The magic magic
เขียนโดย 
aumnoi
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.
แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) งานเต้นรำ...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันงานเต้นรำ...
ยามพลบค่ำ...
"ว้าว!~ สวยเป็นบ้าเลยอ่ะพี่!"มิเซียพูดด้วยความตื่นเต้น
"พี่ว่าไม่หรอก น้องสวยกว่าพี่ตั้งเยอะ"ฉันพูดแก้เขินอาย
"แต่หนูคิดว่าพี่ต้องสวยที่สุดในงานเต้นรำนี้แน่ๆ!"มิเซียพูดพลางหวีผมตัวเอง
"...."ฉันไม่พูดอะไรแต่ฉันยิ้มให้มิเซียอย่างพอใจกับสิ่งที่มิเซียพูด
ฉันแต่งตัวเสร็จ ฉันก็จูงมือมิเซียลงบันไดแล้วจากนั้นมิเซียก็เดินไปพูดกับเจ้าแมวอ้วนที่
กำลังนอนหลับอยู่ว่า
"เจ้าแมว นายต้องเฝ้าบ้านให้ฉันนะ ฉันไปละนะ"มิเซียพูดเสร็จก็โบกมือให้กับเจ้าแมว
อ้วนที่กำลังนอนหลับปุ๋ย
"คุณมิเรีย รถม้ามารับแล้วครับ!"เสียงของคนขับรถม้าดังขึ้นที่หน้าประตูกรงเหล็ก
"มิเซีย ไปกันเถอะ"ฉันพูดเสร็จก็จูงมือมิเซียแล้วก็ใช้มืออีกข้างจับกระโปรงขึ้นเล็กน้อย
ฉันเดินออกจากบ้านอย่างสง่าผ่าเผย ฉันไม่สนว่าใครจะสนใจฉันหรืออะไรก็ตาม แต่ขอให้
เรื่องนี้มันจบซักที
คนขับรถม้าเปิดประตูกรงเหล็กให้พวกเราได้เดินไปที่รถม้า แล้วจากนั้นคนขับรถม้าก็เปิด
ประตูรถม้าให้ฉันนั่งข้างใน ฉันดึงมิเซียขึ้นรถม้าแล้วคนขับรถม้าก็ปิดประตูเบาๆแล้วเราก็เริ่มออกเดิน
ทาง
"พี่มิเรียต้องสวยที่สุดแน่ ฮิ!ๆ"น้องสาวฉันหัวเราะด้วยความตื่นเต้น
ณ พระราชวังแวร์ซาย
"โอ้โห..สวยสุดยอดเลยค่ะพี่"น้องสาวฉันพูดด้วยความตกตะลึงกับพระราชวังที่สวยที่
สุดและใหญ่ที่สุด พระราชวังมีแสงระยิบระยับออกมา ผู้คนที่มียศฐาบรรดาศักดิ์ต่างมารวมตัวกันที่นี่
บางคนก็อวดความงาม บางคนก็อวดความรวย ส่วนใหญ่กุลสตรีจะสวมสร้อยทองหรือไม่ก็ไข่มุกที่มี
ราคาแพงอยู่พอสมควร ส่วนฉันใส่เครื่องประดับมีแค่ สร้อยไข่มุก กับกำไลข้อมือของคุณแม่ที่เสีย
ชีวิตไปเมื่อ 5 ปีก่อน
"พี่คะ หนูอยากเห็นข้างในเร็วๆจังเลยค่ะ"มิเซียพูดด้วยความตื่นเต้นพลางใช้มือระนาบ
กับกระจกที่มีผ้าม่านสีแดงทั้งสองข้างถูกมัดไว้อยู่
"เดี๋ยวก็ได้เห็นเองหล่ะจ้ะ"ฉันพูดพลางใช้มือลูบหัวมิเซียเบาๆ
หลังจากนั้นรถม้าก็หยุดอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าพระราชวังที่เคลือบด้วย'ทอง'ผู้คนทั้ง
ชายหญิงต่างมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ แล้วคนขับรถม้าก็เปิดประตูอย่างช้าๆจนสุด ฉันลุกขึ้นแล้วก็ลงอย่าง
มีมารยาท แล้วฉันก็พยุงตัวมิเซียเพื่อให้ลงอย่างปลอดภัย
"พี่คะ รีบไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่คาเซียจะรอนานนะคะ"มิเซียพูดเตือนสติฉัน
"จริงด้วย! พี่ก็ลืมคาเซียไปซะสนิทเลย ต้องขอบใจมิเซียมากเลยนะที่ช่วยเตือนพี่
หน่ะ"ฉันคงต้องขอบคุณมิเซียจริงๆนั่นแหละ เพราะว่าฉันลืมคาเซียซะสนิทเลย
ฉันรีบเดินอย่างเต็มกำลังเพื่อไม่อยากให้คาเซียต้องรอฉันนานมากนัก ฉันเดินเข้าไป
ในพระราชวัง มีของตกแต่งที่หายากและก็เครื่องประดับต่างๆมารวมตัวกันอยู่ที่นี่หมด
ฉันเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุดเพราะกลัวว่าจะมาไม่ทันกาลเวลาซะก่อน ถึงแม้ว่าฉันจะมีพลัง
วิเศษที่สามารถข้ามเวลาหรือย้อนเวลาได้แต่ฉันไม่อยากใช้สุ่มสี่สุ่มห้าไม่งั้นฉนกลัวว่าจะเกิดเรื่อง
"พี่มิเรียไม่ต้องรีบเดินก็ได้นะคะ"มิเซียพูดด้วยความเหนื่อยที่รีบเดิน
"พี่ขอโทษ ลืมไปเลยว่ามีมิเซียมาอยู่ด้วย"ฉันพูดเสร็จก็เดินเหมือนกับคนปรกติเพื่อ
ให้มิเซียพักหายเหนื่อยก่อน
"เฮ้อ!...หายเหนื่อยซักที"มิเซียถอนหายใจอย่างหนักเพราะความเหนื่อยที่เพิ่งเดิน
กันมาเมื่อยสักครู่
ฉันเดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องโถงใหญ่ที่มีผู้คนต่างมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ ฉันพยายามมอง
หาคาเซียแต่มันทำให้ฉันตาลายไปหมด แล้วมิเซียก็เอ่ยขึ้นมาว่า
"พี่มิเรียคะ! เจอพี่คาเซียแล้วค่ะ"มิเซียพูดด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เจอกับคาเซีย
มิเซียจับมือฉันแน่นแล้วก็จูงฉันไปหาคาเซียที่กำลังดื่มไวน์อย่างมีความสุข
"พี่คาเซีย!"มิเซียกระโจนเข้าไปกอดคาเซียอย่างมีความสุข
"อ้าว! มิเซียมาได้ไง"คาเซียพูดเสร็จฉันก็มาหาเขาพอดี
"สว้สดี"ฉันทักคาเซียอย่างเป็นมิตร
"เอ่อ...สะ..สวัสดี"คาเซียพูดติดๆขัดๆแถมหน้าเขาแดงรื่ออีกต่างหาก
"นายเป็นอะไร หน้าเเดงเชียว?"ฉันถามเขาด้วยความสงสัย
"ปะ...เปล่านี่ แฮะๆ"คาเซียหัวเราะแก้เขิน
"..."ฉันไม่พูดอะไร ฉันจ้องมองไปที่เขาเพราะว่านี่ไม่ใช่'คำตอบที่แท้จริง'
"เอ่อ...วันนี้คุณสวยมากๆเลย สวยกว่าคนในนี้อีก"เขาชมฉัน แต่ฉันก็ไม่ตอบเขา
แล้วจากนั้นเพลงก็บรรเลงไปตามจังหวะ ทั้งผู้ชายและผู้หญิงต่างจับคู่เต้นรำกัน แต่ก็มี
บางคนที่ยังยืนอย่างสบายใจอยู่ แล้วคาเซียก็เอ่ยขึ้นมาว่า
"ถ้าคุณไม่ว่าอะไรกรุณาเต้นรำกับผมด้วยเถิด"เขาค้อมตัวลงแล้วก็ยื่นมือมาใกล้ฉัน
"..."ฉันเงียบไปซักครู่แล้วฉันก็พูดว่า
"ได้สิ ถ้าคุณต้องการ"ฉันตอบตกลงแล้วก็วางมือลงบนมือของคาเซียแล้วจากนั้นเขาก็
พาฉันไปตรงกลางห้องโถงใหญ่แล้วเราก็เต้นรำกันเหมือนกับตอนซ้อมที่ผ่านมา แสงโคมไฟแก้ว
ส่องระยิบระยับอยู่บนเหนือหัวฉันกับคาเซีย แล้วจากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาว่า
"วันนี้คุณสวยมากกว่าวันไหนอีก"เขาพูดจนทำให้หน้าฉันร้อน
"อะ..อื้ม"ฉันตอบแบบไม่มั่นใจ
"โอ้ย!"เสียงคาเซียร้องออกมา
"เป็นอะไรรึเปล่า!?"ฉันถามด้วยวคามเป็นห่วง
แต่ว่าเขากลับหัวเราะออกมาซะงั้น
"นายนี่มัน!"ฉันทำหน้าโมโหใส่เขาเล็กน้อย
"แฮะๆ คุณนี่น่ารักมากจริงๆ"เขาหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่ฉันจะหมุนตัวหนึ่งรอบ
หลังจากที่ฉันเต้นรำไปเรื่อยๆจนเพลงจบแล้ว แต่ก็ยังมีเพลงให้เราได้เต้นรำต่อ คาเซีย
ถามฉันว่าจะไปเต้นกันต่อมั้ย? แต่ฉันปฏิเสธเขาเพราะว่าฉันเหนื่อยกับการเต้นรำครั้งนี้
แต่ว่าค่ำคืนนี้...
ก็สนุกดีนะ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
