The magic magic

7.9

เขียนโดย aumnoi

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.20 น.

  36 ตอน
  29 วิจารณ์
  40.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

17) สิ่งที่ไม่คาดฝัน(มั้ง)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

              ระหว่างที่กำลังเดินทางไปที่โกดัง ฉันก็จามไปเดินไปมันเป็นอะไรที่ยากลำบากมากจน

ทำให้เขารำคาญฉันซะแล้ว

              ณ โกดัง

              "เอาหล่ะ ฉันจะวางเธอไว้ตรงนี้นะ"ริคพูดเสร็จก็ค่อยๆวางฉันลงกับกองฟาง

              "แล้วนายจะไปไหนหน่ะ?"ฉันถามเขาด้วยความสงสัย แต่ว่าวันนี้สโตรเฟอร์ไม่มานี่ แต่ก็

ดีแล้วจะได้ไม่มีตัวปัญหามากวนใจ

              "ก็จะไปที่คอกม้าหน่ะ"เขาพูดพลางชี้ไปที่คอกม้า

              "ให้ฉันไปด้วยสิ! ฉันก็อยากไปนะ!"ฉันพูดอ้อนวอนเขา

              "แต่เธอไม่สบายไม่ใช่หรอ? แล้วอีกอย่างถ้าเธอเดินไปกับฉันมีหวังล้มกลางทางแน่ๆหรือ

ว่าเธออยากจะไปอยู่กับสโตรเฟอร์?"เขาพูดถึงสโตรเฟอร์ทำให้ฉันขนลุกทันที

              "มะ...ไม่ไปแล้ว! นายจะไปไหนก็ไปเลยไป!"ฉันไล่ริคให้ออกไปทำงานของเขา ส่วนฉัน

ก็ได้แต่นั่งมองคนโน้นคนนี้ซึ่งมันน่าเบื่อชะมัด ฉันเองก็อยากจะมีส่วนร่วมในการทำงานครั้งนี้บ้างนะ

              ฟุ้บ!

              "เอ๋?"ฉันหันขวับไปก็เจอกับสโตรเฟอร์ที่กำลังนั่งข้างๆฉัน

              "ไง เธอเองก็คงไม่สบายเหมือนใช่มั้ย?"สโตรเฟอร์ถามฉันพลางมองมาที่ฉัน

              "อืม นายเองก็ไม่สบายเหมือนกันใช่มั้ย? แล้วนายมาจะมาทำไมเมื่อนายไม่สบาย

อ่ะ?"ฉันถามเขาด้วยความสงสัย

              "ก็แค่อยากจะมาดูเฉยๆ ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง?"เขาพูดก็ลุกขึ้นแล้วเขาก็หันมาพูดกับฉันว่า

              "งั้นฉันไปช่วยริคทำงานก่อนนะ ไว้เจอกัน"เขาพูดเสร็จก็เดินไปหาริคที่กำลังให้อาหาร

กับม้าอยู่

              "นายมันเหมือนคนบ้าที่คอยติดตามชีวิตฉันตลอด"ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

              หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองคนก็ออกมาจากคอกม้าพร้อมกัน และตอนนี้ก็ใกล้เวลาที่ฉัน

จะแอบนอนหลับแล้ว

              "คริสตัน ง่วงรึไง? ฉันว่าเธอน่าจะกลับไปบ้านนะ"ริคพูดพลางเขย่าตัวฉันให้ตื่น

              "หืม? อะ...อะไร? ทำไมหรอ? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?"ฉันถามด้วยอาการที่มึนงงสุดๆ

              "ก็เปล่าหรอก ฉันก็แค่เห็นตาปรือๆเหมือนจะหลับ ฉันว่าเธอควรจะกลับไปนอนที่บ้านจะ

ดีกว่า ฉันไม่อยากให้เธอต้องมาป่วยหรอกนะ"ริคพูดเสร็จก็เดินเข้ามานั่งข้างๆฉัน

              "เปล่าซักหน่อย ฉันไม่ได้ง่วงนะ ก็แค่...."ฉันลากเสียงยาวเพราะว่าตอนนี้ตัวฉันร้อนไป

ทั้งตัวแล้วและตอนนี้ฉันก็เพลียมากด้วย

              "?"ริครอฟังคำตอบจากฉันอย่างตั้งใจ

              "ก็แค่...เพลีย"

              ฟุ่บ!

