storyloveยัยแมวขโมยตัวร้ายไล่(จับ)หัวใจคุณหมอตัวดี

 
 
                                                          17
 
อะแฮ่ม ในที่สุดก็สอบเสร็จสักทีTTWTTต้องขอโทษทุกคนด้วยน้าที่มัวแต่ทำการบ้านแต่ว่าขนาดปิดเทอมครูที่สอนวิชาวิทย์ดันสั่งการบ้านตอนปิดเทอมกะว่าจะมานั่งอ่านนิยายแล้วจิบชามะนาวตรา(ไม่บอก)สักหน่อย เอาละไปอ่านนิยายที่รอมาเกือบ(เกิน)2เดือนกันเถอะ
........................................................................................................................
 
Nami ' s Talk 
 
ฉึก!
เข็มยาฉีดยาเจาะเข้าไปในแขนทั้งสอง
"อึก"
"......."
"เสร็จแล้วครับ ^ ^"หนุ่มหน้าสวยยิ้มนิดๆ
"ขอโทษนะครับทั้งสองคนเพราะถ้าไม่ทำละก็...."ลูกน้องหนุ่มทั้งสองพูดพลางหน้าซีดเซียว
"เออ รู้แล้วถึงฉันจะเป็นกัปตันก็ต้องทำเหมือนกันคิดว่าฉันเป็นพวกไม่เห็นใจลูกเรือเลยรึไง?"ชายหนุ่มพูด
"ไม่เห็นมีอะไรเลย"ฉันตรวจดูร่างกาย
"มันเป็นไวรัสค่อยๆออกฤทธิ์นะครับน่าจะได้ผลใน4ชั่วโมงนะครับในระหว่างรอก็ออกไปข้างนอกได้นะครับจะได้ไม่เบื่อ"โซลยิ้มไปด้วยกินข้าวไปด้วย
"........"ฉัน
"......."ลอว์
"นี่ ลอว์พาฉันกลับบ้านหน่อยสิเดี๋ยวนายค่อยมารับฉันนะ"ฉันพูด
"อืม"เค้าพาฉันออกไปที่โรงรถ
ครืน.....
"ว้าวพากินี่สีดำสวยจัง!"ฉันอุทาน
"ขึ้นรถ...."ลอว์พูดเสียงดังรถกับเจ้าของเนี่ยไม่เหมือนกันเล๊ย! - -
"ค่าๆ"ฉันขึ้นรถพากินี่ก่อนคนขับสุดเย็นชาแถมตายด้านสตาทร์รถแล้วไปถนนใหญ่
บรืน......
บรรยากาศมาคุเหลือเกิ๊น -*-ฉันเกลียดความเงียบชะมัด!มันทำให้ฉันหงุดหงิดเหมือนปะจำเดือนมาได้เลยนะยะ!แล้วฉันต้องมาเป็นหนูทดลองไวรัสของโซลเนี่ยนะ!เชื่อเค้าเลยจริงๆ-*-
"นายเป็นผู้มีพลังพิเศษสินะ?"(ยังมีผลปีศาจอยู่เด้ออย่าลืม)
"......"
"แล้วนายกินผลอะไรไปล่ะ?"หาเรื่องคุยแปป
"ผลโอเปะโอเปะ(ผ่าตัด)"ผลผ่าตัดสินะมิน่าถึงได้เป็นหมอo-o
"ฉันว่าผลปีศาจมันก็ดีนะแต่ว่ายน้ำไม่ได้ตลอดชีวิตละก็ไม่เอาดีกว่า"
".........."
".........."
เฮ้อ.....เกลียดๆๆๆเกลียดที่สุด!
บรืน!!!
"เฮ้ย! เดี๋ยวๆนายจะรีบทำไมเนี่ย!"
"ไอ้คุณยูสทัส...."ชายหนุ่มพึมพำก่อนจะมองไปข้างๆ รถจากัวร์สีแดงสดที่มีคนขับที่หน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน
"ไง ฉันมาแล้วนะไจ้าทราฟาลก้า อ้าว....ไม่นึกว่าจะเจอกันนะยัยเหมียวของฉัน"
"ของนายที่ไหนยะ!"ฉันตะโกน
"ฉันไม่ขายให้แกฉันบอกแกไป5ครั้งยังจะมาตามตื้ออีกรึไง?!"ขาย ขายอะไร?!
"เปล่า คราวนี้จะใช้กำลังแทนคำพูดหนะแต่ฉันจะไม่ทำร้ายเธอหรอกนะยัยเหมียว"ชายหนุ่มผมแดงแสยะยิ้ม
"อึ่ก!"ชายหนุ่มร้องด้วยความทรมาน อะ อะไรกัน!ทำไมต้องมีผลตอนนี้ยังเหลืออีก3ชั่วโมงรึไง!?อึก!
"อะ อ้ากกกกกก!"มะ ไม่ไหว!ฤทธิ์ไวรัสแรงเกินไปแบบนี้สู้กับยูสทัสไม่ได้แน่รีบหนีก่อน!
"ละ ลอว์ทำไมมันเจ็บอย่างนี้อยู่ๆมันก็เจ็บรึว่า!ไวรัสออกฤทธิ์!"อ้าาาา!เจ็บอ่าาาาาTT[]TT
ตู้ม!
"เฮ้ย! ระ ระเบิด!"คิดมองรถฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ดีๆก็ระเบิดออกมาก่อนรถพากินี่จะหยุดรถ
เอี๊ยด......ปัง!
ร่างเด็กน้อยทั้งสองกระโจนออกมาแทนชายหนุ่มกับหญิงสาว คิดเห็นจึงรีบวิ่งเข้าไปหา
"เฮ้! พวกเธอปลอดภัยไหม?!"
"แค่ก แค่ก แค่ก!"
"เห็นว่าตายคาที่รึไง? ไอ้หัวลูกตำลึง"เด็กหนุ่มพูด
"นิสัยอย่างนี้.......แกคือทราฟาลก้างั้นเหรอ?!"คิดตกใจ
"เออ คิดว่าฉันเป็นสุนัขรึไง?"คิดนิ่งไปสักพักก่อนจะอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นมาแล้ว...
"ฮ่าๆๆๆๆๆ!ดูสภาพแกสิ ทราฟาลก้าฮ่าๆๆๆๆๆ!น่ารักคิขุชมัด!ฮ่าๆๆๆๆนี่แน่ใจนะว่าตอนเด็กนายน่าเอ็นดูขนาดนี้!ฮ่าๆๆไม่เห็นเหมือนตอนนี้เลย!ฮ่าๆๆ"เขาหัวเราะดังลั่น
"........"
 "ฮ่าๆๆๆๆ!"
"FUCK....."ลอว์พูดพร้อมกับยกนิ้วกลางขึ้น(พระเอกเราหลุดมาดไปแล้ว!o[]o)

