love you prince รักนายเจ้าชายของฉัน

เวลาผ่านไป 1 อาทิตย์
  ไกล้จะถึงพิธีอภิเสกสมรสของ แฟร์รี่และ เจ้าชาย แล้ว
พิธีจะขึ้นอีก 1 อาทิตย์ สถานที่จัดก้อเป็นในโบสถ์ที่สวยงามและใหญ่ที่สุดในโลก ซึ่งก้อคือ โบสถ์ ฮาเกีย โซเฟีย ( Hagia  Sophia ) พิธีการก้อจัดแบบหรูหรา เรียบๆ ไม่มีอะไรพิเศษจัดแบบคู่แต่งงานทั่วไป วันแรกจะจัดที่โบสถ์ ส่วนวันที่ 2 จัดในประราชวัง และก่อนที่งานแต่งจะเริ่มขึ้น ทางประราชวังได้ชวนไห้ว่าที่ราชินี (แฟร์รี่) เข้าไปอยุ่ในพระราชวังเพื่อจะทำไห้ได้ทำความรุ้จักกับเจ้าชาย และจะได้คุ้นเคยกัน
 
 แฟร์รี่ "โหห ทำไมพระราชวัง มันถึงได้ใหญ่โตและสวยงาน หรูหรา ขนาดนี้เนี่ยย ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้มาอยุ่ที่นี่ นี่มันฝัรชัดๆเลย ><"
"เดี๋ยวกระผม จะพาไปที่ห้องบรรทมน่ะ พะย่ะค่ะ " เสียงพ่อบ้านในพระราชวังดังขึ้น
แฟร์รี่ "ไม่ต้องไช้คำว่า 'พะย่ะค่ะ' ก้อได้น่ะมันดูเป็นทางการเกินไปหน่ะ "
"งั้นกระผม ไม่พูดก้อได้คับ"
พอไปถึงห้องนอนเทอก้อได้นอนพักผ่อน และด้วยความเหนื่อยก้อทำไห้เทอนอนจากตอนเช้าถึงตอนเย็น
 17.30 (ได้เวลาอาหารเย็น)
ก๊อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตู
"คุนแฟร์รี่ครับ ได้เวลาอาหารเย็นแล้วครับ"
แฟร์รี่ "ค่ะๆ เดี๋ยวอีกประมาน 15 นาทีเด่วตามลงไปน่ะค่ะ"
"เร็วๆน่ะครับ พระราชา พระราชินี และเจ้าชายอัลมอนต์รออยุ่น่ะครับ"
"ค่ะๆๆๆ รออีกแปบน่ะค่ะๆ เดี๋ยวตามลงไปอีก 15 นาทีค่ะๆ"
จะทำยังไงดีเนี่ยยย เกร็งไปหมดแล้ว เราจะต้องไปเจอกับพระราชา พระราชินี และก้อเจ้าชาย แล้วถ้าเราทำอะไรไม่ถูกใจล่ะ ?? เราจะโดนประหารชีวิตรึป่าวเนี่ยย น่ากลัวอ่ะ เอาไงเอากันว่ะ รีบๆลงไปดีกว่าเดี๋ยวจะได้โดนระหารชีวิตของจิงแน่ๆถ้ายังชักช้าอยุ่อย่างนี้ 
" มาแล้วเพค่ะ องค์ราชินี พระราชา แล้วก้อเจ้าชายอัล....มอนด์" 
ห้ะ!!! นี่มันนายโรคจิต วิปริต คนนั้นนี่ ทำไมถึงได้กลายเป็นเจ้าชายได้ล่ะเนี่ยย เจ้าชายไม่น่าจะมีนิสัยอย่างที่นายนี่ทำนี่น่าาา เป็นไปได้ยังไง มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆเลย สงสัยคงระแวงนายนั่นเกินไปล่ะมั้งง เลยเห็นเจ้าชายเป็นนายโรคจิต !!
"เชิญรับประทานอาหารเถอะ แฟร์รี่ "
"เพค่ะ องค์ราชีนี"
รับประทานอาหารเส่ด 
แฟร์รี่ก้อได้ขึ้นห้อง และก้อได้เจอเจ้าชายย ซึ่งมารอเทอยุ่ตงหน้าห้องซะแล้ว!!??
"นายย!!! ทำไมมายืนอยุ่หน้าห้องฉันได้??"
"ทำไมล่ะ ฉันมีสิทธ์ นี่น่า"
"เหอะ นายมันโรคจิตจิงๆเลยน่ะ"
"ฉันไม่ได้โรคจิตน่ะ ที่ผ่านมามันเป็นอุบัติเหตุน่ะ"
"โกหก นายมันก้อแค่ ผุ้ชายโรคจิต คนนึงอ่ะแหละ"
"โถ่ ฉันจะต้องทำยังไงไห้เทอเชื่อเนี่ยย "
"ไม่มีทาง เพราะฉันเชื่อไนสิ่งที่เหน และสิ่งที่ได้เจอเท่านั้น "
"ไม่เชื่อก้อตามใจ เทอและกันฉันไม่รุ้จะพูดยังไงแล้ว ฉันกลับห้องและน่ะ ขอตัว"
"บอกฉันทำไม อยากไปก้อไปสิ"
" - -"
เห้ออออ โชคดีน่ะที่วันนี้นายนั่นไม่ได้ทำตัวเหมือนครั้งก่อนๆไม่งั้นฉันคงจะปวดตับ ปวดไต ปวดหัวใจ ปวดกระเพาะ อีกแน่เลย - - เห้อออ เข้าห้องนอนดีกว่าาา เริ่มจะปวดหัวแล้วสิเรา...
 
#นานเลยกว่าจะได้อัพ 555555 เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เล่นคอมเลยอ่ะ ไม่ค่อยได้เปิด เด่วไว้วันหลังจะมาอัพ ตอนที่ 6 ต่อน่ะ 
ชอบไม่ชอบ หรือมีอะไรติชม ก้อคอมเม้นไว้ได้เลยน่ะค่ะ