Help me!!!ช่วยด้วย พวกผมสะดุดรัก

  อูย...ปวดไปหมดทั้งตัวเลย นี่เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
"บิสเก็ต!!!คิรัวร์บิสเก็ตฟื้นแล้ว"เอนั่นใช่เสียงกอร์นรึปล่าวนะ
"ไหนยัยบิสเก็ตลืมตาให้สุดสิยัยบ้า"เสียงที่ดูกวนประสาทแต่ปนความห่วงใยมามาก นั่นน่าจะใช่คิรัวร์รึปล่าว
"อือเสียงดังชะมัดเลย"ฉันตอบแล้วรีบลืมตา แล้วลุกขึ้นนั่ง ฉันนอนอยู่บนฟูกเล็กๆ ในกระท่อมที่สุดแสนจะเล็ก
"ยัยบ้าต้องค่อยๆลืมตาสิ"คิรัวร์ดุฉันแล้วเดินไปหยิบน้ำมาให้
"เธอสลบไปนานมากเลยนะ"กอร์นพูดแล้วส่งแก้วน้ำกับยามาให้ ฉันจึงรีบกินจะได้ถามคำถามต่อไป
"ฉันสลบไปกี่ชั่วโมง"ฉันเริ่มถาม
"3วัน"กอร์นตอบทำเอาฉันอึ้ง แต่ก็ต้องตกใจกว่าเดิมที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนใหน!!! ตอนนี้ฉันใส่เพียงเสื้อยืดของคิรัวร์เท่านั้น แต่ฉันเตี้ยกว่าคิรัวร์มันเลยยาวลงมาหน่อยแต่ก็ไม่ได้คลุมเข่า
"ใครเปลี่ยนให้เสื้อผ้าฉัน"แน่นอน คำถามฉันทำให้2คนนั้นจุกเลยละ
"เอ่ม...ก...ก็พวกเรานี่แหละ-///-"คิรัวร์พูดไปหน้าแดงฉานไป
"กรี๊ดดดดดดด"แน่นอนทุกคนคงรู้ว่าเสียงใคร
"อย่าเพิ่งๆพวกเราไม่เห็นอะไรจริงๆนะ"กอร์นพูดแล้วเอามือปิดหน้า
"แล้วพวกนายจับส่วนไหนไปบ้างล่ะ"ฉันถามแล้วเอาผ้าห่มคลุมตัว
"มันก็ต้องมีบ้างแหละน่า-///-"คิรัวร์ตอบในขณะที่หน้ายังแดงอยู่ น่านจริงๆด้วย
"เออ เรื่องนี้ช่างมันเถอะ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหน"ฉันถามแล้วมองไปรอบๆห้อง
"ออ พอเราไปช่วยเธอกับเด็กผู้หญิงผมเขียวนั่นเสร็จ เราก็พาออกมาจนถึงผู้คุมสอบ เขาบอกว่าเริ่งการสอบไว้ทีหลัง พวกเธอตื่นเมื่อไหร่ค่อยสอบต่อ พวกเขาคงกำลังไปตรวจสอบอยู่ พวกเราเลยพาเธอมารักษาที่บ้านพักของผู้คุมสอบในสนามสอบรอบที่2"คิรัวร์เล่าให้ฟังยาวยืด
"แล้วเด็กผมเขียวละ"ฉันถามแล้วมองหา
"ให้พ็อคเคิลเป็นคนดูแลอยู่อีกห้องนะ"กอร์นตอบแล้วชี้ไปอีกห้อง
"พ็อคเคิลคือใคร"ฉันถามต่อ
"คนที่ตามพวกเรามาช่วยพวกเธอน่ะ"กอร์นตอบ 
"อ้าวทางนั้นฟื้นแล้วหรอ ทางนี้ก็ฟื้นแล้วเหมือนกัน"เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นดังขึ้น
"อือ พ็อคเคิลนี่บิสเก็ต"คิรัวร์ตอบแล้วแนะนำตัวให้ฉัน
"ครับยินดีที่ได้รู้จักนะ^^"อร๊ายยยย เวลาเขายิ้มโครตน่ารักเลยอ่ะ ว่าแล้วเขาก็ยื่นมือมาให้จับ
"ค่ะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"ฉันตอบแล้วยื่นมือไปจับมือพ็อคเคิล
"ออนี่เธอคนนี้ชื่อปอนด์นะ"พ็อคเคิลพูดแล้วผายมือไปหาคนข้างหลัง ซึ่งฉันไม่ทันสังเกตุว่าตามมาด้วย
"ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ^^"ปอนด์พูดแล้วยิ้มมาให้ น่ารักจริงๆ
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน เธอเดินมาไหวด้วยหรอ"ฉันถามก็จริงหนิ ฉันยังลุกไม่ไหวเลย ปอนด์โดนไปเยอะกว่าฉันแต่กลับเดินได้
"ก็ได้ฉันประคองนี่แหละ ปอนด์บอกว่าอยากจะขอบคุณเธอที่เธอวิ่งไปช่วยนะ"พ็อคเคิลตอบแทน
"ไม่เป็นไรหรอก^^"ฉันตอบแล้วหันไปยิ้มให้ปอนด็ โอ๊ย!!!อยู่ดีๆก็รู้สึกเจ็บตรงสีข้างขึ้นมา 
"บิสเก็เป็นอะไรใหม"กอร์นถามในขณะที่ฉันนั่งกุมสีข้างอยู่
"ยัยนั่นคงเจ็บตรงสีข้างอยู่นะ ก็โดนแทงยาพิษตรงสีข้างพอดี"คิรัวร์ตอบคำถามกอร์นแทนฉันคงเพราะเขารู้ว่าฉันปวดจนพูดไม่ออก
"ให้บิสเก็พักก่อนเถอะ เหดียวฉันก็จะพาปอนด์ไปนอนพักแล้ว"พ็ฮคเคิลพูดแล้วประคองปอนด์ไปที่ห้อง
"ใช่เธอเองก็นอนพักเถอะ"กอร์นพูดจบก็กดตัวฉันลงไปนอน แล้วห่มผ้าให้ตามเดิม
"อือ"

แถมๆ ถึงคู่นี้จะตายจากเรื่องHunter x hunterแล้ว แต่พวกเขาจะอยู่ในใจเราตลอดไปT^T