The magic magic

              ระหว่างที่กำลังเดินทางไปที่โกดัง ฉันก็จามไปเดินไปมันเป็นอะไรที่ยากลำบากมากจน

ทำให้เขารำคาญฉันซะแล้ว

              ณ โกดัง

              "เอาหล่ะ ฉันจะวางเธอไว้ตรงนี้นะ"ริคพูดเสร็จก็ค่อยๆวางฉันลงกับกองฟาง

              "แล้วนายจะไปไหนหน่ะ?"ฉันถามเขาด้วยความสงสัย แต่ว่าวันนี้สโตรเฟอร์ไม่มานี่ แต่ก็

ดีแล้วจะได้ไม่มีตัวปัญหามากวนใจ

              "ก็จะไปที่คอกม้าหน่ะ"เขาพูดพลางชี้ไปที่คอกม้า

              "ให้ฉันไปด้วยสิ! ฉันก็อยากไปนะ!"ฉันพูดอ้อนวอนเขา

              "แต่เธอไม่สบายไม่ใช่หรอ? แล้วอีกอย่างถ้าเธอเดินไปกับฉันมีหวังล้มกลางทางแน่ๆหรือ

ว่าเธออยากจะไปอยู่กับสโตรเฟอร์?"เขาพูดถึงสโตรเฟอร์ทำให้ฉันขนลุกทันที

              "มะ...ไม่ไปแล้ว! นายจะไปไหนก็ไปเลยไป!"ฉันไล่ริคให้ออกไปทำงานของเขา ส่วนฉัน

ก็ได้แต่นั่งมองคนโน้นคนนี้ซึ่งมันน่าเบื่อชะมัด ฉันเองก็อยากจะมีส่วนร่วมในการทำงานครั้งนี้บ้างนะ

              ฟุ้บ!

              "เอ๋?"ฉันหันขวับไปก็เจอกับสโตรเฟอร์ที่กำลังนั่งข้างๆฉัน

              "ไง เธอเองก็คงไม่สบายเหมือนใช่มั้ย?"สโตรเฟอร์ถามฉันพลางมองมาที่ฉัน

              "อืม นายเองก็ไม่สบายเหมือนกันใช่มั้ย? แล้วนายมาจะมาทำไมเมื่อนายไม่สบาย

อ่ะ?"ฉันถามเขาด้วยความสงสัย

              "ก็แค่อยากจะมาดูเฉยๆ ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง?"เขาพูดก็ลุกขึ้นแล้วเขาก็หันมาพูดกับฉันว่า

              "งั้นฉันไปช่วยริคทำงานก่อนนะ ไว้เจอกัน"เขาพูดเสร็จก็เดินไปหาริคที่กำลังให้อาหาร

กับม้าอยู่

              "นายมันเหมือนคนบ้าที่คอยติดตามชีวิตฉันตลอด"ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

              หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองคนก็ออกมาจากคอกม้าพร้อมกัน และตอนนี้ก็ใกล้เวลาที่ฉัน

จะแอบนอนหลับแล้ว

              "คริสตัน ง่วงรึไง? ฉันว่าเธอน่าจะกลับไปบ้านนะ"ริคพูดพลางเขย่าตัวฉันให้ตื่น

              "หืม? อะ...อะไร? ทำไมหรอ? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?"ฉันถามด้วยอาการที่มึนงงสุดๆ

              "ก็เปล่าหรอก ฉันก็แค่เห็นตาปรือๆเหมือนจะหลับ ฉันว่าเธอควรจะกลับไปนอนที่บ้านจะ

ดีกว่า ฉันไม่อยากให้เธอต้องมาป่วยหรอกนะ"ริคพูดเสร็จก็เดินเข้ามานั่งข้างๆฉัน

              "เปล่าซักหน่อย ฉันไม่ได้ง่วงนะ ก็แค่...."ฉันลากเสียงยาวเพราะว่าตอนนี้ตัวฉันร้อนไป

ทั้งตัวแล้วและตอนนี้ฉันก็เพลียมากด้วย

              "?"ริครอฟังคำตอบจากฉันอย่างตั้งใจ

              "ก็แค่...เพลีย"

              ฟุ่บ!

              ตัวฉันนอนพิงตัวริคเพราะความอ่อนเพลียที่ฉันป่วย แต่ก็ยังอยากจะมาอีก ทำไมฉันเป็น

คนที่ดื้อรั้นอย่างนี้นะ

              "คริสตัน! เป็นอะไรไปรึเปล่า!?"ริคพูดด้วยความตกใจ เหงื่อฉันเริ่มตกเป็นเม็ดๆแล้ว

              หลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย...

