วุ่นนักรักร้ายๆ

 
วุ่นนัก......รักร้ายๆ  ตอนที่ 1
 
 
กรี้งงงงงงงงงงงง...........
 
“ห้าว.....อืม...ตื่นแล้วๆปลุกอยู่ได้รำคาญ”  วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกครับ  ผมสอบติดมหาลัยที่ดังที่สุดและแพงที่สุดแล้วรู้ไหมครับว่าผมติดคณะอะไร  ก็วิศวะไงครับ  ก็ไม่ได้ดีใจเท่าไหร่หรอกก็งั้นๆ  มีคนบอกว่ารุ่นพี่ที่นี้โหดมากแถบกฎเยอะอีกตางหาก  ต้องตรงต่อเวลา  ต้องเคารพรุ่นพี่ บลาๆๆๆๆ ฮึฮึ   คุณคิดว่าผมกลัวไหมก็หวั่นๆนิดหน่อย
 
พล่ามมาเยอะแล้วผมขอแนะนำตัวเองเลยแล้วกันนะครับ  ผมนาย ภคนันท์   ศิระวงศ์เจริญ  ชื่อเล่นชื่อ สปาร์ค ครับผมอายุ  18  ปี  เป็นลูกนักธุรกิจรวยพอตัวครับ   ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างนี้สาวที่ไหนไม่ชอบก็บ้าแล้ว  วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกไปสายหน่อยคงไม่เป็นไร  อ่อ...ผมลืมบอกไปว่าผมมีเพื่อนอีกสองคนชื่อ  โมเม้นกับปาร์ตี้
 
Truuuuuu  Truuuuuu............
Truuuuuu  Truuuuuu............
 
อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังสงสัยเป็นไอ้เพื่อนเวรสองตัวของผมแน่นอนเลย  โอ้ยรำคาญโว้ย  กรูจะนอนนนนนนนน
ตี๊ด...
“ไอ้ปาร์คคคคคค   เมื่อไหร่มึงจะมา”  โอ้ย..แก้วหูจะแตก แม่มตะโกนมาได้  ผมเดาอะไรไม่เคยพลาดถ้าผมแทงหวยคงถูกไปแล้วละ คนที่โทรหาผมคือไอ้โมเม้นครับ
“เออๆ  กูไปตอนไหนก็ตอนนั้นแหละ”
“มรึงรีบมาเลยนะ ไอ้ปาร์ค  ไม่งั้นมีหวังมึงเป็นศพแน่วันนี้”
“ใครกล้าทำกรู”  ใครมันจะกล้าทำผม
“ก็กรูนี้แหละ  เร็วเลยมรึงกรูกับไอ้ตี้รออยู่”
“เออๆ   ติ๊ด” ผมพูดเสร็จก็ตัดสายมันทิ้งเลยครับ  ผมไม่ได้กลัวมันหรอกครับแต่สงสารที่มันมารอผม  ผมเป็นคนรักเพื่อนครับเพราะผมมีกันแค่สามคนเพราะไม่มีใครคบพวกผม55555
 
