love you prince รักนายเจ้าชายของฉัน

     หลังจากการหมั้นไป 1 เดือนทั้งคู่ก้อไช้ชีวิตอย่างปกติสุขในทุกๆวันและก้อยังไม่ชอบขี้หน้ากันเหมือนเดิม - -

     วันนี้วันนี้กลับไปเยี่ยมบ้านที 'เซอร์ริส' ซึ่งห่างจากเมืองหลวงไปประมาณ 150 กิโลเมตรเท่านั้น ฉันไม่ได้กลับไปที่นั่นประมาณ 1 ปีได้แล้วแหละตอนนี้สงสัยคุณปู่กับคุณย่าคงคิดถึงมากแน่ๆเลย ถ้าไปมือเปล่ามันก้อกระไรอยุ่ไปซื้อของฝากไห้คุณปู่คุฯย่าหน่อยดีกว่าา   

"ป้าเดือน แฟรร์รี่ออกไปซื้อของข้างนอกน่ะค่ะ"

"ค่ะๆ รีบๆกลับน่ะค่ะ คุณแฟรร์รี่"

"รับทราบค่ะ ^^"

 ทุกคนคงจะสงสัยใช่มั้ยล่ะว่าทำไมป้าเดือนถึงไม่ใช้คำราชาศัพท์กับฉัน ฉันเป็นคนบอกป้าเดือนเองแหละว่าไห้พูดกับฉันโดยใช้คำสามัญชนเพราะฉันว่ามันทำไห้สนิทสนมกันง่ายขึ้น นี่กี่โมงแล้วเนี่ยยไหนดูนาฬิกาหน่อย ห้อ! 10 โมงแล้วหรือเนี่ยตายแล้วๆ ฉันต้องรีบไปซื้อของแล้วแหละเดี๋ยวต้องกลับมาจัดกระเป๋าอีก รีบไปรีบกลับดีกว่า

30 นาทีผ่านไป

ตอนนี้ฉันอยุ่ในห้างดังแล้ว ซื้ออะไรดีน่ะ ซื้อเสื้อไปฝากคุณย่าดีกว่า ร้านนี้น่าจะโอน่ะ พอมาถึงร้านนี้ฉันก้อเดินเลือกเสื้อแบบเพลินๆ ได้เสื้อที่ถูกใจและคิดว่าคุณย่าคงจะถูกใจด้วยมา 2-3 ชุด ชุดสีขาวน่าจะดีกว่าชุดสีน้ำเงินน่ะ เสื้อสีขาวเป็นแบบเรียบๆ มีลูกไม้นิดหน่อย เนื้อผ้าก้อไม่หนาเกินไปด้วย สีขาวนี่แหละดีที่สุดและ จากนั้นฉันก้อไปจ่ายตัง

"1500 บาทค่ะ"

"นี่ค่ะ"

ฉันจะซื้ออะไรไปฝากคุณปู่ดีน่ะ ติ๊กต๊อกๆ คิดออกแล้วซื้อน้ำผลไม้ไปฝากดีกว่าา พอซื้อน้ำผลไม้เสร็จฉันก้อเดินไปเลือกซื้อเสื้อของตัวเองบ้างเพราะไหนๆก็มาแล้วสัก 1-2 ก้อยังดี

ขณะที่เลือกซื้อเสื้ออยุ่ฉันก้อได้ยินเสียงคนคุยกัน

"ชาช่า เธอยอมได้หรือที่อัลมอนด์เค้าเลิกกับเธอเพราะนังนั่นหน่ะ ?"

"ใครจะไปยอมได้ล่ะ อัลมอนด์ต้องเป็นของฉัน ถ้าฉันไม่ได้ไม่ว่าใครหน้าไหนก้ออย่าหวังว่าจะได้เลย คอยดู !!"