"เฮ้อ.....ล้อเล่นน่า...สนุกสนานซะมั้งสิ"
"นี่คิดช่วยไปส่งพวกเราที่บ้านฉันหน่อยสิ"ฉันพูด
"หืม....พอตัวเล็กก็น่ารักดีนี่ยัยเหมียว"คิดพูดพลางฉีกยิ้ม
"อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นได้ไหม?-*-"(ใครอยากดูรูปนามิตอนเด็กเอ่ย?^ ^)

"อืม ฉันต้องไปขอคุณหมวกฟางเป็นพันธมิตรเพื่อจุดประสงค์บางอย่างที่ฉันขี้เกียจอธิบายให้แกฟัง"ฉันรู้เรื่องลอว์จะมาเป็นพันธมิตรมาพักนึงแล้วละ ชายหนุ่มผมเปลวเพลิงวางเด็กหนุ่มลงแล้วพูดว่า
"ไม่ แกต้องตกลงที่จะขายที่ดินนั่นให้กับฉัน:)"เด็กหนุ่มเปลี่ยนสีหน้าจากนิ่งกลายเป็นแสยะยิ้มน่ากลัวแล้วยืนกรานว่า
"ถ้าฉันขายให้แก ฉันจะเอาเจ้านั่นไปใส่ไว้ใต้ที่ดินพอแกไปเหยียบที่นั่น....."เด็กหนุ่มเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติแล้วมองหนุ่มผมแดงที่เหงื่อตกแทบเป็นสายน้ำ เอาไงละทีนี้.....คุณยูสทัส หึ หึ หึ(เจ้านั่นที่ว่ามันคือตัวอะไรแวะ!///คนเขียน)
ลอว์ในแบบนี้ก็น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย -  -^(ถึงจะเป็นเด็กอยู่ก็เถอะนะ)
"ชิ ก็ได้แต่อย่าคิดว่าฉันจะยอมแพ้ง่ายละที่ฉันยอมเพราะยัยเหมียวของฉันต่างหาก"ในความคิดลอว์ตอนนี้กำลังคิดว่า ของมัน.....โธ่.......กล้าพูดซะจริงไอ้เสือผู้หญิง!
"โอเค เลิกเพ้อเจ้อกันได้แล้วขึ้นรถเร็ว!"ฉันว่าก่อนจะขึ้นรถจากัวร์
"........."เด็กหนุ่มเงียบก่อนจะตามขึ้นรถ
"ใส่เข็มขัดด้วยละ ฉันจะไปแล้วนะ!"เขาเตือนก่อนจะเข้าเกียร์3แล้วเหยียบคันเร่งแล้วไปด้วยความเร็วสูง
"อ้ายยยยยยย!อย่าขับเร็วสิย้าาาาาา!Q[]Q"เธอพูดตะโกนใส่ชายหนุ่ม เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออก
...........
"(ฮัลโหลครับ มีอะไรเหรอครับหัวหน้า? ^_^)"เสียงจากปลายสายทำเสียงระรื่น
"ถ้าฉันกลับไปเมื่อไหร่แกเจอดีแน่.......แกบอกไปบอกชาจิกับเพนกวินว่าไปเอารถพากินี่ที่ถนนแถบแกรนด์ไลน์ตอนเหนือด้วย"
"(อ้าว แล้วหัวหน้าจะไปไหนเหรอครับ?)"
"ไปที่บ้านของคุณมูกิวาระ(หมวกฟาง)"(ที่ต้องพูดว่ามูกิวาระแทนที่จะพูดหมวกฟางเพราะโซลไม่ค่อยเข้าใจภาษาญี่ปุ่นนิดหน่อยเพราะเค้ามาจากต่างประเทศ)
