ลุ้นรักเจ้าหญิงเย็นชา

     "ผู้ชาย?  คนล่ะมิ้นท์หรือเปล่า?"

 

     "เขาเรียกเธอนั้นแหละ"เพื่อนของเธอย่ำอีกครั้ง

 

     "แหนะ ไม่ธรรมดานะ คราวนี้เป็นหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนเลยด้วย"เพื่ออีกคนของเธอพูดขึ้น คราวนี้สาวน้อยไม่คิดจะตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับคำแล้วเดินออกไปหน้าห้องทันที

 

     "ว้าววววว  สงสัยวันนี้ฉันจะโชคดีไม่น่าเชื่อว่า'คนดัง'อย่างอิคคิวจะมาหาฉันด้วยตัวเอง"เด็กสาวพูดแกมประชดเมื่อเห็นว่าคนที่ต้องการจะคุยกับเธอเป็นเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานแต่ทั้งเขาและเธอก็สนิทกันมาก

 

     "เหอะๆ เธอนี้น่า"ร่างสูงหันมามองเพื่อนสนิทของเขา

 

     "ว่าแต่คิวมีอะไร ถึงมาหาฉันถึงที่ห้องร้อยวันพันปีเดินผ่านยังแทบไม่ทักเลย"

 

     "อีกล่ะ ฉันก็บอกไปแล้วไงว่ากลัวเธอโดนทำร้ายเพราะฉันเหมือนครั้งที่แล้ว"ชายหนุ่มพูดด้วยความรู้สึกผิดจากใจ

 

     "ลืมๆมันไปเหอะมันนานมาแล้ว  ตกลงนายมีเรื่องอะไร"

 

     "เมื่อก่อนเธอเป็นเพื่อนสนิทกับชาใช่ไหม"คำถามที่ออกมาจากปากของเพื่อนชายที่สนิทด้วยทำให้มิ้นท์ถึงกับรู้สึกสงสัยอะไรหลายๆอย่างขึ้นมาทันที

 

     "ก็ใช่ นายถามทำไม"

 

     "ฉันมีเรื่องจะถามเธอนะ ส่วนเหตุผลที่ถามเอาเป็นว่าฉันอยากรู้ก็พอ"

 

     "ห้ะ? กะ..ก็ได้มีอะไรจะถามก็ว่าามา"

 

     "เธอสนิทกับชาแค่ไหนหรอ"

 

     "สนิทมากแต่ไม่ใช่กับฉันนะ จริงๆทุกคนที่เรียนมอต้นมากับชาน่ะ จะสนิทกับชาหมดเพราะเธอเป็นคนเฟรนลี่ ร่าเริงสุดๆ แต่ถ้าสนิทจริงๆนะก็จะมีสามคนคือ ฉัน ชาแล้วก็แนน"

 

     "ห้ะ?  ร่าเริงสุดๆเนี้ยนะ?"ชายหนุ่มทำหน้าประหลาดใจ

 

     "แปลกใจล่ะสิ ที่จริงนะที่ชามาเป็นแบบนี้มันมีสาเหตุ"

 

     "สาเหตุ?  สาเหตุอะไรที่จะเป็นคนที่ร่าเริงสุดๆมาเป็นคนที่เย็นชาสุดขั้วนี้นะ?"

 

     "ฉันก็ไม่รู้อะไรมากหรอกนะ รู้แค่ว่าก่อนที่ชาจะมาเป็นแบบนี้พ่อแม่เธอตายแต่ก็ยังดูเป็นคนปกติมากกว่านี้อ่ะนะ"

 

     "แล้วทำไม?"

 

     "ฉันก็รู้ไม่มาก พอหลังจากนั้นน้องสาวอีกคนของเธอก็ตาย  แล้วรู้สึกว่าชาจะมีเรื่องกับแนนอีกด้วยล่ะ หลังจากนั้นชาก็เริ่มตีตัวออกห่างจากฉันแล้วก็ไม่พูดไม่คุยกับใครอีกเลย"

 

     "งั้นแสดงว่าคงมีอะไรสักอย่างทำให้เธอเปลี่ยนไปสินะ"

 

     "ฉันก็คิดว่าแบบนั้นแหละ แต่คิดเท่าไรห็หาเหตุผลที่เธอเปลี่ยนไปอย่างสุดขั้วไม่เจอนะ"

 

     "น่าแปลก"

 