"@#%$#@%"

ชื่อไหนบทสนทนาคุ้นๆแหะ  เห้อ! เลือกเสื้อต่อดีกว่าเราไปสนใจทำไมเนี่ยย ไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อย

พอซื้อเสื้อเสร็จฉันก้อกลับบ้านไม่สิพระราชวังมากกว่า - -

พอฉันก้มลงมองนาฬิกาก้อพบว่าตอนนี้เป็นเวลา 12.30 แล้วรีบไปดีกว่าฉัน เดี๋ยวไปถึงนู้นก้อค่ำกันพอดี ว่าแล็วก้อเก็บทุกอย่างที่คิดว่าจำเป็นยัดลงในกระเป๋าเดินทางสีชมพูสุดเก๋

เห้อออ'อ เสร็จสักทีออกเดินทางเลยดีกว่า

  3 ชั่วโมงผ่านไป

สุดท้ายฉันก้อมาถึงเซอร์ริสแล้ว ตอนนี้ฉันยืนอยุ่หน้าคฤหาสถ์หลังโต ที่ออกแบบออกแนวยุโรป 'กริ๊งงงง!!!" (เสียงกดกริ่ง)

"มาแล้วค่ะๆ " เสียงของน้าแตงโมตะโกนออกมา

"คุณหนูแฟรร์รี่ ดีใจจังเลยค่ะที่คุณหนูกลับมาที่นี่ คิดว่าคุณหนูจะไม่กลับมาเสียแล้ว"

"ต้องกลับมาอยุ่แล้วค่ะ แล้วอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้ให้คุณปู่กับคุณย่ารุ้น่ะ หนูกะจะเซอร์ไพรท่านหน่ะ"

"ค่ะๆ คุณท่านต้องดีใจมากๆแน่เลย"

"ฉันก้อว่างั้นแหละแล้วตอนนี้คุณปู่กับคุณย่าอยุ่รึป่าว ?"

"ไม่อยุ่ค่ะ ท่านออกไปทำธุระตั้งแต่เมื่อ 2 ชม.ที่แล้วแล้วค่ะ"

"ค่ะๆ"

ฉันพูดพร้อมกับเดินไปที่รถ จากนั้นฉันก็ขับรถเข้าไปในคฤหาสถ์

30 นาที

คุณปู่กับคุณย่ากลับมาแล้ว พอคุณปู่กับคุณย่าขับรถเข้ามา ฉันก็ไปแอบที่ข้างประตูบ้านทันที "แบร่!!!"

"โอ๊ย! ตกใจหมดเลยหลานย่า กลับมาตั้งแต่ตอนไหนแล้วเนี่ยแฟรร์รี่"

"เพิ่งมาถึงเองค่ะ"

จากนั้นฉันก้อเอาของฝากให้คุณปู่กับคุณย่าพวกท่านดูมีความสุขมากเลย แล้วเราก้อนั่งคุยกันจนค่ำ จากนั้นเราก็กินอาหารค่ำกัน คืนนี้ฉันจะนอนค้างที่นี่ ฉันคิดว่าฉันจะกลับตอนเช้าของอีกวัน ซึ่งคุณปู่กับคุณย่าก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะฉันให้เหตุผลว่าพรุ่งนี้ฉันต้องไปโรงเรียน

ตอนเช้าาา

"หนูกลับก่อนน่ะค่ะคุณปู่คุณย่า"

"จ้าๆกลับบ้านดีๆน่ะลูก"

"ค่ะ"

#กว่าจะอัพเนอะ 55555 ตอนที่เจ็ดสักทีกว่าจะถึงตอนนี้ได้บอกได้เลยว่าขี้เกียดสุดๆตอนนี้กำลังยุ่งๆกับการบ้านอยุ่ด้วยก้อเลยไม่ค่อยได้มีเวลาแต่งเท่าไหร่ ขอบใจทุกๆมากๆเลยน่ะที่เข้ามาอ่านกัน  มีคนอ่านแต่ไม่มีคนเม้นอะ T T

55555 ไปและน่ะ