Unconscious mind to love

   Unconscious mind to love (เผลอใจไปรักเธอ) : ชีวิตของผู้หญิงอย่างฉันต้องวุ่นวายอยู่ในรั้วมหาลัยK เพราะต้องการกลับมาแก้แค้นคนคนหนึ่งแท้ๆเลยเชียว
                                                        2 week อันตราย
ฉันกำลังหาที่จอดรถพลางมองหารถของพาสซั่นฉันจำได้แม่นล่ะโอ๊ะนั่นๆๆๆ ใช่ไหมน่ะ โอ้แม่เจ้า จุ้บๆๆๆ พระเจ้าช่วยลืมทอดกล้วยจริงๆ ฉันจอดรถไว้ข้างๆกับรถพาสซั่นก่อนไปเรียนก็เชคหน้า ผม เสื้อผ้า วันนี้ฉันเองก็จัดเต็มเช่นเคยคนอื่นๆเริ่มชินกับการแต่งตัวฉันแล้วล่ะ ok let go ,,,
          "Hi โม แคร์ลาย คิวลี่ หวาน จี   หมิว ปู เก้า เจ^_^อ้อโทนี่ด้วยน้ะจ้ะ "    ฉันทักทุกคนอย่างอารมณ์ดี 
        "มาแปลก"เสียงเพื่อนฉันทั้ง9พูดพร้อมกันโดยมินัดหมาย
        "happyไงจ้ะเขาเรียกมันว่าความสุขเล็กๆ อ่ะ ฮิฮิฮิ" เฮ้ออมีความสุขจริงๆ แต่ขอบอกอาจารย์สอนเรื่องยากเหมือนเดิมฉันเรียนนี่ปวดหัวที่สุดพอถึงเวลาพักวันนี้ฉันกะจะออกไปกินข้างนอกมหาลัยร้านโปรดที่พาสซั่นชอบไปล่ะ
        "โทนี่จ้ะไปกินข้าวด้วยกันไหม?:)"
        "- -? กับเธอเนี่ยนะ"
        "ช่ายยย ฉันเลี้ยงวันนี้ฉันออกไปกินด้านมหาลัยไม่ต้องกังวลอะไรหรอก"
        "โหยไม่แฟร์ๆๆ เลี้ยงผู้ชายแต่ไม่เลี้ยงเพื่อน!"ยังจีพูดประชด
        "นี่แกลองนับหัวพวกแกสิ9หัว โทนี่แค่1หัวแถมเค้ายังยอมเป็นเทรนเนอร์ให้ฉันฉันก็ต้องตอบแทนสิยะ:3"
        "ป้ะไปกันเถอะพวกเรา เรามันส่วนเกิน555"ยัยคิวลี่พูดขำๆตลอดด ยัยนี่มันวอนจริงๆ
       "มานี่เร็วววว"ฉันลากตาโทนี่ออกห้องไปยังรถที่จอดอยู่
(บันทึกพิเศษ:ชางมิน)
        "เห้ยชางมินวันนี้กินข้าวไหนดีวะ?"ไอ่โกลถามผม
        "มานี่เร็วววว"เสียงคุ้นๆผมหัดไปมองนั่นมันยัยขี้เมาที่ซ้อมผมนี่แล้วหาว่าผมเป็นโรคจิตอีก
        "จะเลี้ยงข้าวฉันจริงหรอ?"ยัยนั่นกำลังลากผู้ชายที่ชื่อโทนี่ไปเลี้ยงข้าวอะไรกันฉันโดนซ้อมแท้ๆ แต่กลับเลี้ยงหมอนั่น
        "เห้ยๆๆๆไอ่ชางมินกำลังมองน้องสาวสุดสวยคนนั้นอยู่หรออ"ไอ่ซันแกล้งถาม
        "เอ่อ...ไปกินข้าวกันก่อนเถอะเจอกันคาบเรียนนะเว้ย!"ผมรีบวิ่งตาม2คนนั้นมาเรื่องอะไรต้องผมด้วย
        "นี่!ยัยขี้เมา"ผมตะโกนเรียกยัยแอลกอฮอร์
        "what? why?" ยัยนั่นหยุดพร้อมโทนี่พร้อมกลับพูดกลับมาแบบดัดจริตสุดๆ
        "ฉันมาคิดๆดูเรื่องวันนั้นเธอเองเป็นคนผิดนะเธอควรจะเลี้ยงข้าวฉัน"ยัยนั่นเอียงคอเล็กน้อย
         "ok ฉันจะเลี้ยงวันนี้วันดีดังนั้นฉันงดทะเลาะกับนายแล้วก็นายok?understannd?"
