Magic love รักใสๆของยัยสามสาวกับนายสามแสบสุดเจ๋ง
เขียนโดย 
มอมิ้งเด๋วรุ้จัก
วันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.43 น.
แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) กลับมาพบกันอีกครั้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันรุ่งขึ้น
"วาจะไปโรงเรียนยังเดี๋ยวผมไปส่ง"
"ค่ะอารัน รอแปปนึงนะค่ะวากำลังเตรียมของอยู่ค่ะ"
"ครับผม" ผ่านไป 5 นาทีวาก็ออกมา
"ว้าวยอดเลยวา 0_0"
"อะไรยอดหรอค่ะ"
"ก็ชุดเซตวันนี้ไงครับน่ารักมากเลย"
"งะ..งั้น หรอค่ะ ^//^" ชุดของทิวาวันนี้คือเสื้อยืดสีขาวแจ็คเก็ตสีฟ้าลายสก็อต กระโปรงเหนือเข่าสีฟ้าลายสก็อตเข็มขัดยูนิคอนคาดด้วยกระเป๋าใส่ดาวกระจายและห้อยกระบอง (ธนูที่ยังไม่ได้ใช้) สะพายกระเป๋าเป้สีฟ้า รองเท้ามีส้นสีขาวถุงเท้ายาวใต้เข่า ถักเปียเล็กๆสองข้างและมัดหางม้า
"ไม่หรอกค่ะ ธรรมดามากเลยค่ะ"
"ไม่หรอกผมว่าน่ารักดีออกนะ ^^"
"ถ้างั้นก็ขอบคุณค่ะ ^^"
"ถ้างั้นเราไปกันเถอะ"
"ค่ะอยากไปโรงเรียนจะแย่แล้วค่ะ โอ้ย"
"เป็นอะไรครับ"
"แผลหน่ะค่ะสงสัยจะอักเสบ"
"งั้นจะหยุดเรียนก่อนมั้ย"
"ไม่ค่ะ"
"แต่ว่าแล้วแผลล่ะจะเอายังไง มันพิษปลาฉลามเลยนะเนี่ยถ้าเป็นอย่างอื่นผมคงใช้เวทรักษาได้แต่ว่าพิษปลาฉลามของโลกเวทมนตร์ผมรักษาให้ไม่ได้หน่ะครับ ขอโทษด้วยนะครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"แน่ใจนะวา"
"ค่ะวาแน่ใจ"
"อืม สมกับที่ได้รับตำแหน่งหัวหน้าระดับ B มาเลยนะวาถ้างั้นเราไปกันเถอะครับ"
"ค่ะ" เมื่อทั้งคู่มาถึงโรงเรียนจึงเจอมิล่าและโรส
"ไงวา"
"ดีจ๊ะทุกคน"
"สวัสดีค่ะคุณอารัน"
"ครับสวัสดีครับ"
"พวกเราขอตัวก่อนนะค่ะ"
"เออ..คะ..ครับ"
"มีอะไรรึเปล่าค่ะคุณอารัน"
"เออ..วาครับ"
"วาไม่เป็นไรค่ะ"
"เป็นอะไรหรอวา"
"เจ็บแผลที่โดนพิษฉลามมาหน่ะ แต่แค่นิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก"
"แน่ใจนะวา"
"อืมแน่ใจสิ ไม่เชื่อฉันเลยหรอโรส"
"เปล่านะ ฉันก็แค่เป็นห่วงเธอเฉยๆ"
"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้สบายมาก"
"อืมๆถ้างั้นพวกเราไปห้องกันดีกว่า"
"อืมนั่นสิ ไปก่อนนะค่ะอารัน"
"ครับถ้ามีอะไรโทรมาได้ตลอดเลยนะวา"
"ค่ะ"ทั้งสามจึงไปที่ห้องเรียน ทั้งสามที่มายังห้องเรียนจึงมานั่งประจำที่ ด้านสามหนุ่มที่มาถึงโรงเรียนแล้วเมื่อเข้าห้องมาก็เห็นสามสาวกำลังนั่งเล่นอยู่ มิล่าเล่นโทรศัพท์ โรสเล่นโน๊ตบุ๊ค ส่วนทิวาก็เล่นโทรศัพท์
'ปกติเห็นอ่านแต่หนังสือทำไมวันนี้เล่นโทรศัพท์เนี่ย แปลกแฮะ' ดันเต้คิด ดันเต้ที่กำลังจะเดินไปหาทิวา แต่ก็ไม่ได้ไปหาเนื่องจากว่า
"เต้ๆ"
"เห้ยตกใจหมดเลยชาโด้นี่ยังไงเนี่ยฮะ"
"ขอโทษๆ" มิล่าเห็นจึงเดินมาหา
"เพื่อนใหม่หรอ"
"อ๋อ ญาติของฉันเองหน่ะ ญาติห่างๆ"
"งะ..งั้นหรอ"
"ผมชาโด้ครับ" เด็กชายผมสีฟ้าน้ำทะเล ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล ในชุดเสื้อสีขาวแจ็คเก็ตสีฟ้า กางเกงขายาวสีเทาลายสก็อต รองเท้าผ้าใบสีดำ
"ฉันมิล่า"
'รู้สึกแปลกๆแฮะแต่ว่าคงไม่มีอะไรหรอกมั้งคิดไปเองมากกว่ามั้งเราเนี่ย'
"ฉันโรส"
"ครับ"
"อ๋อ เออ..ฉันทิวาจ๊ะ"
"อ๋อ.ครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะชาโด้"
"เก่งจังนะครับนั่งอยู่ตรงนู้นยังอุตส่าห์ได้ยิน"
"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกจ๊ะ"
"ถ่อมตัวจังนะครับ"
"ไม่หรอกก็แค่พูดไปตามความจริงเท่านั้น"
"งั้นหรอครับ ว่าแต่วา เออ..ผมเรียกวาเฉยๆได้ใช่ไหมครับ"
"อืม"
"วามีแฟนยังครับ"
"เห้ยถามอะไรของนายเนี่ยชาโด้"
"อ้าวแค่อยากถามครับ อยากรู้..."
"รู้แล้วแต่ว่าถามแบบนั้นมัน..."
