นี่คือรักจริงๆใช่ไหม

 " เวลามันก็ผ่านไปเรื่อยๆ ผมยังคงรอคอยผู้หญิงที่ผมรัก "
" ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นเค้าเป็นอะไร "
" นี่ๆนาโนกิเข้าแถวได้แล้วจ๊ะ "
" คะ..ครับ "
 ระหว่างที่ผมเดินไปเข้าแถวนั้น ครูนิชิซังก็เดินตามผมมาพร้อมกับชวนผมคุย 
" นาโนกิ เธอนะก็รู้ไม่ใช่เหรอว่า ครูมิคุรุซังเขาไม่มา "
" คะ... ครับ รู้แล้ว แต่ผมคิดถึงครูเขานี่ "
" สงสัยตกหลุมรักครูมิคุรุเข้าแล้วล่ะมั้งนี่ นาโนกิ "  ครูนิชิซัง ส่งยิ้มหวานให้ผม
" ตึกๆ ตึกๆ "  ทะ... ทำไม หัวใจเรามันเต้นแรงขนาดนี้ รอยยิ้ม ( อันแสนมีเสน่ห์ )  ของครูนิชิซัง ที่ต่างยิ้มให้คนหลายคนมาแล้ว "
 " ผะ..ผมขอตัวก่อนครับ "
 ผมพูดกับครูนิชิซังพร้อมกับวิ่งออกไปจากวินาทีนั้น เพราะถ้าขึนอยู่เราคงละลายกลายเป็นน้ำแน่ๆ
 
คาบเรียนวิชาสังคม
" ผมได้มาเจอครูนิชิซังอีกครั้งในคาบเรียน "
" คราวนี้ผมหลบหน้าครูเขา " 
" แต่ครูนิชิซังก็มาหาผมจนได้!! " 
"  นี่เมื่อเช้าเป็นอะไรไป นาโนกิ ครูเห็นเธอหน้าแดงมากเลยนะ "
" มะ..ไม่มีไรครับ "
" นี่เป็นผู้หญิงต้องพูด ค่ะ สิ " 
"  คือ มันไม่ชินอะ...ครับ " 
"  มันคงดัดยากแล้วล่ะ เพราะเธอนะชอบพูดคำว่าครับมาตั้งแต่ มัธยมตอนต้นใช่ไหม!! " 
"  คะ...ครับ  ครูรู้ได้ไงครับนี่ " 
"  ข้างบ้านครูก็มีเด็กที่เหมือนเธออยู่คนหนึ่ง " 
" เหรอครับ "
" จ๊ะ "
เวลาผ่านไป จนครูมิคุรุมาโรงเรียน
" เช้าวันนั้นผมวิ่งไปหาครูมิคุรุแล้วก็ถามครูจนครูตอบคำถามผมไม่ทัน "
" ครูครับครูเป็นอะไรเนี่ย!! ทำไมร่างกายครูมีแต่บาดแฟผลอย่างนี้ "
" แล้วทำไมครูไม่บอกผม ครูก็รู้ว่าผมเป็นห่วงครู "
"  Facebook ครูก็ไม่เล่นอ่ะ "
" พอๆ ก่อน นาโนกิ ครูไม่เป็นอะไรแล้วครูปลอดภัยแล้ว ครูก็แค่รถชนกันนิดเดียวไม่เป็นไรมากจ๊ะ "
" นี่คือไม่เป็นไรมากใช่ไหมเนี่ยครู แผลที่ข้อเท้าเย็บตั้ง 4 เข็มแหนะครู "
" ฮ่าๆๆ ครูไม่เป็นอะไรก็ไม่เป็นอะไรสิ ห่วงครูมากถึงขนาดนั้นเลยเหรอ "
" ก็คนมันระ.... "
" เฮ้!! ไอ่น้องหนีหน่อยสิ "
 จู่ๆก็มีรุ่นพี่เข้ามาบอกให้ผมหนีไป
" พี่จะพาครูไปพักผ่อน "
" ตุ๊บ!! โอ๊ยพี่ทำอะไรเนี่ย "
 รุ่นพี่พวกนั้นผลักผมและก็ยัง ท้าผมต่อยด้วย
" พี่ครับอย่าทำผมเลยผมไปก็ได้ "
" ก่อนที่ผมจะวิ่งหนีไป ผมหันมาดูครูมิคุรุที่ยังคงยืนยิ้ม "
" ผมพูดกับตัวเองในใจว่า ครูมิคุรุซังใจร้าย ผมกำลังโดนรังแกอยู่แท้ๆ ไม่คิดจะตือนรุ่นพี่เขาเลย "
 " ผมวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นทันที "
" ผมไม่สนช่วงเวลานั้นผมไปอยู่กับครูนิชิซัง "
"และตอนนี้ผมรู้สึก เกลียดครูมิคุุรุอย่างเข้ากระดูก ( แต่ยังไม่ดำ ) ผม ไม่กล้าสู้หน้าเขา คือพูดง่ายๆ ไม่อยากเห็นหน้าเขาเลย  "  
"และตลอดเวลาผมก้ไปอยู่กับครูนิชิซังจนความรักที่ผมให้ครูมิคุรุเริ่มหดหาย ผมรู้สึกว่าผมนะรักครูนิชิซังอย่างแท้จริง ซะแล้ว!! "