The magic magic

7.9

เขียนโดย aumnoi

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.

  36 ตอน
  29 วิจารณ์
  40.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) งานเต้นรำ...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              วันงานเต้นรำ...

              ยามพลบค่ำ...

              "ว้าว!~ สวยเป็นบ้าเลยอ่ะพี่!"มิเซียพูดด้วยความตื่นเต้น

              "พี่ว่าไม่หรอก น้องสวยกว่าพี่ตั้งเยอะ"ฉันพูดแก้เขินอาย

              "แต่หนูคิดว่าพี่ต้องสวยที่สุดในงานเต้นรำนี้แน่ๆ!"มิเซียพูดพลางหวีผมตัวเอง  

              "...."ฉันไม่พูดอะไรแต่ฉันยิ้มให้มิเซียอย่างพอใจกับสิ่งที่มิเซียพูด

              ฉันแต่งตัวเสร็จ ฉันก็จูงมือมิเซียลงบันไดแล้วจากนั้นมิเซียก็เดินไปพูดกับเจ้าแมวอ้วนที่

กำลังนอนหลับอยู่ว่า

              "เจ้าแมว นายต้องเฝ้าบ้านให้ฉันนะ ฉันไปละนะ"มิเซียพูดเสร็จก็โบกมือให้กับเจ้าแมว

อ้วนที่กำลังนอนหลับปุ๋ย

              "คุณมิเรีย รถม้ามารับแล้วครับ!"เสียงของคนขับรถม้าดังขึ้นที่หน้าประตูกรงเหล็ก

              "มิเซีย ไปกันเถอะ"ฉันพูดเสร็จก็จูงมือมิเซียแล้วก็ใช้มืออีกข้างจับกระโปรงขึ้นเล็กน้อย

              ฉันเดินออกจากบ้านอย่างสง่าผ่าเผย ฉันไม่สนว่าใครจะสนใจฉันหรืออะไรก็ตาม แต่ขอให้

เรื่องนี้มันจบซักที

               คนขับรถม้าเปิดประตูกรงเหล็กให้พวกเราได้เดินไปที่รถม้า แล้วจากนั้นคนขับรถม้าก็เปิด

ประตูรถม้าให้ฉันนั่งข้างใน ฉันดึงมิเซียขึ้นรถม้าแล้วคนขับรถม้าก็ปิดประตูเบาๆแล้วเราก็เริ่มออกเดิน

ทาง

               "พี่มิเรียต้องสวยที่สุดแน่ ฮิ!ๆ"น้องสาวฉันหัวเราะด้วยความตื่นเต้น

เว็บขีดเขียน

                ณ พระราชวังแวร์ซาย

                "โอ้โห..สวยสุดยอดเลยค่ะพี่"น้องสาวฉันพูดด้วยความตกตะลึงกับพระราชวังที่สวยที่

สุดและใหญ่ที่สุด พระราชวังมีแสงระยิบระยับออกมา ผู้คนที่มียศฐาบรรดาศักดิ์ต่างมารวมตัวกันที่นี่

บางคนก็อวดความงาม บางคนก็อวดความรวย ส่วนใหญ่กุลสตรีจะสวมสร้อยทองหรือไม่ก็ไข่มุกที่มี

ราคาแพงอยู่พอสมควร ส่วนฉันใส่เครื่องประดับมีแค่ สร้อยไข่มุก กับกำไลข้อมือของคุณแม่ที่เสีย

ชีวิตไปเมื่อ 5 ปีก่อน

                "พี่คะ หนูอยากเห็นข้างในเร็วๆจังเลยค่ะ"มิเซียพูดด้วยความตื่นเต้นพลางใช้มือระนาบ

กับกระจกที่มีผ้าม่านสีแดงทั้งสองข้างถูกมัดไว้อยู่

                "เดี๋ยวก็ได้เห็นเองหล่ะจ้ะ"ฉันพูดพลางใช้มือลูบหัวมิเซียเบาๆ

                หลังจากนั้นรถม้าก็หยุดอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าพระราชวังที่เคลือบด้วย'ทอง'ผู้คนทั้ง

ชายหญิงต่างมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ แล้วคนขับรถม้าก็เปิดประตูอย่างช้าๆจนสุด ฉันลุกขึ้นแล้วก็ลงอย่าง

มีมารยาท แล้วฉันก็พยุงตัวมิเซียเพื่อให้ลงอย่างปลอดภัย

                "พี่คะ รีบไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่คาเซียจะรอนานนะคะ"มิเซียพูดเตือนสติฉัน

                "จริงด้วย! พี่ก็ลืมคาเซียไปซะสนิทเลย ต้องขอบใจมิเซียมากเลยนะที่ช่วยเตือนพี่

หน่ะ"ฉันคงต้องขอบคุณมิเซียจริงๆนั่นแหละ เพราะว่าฉันลืมคาเซียซะสนิทเลย

                ฉันรีบเดินอย่างเต็มกำลังเพื่อไม่อยากให้คาเซียต้องรอฉันนานมากนัก ฉันเดินเข้าไป

ในพระราชวัง มีของตกแต่งที่หายากและก็เครื่องประดับต่างๆมารวมตัวกันอยู่ที่นี่หมด

                ฉันเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุดเพราะกลัวว่าจะมาไม่ทันกาลเวลาซะก่อน ถึงแม้ว่าฉันจะมีพลัง

