Perish Hell นรกหัวใจไพ่ตายสุดท้ายคือเธอ

[Brutal Talk]

“ปล่อยผมได้มั้ย มือผมแสบไปหมดแล้ว” เทลมองหน้าของฉันอย่างจริงจัง แต่ถ้าฉันทำตามที่เขาบอกเขาอาจจะทำร้ายฉันซึ่งกำลังขับรถอยู่ก็ได้นี่นา ดังนั้นมัดตัวไว้แบบนี้แหละดีที่สุด!

“ไม่ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อยู่นิ่งๆ” ที่เทลบ่นว่าแสบๆน่ะถ้าไม่พยามเอามือออกมันไม่แสบหรอกนะ หมอนี่มันพยศจนน่ารำคาญดีจริงๆ

“ผมไม่ตุกติกหรอกน่า” เขาพูดเหมือนกับรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่

“อ้อเหรอ แล้วตอนที่ฉันกำลังหยิบบัตรประชาชนจากกระเป๋านายทำไมถึงร้องลั่นอย่างกับโลกจะแตกแบบนั้นล่ะ!!” ฉันหันหน้าไปหาเทลที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วเลิกคิ้วถามก่อนจะหันหน้ามาขับรถต่อ

“ก็...คุณจับน้องชายผมอ่ะ”       

เอี๊ยดดดด!!!

   ล้อรถMini CupperF56MINI Hatchback บดขยี้ที่พื้นอย่างกะทันหัน ร่างที่นั่งอยู่ข้างๆฉันกระเด็นไปข้างหน้าจนกระแทกกับกระจกอย่างแรง

“โอ๊ย!!” ฉันรีบจอดรถข้างทางแล้วหันมาดูอาการคนที่นั่งข้างๆอย่างตกใจ ไม่นะ ไม่นะ ไม่!! ฉันพึ่งเคยจับไอ้นั่นของผู้ชายเป็นครั้งแรกเลย ความรู้สึกมันเหมือนกับ...บัตรประชาชน =_=;;

“นะ...นายเป็นไงบ้างอ่ะ” ฉันใช้มือสองข้างประครองน่าของเทลอย่างทะนุถนอมเพราะกลัวว่าเขาจะเจ็บอีกรอบ

“เจ็บจัง” เทลครางหงิงๆในคอและเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาก็เล่นเอาทำฉันเบิกตากว้าง

เลือด!

“อยู่นิ่งๆนะ” ฉันเอี้ยวตัวไปหยิบกระดาษเช็ดชูที่อยู่ใต้เบาะอย่างรีบร้อนแล้วรีบหันกับมาประคอใบหน้าของคนข้างๆอีกครั้ง บรรจงซับเลือดออกจากปลายคิ้วที่อยู่บนใบหน้าขาวซีด ริมฝีปากแดงสดและผมสีแดงเพลิง พอสังเกตหมอนี่ใกล้ๆแล้วหล่อเป็นบ้าเลยแฮะ

“อือ...เจ็บ เธอขับรถโดยเหยียบเบรกกะทันหันแบบนี้มันอันตรายนะ” ฉันซึ่งกำลังวุ่นอยู่กับเลือดหันมาสบตากับเทลแทบจะทันทีที่เขาพูดจบประโยค เอ่อ...หมอนี่กำลังขมวดคิ้วและทำหน้าดุๆเพื่อพยาม...สั่งสอนฉัน...งั้นเหรอ ไม่เห็นน่ากลัวหรือน่าเกรงขามสักนิด =_=;;

“นายนอนพักไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันแก้เชือกให้” พอเห็นเลือดที่อยู่บนกระดาษเช็ดชูแล้วฉันใจอ่อนยวบทันที เฮ้อ...ฉันผิดสินะ

ฉันเอื้อมมือไปแก้มัดให้กับเทล เลือดมันซิบๆตรงข้อมือด้วยแหละ นี่ฉันรุ่นแรงกับเขาขนาดนี่เลยหรอเนี่ย บ้าจริง! รุ่นแรงสิ ต้องรุ่นแรง ก็บริษัทของหมอนี่โกงเงินบริษัทของตระกูลฉันไปนะ...ก็ต้องรุนแรงและ ทรมารให้มากๆสิ แต่พอเห็นใบหน้าของเทลแล้วใจมันรู้สึกอ่อนยวบเหมือนผ้าที่ถูกปล่อยลงมาจากด่านฟ้ายังไงก็ไม่รู้