              ....

              "อืม....นี่ฉันหลับกี่ครั้งแล้วเนี่ย..."ฉันบ่นพึมพำ แล้วก็มองไปรอบๆก็เจอริคที่กำลังนอน

หลับอยู่ข้างๆฉัน

              "..."เขาคงไม่รู้สึกตัวเพราะว่าเขานอนหลับอยู่

              "หึๆ หาแผนแกล้งได้แล้ว ทีนี้ต้องหาพู่กันก่อน"ฉันมองไปรอบๆห้องเพื่อหาพู่กัน มันอยู่

บนหัวฉันพร้อมกันถังสีใบเล็ก ฉันหยิบมันขึ้นมาเตรียมตัวทำแผนแกล้ง

              ฉันกำลังจะวาดหน้าเขา แต่ว่าเขากำลังจะตื่น ฉันต้องรีบเอาวางไว้ที่เดิมแล้ว ฉันวางเอา

ไว้ข้างบนเพื่อไม่ให้เขาจับได้

              "วะ...ว่าไง ตื่นแล้วหรอ?"ฉันถามเขาเพื่อกลบแผนแกล้ง

              "นี่เธอตื่นแล้วหรอ นี่เธอคงไม่ได้จะแกล้งกันใช่มั้ย?"เขาถามฉันพลางมองมาที่ฉัน

              "ปะ...เปล่านี่! ฉันไม่เคยที่จะแกล้งนายเลยนะ แฮะๆ"ฉันหัวเราะออกมาอย่างไม่เต็มใจ

              "เธอนี่น่าสงสัยนะเนี่ย"เขาพูดเสร็จก็มีเหตการณ์ที่ไม่คาดฝัน(มั้ง)เกิดขึ้น

              พรึ่บ!

              ปั้ก!

              "ฮะ...เฮ้ย! ถังสีมันตกมาได้ไง!?"เสียงริคพูดออกมาด้วยความตกใจ

              มันไม่ได้โดนเขาหรอก แต่ว่ามันโดนมาที่ฉัน! และสีก็เป็นสีดำด้วย! ทำให้ตัวฉันเปียก

ไปด้วยสีดำ ผมฉัน เสื้อผ้าฉัน ย้อมไปด้วยสีดำหมดเลย

              "..."ฉันไม่พูดได้แต่อึ้งกับเหตุการณืเมื่อซักครู่

              "เธอเป็นอะไรรึเปล่า!?"เขาถามด้วยความเป็นห่วง

              "เป็น เป็นมากด้วย! ตอนนี้ฉันต้องไปล้างหน้าก่อน"ฉันพูดพลางให้มือเช็ดหน้าสีที่อยู่บน

หน้าออก

              "เดี๋ยวฉันช่วยนะ"เขาพูดด้วยความเป็นห่วงฉันมาก

              "ไม่ต้องหรอก ฉันไปเองได้"ฉันพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู แต่ว่ายัยลินลี่กลับมา

เห็นฉันซะก่อน

              "กรี้ดดด! โจร!!"เสียงลินลี่กรี้ดออกมา ทำให้ฉันต้องรีบเข้าไปในห้องน้ำ

              "เดี๋ยวๆ! ฉันไม่ใช่โจรนะ!"ฉันพูดพลางใช้มือมาเป็นกำบัง พลางหลับตาแน่น

              "นี่! เกิดอะไรขึ้น! ลินลี่! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"เสียงริคโผล่ออกมาพอดี ไม่งั้นฉันตายคามือ

ยัยนั่นแน่ ยัยนี่ถือมีดขึ้นมาบังตัวเอง เธอคนนี้โหดจริงๆ

              "ฉันบอกว่าไม่ให้โจร! แต่เป็นคริสตันต่างหากหล่ะ!"ฉันพูดแก้ตัวก่อนที่เธอจะฟันฉันให้

แหลกซะก่อน

              "ก็คนมันไม่รู้นี่! ฉันไม่ผิดนะ!"ลินลี่พูดปฏิเสธ

              "อืม งั้นฉันก็คงผิดสินะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินไปที่ห้องน้ำเพื่อไปล้างหน้า

              ชิ!...

              ช่างมันเถอะ...

              ขอให้รอดจากภัยอันตรายก็พอ...