กว่าจะมองเห็น

       สวัสดียามราตรี อีกคืนนึงแล้วสินะกับการทำหน้าที่ ส่องแสงสว่างอยู่บนนี้เพียงลำพัง เฮ้อ...เหงาและคิดถึง อีกนานแค่ไหนนะกว่าจะได้พบกันอีกสักครั้ง เสียงบ่นของดวงจันทร์ที่ต้องออกมาทำหน้าที่ของตัวเองอยู่เพียงลำพัง ท่ามกลางหมู่เมฆที่ปกคลุมด้วยความมืดสนิทของค่ำคืนนี้

      ดวงจันทร์ มักจะคอยบอกตัวเองอยู่เสมอว่า เขาต้อยต่ำและไม่สง่างามเอาซะเลย ด้วยรูปร่างลักษณะของเขาที่จะเปลี่ยนไปตามกาลเวลาและฤดูกาล บวกใบหน้าซึ่งมีแต่ความปุปะไม่เรียบของเขาด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ดวงจันทร์รู้สึกน้อยใจมากขึ้นไปอีก แต่เขาก็มักจะบอกกับตัวเองเสมอว่าอย่างน้อยเขาก็มีหน้าที่การงานที่ยิ่งใหญ่ และเป็นสิ่งที่เขาภาคภูมิเป็นอย่างมาก ซึ่งไม่ว่าใครจะมองว่าเขาสง่างามหรือไม่ หรือจะมองว่าเขารูปร่างอัปลักษเพียงใด ดวงจันทร์ก็ไม่เคยสนใจคำดูแคลนของคนเหล่านั้นเลย

     ฮ้าวววว.... ง่วงจังเลย เมื่อไหร่จะผ่านค่ำคืนนี้ไปสักทีนะ อยู่คนเดียวก็เหงา เมื่อไหร่จะถึงเวลาที่รอคอยสักทีนะ เวลาที่รอคอยของดวงจันทร์ ก็คือวันที่เขาได้ส่องแสงสว่างบนท้องฟ้าคู่กันกับดวงดาวที่เขารักนั่นเอง แต่โชคชะตาของเขาก็ไม่ค่อยจะสมพงษ์กันสักเท่าไหร่ซึ่งโอกาสที่จะได้เจอกันนั้นมีแค่เพียงไม่กี่วันเอง แต่เค้าก็เฝ้ารอด้วยความซื่อสัตย์เสมอรออย่างมีความหวังแบบนี้ทุก ๆ วัน

     และวันที่ดวงจันทร์รอคอยก็มาถึง วันนี้จะเป็นวันที่ดวงดาวจะออกมาส่องแสงประท้องฟ้าในยามค่ำคืนคู่กันกับดวงจันทร์ที่เขารักสักที 

     ดวงจันทร์ ดวงจันทร์ เสียงเล็ก ๆ ดังมาจากข้างหลังของเขา เขารีบหันไปมองอย่างลุ้นและตื่นเต้นมาก และในที่ก็เป็นเสียงเรียกของคนที่เขาคอยนั่นเอง ดวงดาว สวัสดี ดีใจนะที่ได้เจอกัน(สักที) ดีใจเหมือนกันนะที่ได้เจอดวงจันทร์นะ ดวงดาวเองไม่เคยรู้เลยว่า ดวงจันทร์แอบมอง แอบห่วงใยเธอเสมอ และดวงจันทร์เองก็ไม่เคยรู้เช่นกันว่า ดวงดาวไม่เคยรับรู้ได้ถึงความรูสึกของเขาเลยว่าดวงจันทร์รู้สึกเช่นไร

     ท้องฟ้าที่สวยงามในยามราตรีก็มักจะมีอะไรให้น่าค้นหาอยู่เสมอ เพียงแต่เราจะสามารถมองเห็นได้หรือไม่ ซึ่งบางครั้งก็อาจมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเหมือนกับที่เรามองเห็นดวงจันทร์ หรือไม่เราก็ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เหมือนกับที่เรามองไม่เห็นดวงดาว