“ขอบคุณ แต่คุณไม่นอนด้วยกันหรอ? อ้อ ถ้ากลัวว่าผมจะฉุดหาโอกาสหนีลงจากรถล่ะก็ ไม่มีทางหรอก เพราะว่าถนนเส้นนี้ผมไม่รู้จักเลย แถมเงินก็ไม่ได้เอามาติดตัวด้วยเพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงหรอกว่าผมจะหนีรอดจากคุณไปได้”

“อยากมาพูดบ้าๆน่า ถ้าฉันกับนายนอนแล้วใครขับรถ ผีรึไง!” ฉันพูดน้ำเสียงตัดพ้ออย่างเหนื่อยหน่าย นี่ฉันเหนื่อยจริงๆนะ กะว่าจะจับไอ้ประธานบริษัท อำพันแสงอรุณ แต่งดันจับลูกชายของมันมาแทน เฮอะๆ ตลกสิ้นดี…

“เธอเหนื่อยแบบนั้นถ้าขับรถไปเผลอฟุบหลับแล้วจะเกิดอุบัติเหตุนะ”เทลขมวดคิ้วแล้วส่งสายตาดุแบบตำหนิติเตียนมาให้ฉัน เฮอะ แต่มีหรอว่าฉันจะกลัว

ฉันเอื้อมไปเปิดเบาะที่อยู่ด้านหน้าคนนั่งข้างๆ ในนั่นเป็นตู้เย็นขนาดเล็กที่ฉันสั่งทำกับบริษัทพิเศษ หมดเงินไปกับรถเล็กๆน่ารักๆนี้ไปมากกว่าล้านบาท ใช่...แพงกว่ารถคันนึงเสียอีก

“ฉันพึ่งไอ้นี่ได้” ฉันยื่นกระป๋องเล็กๆสีเขียวซึ่งมีตัวอักษรภาษาอังกฤษว่า NESCAFÉ

“...กาแฟ”เทลพูดออกมาลอยๆ ฉันเปิดกระป๋องกาแฟแล้วกระดกดื่มจนหมดขวด อ่า~รู้สึกดีฉะมัด ตาสว่างยันโต้รุ่งแน่

“แค่นี้ฉันก็ไม่ฟุบหลับแล้ว นายน่ะนอนไปเหอะ”ฉันเอี้ยวตัวเป็นรอบที่สามเพื่อปรับเบาะของเทลให้เอนลงมา

“เธอนี้ใจดีจังนะ” ร่างฉันค้างกลางอากาศไปเลย เฮือก!! แล้วฉันจะไปใจดีกับหมอนี่เพื่อ!!

“หุบปากแล้วหลับตานอนไปซะ!!!” ฉันตวาดใส่เทลทันทีพอก้นนั่งลงที่เบาะ แต่เขาหลับไปเรียบร้อยแล้วล่ะ =_=^ เฮ้อ...ฉันเปลี่ยนเกียร์เพื่อขับรถต่อไปพลางเคาะนิ้วเล่นๆที่พวกมาลัย บรรยากาศมันเงียบลงกว่าเดิมมาก แตกต่างจากไม่กี่นาทีก่อนที่เทลเอาแต่ของร้องอ้อนวอนฉันและเสียงเชือกถูไปมากับข้อมือเขา มันเงียบจนรู้สึกเหงาๆ ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ ฉันเป็นอะไรไปล่ะทีนี้ ยืนด้วยลำแข้งลำขาของตัวเองตั้งแต่เด็กๆ แล้วนี้มันอะไรกัน...ฉันกำลังเหงา...งั้นหรอ

ฉันเอื้อมมือไปเปิดเพลงฟังแล้วหรี่เสียงเบาๆเพราะเกรงใจคนที่กำลังหลับตานอนสู่ห้วงนิทราข้างๆ แล้วทำไมฉันต้องเกรงใจด้วย

Let them know that we’re still Rock n Roll

I don’t care about my makeup

ให้ทุกๆคนได้รู้ว่าเรายังคงร็อคแอนด์โรลอยู่นะ

ฉันไม่แคร์เรื่องแต่งหน้าหรอกนะ

I like it better with my jeans all ripped up

Don’t know how to keep my mouth shut

You say so what (what)

ฉันชอบเวลาที่กางเกงยีนส์ฉันมันขาดๆแหว่งๆมากกว่า

และฉันก็ไม่รู้ว่าจะหุบปากตัวเองยังไง

แต่เธอก็บอกว่า "แล้วไงล่ะ?"

เสียงเพลงดังกระหึมอยู่ในรถอย่างกับ Avril Lavigne มาเล่นคอนเสิตร์ในรถของฉันยังไงยังงั้น ฉันเหลือบตาไปมองคนที่นอนขมวดคิ้วเหมือนรำคาญอยู่ ฉันบ้าไปแล้วแน่ๆที่รู้สึกซะใจอย่างบอกไม่ถูก =_=;;

Some some how

It’s a little different when

I’m with you

You know what I really am

All about

You know how it really goes

ยังไงก็ตาม

มันค่อนข้างจะต่างไป

เวลาที่ฉันอยู่กับเธอ

เธอรู้ว่าตัวฉันจริงๆเป็นยังไง

ทุกๆอย่างเลย

เธอก็รู้สึกว่าเกิดอะไรขึ้น

พรึ่บ

คนข้างๆฉันกระเด้งตัวลอยมานั่งเหมือนเดิมอีกครั้งทำเอาฉันตกใจจนสะดุ้ง ลุกดีๆไม่เป็นรึไงวะ

“ทำไมไม่นอน” ฉันถามห้วนๆ ที่จริงก็รู้กันอยู่แล้ว เสียงเพลงดังเกินลิมิตเดซิเบลที่คนอื่นพอจะรับได้ขนาดนี้ นอนได้ก็นับถือแล้วล่ะ

“เธอแกล้งผม” เทลงัวเงียตอบออกมาอย่างมึนๆ

“ไหนล่ะ หลักฐาน” ฉันเลิกคิ้วและเบะปากออกอย่างสนุก...สนุกกับการได้แกล้งคนที่นั่งข้างๆ

“เธอเปิดเพลงดังจนผมนอนไม่หลับ” ฉันมองเทลผ่านกระจกรถ เขากำลังเม้มปากแน่นอย่างขัดใจ

“นายไม่มีหลักฐานสักนิดแล้วยังมากล่าวหาฉันอีก เดี๋ยวเอาแส้ฟาดเข้าให้หรอก” ฉันล้อเล่นนะ ใครมันจะไปพกของแบบนั้นกันล่ะวะ -__-;;  

“เธอเป็นพวกสาย S ขนานแท้จริงๆด้วยสินะ”เทลทำหน้าเย้ยๆพอฉันพูดว่าจะเอาแส้มาฟาด เหอะ ฉันขับรถอยู่นะเว้ยจะเอื้อมไปหยิบแส้อีท่าไหนแล้วฉันก็ไม่มีมันด้วย!

“นายว่าไงนะ” ฉันตวัดสายตาไปหาเทลอย่างหาเรื่อง S…มันคืออะไรวะ Social เหรอะ หรือว่า Spaghetti จะยังไงก็ชั่งฉันรู้สึกสงสัยจนไม่ถามออกไปไม่ได้แล้วล่ะ

“เธอเป็นพวกสาย S”

“อะไรคือสาย S”

“สาย S คือพวกซาดิสต์” อ้อ แบบนี้นี่เอง หมอนี่กำลังเข้าใจผิดอยู่สินะ

“ฉันไม่ได้ซาดิสต์”

“สิ่งที่เธอทำอยู่เมื่อกี้ มันเรียกว่าซาดิสต์”

“หุบปาก ถ้าไม่อยากเจ็บตัวเป็นรอบที่สามของวัน” เทลเงียบฉับพันเหมือนกับถูกกด STOP ค้างไว้ไม่ให้ขยับ มันค่อนข้างที่จะดูโอเว่อร์สุดๆเลยนะ =_=