 
ตอนนี้ผมมาถึงมหาลัยแล้วครับ  ผมได้ยินเสียงเอะอะกันอยู่เหมือนจะเป็นที่หอประชุมในมหาลัยละมั้ง
“น้องๆครับ  ยินดีต้อนรับน้องๆทุกคนนะครับ”  ผมเดินมาตามเสียงก็เจอต้นเสียงแล้วครับ
“พี่ขอแนะนำตัวเลยนะครับพี่ชื่อ  พี่ธีร์ นะครับ”
“อ้าวน้อง....น้องคนนั้นนะ” อยู่ๆพี่คนที่ชื่อธีร์ก็หันมาเจอผมที่กำลังยืนดูอยู่  อุดส่ามาเงียบๆแล้งยังเห็นอีก  ผมก็เดินเข้าไปอย่างหน้าตาเฉย
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด” ไม่ต้องตกใจครับ  ก็คนมันหล่อก็ต้องมีคนกรี๊ดเป็นธรรมดา
“มาสาย  ต้องโดนทำโทษ”
“เรื่องอะไรอะ  มาสายแค่นิดเดียวเอง”
“แค่วิเดียวก็ถือว่าสาย  แล้วเรามีกฎ”
“แล้วถ้าผมไม่ทำละ”  ผมหันไปพูดกับพี่ธีร์ทำหน้าตายียวนกวนประสาทใส่ซะเลย
“น้องคิดว่าน้องเป็นใครถึงกล้ามาท้าพี่” ตอนนี้พี่ธีร์เหมือนจะอารมณ์เสียแล้วครับ
“ก็เป็นคนหล่อไงละคร๊าบบบบบ”
“ไอ้นี่นิ..”
“แน่จริงก็เข้ามาเลยครับเพ่”
“เฮ้ย..ไอ้ปาร์ค” ผมกำลังจะถูกรุ่นพี่งับหัวครับแต่ดีที่เพื่อนผมทั้งสองเข้ามาขวางทางไว้
“พี่ครับผมขอเถอะครับ เพื่อนผมมันก็ปากดีไปงั้นแหละ” ไอ้ตี้มึงจะเข้ามาขวางทำไมวะ
“ฮึฮึ...ปากดีนักนะ”
“กรี๊ดดดดดดด  กรี๊ดดดดดดด   หล่ออะแก” 
“ใช่หล่อมากเลย” 
“อยากรู้จังว่าเขาคือใคร” เสียงกรี๊ดและเสียงต่างๆไม่ใช่เสียงผมหรอกครับแต่เป็นพวกเก้งทั้งหลายที่นั่งอยู่ครับมีผู้หญิงบ้างบางคนแต่ก็ส่วนน้อย  แล้วพวกเขากรี๊ดอะไรกัน  แล้วไอ้คนที่พูดเมื่อกี้มันคือใคร  ไหนขอดูหน้าหน่อยดิ  ไม่รอช้าผมรีบหันไปดูที่ต้นเสียงเลยครับ  พอผมหันไปเท่านั่นแหละ  แม่มหล่อลากใส่เลยวะ.....แต่เสียใจหล่อน้อยกว่าผมหน่อยนึง
“นายนะ  ดูท่าจะแสบใช่ย่อยเลยนะ” คนที่พูดยืนพิงกับเสาอย่างเท่เลยครับ
“ไม่แสบ  ไม่ซ่า  ไม่กล้า  ไม่ใช่สปาร์ค  ขอบอกไว้ก่อน”  เรื่องไรผมจะยอมมันละครับ มาถึงก็มาโกยเรทติ้งของผมไปหมด
“งั้นเหรอ...ฮึฮึ” ดูมันพูดสิครับ
“เออ”  ผมเดินเข้าไปพูดใส่หน้ามันเลยครับ  ไม่สนว่ามันจะเป็นใคร
“แล้วนายรู้ไหมว่าชั้นเป็นใคร”  แล้วกรูจะไปตรัสรู้ได้ไงฟะ
“ตัวนายเองยังไม่รู้ว่านายเป็นใคร  แล้วกรูจะรู้ได้ไง”
“แล้วอยากรู้ไหมละ” ตอนนี้ไอ้หมอนั้นมายื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมแล้วพูดด้วยเสียงที่เย็นเยือก  ทำเอาผมเสียวสันหลังวาบๆเลย  แต่คิดว่าผมจะกลัวเหรอ
