ความรักในโรงเรียนลึกลับ

" แล้วแต่เธอก้อแล้วกัน เรารีบออกไปจากป่านี่ดีกว่า "

แฟรี่อุ้มฉันขึ้นมา หน้าฉันแดงอีกแล้ว @///@

" ไปกันเถอะ "

" อืม "

เดินมาเรื่อย ๆ ก้อเจอเถาวัลย์เหมือนมันมีชีวิตเลย มันเลื้อยเข้ามาที่ฉัน ทำไมมันไมเลื่อยมาหาแฟรี่ก่อนมาถึงฉันหละ ไม่เข้าใจเลย

" เธอคือผู้หญิงของฉัน "

พอแฟรี่พูดจบพวกเถาวัลย์ก้อพากันเลื้อยกลับไปกันหมดเลย อะไรกันเนี่ย เป็นไปได้ไง

" เธอทำได้ไง "

" มันเป็นความลับ ถึงเวลาเดี๋ยวเธอก้อรู้เอง "

ตอนนี่เราเดินออกมาจากป่าได้แล้ว มันน่าแปลกนะที่มีแมลงป่องยักษ์ มีตะขาบยักษ์ มีดอกไม้กินคน แค่แฟรี่มองมัน พวกมันก้อรีบวิ่งหางจุกตูดไปกันหมดเลย มันน่าแปลกจัง แต่ก้ออย่างที่แฟรี่บอก เดี๋ยวถึงเวลาฉันก้อจะรู้เอง แฟรี่อุ้มฉันออกมา ดูน่าของเค้าเหมือนไม่เหนื่อยเลย เราเดินกันตั้งแต่ 6 โมงเย็น ตอนนี้ก้อ3 ทุ่มแล้ว อุ่มฉันตั้งเกือบ 3 ชั่วโมง พอเราออกมาพวกหอมังกรพากันส่งเสียง เฮ ~ กันใหญ่เลย ส่วนห้อ เมดุซ่าก้อพากันเดินกลับหอกันหมด แล้วเพื่อนที่อยู่ข้างในหละ ไม่มีใครไปตามหรอพวกนี้ยังเป็นคนอยู่รึเปล่าเนี่ย เออลืมไปพวกนี้เป็นแม่มด 

" แล้วพวกที่ยังไม่ออกมาหละ "

" คงตายไปกันหมดแล้ว "

เสียงของประทานหอของฉันเอง

" แล้วไม่ส่งคนไปเอาศพพวกเค้าออกมาหรอ "

" ไม่ หรอกใครอยากได้ศพก้อเค้าไปตายในป่านั้นสิ ยัยโง่ "

"  อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉัน ขอโทษเธอเดียวนี้ "

" ไม่ "

แฟรี่มองไปที่ประทานอย่างเย็นชา

" ฉันขอโทษนะ แยมมี่ "

แฟรี่อุ้มฉันกลับมาที่ห้อง ดีนะที่ไปในป่ากับแฟรี่ ถ้าไปกับคนอื่นคงตาย แน่ๆ เลยโชคดีของฉันมาก ๆ เลยนะเนี่ยแฟรี่เสกให้เท้าฉันหายเป็นปกติ

"  ไปอาบน้ำก่อนนะ "

" ฉันไปด้วย "

แฟรี่เดินมาที่ห้องน้ำของฉัน 

" นี่ ห้องน้ำของเธออยู่ฝั่งนู้น "

" หรอ ฉันอาบน้ำให้เอามั้ย "

" ฮึ ๆ ขอบคุณแต่ฉันอาบเองปลอดภัยกว่า "

แฟรี่ยิ้มให้ฉันก่อนที่จะเดินทางห้องน้ำของเค้า