"(อ้อเหรอครับไปดีมาดีนะครับ)"
"เฮ้ย! แกอย่าทำอะไรพิเรนระหว่างที่ฉันไม่อยู่นะ!"ลอว์พูดเสียงเข้ม
"(ครับคุณผู้มีพระคุณของผม ^ ^ )".......
"แกจะทำให้ฉันอยากอ้วก-*-"
"(นั่นสิครับ ฮ่าๆๆ)"จากนั้นก็วางสาย เฮ้อไอ้บ้านี่ขี้เล่นจริงๆ-*-
บรื้นนนนนนน!!
"รู้สึกว่ายัยเหมียวจะไม่พูดอะไรเมื่อกี้นี้แล้วนะ เป็นอะไรไป?"คิดถามหล่อน
"สลบตั้งแต่ตอนที่แกเหยียบคันเร่งเมื่อกี้นี้- -"เขาตอบแทน
"@_@"
บรื้นนนนนนนนน! เอี๊ยด!
รถจอดหน้าเพนต์เฮ้าส์ขนาดกลางแต่งแต้มไปด้วยสีสันสดใสมีสัญลักษณ์ประจำบ้านก็คือรูปสิงโตยิ้มแฉ่งคนในแกรดไลน์ต่างชื่นชอบคนกลุ่มนี้มากๆ(คนส่วนใหญ่)เพราะโจรสลัดกลุ่มนี้เคยช่วยชาวเมืองหลายครั้งจนกลายเป็นที่รู้จักและมีค่าหัวที่รัฐบาลตั้งไว้300,000,000เบรี(เนื่องจากก่อกวนรัฐบาลและมีสายเลือดปีศาจ)
"เอ้าลงได้แล้ว"ร่างสูงว่า
"เฮ้อ....นึกว่าตายซะแล้ว"หล่อนพูดพลางเหลือบตามองชายหนุ่มผมแดง
ฮึ่ม
"นาาาาาาามิ!"เสียงใสของผู้เป็นกัปตันตะโกนมาพร้อมกับพวกพ้องที่เหลือ
"ลูฟี่!"
"......."
"นั่น หมวกฟางนิ"คิดมอง
ตึก ตึก ตึก
"ทำไมเธอตัวหดเหลือนิดเดียวเนี่ยแล้วไอ้เด็กเนี่ยใครเหรอ? O_O"ลูฟี่ตาโต
"เอ่อ...เรื่องมันยาวหนะ"
"......"
"ว่าไงหมวกฟางไม่ได้เจอกันตั้งแต่บนเกาะชาบอนดี้นานเลยนะ"ชายหนุ่มผมแดงทัก
"อ๊ะ!แกมันไอ้หัวตำลึงนิ"
"ไม่ใช่เฟ้ย!"คิดแก้ต่าง
"คุณนามิคร้าบบบบ!เมื่อวานนี้หายไปไหนมาครับไม่เห็นกลับเลย"ซันจิออกหน้าออกตา
"........"โซโลยังคงเงียบและมองฉันอยู่
"โยโฮ่ๆๆคุณนามิครับผมขอดูกางเก-"บรู๊คพูดก่อนจะโดนเขกกบาลจนหัวปูดโน
"จะบ้าเหรอยะ!"
"จะ ใจร้าย"
"พ่อหนุ่มน้อยหนูชื่ออะไรจ๊ะ?"โรบินถามเด็กหนุ่มอย่างเป็นมิตร
".........."
"หน้าเหมือนโทราโอะเลยอะแต่นายน่ารักกว่า"ลูฟี่พูด
"ก็นั่นแหละทราฟาลก้า ลอว์"ฉันและคิดพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"........."ทุกคนเงียบเป็นเป่าสากแล้วมองเด็กน้อยก่อนทุกคนจะ
"เอ๋อออออ!!!!!!"
"........เฮ้อ....ฉันละเบื่อจริงๆ"เด็กน้อยพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
 