“ไม่จำเป็น”  ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินไปนั่งกับไอ้เพื่อนสองคนของผมแล้วครับ หลังจากที่พวกมันโดนรุ่นพี่ไล่ให้ไปนั่ง
“เรายังมีเวลารู้จักกันอีกนาน” มันเดินเข้ามานั่งยองๆใกล้ผมแล้วก็พูด  ปากมันแทบจะงับหูผมอยู่แล้ว
“เออ....ขอโทษด้วยนะครับพี่บะ....”พี่คนที่ชื่อธีร์กำลังจะพูดขอโทษไอ้โหดคนนั้นแต่ไม่ทันจะขอโทษพี่แกก็เดินไปแล้ว  แล้วทำไมต้องขอโทษมันด้วยฟะ แล้วแม่มก็เดินไป เอ๋อแดรกกันหมดเลยครับ
“พี่ถือว่านี้เป็นความผิดครั้งแรก พี่จะยังไม่ทำโทษ แล้วอย่าไปทำปากหมาใส่ใครอีกละไม่งั่นนายคงอยู่คณะนี้ลำบากแน่”  พี่ธีร์หันมาพูดกับผม
“เอาละ  พี่ชื่อพี่พัฒน์  นะครับ  คนที่ยืนข้างขวาชื่อพี่โอเนลและก็คนที่ยืนข้างซ้ายชื่อพี่แมมมอสครับ”  พี่แต่ละคนแนะนำชื่อให้น้องๆรู้จัก  ขอบอกว่าคณะนี้มีแต่คนหน้าตาดีๆทั้งนั้นเลยครับ
“ไหนๆ น้องก็รู้จักพี่ๆทุกคนแล้ว พี่อยากให้น้องแนะนำตัวให้พี่และเพื่อนๆได้รู้จักน้องๆบ้าง”
“พี่จะให้พี่โอเนลทำให้ดูนะครับ ว่าเราจะแนะนำชื่อเรายังไง  เฮ้ย.....ไอ้เนล”  พี่พัฒน์หันไปพูดกับพี่โอเนลที่มัวแต่เล่นมือถืออยู่
“อะไร” พี่แกยังไม่ยอมเงยหน้าจากโทรศัพท์เลยครับ
“มึงมาสอนน้องแนะนำตัวดิ” เหมือนว่าพี่เนลอะไรนั้นจะไม่ได้ฟังที่เพื่อนตัวเองพูดสักเท่าไหร่
“ก็ให้ไอ้มอสสอนไปดิ ไม่เห็นไงกรูทำไรอยู่”  พี่แกยังคงขะมักเขม้นในการเล่นเกมส์อยู่
“แต่มันหน้าที่มึงนะโว้ย” คราวที่พี่พัฒน์เดินเข้าไปดึงมือพี่เนลเลยละครับ  ผมคิดว่าพี่ๆควรไปตกลงกันให้เรียบร้อยก่อนนะ ผมเบื่อ....
“เออ  ก็ได้วะ  แป๊ปกูเก็นโทรศัพท์ก่อน  แม่ม”  พี่เมลพูดอย่างงุดหงิดแต่ก็ยอมเดินมาสอนพวกผมครับ
“สวัสดีครับน้องๆ  เดี๋ยวพี่เนลคนนี้จะสอนน้องๆเองนะครับ”  พอพี่แกเงยหน้ามาแค่นั้นแหละ แม่ม.....หล่อวะแต่ออกแนวไปทางน่ารักมากกว่า  ตานิด  จมูดหน่อย  หน้านี่ใสกิ๊งเลยครับ  หน้ารักน่าฟัดเลยละครับ
“ผมชื่อ โอเนล  ผมชื่อโอเนล ชอบทำท่าอย่างนี้ๆ  ชอบทำท่าอย่างนี้อย่างนี้”
“5555555555555” เสียงน้องๆปีหนึ่ง
“วิ๊ดวีว.......”  เสียงนี้เป็นเสียงของเพื่อนพี่เขานั่นแหละครับ
“555555555 ” พวกเรายังคงขำกันอยู่ก็พี่แกทำท่าโลมาของลูลู่ ลาล่า  จะว่าน่ารักก็น่ารัก  ขำก็ขำ
“ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบ” พี่แกทำเสร็จก็เดินไปเล่นเกมส์ต่อ  พี่เนลดูไม่ค่อยเขิลเท่าไหร่สงสัยทำบ่อยจนชินแล้ว
“ทุกคนเข้าใจแล้วใช่ไหมครับ  ถ้างั้นเริ่มจากน้องผู้หญิงคนนั้นคนแรกเลยนะครับ” พี่พัฒน์เดินเข้ามาแทนที่แล้วให้เพื่อนผู้หญิงทำก่อน  แต่ผมยังสงสัยว่าไอ้คนเมื่อกี๊เป็นใคร???
“หนูชื่อ มายด์  หนูชื่อมายด์  ชอบทำท่าอย่างนี้ๆ  ชอบทำท่าอย่างนี้ๆ”
“55555555555”
“สุดยอดครับน้องมายด์  นั่งลงได้  คนต่อไปครับ” หลังจากนั่นก็ลุกขึ้นมาเต้นทำท่าอะไรแปลกๆกันไป  บางคนนี้ทำท่าซะเอวแทบเคล็ดเลยละครับ เห็นแล้วก็ขำ  จนมาถึงผม
“ผมชื่อสปาร์ค  ผมชื่อสปาร์ค  ชอบทำท่าอย่างนี้ๆ  ชอบทำท่าอย่างนี้ๆ”
“แม่มเซ็กซี่วะ” เสียงเพื่อนๆปีหนึ่งครับ
“แม่มน่าฟัด” เสียงรุ่นพี่ครับ
“5555555  มึงก็กล้าทำนะไอ้ปาร์ค” ส่วนนี้เป็นเสียงไอ้เพื่อนสองตัวของผมครับ  แต่เอ๊ะผมเห็นใครแว๊บๆ เหมือนจะเป็นไอ้หล่อที่มาเมื่อกี๊  แม่มกรูก็นึกว่ามันไปแล้วมันมายืนดูเราตอนไหนฟะ
“น้องสปาร์คเซ็กซี่มากเลยครับ” พี่มอสเดินเข้ามายืนข้างๆผมแล้วพูดใส่หูผมครับ สยิวเลยละ แล้วทุกคนอยากรู้ไหมครับว่าผมทำท่าอะไร  ผมก็ทำท่า  รูดเสาไงละครับ   ไม่ได้รูดธรรมดานะครับเล่นไปรูดกับพี่ธีร์ที่ตอนนี้รู้สึกจะยืนอึ้งอยู่ไม่ขยับไปไหนเลย  555555  อย่าเข้าใจผิดว่าผมเป็นเก้งนะครับ ผมนะแมนๆ  แค่อยากแกล้งคน
“แปะๆๆๆๆๆ” เสียงตบมือของทุกคนครับ ทุกคนตบมือให้กับท่าของผม  ผมควรจะดีใจไหมเนี่ย
“ตอนนี้ให้ทุกคนไปพักก่อนได้นะครับ แล้วมาเจอกันอีกที  บ่ายโมงตรง ห้ามเลทนะครับ  ทราบ” พี่พัฒน์บอกให้พวกเราไปพักก่อนที่จะเจอกันอีกตอนบ่าย
“ทราบ” หลังจากทุกคนรับทราบก็แยกย้ายกันไป  ส่วนพวกผมสามคนนะเหรอครับ
“เฮ้ย  ปาร์คไปกินข้าวกัน” โมเม้นหันมาถามผม
“แล้วเราจะไปกินร้านไหนกันดีละ” ปาร์ตี้
“โรงอาหารอะแหละ” โมเม้น  เราสามคนเดินไปที่โรงอาหารต่างคนต่างเดินไปสั่งขาวของตัวเอง แล้วกลับมานั่งโต๊ะที่เราจองกันไว้โดยเม้นกับตี้นั่งคนละฝั่งกับผม  อยู่ๆสายตาของผมก็เห็นใครคนหนึ่งที่ผมไม่ค่อยจะถูกชะตาสักเท่าไหร่   แต่เอ๊ะผมรู้สึกว่ามันมองผมอยู่ แม่มจ่องผมอยู่นั่นแหละ  กูชักจะกินข้าวไม่ลงละ
“พวกมึงกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะโว้ย” ผมรู้สึกว่าผมไม่ค่อยอยากจะสู้หน้ามันสักเท่าไหร่  ก็มันรู้สึกแปลกๆเวลามองหน้าหมอนั่น
 
 
 
 ปึก....
 
ตุบ......
 
โอ๊ย.....ชนอะไรวะเนี่ยแม่มเจ็บชะมัด
“ว่าไง  เจอกันอีกแล้วนะ” เอ๊ะ  เสียงนี้มันคุ้นๆนะเหมือนเคยไดยินมาก่อนผมเลยเงยหน้าขึ้นไปดูให้เต็มตาว่ามันเป็นใคร
“เฮ้ย!!!!  นาย” ตกใจสิครับ ก็ไอ้คนที่เกือบจะงับหูผมนะแหละครับ
“ตกใจขนากนั่นเลยหรือไง”  มันเดินย่างสามขุมมาหาผมครับ
“นะ....นาย...จะเดินเข้ามาทำไม”
“นายรู้ไหม เวลาเด็กดื้อต้องทำยังไง”
“อะไรใครเด็กดื้อ”
“ก็..นายไง” มันเดินเข้ามาแล้วเอาแขนสองข้างมาขวางผมไว้
“ชั้นไปดื้อตอนไหน”
“ก็นายกล้าต่อปากต่อคำกับชั้นไง ทั้งที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน”  มันเริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นเรื่อยๆครับ  จะหนีก็หนีไม่ได้มันกักขังผมด้วยแขนมันอยู่
“แล้วไง” ผมไม่ยอมครับ  ยืดคอสู้ต่อไป
“นายก็ต้องโดนลงโทษไงละ”
“จะลงโทษอะไรชั้น”
“เดี๋ยวก็รู้  งับ” มันก้มลงมาพูดที่หูผมพร้อมกับงับหูผมอีก  อึ้งสิครับ เอ๋อแดรกเลย และมันก็ทิ้งผมไว้อย่างนั้นแล้วเดินออกไป
 
