The magic magic
เขียนโดย aumnoi
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.
แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
26) การประชด...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"พี่!เดินช้าๆก็ได้ หนูเหนื่อยนะพี่"ฉันตะโกนจากด้านหลังพี่บัค
"..."เขาไม่พูดอะไรแล้วเขาก็ให้ฉันเดินช้าๆ
"พี่ขออะไรบางอย่างจะได้รึเปล่า?"พี่บัคถามฉันพลางมองหน้าฉันไม่คลาดสายตา
"?"ฉันทำสีหน้างง
"อย่ายุ่งกับบาทหลวงเดวิทอะไรนั่นซะ พี่ขอร้องหล่ะ พี่หล่ะเกลียดคนแบบนี้ที่สุด"เขา
พูดให้ฉันฟัง
"แต่ว่า-"ฉันยังพูดไม่ทันจบพี่บัคก็พูดแทรกขึ้นทันที
"พี่ขอร้อง..."เสียงพี่บัคขอร้องอ้อนวอนสุดชีวิต จนทำให้ฉันต้องจำใจยอม
"ก็ได้ค่ะ แต่ว่าหนูมีข้อแม้ว่าถ้าพี่จะทำร้ายบาทหลวงเดวิท ให้มาทำร้ายที่หนูจะดีกว่า"
ฉันพูดให้พี่ฟัง ทำให้สีหน้าจองพี่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
"ทะ...ทำไมหล่ะ!?"เสียงพี่บัคพูดออกมาด้วยความตกใจ
"ก็เพราะว่าหนูเป็นฝ่ายที่เข้าไปยุ่งกับเขาเอง เขาไม่ได้มายุ่งกับหนูเพราะฉะนั้นอย่า
ทำร้ายเขาเลยจะดีกว่านะคะ"ฉันพูดอ้อนวอนพี่บัค
"...."พี่บัคไม่พูดอะไรได้แต่มองฉันด้วยสีหน้าที่หนักใจสุดๆ
"งั้นเรากลับกันเถอะค่ะ ถ้าคุณยายมาเห็นพี่คุณยายจะต้องดีใจมากเลยค่ะ"ฉันพูดพลาง
ฝืนยิ้มให้พี่บัค ยิ่งทำให้เขาหนักใจเข้าไปใหญ่
ณ บ้านเบอรี่
"คุณยาย อยู่รึเปล่าคะ?"ฉันถามคุณยายเผื่อว่าเธออาจจะกลับมาบ้านแล้ว
"ฉันอยู่นี่! มีอะไร!?"เสียงคุณยายตะโกนมาจากด้านหลังหลังครัว
"วันนี้มีคนมาหาค่ะ! และเป็นคนสำคัญด้วย!"ฉันตะโกนบอกคุณยาย จึงทำให้เธอรีบเดิน
ออกมาจากหลังห้องครัวทันที
"สวัสดีครับ คุณยาย"เสียงพี่บัคทักทายคุณยายทำให้สีหน้าของเธอตื่นเต้นมากๆ
"บัค!"คุณยายจะโกนเรียกชื่อพี่บัคพลางวิ่งเข้าไปกอดพี่บัคแน่น
"ครับ ผมกลับมาแล้ว ว่าแต่คุณยายอยู่คนเดียวหรอครับ?"พี่บัคถามคุณยายที่กำลังกอด
เขาแน่น
"ก็ใช่หน่ะสิ น้องเธอไม่เฝ้าบ้านหน่ะสิฉันก็เลยต้องกลับมาเฝ้าบ้าน"คุณยายธิบายเชิง
ประชดให้พี่บัคฟัง
"ขอโทษนะคะ งั้นหนูกลับขึ้นห้องก่อนนะคะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องพร้อมกับเจ้า
แบรนด์ ซึ่งพี่บัคก็ขึ้นห้องตามฉันด้วย
ห้องนอนเบอรี่...
"นี่พี่บัค แล้วพี่จะนอนที่ห้องไหนหล่ะ?"ฉันถามเขาทันทีที่ฉันเข้าห้องก่อนเป็นคนแรก
"พี่ก็นอนกับเบอรี่นั่นแหละ"พี่บัคตอบเสียงแข็ง
"มีห้องแม่อยู่นี่นา...งั้นพี่ก็ไปนอนห้องแม่สิ"ฉันพูดพลางเก็บอาหารที่ซื้อไว้วางไว้บน
โต๊ะทำงาน
"ไม่ดีกว่า พี่เหงาที่อยู่คนเดียวและอีกอย่างถ้ามีใครเข้ามาในบ้านแล้วทำมิดีมิร้ายเธอพี่
จะได้ช่วยเธอทันไงหล่ะ"เขาพูดอย่างมั่นใจ
"ก็มีแต่พี่นั่นแหละที่จะทำมิดีมิร้ายกับหนูอ่ะ หนูถึงได้บอกว่าให้พี่ไปนอนที่ห้องแม่ไง
หล่ะ"ฉันพูดเชิงประชดใส่พี่บัค
"นี่เธอจะบ้าหรอ พี่ตัวเองแท้ๆยังคิดได้ว่าพี่จะทำอะไรเธอ"พี่พูดพลางถอนหายใจเล็ก
น้อย
"แต่ว่าพี่เป็นผู้ชายนี่ ถึงแม้ว่าพี่จะเป็นพี่ชายแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะไม่ได้ทำมิดีมิ
ร้ายกับหนูซักหน่อยหนิ ถ้าพี่อยากจะอยู่ห้องนี้พี่ต้องทำตัวให้เหมือนสาวประเภทสองซะสิ หนูจะได้
ไว้วางใจได้"ฉันพูดแซวพี่เล่นจนทำให้สีหน้าพี่กลับมาอารมณ์ดีขึ้นอีกครั้ง
"เฮ้อ!...นี่เธอบ้าไปแล้วเรอะ! สงสัยเธอคงจะเพี้ยนไปซะแล้ว เธอคิดได้ไงให้พี่เป็นสาว
ประเภทสอง"พี่บัคพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
"งั้นก็จงเป็นซะสิ หนูจะได้ไว้ใจพี่มากขึ้น"ฉันพูดเสียงแข็ง
"ชิ!"พี่บัคสบถใส่ฉัน
ยามพลบค่ำต่อมา...
"เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องออกมาเพราะว่าตอนนี้มันกำลังหิวและหิวมากด้วย
"งั้นเดี๋ยวยายไปก่อนนะ พอดีว่าที่บ้านเพื่อนยายมีงานเลี้ยง บัคฝากดูแลตัวแสบหน่อยก็
แล้วกัน เดี๋ยวยายมา"คุณยายพูดเสร็จก็เดินออกจากบ้านไปโดยมีพี่บัคไปส่งที่หน้าบ้าน
"เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องขึ้นอีกครั้ง
"อ่ะนี่ แล้วอย่างร้องอีกนะ ฉันมีให้แค่นี้แหละ"ฉันสพูดเสร็จก็ยื่นคุ้กกี้ชิ้นเล็กให้แบรนด์
กิน
"นี่เบอรี่ เธอรู้จักไอ้หมอนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่?"เสียงพี่บัคถามฉัรพลางนั่งข้างๆฉันที่กำลัง
หยิบคุ้กกี้ใส่เข้าปาก
"..."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่นั่งเคี้ยวคุ้กกี้อยู่
"ตอบพี่หน่อยสิ"
"..."
"นี่เธอเป็นใบ้หรืออะไรเนี่ย"
"หนูไม่ได้เป็นใบ้ และหนูกำลังกินอยู่หัดไปเรียนเรื่องมารยาทบ้างนะ"ฉันพูดประชดใส่พี่
"โห ถ้าจะพูดอย่างนี้อย่าพูดเลยดีกว่า"พี่บัคพูดพลางมองหน้าฉันแล้วก็แสยะยิ้มให้
อย่างเป็นมิตร
"ช่างมันเถอะ หนูเจอเขาเมื่อสองวันที่แล้ว"ฉันตอบเสียงแข็ง
"แล้วเขามาที่นี่ทำไม?"พี่บัคถามฉันด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"ไม่รู้สิ เขาบอกว่า'ความสงบสุข'หล่ะมั้ง"ฉันฑุดอย่างไม่มั่นใจซักเท่าไหร่พลางหยิบน้ำ
ขึ้นมาดื่ม
"ความสงบสุข?"พี่บัคพูดพลางทำสีหน้ามึนงง
"หนูก็ไม่รู้อะไรมากหรอกนะคะ แต่หนูว่าอย่าไปยุ่งกับเขาจะดีกว่าค่ะ ไม่งั้นเรื่องเกิดแน่"
ฉันพูดเชิงประชดให้พี่ฟัง
"..."เขาไม่พูดอะไรได้แต่นั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
"ตอนนี้หนูอิ่มแล้วค่ะ งั้นหนูขอตัวขึ้นไปที่ห้องก่อนนะคะ"ฉันพูดเสร็จก็รีบเดินขึ้นห้อง
พร้อมกับเจ้าแบรนด์
ห้องเบอรี่...
"เมี้ยวว"เสียงเจ้าแบรนด์ร้องพลางนั่งบนตักฉัน
"ทำไมพี่ถึงได้คิดร้ายกับบาทหลวงเดวิทนะ นายรู้รึเปล่า"ฉันบ่นพึมพำพลางลูบหัวเจ้า
แบรนด์หลายครั้งจนทำให้ขนเจ้าแบรนด์ติดมือเต็มไปหมด
"..."แบรนด์ไม่พูดอะไรได้แต่นั่งเคลิ้มที่ฉันกำลังลูบหัวมันอยู่
แอ้ด...
เสียงเปิดประตูที่ห้องฉันดังขึ้น ซึ่งคนที่เปิดก็คือพี่บัคนั่นเอง
"เฮ้อ...พี่ง่วงแล้วอ่า งั้นพี่ขอตัวนอนก่อนนะ ฝันดี"พี่พูดเสร็จก็ล้มตัวนอนบนเตียงฉัน
โดยที่ยังไม่ได้รับอนญาตเลยซักนิด
"พี่ชายบ้าบออะไรเค้าทำแบบนี้เล่า..."ฉันบ่นพึมพำพลางลูบหัวเจ้าแบรนด์
....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