รักนายเหรอ..!!!?? หรือผมคิดไปเอง

  . . . . . .ต่อจากบทที่ 2. . . . .           "เดี๋ยวผมออกไปหาอะไรมาให้ทานน่ะ"ว่าแล้ว โคชิก็เงียบเสียงหายไป ทิ้งผมไว้ในเต้นท์คนเดียว ...... ตอนนี้ผ่านไปประมาณเกือบๆชั่วโมงแล้ว.. โคชิยังไมกลับมาเลย ผมหิวจะแย่อยู่แล้ว          "มาแล้ว.." เสียงโคชินี่หน่า.. ผมค่อยๆเอาที่ปิดตาผมออก และค่อยๆลืมตามองโคชิช้าๆ ชัดแล้ว... คะ..โคชิ.. สวยมาก.. ตอนรวบผมดูดีกว่าเยอะเลยแหะ.. แมนมานิดหน่อย(อันนี้ก็ไม่รู้ซิน่ะ)           "มองอะไรครับ.."เจ้าตัวพูดด้วยเสียงที่เย็นชา ต่างกับตอนแรกที่พูดกับผม          "นี่อาหารเจ้า ทานซะ.."เค้านำห่อใบตอมาวางไว้ข้างๆผม ผมน่ะเหรอ.. งงซิครับ คนเดียวกันเหรอเนี่ย!! ตูงงเฟ้ย!!          "ครับ.."ผมเปิดดูในห่อนั้น มันเป็นข้าวปั้น กับปลาตากแห้ง หรือปลาเค็มนั่นแหละ ผมทำสีหน้าสะอิดสะเอียนนิดหน่อย ลูกขุนนางมากินปลาเค็ม.. แปลกดี.. แต่ก็น่าลองน่ะ.. ผมเลยจัดแงวางไว้ แล้วปั้นข้าวอย่างทุลักทุเล ใส่ปลาเค็มไปตัวหนึ่ง.. แล้วยัดเข้าปาก               อ่ำ!!!          "อือ!!!"อร่อยอ่ะ... อร่อยกว่าของที่เคยกินอีก ในเมื่อกินแล้วติดใจ.. ผมเลยรีบกินอย่างรวดเร็วจน...           "อึก!!" เวรล่ะ ข้าวติดคอ น้ำ!! น้ำอยู่ไหน!!! ผมหันซ้ายหันขวา แต่จู่ๆกระบอกไผ่ก็ยืนมาตรงหน้า ผมเงยมองอีกฝ่ายที่ยื่นมาให้ผม ผมไม่รีรอ รีบดื่มน้ำลงไป พอเงยมองอีกที ก็กล้าเป็นหนุ่มหน้าหวานซะล่ะ.. แหม่.. คนไรมีสองบุคลิก ไม่มีทาง          "โคชิ ไม่กินเหรอ.. " ผมเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นโคชิแตะอะไรเลยสักนิด แม้แต่น้ำ          "ไม่ล่ะครับ ผมกินตอนดึกๆหน่ะ.."          "อ๋อ.. งั้นเอง"          "ครับ" หลังจากนั้น โคชิก็ทำการรักษาให้ผม มันก็เป็นแค่การนวดเฉยๆแหละครับมือโคชิใหญ่มากเลย พอที่จะจับไหล่ผมหมดอยู่แล้ว แถมยังสูกว่าผมอีก... เซ็ง... หลังจากนวดเสร็จก็ลองพาไปทัวร์ข้างนอก บอกได้เลยครับ ว่ายังมองไม่ค่อยเห็น แต่เพราะมีคนตัวโตคนนี้คอยบังผมเลยมองเห็นอยู่บ้าง ตลกดีน่ว่าไหมครับ ลูกขุนนางคนสุดท้ายมาตกระกรรมลำบากเพราะหนี้สิ้น แถมล้มละลาย ตอนนี้อยู่กับคนชื่อโคชิ ที่ไม่ทราบแม้แต่อายุ หรือฐานะทางตระกูล ผมได้เที่ยวไปกับโคชิหลายๆที่ จนมืด ตอนกลางคืนนี้แหละ มองเห็นแล้ว... แต่มันตรงข้ามอ่ะ.. ผมมองไม่เห็นอะไรเลยสักนิด ทำไมอ่ะ แงๆๆๆๆๆๆ ตาผม!!!!          "โคชิ.. อยู่ไหนน่ะ..." ผมต้องรีบคล้ำหาโคชิโดยด่วน เพราะผมมองไม่เห็นอะไรเลย          "วิลโลครับ ผมอยู่นี่.."เสียงโคชินี่.. จากทางนั้น..          "วิลโล..!!นั่นเหวน่ะ!!!.."ผมหยุดชะงักกับเสียงที่พูดออกมา ผมรีบถอยห่างจากตรงนั้น และมีอะไรบางอย่างมาอยู่รอบตัวผม และอุ้มผมขึ้นไป          "คงไม่ไหวจริงๆซิน่ะ.. คงต้องทำจริงๆ" มได้ยินเสียงโคชิบ่นพึมพำ.. จึงเกิดอาการสงสัยเลยถามขึ้นไปว่า          "โคชิ มีอะไรหรือเปล่าครับ""เปล่าครับ" เจ้าตัวคงรีบกลับเต้นท์อย่างเร็ว เพราะลมที่กระทบตัวผมนั้น มันเย็นมาก เค้าจะทำอะไรเหรอ.. ผมอยากรู้จัง...... . . . . . . ติดตามตอนต่อไป. . . . . . . *** ผมเขียนสั้นไปนิดก็ขอโทษด้วยน่ะค๊าบ เด็กใหม่โปรดเข้าใจ หัวผมคิดอะไรไม่ค่อยออกเลย ***