 
ผมเดินกลับมาที่โต๊ะอย่างหน้าบูดหน้าบึ้งเลยครับเพราะไอ้หมอนั่นแท้ๆเลย
“เฮ้ย ไอ้ปาร์คมรึงเป็นอะไรวะ เหมอเลยนะมรึง” ไอ้เม้นเป็นคนถามผมครับ
“เปล่า  ไม่มีไร  แดรกเสร็จยัง จะได้ไปที่หอประชุม”
“เออ  เสร็จแล้ว”  มันหันมาตอบผม
“เราขอไปซื้อขนมก่อนได้มะ”ไอ้ตี้ครับ  มันโตหรือยังกินขนมอย่างกับเด็ก
“เออ” เราสามคนเดินไปซื้อขนมแล้วไปนั่งที่หอประชุมเพื่อรอทำกิจกรรมตอนบ่าย
 
 
ตุ้มตะลุมตุ่มโป๊ะ........
 
เสียงกลองที่พี่ๆเอามาเพื่อทำกิจกรรมและเป็นสัญญาณในการเริ่มทำกิจกรรมตอนบ่าย  ตอนบ่ายมีพี่ๆมาเพิ่มอีกส่วนหนึ่ง
“สวัสดีตอนบ่ายครับน้องๆทุกคน บ่ายนี้เรามีเกมส์มาให้น้องๆเล่น เพื่อกะชับมิตร” พี่พัฒน์
“เห็นกล่องนี้ไหม” พี่เนลยืนยกกล่องอยู่
“ในนี้จะมีเลขเขียนไว้  ให้น้องๆหยิบขึ้นมาคนละหนึ่งใบ  พี่ๆในนี้ก็จะมีคนละหนึ่งใบ ในนี้จะมีทั้งพี่ปี 2 และปี3 นะครับใครได้เลขไหนให้ไปตามหารุ่นพี่ที่มีเลขเดียวกันเพื่อกระชับมิตรระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้อง พี่ให้เวลา 3 นาทีในการตามหาถ้าหมดเวลาทุกคนต้องมานั่งพร้อมคู่ของตัวเอง”  พี่มอสอธิบายกติกา
“อ้อ อีกอย่างนึง  ใครที่ตามหาพี่ได้เป็นคนสุดท้ายต้องถูกลงโทษนะครับ” พี่ธีร์เสริม
“ถ้าน้องๆเข้าใจแล้วก็เริ่มได้ครับ” พอเริ่มเกมส์ทุกคนก็วิ่งเข้าไปเพื่อจับฉลาก 
“กรูได้  9 วะ” โมเม้น
“เราได้ 20 อะ” ปาร์ตี้
“กรูได้  1 วะ” ผมเองครับ
“แล้วจะเริ่มจากพี่คนไหนดีเนี่ย” ผมละเบื่อเกมส์เด็กเล่นอย่างนี้เหลือเกิน
“เฮ้ยพวกมรึง  แยกย้ายกันไปดิจะยืนให้โดนทำโทษไง”  ผมพูดกับเพื่อนแล้วก็เดินไปหาพี่ๆ  แต่แถวๆนั้นไม่มีใคนมีเลขเดียวกับผมเลยสิครับ  พลันสายตาของผมก็เห็นใครคนนึง
“หานี้อยู่เหรอ” มันชูกระดาษขึ้นมาครับ  สิ่งที่หน้าตกใจคือในกระดาษของมันเป็นเลขเดียวกับผม
“เปล่า  ใครว่าชั้นได้เลขนี้” ผมไม่อยากจะคู่กับมัน
“แน่ใจ”
“แน่ใจที่สุด”
“งั้นชั้นควรไปหาคนอื่นสินะ” มันทำท่าจะเดินหนีไปครับ  ผมควรจะทำไงดี
“เดี๋ยว” ผมจะทำไงดีเนี่ย
“ทำไม” มันหันมาหาผมครับ
“ชั้นเนี่ยแหละเบอร์เดียวกับนาย  ไม่ต้องไปหาหรอก” ผมพูดอย่างหงุดหงิด
“แล้วไง” แนะยังมีหน้ามาถามอีกว่าแล้วไง
“นายก็ต้องไปกับชั้น” ผมเดินเข้าไปดึงมือมันเลยครับเพราะตอนนี้ใกล้หมดเวลาแล้วครับ
“ทำไมชั้นต้องเชื่อนาย” ยังคงยืนนิ่งอยู่ครับ
“กะ....ก็” อืมที่เขาพูดก็ถูกแต่นี้มันจะหมดเวลาแล้วผมต้องพาเขาไปให้ได้
“ไม่ว่ายังไงนายก็ต้องไปกับชั้น” ผมออกแรงลากครับ เพราะตอนนี้ไม่มีเวลาแล้วครับ แต่ยังไม่ทันออกแรกลากก็.....
 
