The magic magic

              เช้ารุ่งขึ้น....

              "อืม...งืม..."ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียพลางมองไปรอบๆ ซึ่งฉันเห็นพี่บัคนอนหัน

หลังให้ฉัน ส่วนเจ้าแบรนด์นอนหลับอยู่ใต้เตียง

              "เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องเหมือนว่ามันเพิ่งตื่นเหมือนกัน

              หลังจากนั้นมันก็กระโดดมาทับตัวฉัน

              "เบาๆหน่อยสิ พี่บัคนอนหลับอยู่นะ"ฉันกระซิบเบาๆ

              "ใครว่าพี่นอนอยู่หล่ะ"เสียงพี่บัคพูดขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย

              "ก็เห็นนอนหันหลังอยู่ก็นึกว่านอนหลับ ก็เลยไม่อยากกวน"ฉันพูดเสร็จก็ลุกนั่งบนเตียง

พร้อมกับเจ้าแบรนด์ที่นั่งเลียขนอยู่

              "น้องสาวอะไรก็ไม่รู้ ชอบว่าพี่ชายสุดหล่อคนนี้อยู่เรื่อย"พี่บัคพูดพลางลุกนั่งบนเตียง

เหมือนกัน

              "หล่อจนฉันเริ่มจะเบื่อแล้วหล่ะ งั้นหนูไปห้องครัวก่อนนะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินออกจากห้อง

พร้อมกับเจ้าแบรนด์

              ฉันรีบเดินไปที่ห้องครัวเพราะว่าตอนนี้ฉันเริ่มหิวแล้วและแบรนด์ก็เหมือนกัน

              "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณยาย"ฉันพูดทักทายคุณยายตอนเช้า

              "อืม อรุณสวัสดิ์ ว้าย!ตายแล้ว! คือพอดีว่ายายนัดกับเพื่อนยายหน่ะสิ เดี๋ยวยายมานะ"

คุณยายพูดเสร็จก็รีบเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวกับร่มหนึ่งคันเดินออกจากบ้านไป ฉันเหลือบไปเห็น 

นาฬิกาที่ตั้งไว้อยู่บนโต๊ะ ตอนนี้เวลาหกโมงเช้าเองนะ คุณยายจะรีบไปไหนกันเนี่ย

              "ฮ้าว!...วันนี้มีอะไรกินบ้างหล่ะ?"เสียงพี่บัคถามคุณยายแต่ว่าตอนนี้เธอไม่อยู่ มีแค่ฉัน

ที่ยืนอยู่คนเดียว

              "..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ครุ่นคิดว่า ทำไมช่วงหลังๆคุณยายออกจากบ้านบ่อยมาก

              "แล้วยายหล่ะ? ไปไหนแล้ว?"พี่บัคถามฉันพลางมองมาที่ฉันด้วยความสงสัย

              "ไม่รู้สิ เดี๋ยวนี้ออกจากบ้านบ่อยมากเลย เริ่มแปลกๆแล้วนะ"ฉัพูดด้วยความเป็นห่วงคุณ

ยายพลางกุมมือทั้งสองข้างแน่น

              "งั้นหรอ? ว่าแต่มีอะไรกินบ้างอ่ะพี่หิว"แต่ว่าพี่บัคก็ยังสนแต่เรื่องอาหารอยู่ดี

              "เฮ้อ...จริงๆเลยนะพี่ แทนที่จะห่วงคุณยายแต่กลับมาห่วงเรื่องของกินซะงั้น"ฉันพูด

พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่

              "อ้อไอ้อำไอไอ้ อ้ออี้อิว(ก็ให้ทำยังได้ ก็พี่หิว)"พี่บัคพูดไม่เป็นภาษาทำให้ฉันหนักใจ

กับเหลือทน

              "เวลากินห้ามพูด เดี๋ยวก็ติดคอตายซะก่อนนะ"ฉันพูดด้วยความเป็นห่วงเชิงประชดใส่พี่

จนทำให้พี่กลืนขนมปังอึกใหญ่

              อึก!

              "แค้กๆ!...เอาน้ำมาให้พี่ที แค้กๆ!"พี่บัคพูดพลางทุบอกตัวเอง

              "ก็บอกแล้วว่าให้เระวัง บอกแล้วก็ไม่เชื่อ"ฉันพูดประชดใส่พี่ทำให้เขาสำนึกผิดทันที

ฉันรีบเดินไปหยิบแก้วน้ำให้พี่บัค ทำให้พี่เกือบตายเพราะขนมปังเลยนะเนี่ย

              "เฮ้อ...น้องภาษาอะไรก็ไม่รู้ ไม่ห่วงพี่เลยซักนิด เคยเป็นห่วงพี่บ้างมั้ยเนี่ย!?"พี่ฉันถาม

พลางดื่มน้ำตาม

              "ก็เป็นห่วงว่าพี่จะตายเพราะขนมปังนี่แหละ เดี๋ยวกลายเป็นผี้เฮี้ยนซะก่อน"ฉันพูด

ประชดใส่พี่ทำให้เขาหัวเราะในลำคอ

              "หึๆ เดี๋ยวเถอะ เจอดีแน่"พี่ฉันพูดพลางแสยะยิ้มให้ฉันอย่างน่ากลัว

              "เอาเป็นว่าเดี๋ยววันนี้หนูต้องไปที่โบสถ์เพราะว่าวันนี้เป็นวันพระเจ้า"ฉันพูดพลางฉีกเนื้อ

หมูให้เจ้าแบรนด์กิน

              "งั้นพี่ไปด้วยสิ"พี่บัคพูดเสร็จก็รีบเดินไปหยินร่มหนึ่งคันทันที

              ณ โบสถ์

              ฉันกับพี่บัคเดินที่โบสถ์ฉันมองรอบๆเพราะว่าฉันหาบาทหลวงเดวิท เขาบอกว่าอยู่ที่ทาง

เข้าโบสถ์ แต่ว่าเขากลับไม่ได้อยู่นี่ แล้วเขาไปหนนะ

              "มองหาใครหรอ?"เสียวพี่บัคถามฉันทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย

              "ก็..."ฉันลากเสียงยาว ทำให้พี่ฉันตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก

              "เบอรี่! มาแล้วหรอ!? ฉันกำลังหาตัวอยู่พอเลย!"เสียงบาทหลวงเดวิทพูดอยู่ตรงพุ่มไม้

              "หรือว่าเธอนัดกับไอ้หมอนี่!?"เสียงพี่บัคเริ่มจะไม่พอใจซะแล้ว

              "เฮ้! พี่ชาย ฉันขอคุยกับน้องสาวนายซักแปปนะ"บาทหลวงเดวิทพูดเสร็จก็ตรงดิ่งมาหา

ฉันแล้วก็ลากฉันไปที่หลังโบสถ์

              "เดี๋ยวสิ! มีอะไรหรอ!? รีบๆบอกมาเร็วๆเลยนะคะ เดี๋ยวพี่บัคได้ยินนะคะ!"ฉันพูดด้วย

สีหน้าที่เร่งรีบสุดๆ

              "คือฉันมีเรื่องอะไรจะบอก"สีหน้าของบาทหลวงจริงจังขึ้นมาทันที

              "?"

              "ก็คุณยายของเธอ สั่งให้ฉันกับเธอเลิกยุ่งกัน แต่ว่าฉันจะไม่ทำอย่างนั้นแน่ เพราะว่า

เธอได้กลายเป็นแฟนฉันแล้ว"จากสีหน้าที่ดูจริงจังได้เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เจ้าเล่ห์ทันที

              มิน่าหล่ะ ทำไมคุณยายถึงออกจากบ้านบ่อยๆ...

              ที่ไหนได้ก็มาคุยกับเขานี่เอง...

              "แล้วใครสั่งให้น้องสาวฉันเป็นแฟนแก ฮะ!!?"เสียงตะโกนของพี่บัคดังมาจากด้านหลัง

ด้วยสีหน้าเเละเสียงที่โกรธเคืองสุดๆ!

              "ก็ฉันสั่งเอง มีปํญหาอะไรรึเปล่า?"บาทหลวงเดวิทถามขึ้น ทำให้พี่บัคยิ่งโกรธมากขึ้น

ตอนนี้พี่ฉันกำลังกลายเป็นอันธพาลในโรงเรียนแล้วนะ!

              "มี! และมีอย่างแรง! ออกห่างจากน้องสาวฉันเดี๋ยวนี้!!"เสียงพี่บัคน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆและ

ผู้คนก็มองมาที่พี่บัคกันทั้งหมด

              "ถ้าไม่หล่ะ?"อย่าได้กวนพี่ฉันเป็นครั้งสุดท้ายนะ! ไม่งั้นหน้าหล่อๆของนายจะหายไป

ทันทีที่พี่ฉันต่อยหน้านายแน่!

              "นายก็จะเจอแบบนี้ไงหล่ะ!"พี่ฉันพูดเสร็จก็ดึงฉันให้อยู่ข้างหลังพี่ แล้วเขาก็ต่อยหน้า

บาทหลวงเดวิทเต็มๆ

              ตุ้บ!

              ผวัะ!

              พลั้ก!

              "หยุด! บอกให้หยุดเดี๋ยวนี้!!"ฉันตะโนใส่พวกเขาแต่ไม่มีท่าทางที่จะหยุดเลยด้วยซ้ำ!

              ตอนนี้พวกเขาเหมือนกับหมาข้างถนนที่กำลังต่อยกันอย่างดุเดือด ถ้าฉันไปห้ามปราม

เขา มีหวังฉันโดนลูกหลงแน่ๆ

              "หยุด! พอเลยทั้งสองคน!"เสียงของบาทหลวงคนแก่ๆห้ามปรามทั้งสองคนให้หยุดกัน

จนได้

              "...."

              "...."

              ทั้งสองคนไม่พูดอะไร ได้แต่จ้องมองกันด้วยสายตาที่ดุเดือดราวกับหมากัดกันไม่มีผิด

ทั้งสองคนหายใจแรงๆเพราะความเหนื่อยและหอบ หน้าเดวิทกับหน้าพี่บัคเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและ

ก็เลือดที่ออกจกปากและก็จมูกทั้งสองคน

              "เดวิท กลับเข้าไปในโบสถ์"บาทหลวงพูดเสร็จก็เรียกบาทหลวงดวิทกลับเข้าโบสถ์ เขา

หันมามองฉันแล้วก็ยิ้มบางๆให้ฉัน

              "ชิ! ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

              ....