Beautiful every time ปราบหัวใจจอมวีนสุดสวย

รุ่งเช้า
          เรื่องเมื่อคืนที่ฉันเจอ ฉันจะคิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น เพราะฉะนั้น ฉันควรจะไม่พบหน้านายซอลเวย์อีก ฉันไม่อยากจะให้เรื่องหัวใจวนกลับมาหาฉันอีก ฉันอยากจะหยุดเรื่่องความรักไว้ก่อน ฉันเจ็บมามากพอล่ะ กับคนเก่า 
          ฉันรีบออกจากคอนโดก่อนที่นายซอลเวย์จะมาหาฉันที่ห้องอีก และรีบไปมหาลัยโดยเร็ว 
          "นรีรีตน์ คุณนั่งเหม่อมองหาอะไรเหรอคะ" อาจารย์ ศลิตา ทักขึ้น เมื่อหญิงสาวผู้นึงหันหน้าไปทางหน้าต่างและกำลังคิดถึงเรื่องเมื่อคืน 
          "เปล่าคะ อาจารย์" ฉันรีบหันหน้ากลับทันที่ หลังจากเรียกชื่อฉัน 
          "เอาล่ะคะ นิสิตทุกคน วันนี้ก็จบเรียนแล้ว นิสิตกลับบ้านได้จ้ะ" 
          หลังจากเลิกเรียน ก่อนที่ฉันจะออกจากห้อง ยัยเพื่อนๆของฉันก็เดินมาหาฉัน
          "เรน่า เธอเป็นอะไรหรอป่าว เห็นวันนี้เธอนั่งเหม่อทั้งวัน"----เบิร์นนี่
          "นั้นสิ ทะเลาะกับซอลเวย์มาหรอ" ----เกนลี่
          "สงสัยจะอกหักมั้ง"----ฟีฟี่
          "มีปัญหาอะไรบอกได้นะ" ----ไซน่า
          "ฉันไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ" ---ฉัน
          "แน่ใจนะ ฉันเป็นห่วงแกน่ะ" ----- เบิร์นนี่
          "ฉันว่าแกต้องมีแน่ๆเลย บอกมาเถอะ" ----เกนลี่
          "จะบอกหรือไม่บอก"----ฟีฟี่
          "พวกฉันเป็นห่วงแกจริงๆนะเรน่า"----ไซน่า
          เมื่อไหร่พวกนี้มันจะเลิกพูดต่อกันสักทีน่ะ - - 
          "ฉันว่า ก่อนที่พวกแกจะมาถามฉันน่ะ พวกแกควรเลิกพูดต่อกันทีละคนสักทีเถอะ ฉันว่ามันน่ารำคาญน่ะ"---ฉัน
          "-0-" หน้าพวกเพื่อนฉันทั้ง4คน 
          "อ้าว เรน่าเธอยังไม่กลับบ้านอีกหรอ" มีแขกไม่ได้รับเชิญมาล่ะ
          "ก็นี่ไง มินนี่ ฉันกำลังจะกลับ ฉันกำลังไปหาซอลเวย์นี่ไง ^_^"
          "อ่อหรอ ฉันว่าเธอควรกลับคนเดียวนะ เพราะวันนี้ฉันจะไปกับซอลเอง ^_^"
          "ทำไมล่ะ ก็ฉันเป็นแฟนเขานิ เขาประกาศไปแล้ว เธอก็น่าจะรู้ดี"   
          "เพราะวันนี้ ฉันกับซอลจะต้องออกงานคู่กัน ในฐานะระหว่างคู่หมั้นไงล่ะ ^_^ "
          "อ่อหรอ ซอลเขาบอกเธอเหรอว่าจะไปกับเธอ"
          "แน่สิ ก็เขาเป็นคนรับปากกับแม่เขาเองนิ ว่าเขาจะต้องพาฉันออกงานในคืนนี้ ^_^"
          "อ่อ งั้นวันนี้ฉันอนุญาตให้เธอไปกับเขาได้"
          "ฉันไม่ได้มาขออนุญาตเธอน่ะ ฉันแค่มาบอกให้เธอฟัง"
          "อ่อหรอ เธอมาบอกกับแฟนของเขา ก็แสดงว่าเธอก็ต้องมาขออนุญาตน่ะสิ"
          "หึย!!! เธอจะมีความสุขกับซอลของฉันได้ไม่นานหรอก เรน่า ยังไงซอลจะต้องกัลบมาหาฉัน"
          "งั้นฉันจะรีบมีความสุขมากๆๆๆๆ และทุกวันๆน่ะจ้ะ มินนี่ ^_^" หลังฉันพูดจบยัยนี่ก็สะบัดก้นใส่พร้อมเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนของหล่อน หล่อนนี้ช่างกล้านะ มาสะบัดก้นใส่เนี่ย แต่เอาเถอะ เพราะยังไงฉันก็จะพยายามหนีหน้าเขาได้มากที่สุด ดีล่ะ เขาควรคู่กับมินนี่มากกว่าฉันอยู่แล้วล่ะ เขาเป็นถึงคู่หมั้นกัน ฉันก็แค่แฟนจอมปลอม ยังไงเขาก็จะต้องไปหมั้นกับมินนี่อยู่แล้วล่ะ
          "อ่อ พวกแกฉันกลับก่อนนะ คืนนี้ฉันจะไป เดอะ ไวท์ คลับ แล้วคืนนี้เจอกันนะ"
          "เด่วสิ เรน่า เธอยอมยัยนั่นไปทำไม" ยัยไซน่าดึงฉันไว้
          "ฉันคิดว่า เขาควรจะอยู่กับมินนี่ดีที่สุุดแล้วล่ะ ดีกว่าอยู่กับฉัน เขาเป็นคู่หมั้นกันนิ"
          "ฉันว่าเธอไม่ควรทำไมแบบนั้นน่ะ เธอเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ" ยัยฟีฟี่ ก็พูดดีกับเขาเป็นด้วย
          "ก็แค่แฟนจอมปลอมน่ะสิ ฟีฟี่"
          "แต่ฉันว่า ซอลเวย์เขารักเธอน่ะ เรน่า" เบิร์นนี่
          "อย่าพูดแบบนั้นกับฉัน เบิร์นนี่ เธอก็น่าจะรู้นะ อดีตฉันมันเป็นยังไง มันจะทำให้ฉันคิดถึงเรื่องเก่าๆ" 
          "แล้วทำไม เธอไม่นึกถึงปัจจุบันล่ะ เธอจะไปจมปลักอยู่กับดีตทำไม อดีตมันก็คืออดีตน่ะ เรน่า" เกนลี่
          ยัยพวกนี้หยุดได้แล้วนิ
          "ฉันจะพยายามออกจากอดีตนะ เกนลี่ แต่ถ้าให้ฉันเริ่มใหม่ ฉันว่ายังไม่พร้อม ขอโทษนะ ฉันไปก่อนล่ะ" ฉันกำลังจะรีบเดินออกไป
          "เรน่า เธอจมปลักกับอดีตเรื่องอะไร?" นายซอลเวย์จับข้อมือฉันไว้ นายซอลเวย์มาตอนไหนน่ะ??
          "นายมาเมื่อไหร่??"
          "ฉันมาหลังจากที่มินนี่เดินออกไปแล้วล่ะ" หลังจากยัยมินนี่ออกไปงั้นเหรอ งั้นก็แสดงว่า นายซอลเวย์ได้ยินหมดแล้วน่ะสิ 
          "อ่องั้นหรอ จะมารับฉันกลับล่ะสิ ไม่ต้องหรอก ฉันเพิ่งอนุญาตให้นายไปกับมินนี่น่ะ ฉันกลับเองได้"
          "เรน่า เธออย่าเปลี่ยนเรื่อง เธอต้องคุยกับฉัน" นายซอลเวย์จับข้อมือฉันออกมาจากห้องเรียน
          "คุยกันดีดีนะ ซอล" เสียงยัยเกนลี่ ยัยพวกนี้ไม่คิดจะห้ามกันเลยหรอไง
          แล้วเขาทั้งดึงทั้งลากข้อมือฉันออกมา
          "ฉันเจ็บนะ ซอลเวย์" T^T
          "โอเค ฉันจะจับมือเธอเบาๆ แต่เธอต้องมากับฉัน"
          "นายจะพาฉันไปไหน"
          "ไปห้องซ้อมดนตรี" ห้องซ้อมดนตรี ทำไมต้องไปห้องนั้นด้วย
          แล้วเขาก็จับมือฉันเดินมาถึงห้องซ้อมดนตรี ที่เพื่อนๆเขากำลังซ้อมกันอย่างสนุก
          "นายจะมาซ้อมดนตรี ทำไมจะต้องพาฉันมาด้วยล่ะ เดี๋ยวนะ นายต้องไปงานกับมินนี่ นิ นายไม่ได้ไปหรอ"
         "ที่จริง วันนี้ฉันไม่ได้ซ้อม ฉันต้องไปงานกับมินนี่ แต่ฉันเป็นห่วงเธอ ฉันเลยมาเธอมาอยู่ที่นี้ เธอต้องกลับกับฉัน"
          "อ่าวเห้ย ซอลเวย์ แกเปลี่ยนใจไม่ไปงานแล้วเหรอวะ พาเรน่ามาด้วยนิ" พี่ทอชเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นฉันกับซอลเวย์เข้ามา
          "อืม ฉันเปลี่ยนใจล่ะ ฉันจะมาซ้อมดนตรี แต่ฉันขอไปคุยกับยัยนี่ก่อนละกัน พวกแกซ้อมไปก่อนล่ะกัน"
          "เออๆ ดีแล้ว ที่แกคิดได้เหมือนไอ่ทอช" คนนี้น่าจะชื่อ เฟเซอร์ ที่เป็นนักร้องนำน่ะ 
          "มันไม่ได้คิดได้หรอก ไอ่เฟ มันเป็นห่วงเจ้าหญิงของมันมากกว่า" คนนี้ ชื่อ เพท เขาเรียกฉันว่าเจ้าหญิงหรอ น่ารักดีนะ ><
          "เออ นั่นดิ พาเจ้าหญิงมาด้วย สงสัยต้องมีเรื่องทะเลาะกันแน่ แกพาไปทะเลาะกันหลังห้องนะ ฉันจะซ้อมเบสต่อล่ะ" นี้น่าจะชื่อ มิกซ์ ไล่กันด้วยอะ - -
          แล้วหลังจากพวกเพื่อนวง ฟิบพอซของนายซอลเวย์ พูดจบ เขาก็พาฉันมานั่งหลังห้อง หลังห้องนี่ห้องนั่งพักดื่มกาแฟหรอ สวยจัง
          "เรน่า เธอจมปลักกับอดีตเรื่องอะไร"
          "ฉันไม่จำเป็นต้องบอกนาย มันไ่ม่เกี่ยวกับนายเลย" ฉันนึกว่าเขาลืมไปแล้วนะ เขายังจำได้อีกหรอเนี่ย
          "เกี่ยวสิ เพราะมันทำให้เธอหลบหน้าฉันในวันนี้ ทั้งวัน ถ้าฉันไม่ตามมินนี่เพื่อไปหาเธอ เธอจะก้อจะหนีหน้าฉันอีกใช่มั้ย เรน่า"
          "ใช่ ฉันหลบหน้านาย เพราะฉันคิดว่า นายควรออกไปจากชีวิตของฉัน และไปหมั้นกับคนที่คู่กับนายสักที"
          "เธออยากให้ฉันออกไปจากชีวิตของเธอเหรอ เรน่า"
          "มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องไม่ใช่หรอ ซอลเวย์ ฉันไม่ควรไปยุ่งกับชีวิตนายตั้งแต่แรกแล้ว"
          "ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น ฉันก็จะทำตามที่เธอต้องการ" 
          "ฉันไปก่อนนะ" ฉันกำลังรีบเดินออกจากห้อง นายซอลเวย์เดินมาสวมกอดข้างหลังฉัน เฮือก!
          "ฉันจะเลิกกับเธอในฐานะแฟนจอมปลอมของฉัน ฉันจะทำให้เธอหันมารักฉันให้ได้ เรน่า" เหอ ฉันควรจะทำยังไงล่ะ อย่าออกมานะ เจ้าน้ำตา ฉันไม่ได้รักเขา แกห้ามออกมานะเจ้าน้ำตา 
          "นายอย่าพยามเลย ซอลเวย์ ให้เราจบกันตรงนี้เถอะ ทั้งแฟนจอมปลอม และเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด"
          "ทำไมล่ะ เรน่า เธอให้โอกาสฉันไม่ได้เหรอ เธอจะมีอดีตยังไงฉันไ่ม่สน ฉันจะทำให้เธอรักฉัน"
          "พอเถอะ ซอลเวย์ เสียเวลาเปล่าน่ะ ฉันว่านายควรไปหามินนี่ดีกว่านะ ปล่อยฉันเถอะ" ฉันเอามือเขาออกจากข้อมือฉันและเดินออกมา 
          ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรน่ะ ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น และเรื่องที่เขาถามถึงเรื่องอดีตของฉันอีก มันเป็นการตอบคำถามที่แสนลำบากมาก ฉันรู้แค่ว่าอยากจะให้เขาหยุดยุ่งกับฉัน เขาจะได้ไปหมั้นกับคนที่เป็นคู่หมั้นของเขาเสียที ฉันไม่อยากให้เขามารักฉัน และฉันไม่อยากให้หัวใจฉันรักเขาเช่นกัน!!!!