 
ปี๊ดดดด............
 
เสียงสัญญาณหมดเวลาก็ดังขึ้นแล้วครับ  เซ็งเลยครับเพราะตอนนี้เหลือผมคู่เดียวโดนแน่กรู  จากที่ผมกำลังฉุดกระชากไอ้รุ่นพี่อยู่ถึงกับปล่อยเลยครับแล้วก็เดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ
“หมดเวลาแล้วครับ  น้องๆคงได้คู่แล้วใช่ไหมครับ  น้องๆจะได้รับโค้ดจากคู่ตัวเองนะครับ”  คนอื่นเขามีคู่หมดเหลือแต่ผม
“เอาละครับเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ  แต่เอ๊ะ พี่เห้นเหมือนว่ามีคนนึงไม่มีคู่  น้องออกมาเลยครับ”  พี่แม่มก็ตาดีอีกรู้ว่ากรูไม่มีคู่กรูอุตส่าหลบแล้วนะ
“กติกาบอกไว้ว่าต้องโดนทำโทษ  แต่ต้องทำโทษเป็นคู่นะครับ” พี่พัฒน์
“รุ่นพี่คนไหนที่คู่กับน้องคนนี้เชิญเลยครับ” พี่เนล
“กรูเอง” แม่มเดินหล่อมาเลยครับ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”  อีกแล้วครับ  แม่พวกนี้เจอคนหล่อหน่อยไม่ได้กรี๊ดตลอด
“พี่แบร็ค” พี่พัฒน์ทำท่าทางตกใจที่เห็นคนตรงหน้า
“เออ กรูเอง”
“พี่ของแนะนำนะครับพี่คนนี้ชื่อ  พี่แบร็คโพลครับ อยู่ปี 3 น้องคงเคยเห็นแล้วเมื่อเช้านี้” พี่พัฒน์ทำท่ากลัวๆก่อนที่จะแนะนำผู้ชายตรงหน้าให้ได้รู้จัก
“ทำโทษอะไร” แบร็คยังคงถามพี่พัฒน์เสียงเข้ม
“คะ...คือ..ให้พี่หยิบกระดาษที่อยู่ในกล่องแล้วทำตามที่เขียนนะครับแล้วต้องทำกับคู่ของพี่ครับ” พี่มอสพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ  ทำไมทุกคนต้องกลัวหมอนี้ด้วยไม่เห็นมีไรหน้ากลัวเลย
“อืม”
“งั้นพี่จับเลยครับ” พี่แกก็ล้วงมือหยิบกระดาษในกล่อง
“เก็บไว้ก่อนนะครับอย่างเพิ่งเปิดรอให้อีกคนนึงจับก่อน น้องปาร์คมาจับเลยครับ” พี่ธีร์
“ครับ”  ผมก็เดินเข้าไปจับสิครับ แต่เป็นคนละกล่องกันนะครับ  ไอ้หล่อมันจับกล่องที่เขียนว่า  รุก แต่ผมจับกล่องที่เขียนว่า  รับ  ผมว่าชื่อกล่องมันแปลกๆนะครับ
“คราวนี้ทั้งสองคนเปิดได้เลยครับ” พี่มอส
“จูบ” พี่แบร็ค
“ปาก”ผม  เฮ้ย!!!! อย่าบอกนะว่าให้มันจูบผมอะ  ไม่อาววววววววววววว T_T
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” คราวนี้เสียงกรี๊ดดังมากเลยครับไม่รู้จะกรี๊ดอะไรนักหนา
“กติกาก็คือกติกาทั้งสองคนต้องจูบกันเป็นเวลา 1 นาที” พี่มอสพูดครับ  เหมือนว่าจะไม่มีใครตกใจเลยนะครับ
“พี่ได้ไงอะ  ผมขอเปลี่ยนไม่เอา” ผมค้านขึ้นมาครับใครจะยอมเสียจูบแรกให้ผู้ชายอย่างเขาละครับ
“ไม่ได้ครับน้องสปาร์ค เลือกแล้วเลือกเลย  แต่ถ้าน้องไม่ทำก็แค่ถูกปรับตกกิจกรรมนะครับ” โห พี่เล่นเอาคะแนนมาขู่ผมก็หมดหนทางสิครับ
“ทำๆไปเถอะนา” พี่แบร็คดูไม่สะทกสะท้านเลยนะครับ แถบยิ้มหน้าละลื่นเลย
“พี่ผมยังมะ.............อุ๊บ O_O” ยังไม่ทันได้ปฏิเสธเลยพี่แกตรงดิ่งมาจูบผมเลยครับ  ผมอยากจะดิ้นนะครับแต่พี่แบร็นนี้มันมือเหนียวครับกอดเอวผมซะแน่นแทบหายใจไม่ออก  แล้วจูบตั้ง 1นาที  จะบ้าตาย
“อืม.....” ไม้ไหวแล้วครัเรี่ยวแรงเริ่มหายแล้วครับไม่ได้แค่เอาปากแตะปากนะครับแต่นี้เล่นลิ้นด้วยครับตอนแรกผมไม่ยอมให้ใช้ลิ้นแต่พี่แบร็คคนโหดบีบบังคับด้วยการเอามือมาบีบกลามผมครับ เมื่อไหร่จะครบสักทีกรูหายใจไม่ออก  ฮือฮืออออ
“เฮือก...........สูดดดดดดดดดด” ไม่นานพี่แบร็คก็ถอนปากออก ผมก็โกยอากาศสิครับ
“เป็นไงการลงโทษของชั้น” พี่แบร็คก้มลงมาพูดกับผมให้ได้ยินกันแค่สองคน  ผมหันหน้าหนีไปทางอื่น หันไปเจอเพื่อนๆ  บางคนหน้าแดง  บางคนนั่งจิกเล็บตัวเองเลยครับ บางคนนั่งเอ๋อแดรกไปครับ  แต่เพื่อนผมสองคนนี้สิมันหัวเราะคิกคิกอยู่มันน่าไหมเนี่ย
“ยังครับ  ยังไม่จบอย่างเพิ่งเข้าครับ”  ผมกำลังจะเดินเข้าไปนั่งที่เพราะว่าตอนนี้ผมอายมากแต่พี่ธีร์รั้งไว้ซะก่อน
“อะไรอีกครับ” ผมพูดอย่างไม่พอใจแต่ก็ต้องทำตาม
“ก็น้องเป็นฝ่ายรับไปแล้วความนี้ต้องสลับกัน” พี่ธีร์พูดอธิบายแล้วให้ผมเดินไปหยิบกระดาษจากกล่องเดียวกับที่พี่แบร็คหยิบตอนแรกแล้วพี่แบร็คก็หยิบอีกกล่องนึง   และรอบนี้ผมเป็นคนกระทำซะด้วย
 
  
 
 
ขอค้างไว้ก่อนนะค่ะ  แล้วรอดูกันว่าทั้งสองจะเปิดออกมาเจอกับคำว่าอะไรรอลุ้นกันนะค่ะ
และก็ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านเข้ามาเม้นด้วยนะค่ะ