 ฉันขับรถมาจอดที่บ้านพักตากอากาศราคาปานกลาง ห้องนอนหนึ่ง ห้องน้ำหนึ่ง ไม่มีห้องครัวแต่ทำอาหารที่ระเบียงได้ ก็...ไม่ได้แย่ไปสักเท่าไหร่ล่ะนะ

“ในบ้านนี้จะมีห้องนอนแค่หนึ่งห้อง ซึ่งแน่นอนว่าฉันจะนอนบนเตียงนายนอนที่พื้นไปซะ ห้องน้ำฉันจะต้องได้อาบก่อนนายทุกครั้งจำไว้ ส่วนที่นี่ไม่มีห้องครัวนายจึงกินได้แค่มาม่าเท่านั้นและฉันจะออกไปกินข้างนอก แน่นอนนายจะต้องถูกขังเหมือนสัตว์ อ้อ! ถ้าฉันเผลอทำกุญแจหายอ่ะนะ ที่นี่ก็เหมือนห้องปิดตายดีๆนี่เอง เพราะว่าไม่มีกุญแจสำรอง ไม่ต้องถามอะไรให้มากความเข้าไปข้างในซะ!!” หลังจากประโยคบอกเล่าจบลงประโยคคำสั่งก็มาทันที อย่าหวังนะว่ามาอยู่กับฉันแล้วมันจะสบาย นายจะต้องเป็นอีเย็นถูกเขี่ยนถูกตีในเวอร์ชั่นผู้ชายมุ้งมิ้งแล้วล่ะเท็น(เย็น+เทล)

ฉันและเทลเดินเข้ามาในบ้านพักที่เรียบง่าย ไม่มีอะไรมากมาย แต่ฉันสั่งให้ลูกน้องตัวเองจัดการกับห้องนอนให้เป็นพิเศษ ใครจะไปที่นอนแข็งๆกันล่ะถูกมั้ย? เหนื่อยมาทั้งวันก็ต้องพักผ่อนให้คุ้มจะให้มาทนนอนเตียงแข็งๆแบบนอนบนหินมันก็ไม่ใช่เรื่อง

“นู่นห้องนอน นั่นห้องน้ำ และนี่ห้องกินข้าวของนาย” ประโยคสุดท้ายฉันชี้มาที่ที่ฉันและเทลยืนอยู่และใช่ มันไม่มีอะไรเลยนอกจากพื้นซึ่งมีกระเบื้องสีฟ้าปูนไว้เรียบร้อยแล้ว

“โต๊ะล่ะครับ”

“นายต้องนั่งกินกับพื้น จบนะ”

“อื้อ แล้วคุณล่ะ” เทลดูจะไม่ปัญหากับการต้องมานั่งกินข้าวที่พื้นสักนิด ซึ่งนั้นก็ดีแล้วล่ะเพราะถ้าแค่นี้ทนไม่ได้สิ่งต่อไปที่เขาจะเจอมันก็คงไม่ต่างจากนรกคุมที่ล้านสำหรับตัวเขาเอง แต่สำหรับฉันด่านต่อไปน่ะ มันพึ่งนรกคุมที่หนึ่งเองนะ

“อย่าลืมสิ ฉันจะไปกินข้าวข้างนอก ส่วนนายน่ะกินได้แต่มาม่าเท่านั้นแหละ!!”

แอบมาเพิ่มตอนแล้วเปลี่ยนชื่อเรื่องฮะ (‘ ‘;;) กว่าอัพเป็นชาติ แง้ๆๆๆ อา...จริงสิ เราว่าจะลองเปิดเรื่องใหม่เร็วๆนี่แหละ >_< ไปอ่านกันได้นะ!! แต่พล๊อตแตกต่างกันมากถึงมากที่สุดเลยล่ะขอบอก (^_^;) เรื่องที่จะเปิดใหม่เร็วๆนี่เป็นแบบ น่ารักสดใส คาวาอิสุดๆ แต่ไม่น่าเบื่อหรอกบอกให้ ^ ^ อ๊ะ แต่เรื่องนี่เราไม่เอามาลงใน Keedkean นะ เราอัพแค่ใน Dek-D จ้ะ ^ ^ เข้าไปอ่านนิยายเรื่องนี้ในเด็กดีได้น้าาา 

http://my.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=1134881