ความรักในโรงเรียนลึกลับ

    เนเน่ตกลงไป นอนแน่นิ่งไม่ขยับเลย ฉันรีบลงมาดู

" เนเน่ ตื่นสิ เนเน่ ไม่นะ "

ฉันรีบวิ่งไปหาน้าทันที

 " น้าคะ เนเน่ตกต้นไม้ค่ะ รีบพาน้องไปโรงพยาบาลเร็วค่ะ" 

น้ารีบวิ่งออกไปดูเนเน่ อาก้อมองมาที่ฉัน

" ถ้าลูกฉันเป็นอะไร แกตายแน่ นางแม่มด "

อะไรกันฉันไม่ได้ทำอะไร เนเน่เลยนะ อารีบอุ้มเนเน่ขึ้นรถ 

" แยมมี่ เธอต้องขึ้นรถไปด้วย "

เสียงอาฉันเรียก จะเอาชั้นไปทำไม ไม่ได้ถูกงูกัดนะจะได้ไปบอกลักษณะงู แค่ตกต้นไม้ ก้อบอกหมอไปสิว่าตกต้นไม้ไม่เห็นต้องเอาชั้นไปเลย แต่ฉันก้อต้องไปเพราะไม่งั้นฉันโดนอาด่าแน่ๆ 

" ฉันไปด้วยนะ " 

เสียงน้าฉันพูดขึ้น

" ไม่ได้ เธออยู่ที่บ้านนี่แหละ "

ทำไมไม่เอาน้าไปด้วย ฉันว่าฉันคงโดนอาตีแน่เลย อาขี่รถออกไปไกลมาก เพราะต้องเข้าไปในเมืองโรงพยาบาลอยูในเมือง แล้วอย่างที่บอกว่าบ้านน้าฉันห่างไกลความเจริญขี่ผ่านไปก้อเห็นแต่ป่ามืดน่ากลัวเต็มไปหมด

" นางแม่มด เธอเป็นคนพลักลูกฉันลงมาใช่มั้ย "

" ไม่ใช่นะค่ะ น้องตกลงไปเอง "

" เธอทำแล้วไม่ยอมรับหรอ " 

อาฉันจอดรถแล้วก้อ กระชากข้อมือชั้นให้ลงไปจากรถ

" ไม่ยอมรับใช่มั้ย งั้นก้ออยู่ในป่าเป็น อาหารให้กับสับปะหลาดก้อแล้วกัน 555 "

" ไม่นะคะ แยมมี่ไม่ได้พลักน้องจริง ๆ อย่าทิ้ง แยมมี่ไว้ที่นี่เลยนะคะ "