     "ฉันว่ามีอีกเรื่องที่น่าแปลกกว่านี้อีก"ชายหนุ่มหัดมามองหน้าเพื่อนสาวของตนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง หญิงสาวแอบยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนเอ่ยประโยคถัดไป

 

     "ทำไมผู้ชายยอมยิยมอย่างคุณอิคคิวถึงแสดงความสนใจกับเพื่อนเก่าของดิฉันอย่างนั้นล่ะค่ะ"

 

     "อะ อะ อะ ก็เปล่าาาาาาา"ชายหนุ่มลากเสียงยาวบ่งบอกถึงพิรุธได้อย่างดีที่สุด

 

     "แน่ใจหรอ"เด็กสาวพูดอย่างจับพิรุธได้

 

     "จริงๆ งั้นฉันขอตัวนะ"ว่าจบร่างสูงก็วิ่งไปอย่างร้อนรนปล่อยให้คนร่างท้วมแอบอมยิ้มอยู่คนเดียว

 

     "คนอะไรดูออกง่ายจัง5555555555"

 

-----------------------------------------------------

     กริ้ง!!!!

 

     เสียงออดดังขึ้นอีดครั้งบ่งบอกเวลาที่เหล่านักเรียนต้องการมันที่สุดคือเวลาหลังเลิกเรียน ตอนนี้บรรดานักเรียนต่างส่งเสียงดีงเจี้ยวจ้าว บอกคนก็รีบวิ่งออกจากห้องเรียนเพื่อไปหาคนรักของตน บางคนก็นัดแนะกับเพื่อนเพื่อจะไปเที่ยวกันต่อแตกต่างจากร่างบางหม่นหมองที่เหมือนว่าจะไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว เธอลุกออกจากห้องเป็นคนสุดท้ายแต่ก็ต้องแอบแปลกใจเมื่อเห็นร่างสูงยืนอยู่หน้าห้อง

 

     "อ้าว ทำไมออกมาช้าจังล่ะ"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสดใส คนถูกรอรู้สึกแปลกใจเธอหันหน้าไปมองด้านหลังราวกับหาคนที่เขากำลังพูดด้วย

 

     "คุยกับเธอนั้นแหละ"เด็กสาวหันกลับมามองเขาด้วยท่าทางแปลกใจอีกครั้งแต่ก็เช่นเคย เธอไม่แสดงออกมาท่าสีหน้าแล้วแววตา

 

     "นาย...มา...ทำไม"

 

     "ฉันรู้มาจากมิ้นท์นะว่าบ้านชาอยู่ทางเดียวกับฉัน ก็เลยจะมาชวนกลับบ้านด้วย"

     "ไม่จำเป็น"เด็กสาวต่ออย่างรวดเร็วและไร้เยื้อใยก่อนเดินผ่านเขาไปทันที

 

     "ฉันอุตส่าห์มารอเธอนะ"คนรอรีบพูดให้เธอได้ยินแล้วแกล้งทำน่าเสียน้อยใจ

 

     "ฉันไม่ได้ขอ"แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลกับเธอคนนี้  ชายหนุ่มรีบวิ่งตามหลังที่เล็กบอบบาง

 

     "อย่าใจร้ายสิ ฉันช่วยเธอตั้งสองครั้งนะ"เด็กสาวหันมามองหน้าชายหนุ่มทันที

 

     "อย่า-มา-ท้วง-บุญ-คุณ-เพราะ-ฉัน-ไม่-ได้-ขอ-ร้อง"เธอพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่ดูไร้ความรู้สึกก่อนเดินต่อไปดดยไร้อารมณ์เช่นเคย

 

     "นี้รอด้วยสิ"ชายหนุ่มยังคงไม่ยอมแพ้ง่ายๆรีบสาวเท้าตามเด็กสาวทันที

     

     เขาสามารถวิ่งตามเธอจนสามารถมาเดินเคียงข้างเธอได้แล้ว เด็กสาวไม่คิดจะต่อล้อต่อเถียงกับเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ห้ามปรามเพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว ตอนนี้ไม่มีนักเรียนคนใดเดินอยู่ในโรงเรียนยกเว้นแค่เธอกับเขาเพราะฉะนั้นมันคงไม่เป็นปัญหากับเธอสักเท่าไร

 

     "เธอกลับบ้านแบบนี้คนเดียวทุกวันหรอ"

     

     "นายน่ะ"

 

     "หือ?"

 

     "เลิกยุ่งกับฉันส่ะเถอนะ"