              ตัวฉันนอนพิงตัวริคเพราะความอ่อนเพลียที่ฉันป่วย แต่ก็ยังอยากจะมาอีก ทำไมฉันเป็น

คนที่ดื้อรั้นอย่างนี้นะ

              "คริสตัน! เป็นอะไรไปรึเปล่า!?"ริคพูดด้วยความตกใจ เหงื่อฉันเริ่มตกเป็นเม็ดๆแล้ว

              หลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย...

              ....

              "อืม....นี่ฉันหลับกี่ครั้งแล้วเนี่ย..."ฉันบ่นพึมพำ แล้วก็มองไปรอบๆก็เจอริคที่กำลังนอน

หลับอยู่ข้างๆฉัน

              "..."เขาคงไม่รู้สึกตัวเพราะว่าเขานอนหลับอยู่

              "หึๆ หาแผนแกล้งได้แล้ว ทีนี้ต้องหาพู่กันก่อน"ฉันมองไปรอบๆห้องเพื่อหาพู่กัน มันอยู่

บนหัวฉันพร้อมกันถังสีใบเล็ก ฉันหยิบมันขึ้นมาเตรียมตัวทำแผนแกล้ง

              ฉันกำลังจะวาดหน้าเขา แต่ว่าเขากำลังจะตื่น ฉันต้องรีบเอาวางไว้ที่เดิมแล้ว ฉันวางเอา

ไว้ข้างบนเพื่อไม่ให้เขาจับได้

              "วะ...ว่าไง ตื่นแล้วหรอ?"ฉันถามเขาเพื่อกลบแผนแกล้ง

              "นี่เธอตื่นแล้วหรอ นี่เธอคงไม่ได้จะแกล้งกันใช่มั้ย?"เขาถามฉันพลางมองมาที่ฉัน

              "ปะ...เปล่านี่! ฉันไม่เคยที่จะแกล้งนายเลยนะ แฮะๆ"ฉันหัวเราะออกมาอย่างไม่เต็มใจ

              "เธอนี่น่าสงสัยนะเนี่ย"เขาพูดเสร็จก็มีเหตการณ์ที่ไม่คาดฝัน(มั้ง)เกิดขึ้น

              พรึ่บ!

              ปั้ก!

              "ฮะ...เฮ้ย! ถังสีมันตกมาได้ไง!?"เสียงริคพูดออกมาด้วยความตกใจ

              มันไม่ได้โดนเขาหรอก แต่ว่ามันโดนมาที่ฉัน! และสีก็เป็นสีดำด้วย! ทำให้ตัวฉันเปียก

ไปด้วยสีดำ ผมฉัน เสื้อผ้าฉัน ย้อมไปด้วยสีดำหมดเลย

              "..."ฉันไม่พูดได้แต่อึ้งกับเหตุการณืเมื่อซักครู่

              "เธอเป็นอะไรรึเปล่า!?"เขาถามด้วยความเป็นห่วง

              "เป็น เป็นมากด้วย! ตอนนี้ฉันต้องไปล้างหน้าก่อน"ฉันพูดพลางให้มือเช็ดหน้าสีที่อยู่บน

หน้าออก

              "เดี๋ยวฉันช่วยนะ"เขาพูดด้วยความเป็นห่วงฉันมาก

              "ไม่ต้องหรอก ฉันไปเองได้"ฉันพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู แต่ว่ายัยลินลี่กลับมา

เห็นฉันซะก่อน

              "กรี้ดดด! โจร!!"เสียงลินลี่กรี้ดออกมา ทำให้ฉันต้องรีบเข้าไปในห้องน้ำ

              "เดี๋ยวๆ! ฉันไม่ใช่โจรนะ!"ฉันพูดพลางใช้มือมาเป็นกำบัง พลางหลับตาแน่น

              "นี่! เกิดอะไรขึ้น! ลินลี่! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"เสียงริคโผล่ออกมาพอดี ไม่งั้นฉันตายคามือ

ยัยนั่นแน่ ยัยนี่ถือมีดขึ้นมาบังตัวเอง เธอคนนี้โหดจริงๆ

              "ฉันบอกว่าไม่ให้โจร! แต่เป็นคริสตันต่างหากหล่ะ!"ฉันพูดแก้ตัวก่อนที่เธอจะฟันฉันให้

แหลกซะก่อน

              "ก็คนมันไม่รู้นี่! ฉันไม่ผิดนะ!"ลินลี่พูดปฏิเสธ

              "อืม งั้นฉันก็คงผิดสินะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินไปที่ห้องน้ำเพื่อไปล้างหน้า

              ชิ!...

              ช่างมันเถอะ...

              ขอให้รอดจากภัยอันตรายก็พอ...

             

             

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา