Beautiful every time ปราบหัวใจจอมวีนสุดสวย

         ฉันรู้สึกมีความสุขจริงๆเลยกับการได้บอกเกลียดใครสักคนที่น่าหมั่นไส้ ^_^ ฉันว่าฉันเริ่มมึนหัวแล้วเนี่ย!!! ฉันว่าตอนนี้ร่างกายฉันอ่อนเพลียไปหมดล่ะ ฉันพยุงร่างตัวเองไม่ไหว ฉันล้มลงไปกับพื้น แต่ทว่าร่างกายของฉันเหมือนมีคนมาพยุงฉันขึ้น 
          "เฮ้!! เธอ เป็นไรหรือเปล่า" ฉันได้ยินเสียงผู้ชายคนนึงน่ะ แต่ฉันกลับอ้าปากพูดไม่ได้เลย มันมึนไปหมด เวียนหัวจังเลย แล้วฉันก็สลบไป 
(Zolway:Talk) 
          หืม!! ให้ตายสิ เธอคนนั้น น่ากลัวจริงๆนะ เธอมาบอกเกลียดผมที่ห้องอัดเสียงเลยอะ =[]=!! ผมเสร็จงาน ผมก็รีบกลับคอนโด เหนื่อยที่ใช้เสียง =_= นั่นใครน่ะ เดินโซเซเหมือนคนเมา ผู้หญิงซะด้วยสิ ผมไปช่วยดีกว่า ทำหน้าที่พลเมืองดีหน่อย อิอิ หน้าคุ้นๆ 
          "เฮ้!! เธอ เป็นอะไรหรือเปล่า" อ่อ ที่แท้เป็นผู้หญิงที่เพิ่งบอกเกลียดผมนี้เอง
          ทำไมเธอเมาแบบนี้เนี่ย หรือว่าเพราะฤทธิ์ไวน์3แก้ว แต่ผมก็คิดน่ะว่าไวน์ 3 แก้วนั้นมันแรงน่ะ คนไหนคอแข็งขนาดไหนก็สลบพราะ3แก้วนั้นทุกครั้ง ผมเองยังเคยโดน ทั้งที่ผมน่ะคอแข็งนะ           ผมพูดกับเธอ แต่เธอเหมือนจะไม่ไหวด้วยน่ะ ผมพยุงเธอเดินไป แล้วไหนห้องของเธอล่ะเนี่ย - -" 
          "เธอๆ เรน่าๆ ห้องเธออยู่ไหนน่ะ"
          "...." ท่าทางเธอจะหมดสติไปแล้วจริงๆนะเนี่ย
          แล้วผมจะพาเธอกลับห้องเธอยังไงเนี่ย ผมต้องพาเธอไปห้องผมจริงๆเหรอเนี่ย 
(Zolway:The End Talk)
(Rena:Talk)
          ฉันลืมตาตื่นลุกขึ้นนั่ง ทำไมมันปวดหัวอย่างนี้เนี่ย ทำไมห้องฉันมีกีตาร์ไฟฟ้าด้วยล่ะ = =?  ฉันไม่ชอบนะ แล้วฉันก็เล่นไม่เป็นด้วย ฉันมองไปรอบๆ ห้องนี้มันสีเทา มันไม่ใช่สีฟ้า มันไม่ใช่ห้องฉันนี่!!!  แล้วนี่มันห้องใครล่ะ??? หืมม?? เสื้อที่ฉันใส่นี่ มันไม่ใช่ของฉันนี่ จำได้ว่าเมื่อคืนฉันใส่เสื้อกล้ามและแจ๊กเก็ตสวมทับ ฉันใส่เสื้อของใคร แล้วนี่มันห้องใครกันน!!!!!
          "ตื่นแล้วเหรอ เรน่า ทานข้าวต้มก่อนสิ " =[]=!!!อีตาบ้านี่ ที่ฉันบอกเกลียดไปเมื่อคืนนี่ ไม่น่ะ นายนี่ทำอะไรฉันเมื่อคืน ทำไมฉันอยู่ในสภาพนี้ ม่ายยยยย 
          "นายทำอะไรฉัน  นายทำอะไรฉันบอกมานะ " ฉันเดินไปชี้หน้าด่าเขา ฉันไม่ยอมหรอกน่ะ 
          "ฉันทำอะไรเธอ  ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอนะ" หนอย ยังมีการแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องหรอ -*-
          "แล้วทำไมฉันใส่เสื้อของนายแบบนี้ล่ะ นายทำอะไรฉันบอกมานะ"ฉันไม่ยอมหรอกนะ
          "ก็เมื่อคืนเธอเมา เดินเซอยู่แถวหน้าห้องฉันนี่ ฉันไม่รู้ว่าเธออยู่ห้องไหน ฉันก็เลยพาเธอมาที่ห้องฉัน เธอก็อ้วกใส่ฉัน ฉันก็เลยให้แม่บ้านของคอนโดมาเปลี่ยนชุดให้เธอ ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเธอ มาอยู่ห้องคนอื่นแล้วโวยวายเนี่ย มันน่าโดนเหมือนกัน แล้วแถมเธอก็ใส่แบบยั่วฉันด้วยสิ ^_^" นายนี่เดินมาหาฉันด้วยอะ ไม่เอานะ
          "ฉันจะกลับห้อง" 
          "เธอจะกลับได้ยังไง เธอยังไม่ได้ซักเสื้อให้ฉันเลยนะ ที่เธออ้วกใส่ฉันเมื่อคืนน่ะ"
          "ทำไมฉันต้องซักเสื้อให้นายด้วยล่ะ ก็นายมายุ่งกับฉันเองน่ะ"
          "ถ้าฉันไม่พาเธอมาห้องของฉัน เธอได้เห็นข่าวหน้าหนึ่งแน่ว่า ลูกสาวของครอบครัววัศพงศ์ เจ้าของ วัศพงศ์เครือกรุ๊ป มานอนเมาอ้วกแตกอยู่หน้าห้องคนอื่น^_^"
          "=[]=!!!" นั่นสิน่ะ ฉันเกลียดพวกนักข่าวที่สุด
          "เธอจะกลับห้องเธอก็ได้นะ แต่เธอต้องเอาเสื้อฉันไปซักด้วย ฉันไม่ซักเองหรอกนะที่มีอ้วกคนอื่นน่ะ" 
          "ทำไมฉันต้องซัก เสื้อนาย ไม่ใช่เสื้อฉัน"
          "เธอจะไม่ซักก็ได้นะ แต่เธอจะต้องอยู่ห้องฉัน 3วัน" 
          "แล้วทำไมฉันจะต้องอยู่กับนาย 3 วันด้วย"
          ก็มาเป็นคนรับใช้น่ะสิ ^_^"
          "ไม่ ฉันไม่เอาเสื้อของนายไปซัก และไม่อยู่ห้องเดียวกับนายแน่"
          นายซอลเวย์ก็เดินมาหาฉัน จนฉันต้องเดินถอยหลังไปติดกำแพง นายนี่ก็เอาแขนดันกำแพงโดยที่ฉันอยู่ระหว่างกลางแขนเขา
          "แน่นะ ว่าเธอจะไม่ทั้ง2อย่าง " นายนี่ขยับหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ไม่นะ 
          "ก็ได้ๆ ฉันจะยอมเอาเสื้อของนายไปซัก เพราะฉันไม่มีวันมาอยู่ห้องนายแน่ๆ แม้แต่วันเดียว"
          "แต่เธอก็นอนมาคืนนึงแล้วนี่ ^_^" นายนี่ยิ้มกวนประสาทฉัน =[]=
          "นาย" =[]=
          "ด่าไม่ออกล่ะสิ อะเสื้อของฉัน ฉันเอาใส่ถุงให้ล่ะ รีบซักน่ะครับสุดสวย ^_^"
          ฉันเดินออกจากห้องของนายซอลเวย์ แล้วฉันก็ต้องตกใจเพราะ ห้องนายซอลเวย์ มันห้อง 339 ส่วนห้องของฉัน 400 นี่นายซอลเวย์อยู่ห้องใกล้กับห้องฉันเหรอเนี่ย ใครให้นายนี่มาอยู่ห้องใกล้ฉันเนี่ย เพราะคอนโดที่นี้มี400ห้อง ห้องที่อยู่ชั้นบนสุดก็ต้องเป็นของฉัน แล้วใครให้นายนี่มาอยู่ห้องข้างฉันได้ !!!! ฉันรีบเดินเข้าห้องตัวเองก่อนจะจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จัดผมเผ้าให้เรียบร้อยและเติมแป้งบนหน้านิดหน่อย O_O กระเป๋าฉันอยู่ไหนเนี่ยย!!! ฉันลืมเอามาจากห้องนายบ้านั่นเหรออ 
          ก๊อกๆ!!! 
          "ว่าไงเหรอจ้ะ หรือเปลี่ยนใจมาอยู่กับฉันแล้วว O_O!!!" 
          "ไม่ ฉันจะมาเอาของๆฉันที่อยู่ในห้องนาย" ฉันรีบเข้าไปเอากระเป่า เอาเสื้อผ้า รองเท้า และ เอิ่ม ไม่มีอะไรแล้วนี่ 
          "แน่ใจเหรอว่าจะไม่อยู่กับฉันจริงๆน่ะ ^_^"
          "อย่ามาบ้าน่ะ"
          แล้วฉันก็รีบเดินออกมาจากห้องนายซอลเวย์ รีบเดินไปที่รถ และพุ่งรถออกไปอย่างเร็ว และไปถึงมหาวิทยาลัย
          "ขับรถช้าๆหน่อยก็ได้นะ เรน่า มาน่ากลัวอะ คนที่คณะตกใจหมดแล้วเนี่ย" ---เบิรน์นี่
          "ก็ฉันรีบนิ เกือบสายแล้วสิ" 
          "เป็นไงบ้าง เมื่อคืนน่ะไหวเหรอเปล่า" ---เกนลี่
          "ไหวสิ คนอย่างเรน่าอะต้องไหวอยู่แล้ว แม้แต่พวกแอลกอฮอล์"
          "ฉันได้ข่าวว่า ไวน์ 3 แก้ว นั่นแรงๆทั้งนั้นเลยนี่ ฉันเคยลองมาแล้ว สลบไม่เป็นท่า แล้วแกดื่มมันไปได้ไง" ---ฟีฟี่
          "ก็บอกแล้วไง ว่าคนอย่างฉัน ทนได้ทุกอย่างอยู่แล้ว" ถึงแม้จะสลบไม่เป็นท่าเหมือนกันก็เถอะ 
          "เธอเป็นผู้หญิงที่สวยแล้วยังอดทนได้อะ ฉันอะอยากเป็นแบบแกบ้าง แต่ฉันแพ้แอลกอฮอล์ T^T" ----ไซน่า
          "ขอบใจพวกแกมากน่ะ ที่เป็นห่วงฉัน" ^_^! ฉันอะรักเพื่อนเป็นเหมือนกันนะ
          "เอ้อ! พวกฉันมีอีกเรื่องจะถามแกน่ะ" ---เบิร์นนี่
          "อะไรล่ะ" ??
          "แกอยู่คอนโด Watsapong ใช่ป่ะ" ---เกนลี่
          "ก้อใช่สิ คอนโดของครอบครัวฉันน่ะ"
          "ก็พวกฉันได้ข่าวว่า ก็ดีเจซอลเวย์ เขาย้ายไปอยู่คอนโดของแกน่ะสิ" ---ฟีฟี่
          "ใช่ ฉันเลยอยากรู้ว่าเขาพักอยู่ห้องไหนน่ะ เผื่อพวกฉันจะไปหาแกที่ห้องน่ะ ><"---ไซน่า  นี้พวกเทอจะมาเยี่ยมฉันหรือจะไปเยี่ยมนายนั่นกันแน่เนี่ยย!!
          "ฉันจะไปรู้เหรอ ฉันไม่ได้ตามติดชีวิตใครเหมือนพวกเธอนิ" 
           นายนั่นมาอยู่ห้องใกล้ฉันแบบนี้ ฉันว่า ฉันบ้าตายแน่ๆเลย ออกมาเจอเขาทุกวัน -*- มันจะต้องทำให้ฉันเบื่อหน้าทุกวันแน่ๆ ห้องนาย ห้องฉัน ทำไมต้องมาติดกันด้วยยยย!!!!!