ความรักในโรงเรียนลึกลับ

    เนเน่ตกลงไป นอนแน่นิ่งไม่ขยับเลย ฉันรีบลงมาดู
" เนเน่ ตื่นสิ เนเน่ ไม่นะ "
ฉันรีบวิ่งไปหาน้าทันที
 " น้าคะ เนเน่ตกต้นไม้ค่ะ รีบพาน้องไปโรงพยาบาลเร็วค่ะ" 
น้ารีบวิ่งออกไปดูเนเน่ อาก้อมองมาที่ฉัน
" ถ้าลูกฉันเป็นอะไร แกตายแน่ นางแม่มด "
อะไรกันฉันไม่ได้ทำอะไร เนเน่เลยนะ อารีบอุ้มเนเน่ขึ้นรถ 
" แยมมี่ เธอต้องขึ้นรถไปด้วย "
เสียงอาฉันเรียก จะเอาชั้นไปทำไม ไม่ได้ถูกงูกัดนะจะได้ไปบอกลักษณะงู แค่ตกต้นไม้ ก้อบอกหมอไปสิว่าตกต้นไม้ไม่เห็นต้องเอาชั้นไปเลย แต่ฉันก้อต้องไปเพราะไม่งั้นฉันโดนอาด่าแน่ๆ 
" ฉันไปด้วยนะ " 
เสียงน้าฉันพูดขึ้น
" ไม่ได้ เธออยู่ที่บ้านนี่แหละ "
ทำไมไม่เอาน้าไปด้วย ฉันว่าฉันคงโดนอาตีแน่เลย อาขี่รถออกไปไกลมาก เพราะต้องเข้าไปในเมืองโรงพยาบาลอยูในเมือง แล้วอย่างที่บอกว่าบ้านน้าฉันห่างไกลความเจริญขี่ผ่านไปก้อเห็นแต่ป่ามืดน่ากลัวเต็มไปหมด
" นางแม่มด เธอเป็นคนพลักลูกฉันลงมาใช่มั้ย "
" ไม่ใช่นะค่ะ น้องตกลงไปเอง "
" เธอทำแล้วไม่ยอมรับหรอ " 
อาฉันจอดรถแล้วก้อ กระชากข้อมือชั้นให้ลงไปจากรถ
" ไม่ยอมรับใช่มั้ย งั้นก้ออยู่ในป่าเป็น อาหารให้กับสับปะหลาดก้อแล้วกัน 555 "
" ไม่นะคะ แยมมี่ไม่ได้พลักน้องจริง ๆ อย่าทิ้ง แยมมี่ไว้ที่นี่เลยนะคะ "