storyloveยัยแมวขโมยตัวร้ายไล่(จับ)หัวใจคุณหมอตัวดี

                                                        3

Law's talking

"อ้าว...ทั้ง2คนรู้จักกันเหรองั้นดีแล้ว รักกันเข้าไว้นะ"จากนั้นผอ.ก็เดินจากไปให้ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้ช่วยผมเป็นตัวถ่วงมากกว่าผมถอดชุดผ่าตัดออกและเดินไปห้องทำงานของผมซึ่งหล่อนตามผมมาด้วยพอปิดประตูเจ้าหล่อนรีบถามผมเสียงดัง

"ทำไมฉันต้องเป็นผู้ช่วยนายด้วย!"ผมนี่แหละต้องถาม

"......คงแล้วแต่ผอ."ผมก็ไม่อยากได้ผู้ชงผู้ช่วยอะไรนี่หรอกแต่นางพยาบาลที่นี่เป็นปีศาจชัดๆถ้าเกิดได้มาเป็นผู้ช่วย ผมคงอยู่ไม่รอดที่ผมคิดอย่างนี้ไม่ได้กลัวหรอกนะแต่รำคาญเสียสมาธิไปหมด

ก๊อก ก๊อก!

".....เข้ามาได้....."ผมรู้ว่าใครมา

"อรุณสวัสดิ์ครับหัวหน้า"

"โซล...ผลของไวรัสแอนตินที่นายทำเป็นยังไงบ้าง?"จากนั้นโซลก็หยิบผลตรวจมาอ่าน

"ผลของไวรัสแอนตินปรากฏว่าสามารถรักษาโรคต่างๆได้แต่ไวรัสนี่แรงเกินไปสำหรับเด็กอาจทำให้เสียชีวตได้ต้องลดเชื้อไวรัสน้อยลงอีกหน่อยและต้องใช้เวลาทำเป็นอย่างมากครับ"

"นายลองใส่หญ้าซาฮากิผสมกับไวรัสของนายแล้วลองต้มดูมันจะทำให้เชื้อของไวรัสอ่อนลง"

"ครับ....หัวหน้าผมมีอะไรจะถามหน่อยได้ไหมครับ?"

"ว่ามา"

"คือ....ผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้ช่วยคุณหรอครับ?"จากนั้นโซลก็ชี้ไปที่หล่อนที่กำลังยืนงงเรื่องที่ผมพูดเมื่อกี้กับโซล

".........."ผมเงียบเพราะว่าโซลรู้อยู่แล้วจากนั้นโซลก็แนะนำตัวอย่างสุภาพกับหล่อน

"สวัสดีครับคุณนามิ ผมชื่อโซลครับคุณรู้จักหัวหน้าด้วยเป็นแฟนกันเหรอครับ  "

".........."ทั้งผมและหล่อนเงียบ(นายนี่กล้าเนอะ มาพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าฉัน  -*- )

"ผมพูดไปงั้นหัวหน้ายังจะคิดมากอีกหรือว่า..."โซลเว้นคำพูดก่อนที่หล่อนจะพูดออกมาว่า

"มันจะเป็นไปได้ยังไงย้าาาาา˜!"นั่นสิมันจะเป็นไปได้ยังไง

"ผมก็บอกแล้วไงว่าพูดเล่น - -∧ "

"โซลพอเลิกงานนายไปหาฉันที่นั่น..."ผมไม่สนเรื่องที่มันพูด มันแค่แหย่ผมกับหล่อนเล่นๆ

"ครับ เอาเป็นว่าผมกลับไปดูผลของไวรัสก่อนดีกว่าไปก่อนนะครับ"จากนั้นมันก็ออกไปเหลือแต่ผมกับหล่อน

...................................................................................................................

Nami'talking

ฉันพึ่งรู้ว่าโซลเป็นคนน่าตื้บขนาดไหน -*- แล้วเขารู้ชื่อฉันได้ไง?ป้ายชื่อที่ติดหน้าอกเราละมั้งช่างสังเกตุจริงๆ - -

"นี่!ฉันต้องทำอะไรบ้างในฐานะผู้ช่วยของนาย"ฉันถาม

"............"เงียบ

แต่เขาชี้ลงบนพื้นและฉันตกใจ พระเจ้า!นี่มันห้องหรือรังหนูเนี่ย!ทำไมฉันไม่เอะใจตั้งแต่แรกนะเขาชี้ลงบนพื้นแสดงว่า...

"อย่าบอกนะ...."

"อืม... - -"เขาตอบ

"ทำความสะอาดแค่เนี่ย!o[]o "

"หรืออยากทำอะไรมากกว่านั้น? - -"ทะ..ทะลึ่งฉันไม่ได้อยากทำเรื่องนั้นสักหน่อยนะยะ-///-(แล้วจะร้อนตัวทำไม?- -)

"ชิ....ก็ได้"เมื่อกี้ฉันเห็นเขาแอบหัวเราะเบาๆด้วย หน็อย!....ได้ทีเอาใหญ่เชียวนะ!-*-

เขาเห็นฉันกำลังเริ่มเก็บกวาดเขาก็ไปนั่งที่โต๊ะทำงานพลางเปิดคอมพิวเตอร์แล้วสวมแว่นตาฉันเก็บแก้วกาแฟแล้วมองข้างในแก้ว นี่คราบกาแฟหรือว่าหลุมดำ?มันดำมากจนมองไม่เห็นอะไรเลยเขาทิ้งมันไว้กี่วันเนี่ย?แล้วอยู่ในห้องสกปรกแบบนี้ได้ยังไง?ถึงฉันจะขี้เกียจทำความสะอาดห้องตัวเองยังขัดลูกตาเลยห้องฉันยังดูสะอาดกว่าอีก

12.00.p.m.ตอนเที่ยง

ฉันที่ทำความสะอาดห้องเขาเพลินไปหน่อย หันไปดูนาฬิกา เฮ้ย!เที่ยงแล้วไปกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารดีเลยไหมน้าาาแต่ว่าลอว์จะให้ไปรึเปล่า ฉันหันไปมองเขาและเขาก็หันมาพอดีเราสบตากันอยู่นานสองนานจนเขาพูดว่า

"ถ้าหิวก็ไปกินก่อนก็ได้"วะ...ว่าไงนะ

"จริงดิ?o-o"

"......."เขาพยักหน้า

"แล้วนายไม่ไปเหรอ?"ฉันถาม

"ที่จริงฉันก็จะไปแต่ว่ามีอุปสรรคขวางทางฉันพอออกจากห้องนี้ - -"

"พวกนางพยาบาลเหรอ?"

"อืม"

"เดี๋ยวฉันไปสั่งให้เอาไหม?แล้วฉันจะเอามาให้"

"...."พยักหน้า(ใบ้รับประทานเหรอยะ -*- )

ฉันเดินไปเปิดประตูจู่ๆมีนางพยาบาลมาดักลอว์หน้าห้องพวกหล่อนเห็นฉันอยู่ในห้องก็ทำตาเหมือนจะตบฉันได้ทุกเมื่อแล้วฉันจะได้กินข้าวอย่างสงบสุขได้ไหมเนี่ย?T0Tท้องฉันร้องโครกครากเลยนะ!

..................................................................................

คราวนี้สั้นไปไหมเนี่ย- -/

เจอกันพรุ่งนี้น้าาา-w-