ข้อความ จาก โซล
ตอนนี้คงถึงแล้วใช่ไหมครับ? ผมมีเรื่องจะบอกเกี่ยวกับCไวรัสอยู่ในร่างเด็กไปก่อนนะครับอีก2นาทีจะกลายเป็นเหมือนเดิมรอก่อนนะครับ ถึงหัวหน้า
 
ตูม!!
อยู่ดีๆระเบิดก็ดังอีกครั้งทุกคนรีบออกจากฝูงควันยกเว้นเด็กทั้งสอง
แค่ก แค่ก แค่ก
"นี่มันเกิดบ้าอะไรเนี่ย?"แฟรงกี้พูด
"เฮ้!ฉันไม่ขอเป็นหนูทดลองโซลแล้วนะลอว์!"ฉันพูดขณะเดินออกจากฝูงควันพร้อมกับอีตาเคราแพะหน้าตายคนนี้!
".........."เงียบ
"เดี๋ยวนามิฉันมีเรื่องจะคุยด้วยมากับฉันเลย..."คุณชายหัวมาริโมะ(สาหร่ายหายากจ้าา)ดึงมือฉันก่อนจะหยุดที่สวนหลังบ้าน
"มีอะไรอีกหละโซโล?"
"เมื่อคืนเธอไปไหนมา?"
"ก็ที่บ้านลอว์ไงพอดีเป็นไข้หนั- ซะ โซโล!"ชายหนุ่มดันร่างบางติดกำแพง
" นามิ....ฉันบอกเธอหลายครั้งแล้วนะว่าให้ระวังตัวทำไมไม่ส่งข้อความมาห๊ะ!!บอกฉันก็ได้!!"
"....นาย.....เป็นห่วงฉันเหรอ?โซโล..."
"ก็ใ-........ไม่มีอะไรแค่ถาม"หนุ่มหัวเขียวรีบหนีหน้า 
...................................................เดี๋ยวอัพต่อจร้า....................................