดังขึ้น พร้อมกัน ทันทีที่ได้ยินเสียงอีกฝ่าย ทั้งสองก็หันไม่มองหน้ากัน
" ไอ้ต๊อง / ยัยบ๊อง " ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกันพร้อมกับชื่อใหม่ที่ต่างฝ่ายต่างตั้งให้กัน
" เธอมาทำอะไรของเธอ " แซมมี่ชิงพูดก่อน
" ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ " ซัมเมอร์ไม่ตอบคำถามและยังถามกลับอีก
" ฉันก็มาหาแพร เพื่อนของฉันน่ะสิ " เสียงของแซมมี่แสดงความไม่พอใจ
" ฉันก็มาหาแพรรี่ " ซัมเมอร์บอกจุดประสงค์ของตน
" แพรน่ะมันเพื่อนฉัน ไม่ใช่เพื่อนเธอ " แซมมี่ตอบกลับแสดงอาการหวงแหนเพื่อนรัก
" ฉันน่ะรู้จักแพรรี่ก่อนที่เธอจะรู้จักอีก " ซัมเมอร์พูดด้วยน้ำเสียงแสดงความชนะ
" แพร / แพรรี่ แกจะไปไหน !! " ทั้งสองหันไปถาม แพรรี่ที่กำลังจะเดินไป และวิ่งตามไปทันที
" พวกแกสองตัวยังเห็นหัวฉันอยู่ด้วยเหรอ ฉันเห็นแกสองตัว เรียกชื่อฉัน และหลังจากนั้นก็ทะเลาะกัน แกจะให้ฉันมานั่งฟังแกสองตัวกัดกันตลอดเวลาเลยเหรอไง ฉันรำคาญ ! " พูดจบ แพรรี่ก็ตั้งท่าจะเดินไปต่อ
" ขอโทษ " ทั้งสองเอ่ยขอโทษแซมมี่ ด้วยความสำนึกผิด
" เออ ไม่เป็นไร ไปกินข้าวกัน " แพรรี่ตอบปัดๆไป เธอเองไม่ได้โกรธสองคนนั้นหรอก แต่เธอรำคญซะมากกว่า
ตลอดทางเดินทั้งสองเดินเบียดกันจนกระทั่ง
" อ๊ายย / เฮ้ยย " เสียงสองเสียงแสดงความตกใจ แพรรี่ที่คิดว่าทั้งสองทะเลาะกันจึงจะหันไปต่อว่า แต่ภาพที่เห็นก็ทำให้หน้าเธอ กลายเป็น 0.0 ทันที
" เฮ้ย พวกแกเป็นอะไรเนี่ย ใครก็ได้ช่วยด้วย " แพรรี่ร้องขอความช่วยเหลือจากผู้คนรอบข้าง เพื่อขอให้นำเพื่อนเธอไปส่งโรงพยาบาล
ณ โรงพยาบาล
" อือ ... ที่ไหนว่ะเนี่ย " ซัมเมอร์ บ่นเสียงงัวเงีย
" ตื่นแล้วหรอ แซมมี่ยังไม่ตื่นเลย " แพรรี่ ปรี่ไปหาซัมเมอร์ที่ตื่นก่อน ก่อนจะบ่นให้ซัมเมอร์ฟัง
" เรื่องของยัยนั่นสิ " ซัมเมอ์ที่ตื่นดีแล้วพูดเสียงไม่ใส่ใจนัก
" ทำไมแกพูดแบบนี้อ่ะ แกไม่ใช่หรอที่ชนมันตกบันได จนทำให้มันเป็นแบบนี้ " แพรรี่ต่อว่าซัมเมอร์ที่แสดงท่าทีไม่ใส่ใจแซมมี่
" เออ ฉันขอโทษ " ซัมเมอร์ตอบกลับเพราะขี้เกียจฟังแพรรี่บ่น
" อื้มมม .... โอ๊ยยย " แซมมี่ที่พึ่งตื่นร้องด้วยความเจ็บปวด
" แซมมี่ แกเป็นอะไร " แพรรี่รีบวิ่งมาหาแซมมี่ที่ร้องครวญครางอยู่บนเตียงคนไข้
" ใครคือแซมมี่ค่ะ ฉันหรอค่ะ " แซมมี่ถามด้วยเสียงงุนงง เธอไม่รู้จริงๆว่าเธอชื่ออะไร
" ก็ใช่น่ะสิ แกน่ะชื่อแซมมี่ อย่ามาทำเป็นจำไม่ได้ " แพรรี่ที่คิดว่าแซมมี่แกล้งจำชื่อตัวเองไม่ได้ก็บ่นให้ฟัง
" ฉันจำไม่ได้จริงๆค่ะ แล้วพวกคุณชื่ออะไรค่ะ " แซมมี่ที่ตอนนี้จำอะไรไม่ได้ถามคนตรงหน้าสองคนด้วยใบหน้าที่ใสซื่อ
" เฮ้ย ! แพรรี่ ไปตามหมอมาก่อน ฉันว่ายัยบ๊องนี่มันจำไม่ได้จริงๆ " ซัมเมอร์ที่นั่งเงียบอยู่นาน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียวรำคาญ ๆ
" ผมว่าความทรงจำของคนไข้ ได้หายไปบางส่วนนะครับ แต่ถ้าพวกคุณช่วยกัน ไม่นานเค้าก็จะกลับมาจำได้เหมือนเดิม " หลังจากที่คุณหมอพูดจบก็เดินจากไป จากห้อง
" แกนอนก่อนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเล่าประวัติแกให้ฟังเอง " แพรรี่พูดด้วยน้ำเสียงห่วงๆ และเธอก็ปล่อยให้เพื่อนทั้งสองของเธอนอนพักไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