"ไม่เป็นไรหรอก"
"แล้วคำตอบล่ะครับ"
"ฉันหน่ะ..ยังไม่มี"
"หรอครับน่ารักขนาดนี้ไม่มีได้ไงครับเนี่ย ว่าแต่กระเป๋าที่คุณคาดอยู่กับเข็มขัดคืออะไรหรอครับ"
"ไม่มีอะไรหรอกก็แค่ของเล่นนิดหน่อยหน่ะ"
"หรอครับ"
"อืม"
"ขอดูหน่อยได้มั้ยครับ"
"ได้สิ"
"วา จะดีหรอ"
"ของสำคัญไม่ใช่รึไง"
"อือ ไม่เป็นไรหรอก" พูดจบทิวาจึงหยิบกระเป๋าให้ชาโด้ เมื่อชาโด้จับจึงทำให้มีปฏิกิริยาบางอย่าง
'ดาวกระจายเรืองแสงจริงๆด้วยสินะ อย่างที่คิดไว้เลย'
"นี่ชาโด้ฉันขอคุยกับนายหน่อยได้มั้ย ส่วนตัวหน่ะ"
"ดะ..ได้ครับ" ทั้งคู่จึงออกไปคุยกันที่สวน
"มีอะไรหรอครับคุณแม่มด"
"ก็แค่อยากจะถามคำถามหน่ะค่ะคุณมังกร"
"รู้ด้วยงั้นหรอครับ"
"ฉันสงสัยตั้งแต่ตอนที่นายเดินเข้าห้องมาแล้วหล่ะ"
"เก่งจังครับ"
"ไม่หรอกมันก็แค่ความสามารถหน่ะ"
"ว่าแต่พวกคุณแม่มดมาทำอะไรที่โลกมนุษย์กันหรอครับ"
"พวกเรามาปกป้องมนุษย์ตามคำสั่งของราชินีหน่ะ พ่อมดลิโอต้องการที่จะยึดเพชรแห่งดวงใจทั้ง 7 ที่อยู่กับมนุษย์ 3 ดวง อยู่ที่แม่มด 4 ดวง พวกเราเลยจำเป็นที่จะต้องมาที่นี่ด้วยเหตุผลพวกนี้แหล่ะ ที่จริงก็อยู่ที่ดันเต้คู่หูของนายด้วยแล้วก็อยู่กับเพื่อนเขาอีก2คนเรียวกับนัดหน่ะ"
"งั้นหรอครับ เป็นงานที่หนักเอาการอยู่นะครับเนี่ย"
"ก็เพื่อภารกิจพวกนี้แล้วพวกเรายังไงก็ต้องทำหน่ะ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตเราก็ต้องทำให้สำเร็จ"
"ผมจะคอยช่วยเองครับ"
"ว่าแต่นายหน่ะไม่ไปฝึกจะดีหรอ"
"ผมฝึกครับแต่ว่าฝึกด้วยตัวเอง"
"ถ้างั้นเดี๋ยวนายมาฝึกที่บ้านฉันก็ได้"
"ไม่เป็นไรหรอกครับฝึกอยู่กับดันเต้หน่ะ"
"ดันเต้เค้าฝึกนายได้ด้วยหรอ"
"เออ..แค่การต่อสู้พื้นฐานหน่ะครับ"
"งั้นหรอ นึกว่าฝึกเวทมนตร์ซะอีก นายมาฝึกที่บ้านฉันก็ได้นะ ฉันเองก็หาเพื่อนฝึกอยู่เหมือนกัน"
"ครับ ถ้างั้นเย็นนี้ผมไปหานะครับ"
"อืม แล้วก็อีกอย่างอย่าบอกดันเต้หรือใครก็แล้วแต่นะว่าพวกเราเป็นแม่มดหน่ะ"
"ครับผมสัญญา"
"อืมขอบใจนะชาโด้"
"ครับผม"
"ถ้างั้นพวกเราไปกันเถอะ" ทั้งคู่จึงเดินไปที่ห้องเรียน
"วาไปคุยซะนานเลยนะคุยเรื่องอะไรกันหรอ"
"ก็ไม่มีอะไรหรอกก็แค่สงสัยอะไรนิดหน่อยแต่ตอนนี้หายสงสัยแล้วหล่ะ"
"งั้นหรอ"
"ดูเหมือนจะใช่สินะ"
"อืม"
'จริงๆด้วยแฮะชาโด้เป็นมังกร' มิล่าพูดในใจแต่ก็สามารถคลายความสงสัยได้แล้ว
"พวกเธอมาแล้วงั้นหรอ"เรียวถาม
"อาห๊ะ"โรสจึงตอบไปด้วยท่าทางกวนอารมณ์ของอีกฝ่าย
"ว่าแต่วันนี้มากันเช้าจังนะครับ"
"งั้นหรอ"
"คุณมิล่าเนี่ยชอบยั่วโมโหคนอื่นเค้าจังเลยนะครับเนี่ย"
"ความชอบส่วนตัวหน่ะ"
"วา"
"ใครเรียกเนี่ย"
"วานู่นไงคนที่เรียกอ่ะ" มิล่าและโรสชี้พร้อมกันจึงทำให้ทิวาเห็นริวชายหนุ่มผมสีบอร์นในชุดนักเรียนเสื้อสีขาวแจ็คเก็ตลายสก็อตสีบอร์นผูกเน็คไทน์สีขาวตรงปลายเน็คไทมีตราโรงเรียน กางเกงลายสก็อตสีเทา รองเท้าผ้าใบสีดำ
"ไงริวมาได้ไงเนี่ย"
"ก็มาตามพวกเธอนั่นแหล่ะ"
"งั้นหรอค่ะคุณชายริว" มิล่าแซว
"ครับ พึ่งสังเกตุเห็นคุณมิล่านะครับเนี่ย"
"บ้าสิฉันก็ยืนอยู่กับวากับโรสเนี่ยไม่เห็นได้ไง"
"อ้าวหรอครับ"
"เดี๋ยวก็โดนหรอก"
"ครับๆกลัวแล้วครับกลัวจังเลย"
"ไม่ต้องมาประชดเลยนะ"
"ผมเปล่านะ"
"หรอ"
"ครับผม"
"ว่าแต่ริวมาได้ไงเนี่ย"
"ผมเก่ง"
"น่าเชื่อมาก"
"ดีใจจังได้อยู่โรงเรียนเดียวกับวา มิล่าแล้วก็โรสด้วย"
"หรอคุณริวโอเวอร์ นึกว่าอยากอยู่โรงเรียนเดียวกับวาคนเดียวซะอีก"
"โห่ว่าเข้าไปนั่นผมไม่ได้ใจร้ายกับเพื่อนขนาดนั้นนะครับ แต่ว่าผมชื่อริว ริเวอร์ไม่ใช่ริวโอเวอร์ครับ ^^"
"หรอจ๊ะ"
"ครับผม"
"อ๋อ จริงซิริว นี่ดันเต้ เรียวแล้วก็นัด"
"อ๋อผมริวครับ ริว ริเวอร์"
"อ่า ยินดีที่ได้รู้จัก" ดันเต้ทักทาย
"อืม ^^"
"ริวฮะ"
"ว่าไงเจส"
"ผมเอาของมาให้หน่ะ"
"อ๋อ..อืมขอบใจนะ"
"แล้วเจสมาได้ไงเนี่ย"
"ผมหรอ ผมฝึกเสร็จแล้ว"
"ไวจัง"
"อ๋อ ซาโต้มาตอนเย็นมาพร้อมกับโนว่าหน่ะฮะ"
"งั้นหรอ อ้าวแล้วแดเนียลล่ะ"
"อ๋อ...รู้สึกว่าหมอนั่นคงจะพรุ่งนี้เช้าหน่ะฮะ เพราะว่าได้ภารกิจแล้ว พวกผมทำเสร็จแล้วของพวกผมเป็นภารกิจง่ายๆหน่ะฮะ"
"งั้นหรอ"
"เป็นอะไรไปหน่ะวา" มิล่าถามเมื่อเห็นหน้าทิวาซีดๆ
"เปล่าหรอกแค่รู้สึกมึนๆหัวหน่ะ"
"ว่าแต่วากินยารึยังครับ"
"กินแล้วล่ะ"
"แล้วทำไมถึงยังไม่ดีขึ้นล่ะหรือว่าให้ยามาผิด"
"ไม่หรอกมันคงเป็นเพราะการปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมชั่วขณะมากกว่า"
"เข้าใจแล้วครับ"
"วาไม่สบายหรอครับ"
"นิดหน่อย"
"ไปนั่งที่กันดีกว่าเดี๋ยวครูมาก็โดนกันหรอก" ทุกคนจึงแยกย้ายกันเข้าที่ ที่นั่งทางซ้ายมือของทิวาคือชาโด้ส่วนมิล่านั่งข้างกับนัดแถวหน้าของโรส โรสนั่งข้างกับเรียวแถวหน้าทิวา และดันเต้นั่งข้างกับริวด้านหลังทิวา รวมทั้งเจสก้าเองก็อยู่ห้องเดียวกันกับพวกทิวาและริวแต่นั่งข้างหลังริวและดันเต้
"มาเริ่มเรียนกันได้ค่ะนักเรียน วันนี้ครูจะบอกสิ่งต่างๆของโรงเรียนให้นักเรียนใหม่ได้ทราบก่อนนะค่ะ นั่นคือสีประจำโรงเรียนเราคือสีขาวฟ้าค่ะ แล้วก็โรงเรียนเราจะมีกิจกรรมประกวด Meet & Greet ทุกปีและยังมีกิจกรรมวันวาเลนไทน์ วันฮาโลวีนวันฉลองครบรอบของโรงเรียนเราคือวันที่ 25 July 1978 ค่ะ วันนี้ครูเลยมีงานให้นักเรียนทำนั่นคือทำการ์ดวันวาเลนไทน์เนื่องจากว่าวันมะรืนนี้เป็นวันวาเลนไทน์แล้ว เชิญทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานได้ค่ะ"เมื่อครูพูดจบทุกคนจึงแยกย้ายกันไปหาที่นั่งทำงาน
"วา"
"มีอะไรหรอริว"
"ผมมีเรื่องสงสัยอยู่เรื่องนึงครับ"
"อะไรหรอ"
"ชาโด้อะไรนั่นหน่ะเป็น..."
"ใช่จ๊ะเค้าเป็น.."
"มิน่าล่ะ..ถ้างั้นแสดงว่าหมอนั่นเป็นคู่หูของชาโด้สินะครับ"
"อืมใช่แล้วหล่ะ"
"วากับริวมานั่งทำด้วยกันสิ" มิล่าเรียก
"ผมขอไปทำกับเจสนะครับผมไม่ค่อยชอบรวมกลุ่มเท่าไหร่ ขอตัวนะครับ"
"อืมงั้นวาไปนะ"
"ครับ" ทั้งสองจึงแยกกลุ่มกัน
"แล้วริวล่ะครับ"
"อ๋อเค้าขอไปนั่งทำกับเจสหน่ะ ริวเค้าไม่ค่อยชอบรวมกลุ่มกับใครหน่ะถ้าเค้าไม่เออ.."
"ไม่อะไรหรอครับ"
"ไม่มีอะไรหรอก"
'มีหวังบอกไปพวกนายนี่มีโวยแน่'
"วาครับ วา"
"มีอะไรหรอชาโด้"
"ทำยังไงดีอ่ะครับ ผมนึกไม่ออกเลยว่าจะทำยังไงดี"
"ไม่เห็นยากตรงไหนเลยนี่หน่า ก็เวลาเราจะทำการ์ดเราก็แค่ใส่ความรู้สึกที่มีเข้าไปแล้วระบายออกมาทางภาพ แล้ววาดมันลงไปไงล่ะ"
"ถ้างั้นผมใส่ความรู้สึกที่มีให้วาแล้วกันนะครับเผื่อว่าจะได้ผล"
"แล้วแต่นายสิ" พูดจบชาโด้จึงตั้งหน้าตั้งตาทำต่อ
'ชาโด้ชอบทิวาหรอเนี่ย 'ดันเต้คิด
"มีอะไรหรอครับดันเต้ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ"
"อ๋อเปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่ไม่รู้จะวาดอะไรหน่ะ"
"งั้นหรอนึกว่าปวดท้องซะอีก"
"อ้าวคุณลาวาครับพูดอย่างนี้มันหาเรื่องกันนี่หน่า"
"ฉันไม่ได้ชื่อลาวาฉันชื่อทิวาย่ะ"
"อ้าวหรอครับ"
"ก็ใช่สิย่ะอีตาบ้า ไอ้จระเข้"
"อ๋อ..หรอ"
"ไอ้บ้าเอ้ย ทำงานดีกว่าไม่คุยด้วยแล้ว"
"ครับผมๆ" ทุกคนจึงหลุดหัวเราะออกมาพร้อมกันที่เห็นทั้งคู่ล้อกัน
"หยุดขำไปเลยพวกเธอ/พวกนายหน่ะ"ทิวาและดันเต้พูดพร้อมกัน
"นายพูดตามฉัน"
"คุณนั่นแหละพูดตามผม"
"นายนั่นแหละ"
"เธอนั่นแหละ"
"นายนั่นแหละ"
"เธอนั่น.." ยังไม่ทันที่ดันเต้จะพูดต่อมิล่าและนัดก็พูดพร้อมกัน
"ก็พูดพร้อมกันทั้งคู่นั่นแหละ"
"นาย"
"อะไรครับ"
"555+พูดพร้อมกันเลยแฮะ"
"นั่นสินะครับ"
"ทำงานได้แล้ว" เรียวและโรสพูดขึ้นพร้อมกัน
"เอาอีกแล้วจะพูดพร้อมกันซะทุกคนเลยหรือยังไงเนี่ยห๊ะ"
"555+นั่นสินะ"
"เอาเถอะทำงานกันได้แล้ว"
"เสร็จแล้วครับ" ชาโด้พูดขึ้น
"ว้าวสุดยอดมากเลยชาโด้สวยด้วย" ภาพที่ชาโด้วาดนั่นคือภาพชาโด้และทิวาจูงมือกันอยู่ท่ามกลางสวนกุหลาบสีแดง สีม่วง สีชมพู สีขาวและสีฟ้า เขียน Happy valentine's Day เป็นตัวอักษรตวัดหาง ข้างในเป็น Pop up เมือง Magic rose เมืองแห่งเวทมนตร์
"สวยมากเลยชาโด้ ทำได้ไงเนี่ยสวยสุดๆเลยดูสิมีรูปวาด้วยอ่ะอิจฉาจังเลย"
"ไม่เห็นต้องอิจฉาเลยเพราะว่าพวกเราวาดรูปพวกเธอไว้ในการ์ดทุกคนเลย"
"สงสัยจะใจตรงกันแฮะ เพราะว่าพวกฉันก็วาดแบบเดียวกันกับพวกนาย"
"555+นั่นสิใจตรงกันสุดๆเลยหล่ะ"
"พวกนายพรุ่งนี้วันศุกร์หยุดใช่มั้ย"โรสถาม
"อ่า...อืมทำไมหรอ"เรียวตอบ
"ก็อยู่แต่บ้านมันน่าเบื่อหน่ะเลยว่าจะชวนไปเที่ยวด้วยกันซะหน่อย"มิล่าชวน
"อ่าไปไหนดีล่ะ พวกเราก็ไม่อยากอยู่บ้านเหมือนกันมันน่าเบื่อหน่ะ"นัดพูด
"ไปอือ..ไปสวนสนุกดีมั้ย อยากไปสวนสนุกของที่นี่หน่ะ"มิล่าพูด
"เอาสิสวนสนุกที่นี่ปรับปรุงใหม่แล้วด้วย มีของเล่นมาใหม่น่าสนุกทั้งนั้นเลย"ดันเต้พูด
"อืมโอเคถ้างั้นก็ตกลงตามนี้โอเคมั้ยวา"มิล่าพูด
"เออ..คือว่า"ยังไม่ทันที่ทิวาจะพูดจบชาโด้ก็พูดขึ้น
"ผมไปด้วยนะครับ" ไปสิชาโด้ ไปหลายๆคนสนุกดี"มิล่าพูด
"ครับ"
"อีกอย่างพรุ่งนี้แดเนียล ซาโต้ โนว่าก็ไปด้วยหนิ่"โรสพูด
"นั่นสิ" เมื่อทั้งเจ็ดคุยกันเสร็จจึงนำงานไปส่งครู และไปกินอาหารกลางวันพร้อมกัน
"ริวมานั่งด้วยกันสิ"
"เออ..คือว่า"
"ไม่เป็นไรหรอกน่านั่งด้วยกันเนี่ยแหล่ะ"
"อืมก็ได้" ทิวา ริวและเจสก้าจึงเดินไปที่โต๊ะ
"ไงริวใช่ไหม"ดันเต้พูด
"เออ..อืมใช่ทำไมหรอ"
"ฉันเห็นนายไม่ค่อยสนิทสนมกับใครเลยอ่ะ" เรียวพูด
"งั้นหรอมันก็เป็นเรื่องปกติของผมนี่วาก็รู้จริงมั้ย วาหน่ะรู้จักผมดี ดีกว่าพ่อแม่ผมซะอีก"
"งั้นหรอฉันว่าฉันก็รู้จักนายได้ไม่ดีถึงขนาดนั้นหรอก"
"ไม่จริงหรอกครับ วาหน่ะรู้จักผมดีที่สุด"
"ว่าเข้าไป"
"โห่วาก็"
"เอาเถอะกินข้าวกันดีกว่า"
"อ้อ พรุ่งนี้พวกเราจะไปเที่ยวกันนายจะไปด้วยกันมั้ยริว"ดันเต้ถาม
"ขอบคุณนะที่ชวน แต่ฉันคงไปไม่ได้หรอก จริงมั้ยวา"
"เออ..คือว่าชะ..ใช่"
"มีอะไรรึเปล่าวา"
"เออ..คือว่าพรุ่งนี้ฉันกับริวมีธุระต้องไปทำหน่ะ"
"อ้าวแล้วเรื่องไปเที่ยวพรุ่งนี้ล่ะ"
"พวกเธอไปกันเถอะ ฉันไว้วันหลังแล้วกันนะ"
"ผมขอไปกับวาด้วยได้มั้ย"
"เขาไปทำธุระนะไม่ได้ไปเที่ยวนายจะไปได้ไงล่ะ"
"ไปสิ มันเป็นแค่ธุระธรรมดาๆหน่ะ แต่รู้สึกว่านายเองก็คงต้องไปด้วยน่ะดันเต้"
"ฉันหรอ ธุระของพวกนายฉันต้องไปด้วยงั้นหรอ"
"ไม่ไปก็ได้แต่ชาโด้จะหมดสิทธิ์ในหลายๆอย่าง" ริวพูด
"เช่นอะไรบ้างงั้นหรอ"
"ถ้านายไปฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง"ริวพูด
"งั้นก็ตกลงฉันจะไป"
"งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่บ้านฉันแล้วกันนะ อ้อ...พวกนายก็ไปด้วยกันสินัดกับเรียวแล้วก็มิล่ากับโรสด้วย"
"โอเคเลย"
"ชาโด้กับดันเต้ก็เตรียมตัวกันให้พร้อมนะพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนอาจจะไปเลย"
"ครับผม" ชาโด้และดันเต้ขานรับพร้อมกัน ทิวาจึงยิ้มให้ดันเต้และชาโด้ สายตาของดันเต้ที่มองทิวาทำให้ริวไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"มีอะไรรึเปล่าริว"
"เปล่าหรอก ไม่มีอะไร" ทุกคนจึงไปกินอาหารกลางวันด้วยกัน และแยกย้ายกันไปทำงานที่ครูสั่งต่อ
"วาครับ"
"แดเนียล!" ทิวาที่เห็นแดเนียลจึงวิ่งเข้าไปกอด แดเนียลเองก็กอดวาเช่นกัน
"วาของผมเนี่ยทำตัวเป็นเด็กยิ่งกว่าผมอีกนะเนี่ย"
"บ้าสฉันไม่ได้ทำตัวเป็นเด็กซะหน่อย"
"ครับผมๆวาของผมหน่ะ ไม่เด็กแล้ว"
"แหมๆวาคิดถึงแดเนียลขนาดนั้นเลยหรอ"
"ก็ใช่สิแดเนียลหน่ะ ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเค้าก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉันไปแล้ว ถ้าเค้าเป็นอะไรไปฉันคงเสียใจมากเลยหล่ะ"
"ดีใจจังวาเป็นห่วงผมด้วย"
"ก็ต้องเป็นห่วงสินายหน่ะเป็นคนสำคัญของฉันนะ"
"ครับผม วาเองก็เป็นคนสำคัญของผมเหมือนกัน"
"แล้วไหนเจสบอกว่านายกลับมาพรุ่งนี้ล่ะ"
"ผมทำภาระกิจเสร็จแล้วก็เลยรีบมาหาวา ซาโต้กับโนว่ากำลังตามมาเดี๋ยวก็ถึงครับ"
"แล้วทำไมไม่ได้มาพร้อมกันล่ะ"
"เออ..คือว่า..^^;"
"ก็แดเนียลหน่ะสิวาโกงอ่ะ เค้าบอกว่าให้ไปเก็บดอกไม้ให้พวกวาแดเนียลก็หนีมา รู้มั้ยมันเป็นดอกไม้ที่สำคัญขนาดไหนหน่ะห๊ะ"ซาโต้จึงใช้มะเหงกเขกที่หัวของแดเนียล
"โอ้ยเจ็บนะ"
“นี่เอาไป ฉันเอามาให้เนี่ย”
"พวกนายเป็นแบบผมหรอ"
"ห๊ะหมายความว่าไงชาโด้" ดันเต้อุทานณ์ขึ้นด้วยความตกใจเพราะเขารู้ดีว่าชาโด้เป็นอะไร"
"ใช่เค้าเป็นแบบเธอชาโด้"
"งั้นก็ดีสิฮะ ผมจะได้มีเพื่อนแบบเดียวกันเยอะๆ"
"วาทางนู้นเค้าบอกว่าให้ไปวันนี้เลยได้ยิ่งดีเค้าจะได้ทำพิธีเลย ส่วนอีกสองคนก็คงต้องมาด้วย เออ..ผมหมายถึงเพื่อนของเค้าหน่ะ ชื่ออะไรนะ นัดกับเรียวหรอ"โนว่าพูด
"ใช่"นัดกับเรียวพูดพร้อมกัน
"งั้นไปกันเลยดีกว่าได้ไม่เสียเวลาเพราะว่านี่ก็ได้เวลากลับบ้านแล้วหล่ะ"
"งั้นก็ไปสิ" ทุกคนจึงไปรอกันอยู่ที่สวนหลังโรงเรียน
"มากันครบแล้วสินะ"
"แล้วริวกับเจสล่ะ"
"เค้าไปแล้วหล่ะวา"
"งั้นหรอ"
"ว่าแต่จะจับคู่ไปยังไงดีล่ะเนี่ย"
"ให้เรียวไปกับโรสได้ไหม"
"อืมได้"
"ส่วนนัดก็ไปกับมิล่าแล้วกันนะ"
"นายก็ไปกับชาโด้แล้วกัน"
"ครับผม"
"เดี๋ยวนะพวกเธอเป็นแม่มดงั้นหรอ ฉะ...ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย"
"เชื่อไม่เชื่อมันก็เป็นไปแล้วหล่ะ แต่ที่แย่กว่านั้นถ้าเราไม่รีบไปเราคงต้องเจอปัญหาใหญ่แน่"
"ว่าแต่ไปยังไงอ่ะ แล้วไปไหนอ่ะ"
"ไปโลกเวทมนตร์หน่ะ ก็ชาโด้เป็นมังกรนายก็ต้องขึ้นหลังชาโด้สิ"
"ตอนผมเจอชาโด้ครั้งแรกชาโด้ตัวนิดเดียวเองนะผมจะขึ้นได้ไงล่ะ"
"นั่นหน่ะเค้าเรียกว่าเวทย่อขนาด นายทำได้ใช่มั้ยชาโด้"
"ครับสบายมากเลย" พูดจบชาโด้จึงกลายร่างเป็นมังกรตัวใหญ่ขนาดเท่าบ้านหนึ่งหลัง
"ยอดเลยดันเต้ ฉันเองก็ชักอยากจะมีมังกรบ้างซะแล้วสิ" นัดพูด
"ไม่ต้องห่วงพวกนายต้องได้เจอกับคู่หูของพวกนายแน่นอนฉันรับรองได้เลย"มิล่าพูด
"นายสามคนหน่ะเปลี่ยนร่างได้แล้วหล่ะ"โรสพูด ทั้งสามจึงกลายร่างเป็นมังกร ทุกคนเมื่อเห็นร่างของทั้งสามก็ต้องตะลึงเพราะเป็นมังกรที่มีรูปร่างไม่เหมือนกับชาโด้
"พวกนายเป็นมังกรในตำนานสินะ" ชาโด้พูดด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นมาก ทั้งสามจึงพยักหน้าให้กับชาโด้
"พวกเธอไม่ขึ้นหรอ"
"ไม่หล่ะพวกฉันมีวิธีไปของพวกฉันเอง"
"วาจะขึ้นมั้ยถ้าไม่ขึ้นผมจะได้ไปเล่นอะไรสนุกๆด้วย"
"ฉันขอไปตามวิธีของฉันแล้วกัน" พูดจบแดเนียลจึงกลายร่างเป็นมนุษย์และเรียกปีกออกมา
"งั้นพวกเรามาแข่งกัน"มิล่าพูด
"จัดมาเลย"ทิวาและโรสพูด ทั้งสามจึงเรียกพาหนะคู่ใจออกมา
"เคาว์เตอร์สเก็ตบอร์ด" ทิวาเรียกสเก็ตบอร์ดของตนออกมา
"สเก็ตสลาลมคาสเตอร์ฟราว" มิล่าเรียกสเก็ตคู่ใจออกมา
"คาสต้าร์โรเลอร์เบส" โรสเรียกโรเลอร์เบสคู่ใจออกมา
"พวกเธอเนี่ยสุดยอดเลยเนอะ"
"ยอดไม่ยอดเขาวัดกันที่ฝีมือต่างหากล่ะ"มิล่าพูด
"เปลี่ยนชุดดีกว่าใส่ชุดนี้ไม่ถนัดเอาซะเลย" ทิวาพูด ทั้งสามจึงเปลี่ยนชุดพร้อมกัน ของมิล่าเป็นชุดเสื้อสีชมพูลายมังกรกำลังกินดอกซากุระ ใส่เสื้อกั๊กสียีน กางเกงยีนขาสั้นสีขาวลายมังกร รองเท้าส้นสูงสีชมพู (สูงนิดหน่อย) ของโรสเสื้อสีแดงดำลายสก็อต ลายมังกรยืนใต้ต้นไม้ในทุ่งดอกกุหลาบ กางเกงยีนขาสั้นสีชมพู รองเท้าส้นสูงสีแดง และทิวาในชุดเสื้อสีฟ้าลายมังกรทองกำลังยืนอยู่ท่ามกลางหิมะโปรยปรายแจ็คเก็ตสียีน กางเกงยีนเสมอเข่าสีฟ้ารูปดาว รองเท้าบู๊ดส้นสูงสีดำ หมวกสีขาวรูปเด็กผู้หญิงผมสีฟ้า เสื้อสีชมพู
"ว้าว น่ารักจัง" นัดพูด
"ขอบใจนะ" ทั้งสามสาวพูดพร้อมกัน
"รีบไปกันดีกว่า"ทิวาพูด
"รีบหน่อยก็ดีไม่งั้นพวกเราโดนผู้คุมเนเบี่ยนบ่นยับแน่ตานี่โหดยิ่งกว่าอะไรดี"โรสพูด
"เฮ้ๆโรสเธอกับวาเนี่ยคนโปรดของเค้าเลยนะย่ะ"
"นิดหน่อยน่า"โรสพูด
"เอาเหอะน่ารีบไปกันเถอะ"ทิวาพูด เมื่อพูดจบทิวาจึงนำสเก็ตบอร์ดวางและออกเดินทางนำหน้าไปยังเมืองแห่งเวทมนตร์
"ขี้โกงจังนะวาของผมเนี่ย"
"ก็ช้ากันเองช่วยไม่ได้"
"ก็เธอเล่นไปไม่บอกใครเค้าจะออกตัวทันล่ะจ๊ะ"
"ฉันว่าแทนที่พวกเราจะมาเถียงกันรีบไปไม่ดีกว่ารึไง ขืนไปช้าโดนว่ากันพอดี" ทุกคนจึงมุ่งหน้าไปที่เมืองแห่งเวทมนตร์ เดินทางกันมาสักพักทุกคนก็เริ่มเหนื่อยจึงหาที่พักกัน
"วาที่นี่มัน.."
"ใช่ ที่นี่คือหุบเขาลาวาน่า หุบเขาที่พวกเรามาทำการทดสอบกันยังไงละ"
"มาที่นี่ทำไมหรอ" "ผู้คุมเนเบี่ยนเค้าส่งข้อความมาให้เรียวกับนัดมาเลือกคู่หูกันที่นี่"
"คู่หูงั้นหรอ"
"ใช่พวกนายจำเป็นที่จะต้องมีคู่หูอย่างน้อยก็เพื่อที่จะให้พวกเค้าช่วยกันปกป้องพวกนาย"ทิวาพูด "ปกป้องพวกเรา ปกป้องจากอะไรงั้นหรอพวกเราไม่เข้าใจ" เรียวถาม
"ปกป้องจากพ่อมดลิโอหน่ะ พ่อมดลิโอต้องการเพชรแห่งดวงใจทั้ง 7 ดวง ซึ่งอยู่กับพวกนาย 3 ดวง อยู่ที่ฉันมิล่าแล้วก็โรส 3 ดวง อยู่ที่ราชินีอีก 1 ดวง" ทิวาพูด
"อยู่กับพวกเรางั้นหรอ ทำไมพวกเราถึงไม่รู้เรื่องนี้ล่ะ"
"ฉันเองก็พึ่งรู้เมื่อตอนที่ราชินีเรียกหัวหน้าแม่มดทุกระดับไปประชุม ฉันที่เป็นหัวหน้าระดับ B ก็เลยได้รู้เรื่องจากราชินีมาเมื่อไม่นานนี้เอง ของราชินีอย่างที่รู้กันดีของราชินีเป็นสีขาว ของมิล่าเป็นสีชมพู ของโรสสีแดง ของดันเต้สีม่วง ของเรียวสีเขียว ของนัดสีฟ้า แล้วก็ของฉันสีทอง พวกเราจำเป็นที่จะต้องมาเข้ารับการฝึกกันอย่างน้อยสัปดาห์ละ 3 ครั้ง และรับภาระกิจไปทำอย่างต่ำสุดคือ 2 ภาระกิจ"
"โห วาเก่งจัง แล้วก็นะเรื่องพ่อมดลิโอชั้นว่าพวกนั้นเงียบมานานแล้วนะ ชั้นกลัวว่า.."
"ไม่ต้องห่วงหรอกมิล่าเพราะพวกนั้นจะไม่สามารถเข้ามาที่เมืองของเราได้อีก แต่หากยังเข้ามาได้หรือมีอะไรฉุกเฉินราชินีบอกว่าจะเรียกรวมตัวพวกเราทุกคนทันที"
"อืม แล้วเรื่องของเรียวกับนัดจะเอายังไงล่ะ พวกเค้าไม่มีเวทมนตร์พวกเค้าจะเลือกคู่หูกันได้ยังไง"
"ไม่มีเวทมนตร์พวกเค้าก็สามารถหาคู่หูได้ จริงมั้ยแดเนียล"
"จริงครับ^^"
"ยังไงซะ พวกเราก็จะต้องช่วยให้พวกนายมีคู่หูได้แน่"
"ขอบใจนะ "เรียวพูดพร้อมกับจับมือของทิวา
"แฮะแฮ่ม" ดันเต้ทำเสียงกระแอมออกมาเมื่อเห็นเรียวจับมือทิวา
"เป็นไรว่ะไอ้เต้"
"เปล่าหรอก อะไรก็ไม่รู้มันติดคอว่ะ"
"หรอ"
"อืม"
"เอาเถอะรีบไปเลือกคู่หูของพวกนายดีกว่าเดี๋ยวไปช้าก็โดนหรอก เราต้องไปถึงที่ปราสาทก่อนตะวันขึ้นวันพรุ่งนี้"โรสพูด
"คนที่จะโดนลงโทษไม่ใช่พวกเธอหรอกน่า ไม่ต้องห่วง"ทิวาพูด
"แล้วใครโดนล่ะ"ดันเต้ถาม
"ไม่ต้องรู้บ้างก็ได้นะนายหน่ะ"ทิวาพูด แดเนียลที่นั่งฟังทำสีหน้าที่ค่อนข้างกังวลมาก
"เป็นอะไรรึเปล่าแดเนียล"ทิวาถามด้วยความเป็นห่วง
"เปล่าหรอกครับ"
"แน่ใจน่ะ"
"ครับ"
"แดเนียลโชคดีจังเลยน่ะครับที่มีคู่หูอย่างวา"
"อืมฉันก็ว่างั้น"
"ฉันเนี่ยน่ะเป็นคู่หูที่ดีของนาย"
"ใช่สิครับวาของผมดีแล้วก็น่ารักที่สุดในโลกอ่ะ ใครก็เทียบไม่ได้" ไม่พูดเปล่าแดเนียลก็กระโดดกอดทิวาด้วยอาการที่บ่งบอกถึงความดีใจมากๆ แต่ทิวาที่ไม่ค่อยชินกับการถูกกอดจึงเขกหัวแดเนียลไปหนึ่งที
"โอ้ยวาอ่ะ เจ็บน่ะ"
"ก็เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้ โตแล้วนะค่ะ"
"วาอ่ะ แกล้งเค้าทำไมเนี่ย"
"ก็อยากทำตัวเป็นเด็กทำไมล่ะ"
"ก็แค่อยากอ้อนอ่ะ นิดเดียวเอง"
"เอาเหอะเรามาช่วยนัดกับเรียวดีกว่าน่ะ"
"พวกเราจะต้องทำยังไงบ้าง"
"นายมีอะไรที่นายชอบกันบ้างรึเปล่า เออ..อย่างเช่นความสามารถพิเศษหน่ะ"
"มีสิผมเล่นฟลุ๊ตเป็นน่ะ"เรียวพูด
"งั้นก็ได้เดี๋ยวฉันจัดการให้ ตามมาสิ"โรสพูด
"ครับผม"
"นายอยากได้พาหนะคู่ใจอะไรก็บอกมาเลยน่ะ ฉัจะได้จัดให้"
"ผมอยากได้ เออ..แล้วมันจะลอยได้ไหม"
"ได้สิ เชื่อมือฉันเหอะน่า"
"โอเคครับ งั้นเอาเป็นรองเท้าติดปีกแล้วกันครับง่ายดี"
"ได้เลยเดี๋ยวฉันจัดให้"พูดจบโรสจึงร่ายเวทเรียกรองเท้าติดปีกให้กับเรียวทันที
"สีแสบดีจัง สีดำลายไฟด้วย ปีกก็สีขาวตัดกันดีจังเลยนะครับ"
"ปีกของที่นี่ห้ามสีดำหน่ะ มันเป็นกฎของที่นี่ปีกสีดำมีแค่มังกรเท่านั้นที่สามารถมีได้"
"งั้นหรอครับ"
"อ่ะนี่ฟลุ๊ตของนาย ฉันไม่รู้ว่านายจะชอบรึเปล่าน่ะ"
"ชอบสิครับ ชอบมากเลย ขอเลยได้รึเปล่าครับเนี่ย"
"ของที่ฉันให้นายไปทั้งหมดนี้มันเป็นของๆนาย นายจะไม่คืนก็ไม่มีใครว่าซะหน่อย"
"ครับผม"
"รีบไปเถอะนายหน่ะ แล้วนี่ใช้เป็นใช่ไหม"
"ครับผมรองเท้าก็ใช้ง่ายมาก ผมเคยเล่นในเกมส์มาก่อน"
"งั้นก็ดี ไปได้แล้ว"
"ครับ" พูดจบเรียวจึงเดินไปที่ที่พวกทิวาเคยทำการทดสอบ เรียวเริ่มบรรเลงเพลงที่เค้าโปรดมากที่สุดให้ทุกคนได้ฟัง เมื่อเป่าจบเพลงเรียวก็ได้สังเกตุเห็นมังกรตัวหนึ่ง สีแดงปีกสีดำ
"นายชอบเสียงเพลงมากเลยสิน่ะ ฉันเองก็ชอบเหมือนกันเราสองคนชอบอะไรที่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นเราคงจะเป็นคู่หูกันได้ใช่มั้ย"
"แน่นอนอยู่แล้ว"
"งั้นฉันให้นี่ สร้อยคู่หู แล้วก็ที่แขนของนายคือสัญลักษณ์แห่งเจตนาของผู้ทำสัญญา"
"อืมขอบใจนะที่นายยอมมาเป็นคู่หูให้กับคนอย่างฉัน ฉันเรียกนายว่าคุโรก็แล้วกันนะ"
"อืม"
"ผ่านฉลุยเลยน่ะเรียว" นัดพูด
"นายเองก็รีบไปทำการทดสอบเถอะ เราจะได้รีบออกเดินทางกันสักที อาจจะถึงวันนี้ก็ได้น่ะ"มิล่าพูด
"ครับผม แล้วใครจะเป็นคนช่วยผมล่ะครับ"
"ฉันเองก็ได้ สบายอยู่แล้ว"
"งั้นก็ไปกันดีกว่า ของผม ผมขอเป็นแบบเรียวแล้วกันนะ ส่วนความสามารถพิเศษของผมคือ เล่นกีต้าร์กับใช้ดาบเท่านั้นแหล่ะครับ"
"งั้นก็ง่ายเลยเนอะ แต่ฉันให้เป็นดาบแล้วกันน่ะ"
"แล้วจะให้ผมแสดงยังไงล่ะ ขอเป็นกีต้าร์ได้ไหม"
"ก็ได้แต่ที่ฉันบอกว่าจะให้ใช้ดาบในการแสดงความสามารถของนายหน่ะเมื่อกี้นี้ฉันอำเล่นหรอกน่ะ^^"
"เธอเนี่ยแสบกว่าที่คิดอีกน่ะเนี่ย"
"เรื่องของฉันสิ"
"ครับผม"
"อ่ะนี่เอาไปกีต้าร์ของนาย"
"ขอบคุณครับ งั้นผมไปนะ"มิล่าจึงพยักหน้าให้นัด นัดที่เตรียมตัวเสร็จแล้วจึงเดินไป ณ จุดๆเดียวกันกับที่เรียวยืน นัดจึงเล่นกีต้าร์เพลงที่เขาพึ่งแต่งเสร็จให้ทุกคนได้ฟัง และก็มีมังกรสีนิลตัวหนึ่งบินเข้ามาใกล้ๆกับนัด
"นายมีพรสวรรค์น่ะสามารถสื่อเรื่องราวของตัวเองผ่านทางเสียงเพลงพร้อมกับเรื่องราวความรู้สึกของตัวเองที่อยู่ภายในใจได้และสามารถทำสิ่งเหล่านี้พร้อมๆกันได้"
"งั้นหรอ แต่ฉันก็ทำแบบนี้บ่อยนะ มันเป็นเรื่องราวที่ฉันไม่อาจลืมได้ สิ่งเหล่านี้คือความทรงจำที่แสนสำคัญของฉัน หากว่าใครถามฉันว่าสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับฉันมันคืออะไรคำตอบของฉันคือสิ่งเหล่านี้แหล่ะ เพียงแต่มันเป็นสมบัติที่มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถรับรู้ถึงมันได้"
"แต่เธอคนนั้นรู้ จริงมั้ย" มั้งกรสีนิลพูดพร้อมกับชี้ไปทางมิล่า
"ฉันหรอ ฉันรู้ได้เพราะชั้นเป็นแม่มดต่างหากล่ะ"
"ทั้งสองคนนั้นก็เป็นแม่มดเหมือนกับเธอทำไมเค้าไม่สามารถรับรู้ได้ล่ะ แต่เธอกลับสามารถรับรู้มันได้ ทั้งๆที่อีกสองคนไม่สามารถรับรู้ได้"
"ก็เพราะว่าฉัน เออ.."
"เธอตอบไม่ได้จริงมั้ย"
"ใช่ฉันตอบไม่ได้"
"นั่นก็เพราะว่าความรู้สึกที่เค้ามีให้เธอมันมีมากกว่าคนอื่นยังไงล่ะ"
"งั้นหรอ"
"ครับเพียงแต่คุณกังวลอะไรบางอย่างอยู่ในใจมันเลยทำให้คุณรับรู้สิ่งที่เค้าจะบอกได้ไม่หมดยังไงล่ะครับ" พูดจบมังกรสีนิลก็บินไปหานัดทันที
"เรามาเป็นคู่หูกันน่ะ"
"ได้สิ ฉันเรียกนายว่าแอลเลอร์แล้วกันน่ะ"
"ครับผม" เมื่อเลือกคู่หูเสร็จทุกคนจึงเริ่มออกเดินทางไปยังปราสาททันที แต่ระหว่างทางก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น เมื่อพ่อมดลิโอและสมุนอีกมากมาย มารอทั้งหกคนอยู่ที่ทางออกจากภูเขา
"ฮึๆเจอตัวสักที"
"แกมันพ่อมดลิโอนี่" ทิวาพูด
"ใช่ฉันนี่แหล่ะพ่อมดลิโอ เธอคงจะเป็นหัวหน้าระดับ B สิน่ะ น่ารักเหมือนกันน่ะเธอเนี่ย"
"ใช่ฉันนี่แหล่ะหัวหน้าระดับ B แต่ถ้าใช่ แล้วนายจะทำไม"
"นี่เธอช่วยพูดจาดีๆกับฉันหน่อยได้ไหม แล้วก็เลิกเย็นชาใส่ฉันด้วย"
"แล้วทำไมฉันต้องพูดจาดีๆกับศัตรูอย่างนายด้วยห๊ะ"
"นี่ถึงฉันจะเป็นศัตรูของโลกเวทมนตร์ก็ใช่ว่าฉันจะต้องเป็นศัตรูกับเธอด้วยซะหน่อย"
"ฉันไม่เข้าใจว่านายจะมายุ่งอะไรกับพวกเรานักหนาแต่ช่วยเลิกยุ่งกับพวกเราซักทีเถอะ"
"เธอมีเหตุผลอะไรล่ะถึงได้มาห้ามไม่ให้พวกเราเลิกยุ่งกับพวกเธอ"
"ฉันไม่มีเหตุผลอะไรนอกจากจะบอกกับนายว่า ถึงพวกเราจะสู้กันไปยังไงซะมันก็มีแต่เสียกับเสีย บอกให้รู้น่ะมันไม่มีผลดีเลยแม้แต่นิดเดียวรู้ไว้ซะด้วย"
"หรอ ทำไมมันจะไม่มีผลดีในเมื่อถ้าฉันสามารถชิงเพชรพวกนั้นมาได้ฉันก็จะสามารถควบคุมทุกอย่างบนโลกได้ หรือเธอคิดว่ามันไม่จริง :) "
"แล้วแต่นายจะคิดเถอะ ตอนนี้ฉันไม่ได้ว่างมากถึงขนาดต้องมาเสวนากับศัตรูอย่างนาย"
"เธอไม่คิดที่จะมาครองโลกนี้กับฉันหรอ"
"ฉันไม่เคยที่จะคิดแบบนั้นแม้แต่ครั้งเดียวฉันก็ไม่เคยคิด รู้ไว้ซะด้วย ต่อให้โลกนี้เหลือทางเลือกเพียงอย่างเดียวฉันก็ไม่มีวันทำเด็ดขาด"
"งั้นหรอ"
"นายไม่คิดจะเลิกทำแบบนี้เลยงั้นหรอ เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันอยู่น่ะ"
"ฮึๆ ฉันไม่เชื่อเธอหรอกน่ะ เธอหลอกฉันใช่ไหมล่ะ เธอแค่จะหลอกฉันเหมือนอย่างที่ทุกๆคนเคยทำมา ใช่ไหมล่ะ"
"ฉันไม่ได้จะหลอกนาย ฉันมีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องหลอกนายรึไงกันล่ะ"
"ฉันคิดว่ามี เพียงแต่เธอไม่บอกก็แค่นั้นแหล่ะ"
"ถ้างั้นก็ตามใจนาย ชาตินี้ทั้งชาติถ้านายยังไม่เลิกทำตัวชั่วๆแบบนี้หล่ะก็ฉันกับนายพวกเราก็คงจะญาติดีกันไม่ได้หรอก ไม่มีวัน!!!"
"ไปกันเถอะวาเราช้ามามากพอแล้ว"
"อืม ไปเถอะ ลาก่อนหวังว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันอีก" ทิวาเมื่อพูดกับมิล่าจบจึงหันหน้าไปบอกกับพ่อมดลิโอ พร้อมกับจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองอีกเลย เหลือเพียงพ่อมดลิโอที่ยังคงมองตามทิวาอย่างหวั่นๆพร้อมกับพูดขึ้นว่า
"ยังไงซะ พวกเราต้องได้เจอกันอีกแน่"
"นายท่านแล้วเรื่อง.."
"หุบปากซะ วันนี้ฉันแค่จะมาเนื่องในวันเกิดของหัวหน้าระดับ B ที่ราชินีเชิญมาเท่านั้น ไม่ได้คิดที่จะมาชิงเพชร พวกแกกลับกันไปได้แล้ว"
"ครับ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