วิเศษที่สามารถข้ามเวลาหรือย้อนเวลาได้แต่ฉันไม่อยากใช้สุ่มสี่สุ่มห้าไม่งั้นฉนกลัวว่าจะเกิดเรื่อง

                "พี่มิเรียไม่ต้องรีบเดินก็ได้นะคะ"มิเซียพูดด้วยความเหนื่อยที่รีบเดิน

                "พี่ขอโทษ ลืมไปเลยว่ามีมิเซียมาอยู่ด้วย"ฉันพูดเสร็จก็เดินเหมือนกับคนปรกติเพื่อ

ให้มิเซียพักหายเหนื่อยก่อน

                "เฮ้อ!...หายเหนื่อยซักที"มิเซียถอนหายใจอย่างหนักเพราะความเหนื่อยที่เพิ่งเดิน

กันมาเมื่อยสักครู่

                ฉันเดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องโถงใหญ่ที่มีผู้คนต่างมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ ฉันพยายามมอง

หาคาเซียแต่มันทำให้ฉันตาลายไปหมด แล้วมิเซียก็เอ่ยขึ้นมาว่า

                "พี่มิเรียคะ! เจอพี่คาเซียแล้วค่ะ"มิเซียพูดด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เจอกับคาเซีย

                มิเซียจับมือฉันแน่นแล้วก็จูงฉันไปหาคาเซียที่กำลังดื่มไวน์อย่างมีความสุข

                "พี่คาเซีย!"มิเซียกระโจนเข้าไปกอดคาเซียอย่างมีความสุข

                "อ้าว! มิเซียมาได้ไง"คาเซียพูดเสร็จฉันก็มาหาเขาพอดี

                "สว้สดี"ฉันทักคาเซียอย่างเป็นมิตร

                "เอ่อ...สะ..สวัสดี"คาเซียพูดติดๆขัดๆแถมหน้าเขาแดงรื่ออีกต่างหาก

                "นายเป็นอะไร หน้าเเดงเชียว?"ฉันถามเขาด้วยความสงสัย

                "ปะ...เปล่านี่ แฮะๆ"คาเซียหัวเราะแก้เขิน

                "..."ฉันไม่พูดอะไร ฉันจ้องมองไปที่เขาเพราะว่านี่ไม่ใช่'คำตอบที่แท้จริง'

                "เอ่อ...วันนี้คุณสวยมากๆเลย สวยกว่าคนในนี้อีก"เขาชมฉัน แต่ฉันก็ไม่ตอบเขา

                แล้วจากนั้นเพลงก็บรรเลงไปตามจังหวะ ทั้งผู้ชายและผู้หญิงต่างจับคู่เต้นรำกัน แต่ก็มี

บางคนที่ยังยืนอย่างสบายใจอยู่ แล้วคาเซียก็เอ่ยขึ้นมาว่า

                "ถ้าคุณไม่ว่าอะไรกรุณาเต้นรำกับผมด้วยเถิด"เขาค้อมตัวลงแล้วก็ยื่นมือมาใกล้ฉัน

                "..."ฉันเงียบไปซักครู่แล้วฉันก็พูดว่า

                "ได้สิ ถ้าคุณต้องการ"ฉันตอบตกลงแล้วก็วางมือลงบนมือของคาเซียแล้วจากนั้นเขาก็

พาฉันไปตรงกลางห้องโถงใหญ่แล้วเราก็เต้นรำกันเหมือนกับตอนซ้อมที่ผ่านมา แสงโคมไฟแก้ว

ส่องระยิบระยับอยู่บนเหนือหัวฉันกับคาเซีย แล้วจากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาว่า

                "วันนี้คุณสวยมากกว่าวันไหนอีก"เขาพูดจนทำให้หน้าฉันร้อน

                "อะ..อื้ม"ฉันตอบแบบไม่มั่นใจ

                "โอ้ย!"เสียงคาเซียร้องออกมา

                "เป็นอะไรรึเปล่า!?"ฉันถามด้วยวคามเป็นห่วง

                แต่ว่าเขากลับหัวเราะออกมาซะงั้น

                "นายนี่มัน!"ฉันทำหน้าโมโหใส่เขาเล็กน้อย

                "แฮะๆ คุณนี่น่ารักมากจริงๆ"เขาหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่ฉันจะหมุนตัวหนึ่งรอบ

                หลังจากที่ฉันเต้นรำไปเรื่อยๆจนเพลงจบแล้ว แต่ก็ยังมีเพลงให้เราได้เต้นรำต่อ คาเซีย

ถามฉันว่าจะไปเต้นกันต่อมั้ย? แต่ฉันปฏิเสธเขาเพราะว่าฉันเหนื่อยกับการเต้นรำครั้งนี้

                แต่ว่าค่ำคืนนี้...

                ก็สนุกดีนะ...

  

 

              

              

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา