The magic magic

              ณ พระราชวังแวร์ซาย

              ฉันก็ริคขี่ม้าจนมาถึงพระราชวังส่วนลินลี่กับสโตรก็มาถึงทีหลัง ริคลงจากหลังม้าก่อนเป็น

คนแรกส่วนฉันก็ลงตามมาทีหลัง

              "ผมว่าคุณต้องโดดเด่นที่สุดแน่เลย เพราะชุดของคุณไม่เหมือนใครเลยซักนิด"ริคพูด

พลางลูบหัวฉันเบาๆ

              "ก็ไม่รู้สิ เหมือนว่าฉันต้องสวมบทเป็นนางร้ายยังไงก็ไม่รู้"ฉันบ่นพึมพำเสร็จก็เข้าไปใน

พระราชวัง ขณะที่ฉันกำลังเดินอยู่ยัยลินลี่เหี่ยวก็เดินแทรกฉัน แล้วเธอก็พูดว่า

              "ถอยไป! ยัยตัวเกะกะ!"เธอพูดเสร็จก็เดินนำหน้าฉันโดยไม่สนใจอะไรเลย

              "อย่าไปสนใจเธอเลย เรารีบไปกันดีกว่า"ริคพูดปลอบใจฉันแล้วเขาก็เดินข้างๆฉันส่วน

สโตรก็เดินตามหลังฉันมาติด

              ฉันเดินเข้าในห้องโถงใหญ่ก็พบผู้คนเต็มห้องโถงไปหมดทำให้ฉันแทบจะตาลายไป

หมดยัยลินลี่เดินตรงไปที่กลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่กำลังยืนคุยกันอยู่ ส่วนสโตรเฟอร์ก็ตรงดิ่งไปที่สาว

คนอื่นเจ้าชู้จริงๆ ส่วนฉันกับริคก็หามุมคนที่ยืนน้อยๆ แล้วริคก็พูดขึ้นว่า

              "ตอนนี้เธอจะต้องระวังลินลี่ให้ดีนะ ไม่งั้นเธออาจเจ็บตัวเอาก็ได้"ริคพูดด้วยความเป็นห่วง

              "ก็แหงอยู่แล้ว ฉันก็ต้องระวังภัยรอบตัวอยู่แล้ว"ฉันพูดปลอบใจตัวเอง แต่ฉันรู้สึกว่า  

ยัยลินลี่มองมาที่ฉันเป็นช่วงๆ ลางสังหรณ์ไม่ดีเลย ฉันควรจะระวังตัวให้ดีซะแล้วสิ 

              "ดื่มหน่อยมั้ย?"ริคถามฉันพลางถือแก้วไวน์ที่ใส่เหล้าขาวไว้ด้วย

              "ไม่หล่ะ ขอบใจ แต่ว่านายกินเหล้าเป็นด้วยหรอ?"ฉันถามเขาพลางมองเขาที่กำลังดื่ม

เหล้าไปหนึ่งอึก

              "ก็เป็นตั้งนานแล้วหล่ะ แต่ฉันจะพยายามไม่เมาก็แล้วกัน"เขาพูดเสร็จก็ดื่มเหล้าไปอีก

อึกหนึ่ง

              ตอนนี้ลางสังหรณ์กำลังจะบอกว่า ยัยลินลี่เตรียมแผนการที่จะแกล้งฉันแล้ว

              ฟรึ่บ!

              "นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย!?"เสียงผู้ชายร่างสูงตะโกนขึ้นมา เมื่อฉันมองไปที่ลินลี่เหมือนว่า

เธอจะเป็นคนสาดเหล้าขาวนั่น เธอคงจะจงให้ฉันตัวเปียกไปด้วยเหล้าขาวสินะ สีหน้าตอนนี้เธอ

ตกใจมากเลย

              "คาเซียไม่เป็นอะไรนะ!?"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งถามร่างสูงอย่างเป็นห่วง

              "ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าใครเป็นคนทำ!?"ร่างสูงพูดด้วยวความโมโห พลางมองไปที่ลินลี่

ที่กำลังเธอแก้วไวน์ที่ไม่มีอะไรเลย แต่ว่ายัยลินลี่ก็เดินมาหาฉันแล้วก็ส่งแก้วไวน์ที่เธอสาดมาให้ฉัน

ถือ

              "คริสตัน! ทำไมเธอถึงทำแบบนี้แหละ!?"ลินลี่พูดใส่ร้ายฉันพลางชี้มาที่หน้าฉันแล้วก็

ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉัน

              น่าเกลียดที่สุด!

              "แต่-"ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยคร่างสูงก็พูดแทรกขึ้นมา

              "น่าเกลียดที่สุด! ก็รู้อยู่ว่าเธอเป็นคนทำแต่ก็ดันมาใส่ร้ายเพื่อนเธอเนี่ยนะ! เธอหลอก

ฉันไม่ได้หรอก!"ร่างสูงพูดด้วยความโมโหแต่ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้จับมือเขาแล้วพยายามดึงตัวเขาออก

ห่างจากตัวลินลี่

              "คาเซียพอได้แล้ว! เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะ"เธอพยายามดึงตัวร่างสูงออกห่างจาก

สถานการณืตอนนี้และก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่อายุราวๆเท่ากับฉันและก็ร่างสูงอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาหา

              "พี่มิเรีย เกิดอะไรขึ้นคะ!? แล้วนี่มันเหตุการณ์อะไรกันคะ!? ทำไมพี่คาเซียถึงได้ตัว

เปียกและกลิ่นก็เหม็นเหล้าด้วยคะ?"ผู้หญิงร่างเล็กถามคนที่ชื่อมิเรียพลางมองไปที่ฉันกับลินลี่

              "ก็มีใครก็ไม่รู้มาสาดน้ำใส่พี่คาเซียหน่ะสิ แต่ตอนนี้มิเซียกับลูซิเฟอร์ช่วยห้ามคาเซียไว้

ก่อนจะดีกว่า ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่"มิเรียพูดพลางดึงมือเขาให้ออกห่างจากตัวลินลี่

              "ฉันไม่เป็นไรหรอก งั้นฝากไว้ก่อนเถอะ"คาเซียพูดเสร็จก็เดินหนีไปพร้อมกับคนอื่นๆทำ

ให้เหตุการณ์กลับมาสู่ปรกติ

              "เพราะเธอแท้ๆเลยนะที่ทำให้เหตุการณ์เป็นแบบนี้หน่ะยัยโง่"ลินลี่พูดพลางยิ้มให้อย่าง

เจ้าเล่ห์สุดๆแล้วก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนของเธอต่อ ซึ่งเพื่อนในกลุ่มของลินลี่ต่างหัวเราะเยาะฉัน

              "คริสตัน อย่าไปใส่ใจเลย"ริคพูดปลอบใจฉันพลางตบบ่าฉันเบาๆ

              "ฉันไม่เป็นไรหรอก อย่าใส่ใจฉันเลยนะ"ฉันพูดพลางฝืนยิ้มให้เขา

              "อย่ายิ้มอย่างงั้นสิ ฉันไม่ชอบนะ อย่าพยายามฝืนยิ้มเลย เอาเป็นว่าเรื่องทั้งหมดคิดซะ

ว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน"ริคพูดพลางขยี้หัวฉันแรงๆจนทำให้ทรงผมฉันยุ่งไปหมด

              "หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ! หัวฉันเสียงทรงไปหมดแล้ว"ฉันพูดพลางใช้มือลูบหัวให้ผมกลับมา

ในสภาพเดิม และเสียงเพลงก็เริ่มบรรเลง

              "ขอความกรุณามาเต้นรำกับผมจะได้รึเปล่า?"ริคถามฉันพลางยื่นมือมาใกล้ตัวฉัน

              "ฉันเดาว่านายน่าจะมีประสบการณ์ในการเต้นรำนะ"ฉันพูดเสร็จก็ยื่นมือให้เขาแล้วเราก็

เต้นรำกัน ยัยลินลี่ก็มัวแต่ยืนคุยกับเพื่อนสาวจนเพลินโดยไม่รู้ตัวเลยว่าเขาเต้นรำกันแล้ว

              "ฉันเพิ่งรู้นะว่าคนอย่างนายจะเต้นเป็นด้วยหน่ะ"ฉันพูดแซวเขาแล้วก้เต้นรำต่อไป

              "ก็ไม่เชิง แต่ผมก็เคยเต้นรำมาเเล้วครั้งนึง และครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สอง"เขาพูดพลางยิ้ม

ให้ฉัน ทำไมเวลานี้เขาดูน่ารักจัง

              "เหมือนว่าฉันสวมหน้ากากเป็นางมารร้ายซะแล้วสิ ส่วนนายก็ร้ายตัวพ่อเลยหล่ะ"ฉันพูด

ขึ้นมาลอยๆเพราะว่าในหัวสมองฉันมันผุดขึ้นมาให้ฉันพูด

              "หรอ? ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้นหล่ะ?"เขาถามฉันพลางยิ้มแบบมีเล่ห์นันย์

              "ไม่รู้สิ สมองฉันคิดแต่ไอ้เรื่องนี้ตลอดเลย"ฉันพูดพลางยิ้มให้เขา

              หลังจากที่เราเต้นรำกันไปซักพักงานก็เลิกราไปแล้ว ฉันกับริคเดินกลับพร้อมกัน ส่วนยัย

ลินล่กับสโตรเฟอร์ก็เดินตามหลังฉันมาติดๆ แถมสโตรเฟอร์เมาเหล้าอีกต่างหาก

              พอฉันออกมาจากพระราชวัง ริคก็ให้ฉันขึ้นหลังม้าก่อนส่วนเขาก็ขึ้นหลังม้าทีหลัง ส่วน

ยัยลินลี่ก็คงจะลำบากเพราะว่าเขาเมามากจนไม่ได้สติเลย ยัยลินลี่ก็ต้องเป็นคนขี่ม้าเองซะงั้น

              ณ บ้านของริค

              "นี่! ยัยงั่ง! ช่วยลากไอ้หมอนี่ไปทีซิ!"ลินลี่สั่งฉันให้ลากสโตรเฟอร์ที่กำลังเมาจัดพาเขา

กลับบ้าน

              "แล้วทำไมฉันต้องช่วยด้วยหล่ะ? ในเมื่อคนนี้เป็นคนของเธอหน่ะ"ฉันพูดยอกย้อนเธอ

จนทำให้เธอโกรธฉันมากเป็นสองเท่า

              "ฉันไม่สนแล้ว! งั้นฉันปล่อยเขาไว้ตรงนี้แหละ!"ยัยลินลี่พูดเสร็จก็เดินสะบัดก้นหนี 

สโตรเฟอร์อย่างไม่ใยดี

              "เฮ้อ!... งานฉันอีกแล้วหรอเนี่ย"ฉันบ่นพึมพำพลางมองไปที่สโตรเฟอร์อย่างน่าสงสาร

              "แต่ยังไงเราก็ต้องช่วยเขานะ"ริคพูดเสร็จก็เดินไปหาสโตรเฟอร์แล้วก็พยุงตัวสโตรเฟอร์

กลับบ้าน

              ให้ตายเถอะ!

              ยัยลินลี่ชอบหาเรื่องให้ฉันตลอดเลย...