the letter of sea จดหมายรักจากทะเล

          วันเสาร์ 9.00AM
          แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาภายหน้าต่างสีขาวบานโตเข้ามาในห้องของฉันจนฉันรู้สึกว่ามันร้อนๆตรงบริเวณตาของฉันจึงรีบเปิดเปลือกตาขึ้นมา  วันนี้เป็นวันเสาร์ฉันเลยไม่ได้รีบร้อนอะไรลังจากที่เมอร์ไรท์ได้จูบฉันไปกลับมาบ้านฉันหน้าแดงไม่หายจนแม่ถามว่าไปปัดแก้มมารึไงแล้วก็ยิ้มไม่หุบอยู่อย่างนี้ >< ก็คนมันอารมณ์ดีนี่หน่า... ฉันลุกจากเตียงขึ้นมาเมื่อเท้อันบอบบางของฉันสัมผัสถึงเพื่อก็แทบขนลุกเพราะพื้นมันเย็นเฉียบเลยแหละ ก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำไป
          ไม่ถึง10นาที ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูสีขาวที่พันตัวอยู่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นไม่ขาดสายจนฉันรำคาญ
     "ดือ ดื่อ ดึง ดือ ดื่อ ดึง....." เดี๋ยวจะไปรับอยู่เนี่ย -..-
     "ฮัลโหล"
     (เอนิต้า รีบลงมานะมีแขกมาหาหนูน่ะ) แล้วทำไมแม่ไม่ขึ้นมาเรียกล่ะ
     "ค่ะ เดี๋ยวจะรีบลงไป" ฉันกดวางสายหลังจากที่เอาโทรศัพท์ออกจากหูแล้วรีบไปเปลี่ยนก่อนจะลงไปข้างล่างด้วยความเร็วเหนือแสง  
          เมื่อลงมาถึงข้างล่างฉันแทบจะตะลึงนี่มันเป็นใครเนี่ย!!! ฉันไม่รู้จักเว้ยยยยย!! ฉันหันหน้าไปหาแม่เพื่อต้องการคำตอบ แต่แม่เพียงแค่ส่งสายตาดุๆมาให้ฉันจึงเดินไปนั่งข้างๆแม่เท่านั้น  ฉันหันหน้าไปมองเค้าคนนั้นอีกทีแล้วยกมือไหว้ คนนั้นไหว้ตอบกลับมา เค้าดูหนุ่มมากอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับฉันนะ ส่วนความหล่อไม่ต้องพูดถึงสู้เมอร์ไรท์ยังไม่ได้เลย
     "เอนิต้าจำคุณโรเวนได้มั้ย" โรเวน?? ใครกัน
     "ไม่รู้อะแม่ ต้าจำไม่ได้"
     "ก็เพื่อนสมัยเด็กที่อยู่ที่เกาะข้างๆเราไง" ห้ะ...!!!!!!!!!! คืออะไร
     "เมอร์ไรท์ไม่ใช่อ๋อแม่" แม่หันหน้ามามองฉัน หน้าแสดงออกถึงความงง
     "แม่จำเค้าไม่ได้หรอ แล้วนี่คุณโรเวนมาทำอะไรหรอคะ??" เมื่อฉันบอกแม่เสร็จฉันจึงหันหน้าไปถามคุณโรเวนต่อ เค้าที่มองหน้าฉันอยู่นานส่งยิ้มมาให้แต่รอยยิ้มนั้นมีอะไรแน่นอน
     "ผมมาหาคนที่ผมรักน่ะครับ"
     "แม่ฉันน่ะหรอคะ??"
     "คุณนั่นแหละครับ...เอนิต้า" เห้ย......เห้ยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!