        "ฉันเป็นรุ่นพี่พวกเธอควรเรียกฉันว่ารุ่นพี่เข้าใจไหม"
        "ครับรุ่นพี่" "ค่ะ!รุ่นพี่โรคจิต"ยัยยี่กวนประสาทจริงๆ
(แอล)
จู่ๆนายชางมินโรคจิตก็วิ่งมาขอมีส่วนร่วมด้วยวันนี้ฉันใจดีฉันเลี้ยงเองฉันให้สองคนนั่นนั่งหลังส่วนฉันขับรถพามายังร้านโปรดขอพาสซั่น เหอะตามคาดรถพาสซั่นจอดอยู่แล้วก็มีรถเพื่อนพาสซั่น
        "ร้านนี้แหละลงได้"ฉันบอกชางมินกับโทนี่พร้อมล็อครถแล้วคล้องแขนสองคนนั่นเข้าร้าน
        "นี่ๆฉันเดินเองได้หน่า"ตาโทนี่บ่น ฮึฉันเจอะใส่พาสซั่นแล้วโอะตายจริงยัยเอ้กับแก๊งค์ๆก็อยู่กันครบตามเดิมฉันเลือกนั่งโต๊ะติดๆกับพาสซั่น
        "โอ๊ะรุ่นพี่ชางมินสวัสดีครับ/ค่ะ"เสียงพาสซั่นกับเพื่อนๆและก็แฟนกับแก๊งค์ผะโงกหัวเคารพรุ่นพี่อย่างชางมิน
        "อ้าวแอลวันนั้นเธอลืมของไว้น่ะเดี๋ยวพี่เอามาคืนนะ"พาสซั่นรีบวิ่งไปที่รถหยิบแฟ้มมาคืนฉันฉันส่งยิ้มให้เพื่อนพี่พาสซั่นและแฟนแต่พวกแฟนเหมือนจะอิจฉาฉันเลยสงสัยฉันควงหนุ่มฮอต2คนมาด้วย
        "โอ๊ะตายจริง!O.Oอยู่ที่พี่เองหรอคะฉันหาตั้งนาน"
        "ใช่วันนั้นที่โรงอาหารเธอทำตกไว้"
        "ขอบคุณนะคะ^_^"ฉันยิ้มหวานสุดใจไปแล้วก็หันมาค้อนสายตาใส่นายชางมินมองอยู่นั่นอยากรู้อยากเห็นจริง
        "ขอโทษนะคะฉันเอาสลัดกับเกี๊ยวทอดแล้วก็น้ำผลไม้ปั่นโทนี่นายเอาอะไร แล้วก็รุ่นพี่ล่ะ?"ฉันเรียกพนักงานพร้อมสั่งเมนูสองคนนั้นก็สั่งเมนูไป
        "น่าแปลกใจจังนะที่เห็นเธอมาที่นี่น่ะ"พาสซั่นถามข้ามโต๊ะ
        "แหมก็รุ่นพี่ชางมินสิคะบอกว่าร้านนี้อร่อยแอลเลยพาเพื่อนมาทานด้วย"ฉันหยิกรุ่นพี่
ชางมินที่ไม่รู้เรื่องชางมินงงส่งสายตาประมาณว่าเธอพาฉันมาเองนะ
        "อ้อใช่!ฉันแนะนำเองน่ะ!"ชางมินเออออตามน้ำระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟฉันก็คอยเหล่ๆมองพาสซั่นกับยัยเอ้แหมทำเป็นสวีทกันเชอะแถมพวกเพื่อนๆก็ช่วยดันจังงงพวกเพื่อนพาสซั่นทำได้แค่ส่งยิ้มให้ฉันแหย่ๆ
        "อ้าวอาหารมาแล้วกินกันเถอะค่ะ"ฉันบอกชางมินกับโทนี่ฉันแกล้งป้อนอาหารให้โทนี่
        "โทนี่นี่ๆอ้าปากสิ นายดีกับฉันมากนะกินเยอะๆ"
         "ฉันกินเองได้น่า"ฉันยัดเข้าปากโทนี่แบบโทนี่ไม่ตั้งตัว
        "อะไรกันเธอป้อนแต่หมอนั่นแถมจะเลี้ยงแต่หมอนั่นฉันล่ะฉันปากเจ็บเพราะเธอนะยัยนี่ป้อนฉันสิ" อี่ตาชางมินดันว่าฉันให้ตายสิอะไรเนี่ยพาสซั่นกับเพื่อนหันมามองกันหมดแล้วนะตาบ้าเอ๊ย!
        "555 รุ่นพี่ก็พูดอะไรคะกินเข้าไปค่ะกินเยอะๆ"ฉันยัดอาหารไปหลายคำให้ชางมินพูดไม่ได้สรุปตอนนี้คือฉันป้อนโทนี่ชางมินป้อนฉันฉันป้อนชางมินโทนี่ป้อนฉันแก้แค้นกันไปมาเฮ้ออให้ตายสิ
        "ฮึ พวกพี่เธอกับพี่ชางมินตลกกันดีจังว่าไหมคะที่รัก?"ยัยเอ้พูดก่อนจะเดินออกไปทำสายตาอ้อนพาสซั่นเชอะแม่อยากตบคว่ำจริงๆ
        "อ้อค่ะ รุ่นพี่เองก็ตลกๆกันบ่อยๆนะคะชีวิตรักจะได้ไม่จืดชืด" ฉันพูดทิ่มแทงเบาๆพวก
เพื่อนพาสซั่นทำหน้าไม่ถูกยัยเอ้ทำหน้างงว่าฉันกำลังพูดอะะไรส่วยเพื่อนยัยนั่นก็จิกตาใส่ฉัน
        "ไปกันเถอะโทนี่ รุ่นพี่"ฉันควงแขนสองคนออกจากร้านกลับมหาลัยต่อแถมขับรถแซงอี่ตาพาสซั่นอีก
        "เธอนี่ทำตัวแปลกๆนะ"โทนี่พูดขี้น
        "ไม่นะก็ปกติ ชั่งเถอะวันนี้นายจะสอนฉันที่ไหน"ฉันเดินไปคุยกันไปกับโทนี่ตอนเลิกเรียนแล้วกำลังหาที่ซ้อมว่ายน้ำ
        "ก็ที่บ้านฉันไง"ห้ะ?
        "อะไรนะ?! บ้านนาย?ก็ตอนนั้นยัยปูบอกเห็นนายไปว่ายที่ใกล้ๆผับนี่"
        "ฉันไปว่ายเฉพาะตอนที่ฉันทำสระว่ายน้ำไม่เสร็จเท่านั้นด้านบนชั้นสอง2ของบ้านมีสระว่ายน้ำริมระเบียงห้องอยู่" อ้ออย่างงี้นี่เอง
        "บ้านหลังนั้นนายเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่หรอ?"
         "อือ"
(บันทึกพิเศษ:โทนี่)
ให้ตายสิวุ่นวายจริงยัยคนนี้ชีวิตฉันไม่เคยวุ่นวายมาเท่ากับเจอเธอเลยยัยแอลขี้เมาคนอะไรชื่อ
แอลกอฮอร์ผมเปิดประตูชั้น2ให้ยัยนี่เข้ามา
         "ว้าววว+O+สวยจังงงง"
         "เปลี่ยนชุดสิ"
         "อ้อ ได้ๆ"เธอเดินไปในห้องน้ำเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ
         "มาแล้วๆๆ"ผมเงยหน้าจากการจิ้มไอโฟน O-O เออ บิกินี่สีชมพูนีออนขับผิวขาวๆหุ่นดีกว่าที่คิดนะมีsix pack ด้วย55  ให้ตายนี่แค่ฝึกไม่เห็นต้องใส่ขนาดนี้เลยไม่ใช่ชายหาดนะยัยบ้าอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง เหอะแต่อย่างยัยนี้ไม่กระตุ้นต่อมฉันเลยซักนิ้ดดดดด(เสียงสูงไปนะ)
         "อะ อืม เดี๋ยวฉันก็จะไปเปลี่ยนแปปเดียวคอยตรงนี้นะ"ผมเดินไปเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำ
         "นี่นายรถลัมโบกินี่ที่จอดไว้หน้าบ้านทำไมไม่ขับไปเรียน?"รถ งั้นหรอ อ้อ
         "ก็ฉันชอบประหยัดพลังงานอีกอย่างมหาลัยใกล้แค่นี้เองทำไมต้องขับให้เสียเวลาเสียน้ำมัน เสียเงิน เสียสภาพแวดล้อม"
         "ถามแค่นี้เอง จ้ะๆๆๆพ่อคนรักโลก โทนี่รักโลกแฟนเนยรักโลกป่ะเนี่ย"ยัยนี่ยังมีอารมณ์มาล้อ
         "เออเธอต้องวอร์มร่างกายก่อนนะ"แล้วเธอก็วิ่งๆบริหารร่างกายท่าต่างๆ
         "สระว่ายน้ำนายไม่ใช่สระขนาดใหญ่แล้วถ้าถึงตอนแข่งจริงๆฉันจะทำได้ไหมนะ?"ใช่สระบ้านผมเน้นการว่ายแบบไม่หลายคนมีเนื้อที่เล็กน้อยเข้ากับรูปทรงบ้านริมระเบียงเป็นกระจก
         "เธอว่ายน้ำให้เป็นก่อนเหอะ"ยัยนั่นจิบปากจิบคอใส่ผมแล้วเดินลงไปในสระ
         "โทนี่!!!โทนี่!!มันลึกจังๆๆๆ มาหาฉันหน่อยฉันกลัวอ่ะT_T"ยัยนั่นตะโกนเสียงดังผมก็ลงไปในสระปุ๊บเธอก็โผล่เข้ามาเกาะผม
         "ฉันอยู่นี่เธอจะกลัวอะไรฉันไม่ปล่อยให้เธอตายหรอกนะยัยบื้อขี้เมาก่อนอื่นเธอต้องเกาะริมสระไว้แล้วเอาตัวดำน้ำไปกลั้นหายใจให้นานที่สุดไม่ไหวค่อยโผล่ขึ้นมาโอเคไหม?"
         "อือแต่เมื่อก่อนฉันชอบโผล่ขึ้นมาก่อนเพื่อนทุกทีไม่รู้ครั้งนี้จะนานแค่ไหน"แอลก็ดำน้ำลงไปผ่านไป1นาที่เธอก็โผล่ขึ้นมา
         "แฮ่กๆไม่ไหวอ่าหายใจไม่ออก แค่กๆ"
         "อย่างน้อยเธอควรจะฝึกให้ได้มากว่า3นาทีนะ"แล้วเราสองคนก็ฝึกแบบนี้ไปเรื่อยๆจนเธอดำได้2นาทีแล้วก็หยุดพักเธอไปอาบน้ำล้างตัวแล้วใส่ชุดคลุมอาบน้ำตัวสั้นสีขาวออกมา
         "นี่นายไม่หิวหรอ?คร่อกกก โครกกก " ดูสิทำมาเป็นถามผมจริงแล้วเธอคงหิวสินะท้องร้องซะเหมือนกดโถส้วม
         "นี่ให้สอนฟรีแล้วยังจะกินฟรีอีกนะ== ! นู่นฉันทำข้าวต้มกุ้งไว้กินสิ"เธอเดินไปตักมากินอย่างไม่เกรงใจพอกินหมดก็รีบกลับบ้านไปนอนเหอะ!เชื่อจริงๆถ้วยก็ไม่ล้าง== ยัยบ้าเอ้ย
(แอล)
รู้สึกเหนื่อยเพลียสุดโอ๊ะตายสายแล้วฉันรีบแต่งตัวออกจากบ้านแต่ปรากฎว่ายางแบนงั้นหรอ?!นี่ฉันคงมัววุ่นวายกับเรื่องพาสซั่นมากไปเลยละเลยรถของฉันฉันโทรเรียกช่างมาซ่อมจู่ๆเสียงแตรรถก็ดังพร้อมรถปอร์เช่หยุดที่หน้าบ้านฉันแล้วกระจกค่อยๆลดลง
         "นี่สายแล้วนะทำไมยังไม่ไปเรียนห้ะ?ยัยขี้เมา"อ้อที่แท้ก็นายชางมินก็นึกว่าใคร
         "แล้วนายไม่เห็นหรือไงว่ายางรถฉันมันแบนน่ะห้ะ!--"
         "นี่!ย๊า ฉันบอกกี่ทีให้เรียกฉันรุ่นพี่!มาๆๆ เดี๋ยวสายถือว่าช่วยเหลือคนด้อยโอกาสละกันฉันจะไปส่งเธอเอง" หะ ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองจู่ๆอีตานี่ก็เกิดใจดีอะไรขึ้นมา
         "นี่นายมีอะไรถึงมาทำเป็นใจดีกับฉัน?"
         "จะไปไม่ไปไม่ไปฉันก็ไปก่อนล่ะ"หมอนั่นปิดกระจกแล้วทำท่าจะไปมหาลัยแล้ว
         "ก็ได้ๆไปก็ได้วุ้ยย!"ฉันหันไปจ่ายเงินช่างแล้วรีบขึ้นรถอี่ตาชางมิน
         "ทำยังไงให้ยางรถแบนห้ะ?"
         "ฉันจะไปรู้ไหมตื่นออกมามันก็แบนแล้ว-3-!!"ชางมินขับเข้ามาถึงตัวมหาลัยจอดที่หน้าตึกเรียนฉันพอดีวันนี้แปลกจังคนตรีมเลย
         "อ้อขอบใจย่ะที่มาส่ง!"ฉันเปิดประตูลงรถสายตาผู้คนมองมาซุบซิบนินทากัน
        "นั่นมันรถรุ่นพี่ชางมินนี่!"
         "ใช่ๆทำไมยัยนั่นถึงลงมาจากรถพี่ชางมินได้!"
         "หรือสองคนนั้นจะคบกันO.O"ฉันเหล่ๆมองพวกที่จับกลุ่มนินทาว่างมากเหลือเกินนะยะมายุ่งเรื่องคนอื่นเหอะๆ
         "ถ้าฉันคบชางมินจริงๆแล้วพวกเธอ พวกเธอแล้วก็พวกเธอเธอๆๆ จะทำไม?อิจฉาหรอยะ?!"ฉันหันไปตวาดพวกที่ยืยนินทาแล้วสะบัดตูดเดินขึ้นไปเรียน
         "อ้าวยัยแอลมาแล้วหรอ นี่แกก็แต่งเต็มทุกวันเลยเนอะดังใหญ่แล้วนะยะไม่รู้ตัวรึไง"ยัยจีแซวฉัน
         "หึใช่ ดังมากๆๆ "ฉันตอบกลับไปวันนี้ทำไมมีแต่เรื่องนะฉันเดินเตรดแตร่ในมหาลัยคนเดียวกะจะไปดาดฟ้าตึก5เป็นตึกที่สงบที่สุดละ
         "แอดดด ....อะ อ้าว ขอโทษค่ะฉันไม่รู่ว่ามีคนอยู่"ฉันเปิดประตูดาดฟ้าแล้วเจอกับผู้ชายคนหนึ่งยืยหันหลังอยู่
         "อ้าวแอลหรอกหรอ ไม่เป็นไรมานี่สิ"ที่แท้ก็พี่พาสซั่นนึกว่าใครโธ่เอ๊ย
         "อ่อพี่พาสซั่นนี่เอง"
         "หึ ว่าแต่ทำไมถึงมาที่นี่คนเดียวล่ะ?"
         "อ่อก็สงบดีค่ะฉันก็ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว"
         "เอ่อ ว่าแต่พี่ยักรู้นะว่าเธอคบพี่ชางมินอยู่" พาสซั่นเปิดประเด็น
         "อ้อหึไม่ใช่หรอกค่ะ คนคงเข้าใจผิดกันไปเองเพราะอิจฉามั้งคะ555ฉันน่ะอยากอยู่แบบโสดๆมากกว่า ไม่เห็นจำเป็นที่จะทิ้งความโสดเพื่อผู้ชายที่หล่อ หรือต้องทิ้งคนรักไปคบคนที่หน้าดีกว่านี่คะ"ฉันพูดประชดพาสซั่น
         "หึ ที่เธอพูดก็ถูกนะ :) เรื่องของเราพี่ขอโทษจริงๆนะ"
         "555 ไม่หรอกค่ะแอลเองก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วขอให้พี่มีความสุขก็พอใครๆก็ต้องอยากคบกับคนดีอยู่แล้ว"ฉันฝืนใจพูดไปใช่ตอนนั้นฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาแต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปเยอะเลยล่ะเพื่อให้พาสซั่นได้เห็นไงฉันเดินหันหลังกลับไปแต่พาสซั่นจับข้อมือฉันไว้
         " แอล....พอพี่ได้เห็นแอลพี่ก็รู้สึกสับสน"ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเขาก็กระชากฉันไปประชิดตัวแล้วก็จูบฉันเหอะรู้สึกเสียดายงั้นหรอ! ฉันผลักพาสซั่นออกไป
        "หึ :) ฉันไปก่อนนะคะ"ฉันหัวเราะออกมาแล้วก็เดินจากไปเริ่มเข้าทางแล้วสินะแผนการของฉัน