storyloveยัยแมวขโมยตัวร้ายไล่(จับ)หัวใจคุณหมอตัวดี

 
                                                        3
 
Law's talking
 
"อ้าว...ทั้ง2คนรู้จักกันเหรองั้นดีแล้ว รักกันเข้าไว้นะ"จากนั้นผอ.ก็เดินจากไปให้ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้ช่วยผมเป็นตัวถ่วงมากกว่าผมถอดชุดผ่าตัดออกและเดินไปห้องทำงานของผมซึ่งหล่อนตามผมมาด้วยพอปิดประตูเจ้าหล่อนรีบถามผมเสียงดัง
"ทำไมฉันต้องเป็นผู้ช่วยนายด้วย!"ผมนี่แหละต้องถาม
"......คงแล้วแต่ผอ."ผมก็ไม่อยากได้ผู้ชงผู้ช่วยอะไรนี่หรอกแต่นางพยาบาลที่นี่เป็นปีศาจชัดๆถ้าเกิดได้มาเป็นผู้ช่วย ผมคงอยู่ไม่รอดที่ผมคิดอย่างนี้ไม่ได้กลัวหรอกนะแต่รำคาญเสียสมาธิไปหมด
ก๊อก ก๊อก!
".....เข้ามาได้....."ผมรู้ว่าใครมา
"อรุณสวัสดิ์ครับหัวหน้า"
"โซล...ผลของไวรัสแอนตินที่นายทำเป็นยังไงบ้าง?"จากนั้นโซลก็หยิบผลตรวจมาอ่าน
"ผลของไวรัสแอนตินปรากฏว่าสามารถรักษาโรคต่างๆได้แต่ไวรัสนี่แรงเกินไปสำหรับเด็กอาจทำให้เสียชีวตได้ต้องลดเชื้อไวรัสน้อยลงอีกหน่อยและต้องใช้เวลาทำเป็นอย่างมากครับ"
"นายลองใส่หญ้าซาฮากิผสมกับไวรัสของนายแล้วลองต้มดูมันจะทำให้เชื้อของไวรัสอ่อนลง"
"ครับ....หัวหน้าผมมีอะไรจะถามหน่อยได้ไหมครับ?"
"ว่ามา"
"คือ....ผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้ช่วยคุณหรอครับ?"จากนั้นโซลก็ชี้ไปที่หล่อนที่กำลังยืนงงเรื่องที่ผมพูดเมื่อกี้กับโซล
".........."ผมเงียบเพราะว่าโซลรู้อยู่แล้วจากนั้นโซลก็แนะนำตัวอย่างสุภาพกับหล่อน
"สวัสดีครับคุณนามิ ผมชื่อโซลครับคุณรู้จักหัวหน้าด้วยเป็นแฟนกันเหรอครับ  "
".........."ทั้งผมและหล่อนเงียบ(นายนี่กล้าเนอะ มาพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าฉัน  -*- )
"ผมพูดไปงั้นหัวหน้ายังจะคิดมากอีกหรือว่า..."โซลเว้นคำพูดก่อนที่หล่อนจะพูดออกมาว่า
"มันจะเป็นไปได้ยังไงย้าาาาา˜!"นั่นสิมันจะเป็นไปได้ยังไง
"ผมก็บอกแล้วไงว่าพูดเล่น - -∧ "
"โซลพอเลิกงานนายไปหาฉันที่นั่น..."ผมไม่สนเรื่องที่มันพูด มันแค่แหย่ผมกับหล่อนเล่นๆ
"ครับ เอาเป็นว่าผมกลับไปดูผลของไวรัสก่อนดีกว่าไปก่อนนะครับ"จากนั้นมันก็ออกไปเหลือแต่ผมกับหล่อน
 
...................................................................................................................
 
Nami'talking
ฉันพึ่งรู้ว่าโซลเป็นคนน่าตื้บขนาดไหน -*- แล้วเขารู้ชื่อฉันได้ไง?ป้ายชื่อที่ติดหน้าอกเราละมั้งช่างสังเกตุจริงๆ - -
"นี่!ฉันต้องทำอะไรบ้างในฐานะผู้ช่วยของนาย"ฉันถาม
"............"เงียบ
แต่เขาชี้ลงบนพื้นและฉันตกใจ พระเจ้า!นี่มันห้องหรือรังหนูเนี่ย!ทำไมฉันไม่เอะใจตั้งแต่แรกนะเขาชี้ลงบนพื้นแสดงว่า...
"อย่าบอกนะ...."
"อืม... - -"เขาตอบ
"ทำความสะอาดแค่เนี่ย!o[]o "
"หรืออยากทำอะไรมากกว่านั้น? - -"ทะ..ทะลึ่งฉันไม่ได้อยากทำเรื่องนั้นสักหน่อยนะยะ-///-(แล้วจะร้อนตัวทำไม?- -)
"ชิ....ก็ได้"เมื่อกี้ฉันเห็นเขาแอบหัวเราะเบาๆด้วย หน็อย!....ได้ทีเอาใหญ่เชียวนะ!-*-
เขาเห็นฉันกำลังเริ่มเก็บกวาดเขาก็ไปนั่งที่โต๊ะทำงานพลางเปิดคอมพิวเตอร์แล้วสวมแว่นตาฉันเก็บแก้วกาแฟแล้วมองข้างในแก้ว นี่คราบกาแฟหรือว่าหลุมดำ?มันดำมากจนมองไม่เห็นอะไรเลยเขาทิ้งมันไว้กี่วันเนี่ย?แล้วอยู่ในห้องสกปรกแบบนี้ได้ยังไง?ถึงฉันจะขี้เกียจทำความสะอาดห้องตัวเองยังขัดลูกตาเลยห้องฉันยังดูสะอาดกว่าอีก
12.00.p.m.ตอนเที่ยง
ฉันที่ทำความสะอาดห้องเขาเพลินไปหน่อย หันไปดูนาฬิกา เฮ้ย!เที่ยงแล้วไปกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารดีเลยไหมน้าาาแต่ว่าลอว์จะให้ไปรึเปล่า ฉันหันไปมองเขาและเขาก็หันมาพอดีเราสบตากันอยู่นานสองนานจนเขาพูดว่า
"ถ้าหิวก็ไปกินก่อนก็ได้"วะ...ว่าไงนะ
"จริงดิ?o-o"
"......."เขาพยักหน้า
"แล้วนายไม่ไปเหรอ?"ฉันถาม
"ที่จริงฉันก็จะไปแต่ว่ามีอุปสรรคขวางทางฉันพอออกจากห้องนี้ - -"
"พวกนางพยาบาลเหรอ?"
"อืม"
"เดี๋ยวฉันไปสั่งให้เอาไหม?แล้วฉันจะเอามาให้"
"...."พยักหน้า(ใบ้รับประทานเหรอยะ -*- )
ฉันเดินไปเปิดประตูจู่ๆมีนางพยาบาลมาดักลอว์หน้าห้องพวกหล่อนเห็นฉันอยู่ในห้องก็ทำตาเหมือนจะตบฉันได้ทุกเมื่อแล้วฉันจะได้กินข้าวอย่างสงบสุขได้ไหมเนี่ย?T0Tท้องฉันร้องโครกครากเลยนะ!
 
 
..................................................................................
คราวนี้สั้นไปไหมเนี่ย- -/
เจอกันพรุ่งนี้น้าาา-w-