กว่าจะมองเห็น

10.0

เขียนโดย โตโต้

วันที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 23.30 น.

  4 ตอน
  0 วิจารณ์
  7,268 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 เมษายน พ.ศ. 2557 23.58 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) อยากจะบอก..คำนั้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
     อีกหนึ่งราตรีแล้วสินะ กับหน้าที่ของเราเสียงของดวงจันทร์ที่บ่นพรึมพรำอยูเพียงลำพัง คืนนี้ช่างเป็นคืนที่ท้องฟ้าสวยงามมาก ปราศจากการปกคลุมของเมฆ มีเพียงสายลมโชยแผ่วเบาเป็นเพื่อเท่านั้น และค่ำคืนนี้เองก็ยังเป็นคืนที่ดวงจันทร์มีความสง่างามที่สุด เพราะเขาจะส่องแสงได้เต็มที่ และยังมีใบหน้าที่เต็มดวง      เมื่อไหร่จะได้เวลาสักทีนะ รอจนเบื่อแล้ว เฮ้อ... ค่ำคืนนี้ช่างไม่เป็นใจกับดวงจันทร์สักเท่าไหร่ เพราะมีดวงดาวมากมายอยู่เต็มท้องฟ้า ซึ่งเป็นหมู่ดวงดาวที่ออกมาทำหน้าที่ของตนเองเช่นกันกับดวงจันทร์      สวัสดีจ๊ะ....เสียงเดิมที่คุ้นหูและเป็นเสียงที่อยากได้ยินมากที่สุด ดวงดาวนั่นเอง สวัสดีจ๊ะ....แต่ดวงดาวไม่ได้มาแต่เพียงผู้เดียวเธอมีดวงดาวหนุ่มผู้สง่างามเคียงข้างกายมาด้วย ดวงจันทร์นี่ดวงดาวหนุ่ม เพื่อนสนิทของเราเอง ดวงจันทร์ทำได้เพียงแค่อ้ำอึ้งและก้มหน้าตอบรับอย่างไม่เต็มใจนัก ยินดีที่ได้รู้จักนะเราดวงจันทร์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันเราดวงดาวหนุ่มนะ      จะมีใครรู้บ้างว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ไม่ทันจริง ๆ ไม่ทันตั้งตัวและเตรียมใจไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แต่ดวงจันทร์ก็เก็บอาการไว้และหันหลังกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ และสง่างามจริง ๆ เค้าไม่แสดงออกแม้แต่อาการที่บ่งบอกว่าเสียใจมาก ไม่มีแม้แต่ใบหน้าที่เศร้าหมอง มีแต่ความสว่างไสวสวยงามบนท้องฟ้า โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าภายในใจเจ็บมากแค่ไหน      ท้องฟ้าเอ๋ย..ท้องฟ้า เจ้ารู้มั้ยว่าข้ารักเค้ามากแค่ไหน สายลมเอ๋ย..สายลม เจ้ารู้มั้ยว่าข้าหเป็นห่วงเค้าแค่ไหน เสียงของดวงจันทร์ที่พูดกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา โดยที่ไม่มีคำตอบรับกลับมาจากคนที่เค้ารอ คอย ด้วยความถ่อมตัวและความต้อยต่ำที่ดวงจันทร์คิดว่าตนเองนั้นไม่คู่ควรกับดวงดาวเอาซะเลย ก็ดีแล้วนิ่นา ที่เค้ามีคนที่เหมาะสมและคู่ควรกัน เราควรจะมีความสุขสิ ไม่ใช่มานั่งเศร้าแบบนี้เราควรยินดีนะ นี่คือเสียงสุดท้ายที่ดวงจันทร์ได้พูดกับตัวเองอยู่เพียงลำพัง      ผ่านไปครึ่งราตรีแล้ว แต่ทำไมความรู้สึกยังคงหยุดอยู่ที่เดิมตรงนั้น ดวงดาวมากมายนับร้อยดวงเรียงรายอยู่เต็มท้องฟ้า แต่ทำไมไม่มีเลยสักดวงที่จะเหมือนดวงดาวที่เรารักนะ เขาได้แต่เฝ้ามองอยู่ไม่ห่างมากนัก ภาพที่เห็นคือความสนิมสนมของดวงดาวสาวและดวงดาวหนุ่ม ที่หยอกล้อกันอย่างสนุกสนานโดยที่เขาทั้งคู่ไม่รู้เลยว่า กำลังทำร้ายความรู้สึกของใครคนหนึ่งโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ      ไม่มีใครที่เกิดมาเพียบพร้อมและแสนดีเต็มร้อย ไม่มีใครเกิดมาต่ำต้อยและน่าเดียดฉัน ไม่มีใครเกิดมาแล้วไม่รู้จักมีความรักให้กัน ไม่มีใครเกิดมาแล้วไม่รู้จักแบ่งปันให้กับใคร

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา