เรื่องราวจากความทรงจำ (Memory story)

ฝ้ายเดินคอตกออกจากร้านข้าวต้มที่เธอทำมาสองเดือนด้วยความรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อยที่ต้องมองหางานใหม่อีกแล้ว
 
ในขณะนั้นเอง สามแยกที่ฝ้ายต้องเลี้ยวโค้ง มีรถคันหนึ่งวิ่งเข้าซอยมาด้วยความรวดเร็ว เฉี่ยวชนฝ้ายล้มลง ทำให้ฝ้ายตกใจมาก
 
เธอพยายามรวบรวมสติสัมปชัญญะ ลองเช็คร่างกายของตัวเอง ซึ่งโชคเข้าข้างเธอที่แขนและขาของเธอถลอกไม่มากนัก หญิงสาวพยายามลุกขึ้นมาด้วยตัวเอง สิ่งที่ทำให้เธอโมโหมากตอนนี้ไม่ใช่แผลที่ถลอก แต่เป็นเจ้าของรถคันนี้ที่นั่งใจเย็นอยู่ในรถ ไม่ยอมลุกมาช่วยเธอเลย เธอเดินไปที่หน้าต่างด้านคนขับ
 
(ขอดูหน่อยสิ ไอ้หน้าคนขับรถ ไม่ลงมาช่วยเลย แถมยังนั่งนิ่ง ๆ ในรถเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น)
 
หญิงสาวเคาะกระจกรถหมายจะให้คุยกับเจ้าของรถคันหรูสีดำคันนี้ ชายหนุ่นในรถกดสวิตช์เพื่อเลื่อนกระจกลง และมองมาที่หญิงสาวด้วยสายตาที่เย็นชาปานน้ำแข็ง
 
"เอานี่ไป ผมกำลังรีบ" ชายหนุ่มยื่นแบงค์พัน 5 ใบให้กับหญิงสาว
 
ฝ้ายงุนงงมากกับการกระทำของเจ้าของรถคนนี้ เธอรู้สึกโกรธจนหน้าชา เหมือนโดนเงินจำนวนนี้ตีเข้าที่หน้าอย่างจัง
“นี่คุณขับรถชนคน แล้วยังทำกิริยามารยาทอย่างนี้อีกเหรอ! แทนที่จะลงมาช่วย กลับทำตัวทุเรศ ๆ อย่างนี้ คิดว่ารวย มีรถหรู ๆ ขับ แล้วจะมาเหยียบหัวคนอื่นได้! โธ่เอ๊ย คุณมันก็มีแค่เงินล่ะว้า ไม่รู้จักคุณค่าของการเกิดเป็นคน วัน ๆ ไม่แก่นสาร เอาแต่เที่ยวเพื่อผลาญเงินไปวัน ๆ ชั้นล่ะสงสารพ่อแม่ของคุณจริง ๆ แล้วนี่ยังไง คิดว่า จะเอาเงินมาฟาดหัวให้มันจบ ๆ ไปหรือไง ฮ้า"
 
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว และหันหน้าเมินหญิงสาว เขากดสวิตซ์บานกระจกเพื่อเลื่อนปิดหน้าต่าง ทั้ง ๆ ที่มือของหญิงสาวยังคงวางอยู่บนนั้น..
 
"เฮ้ ๆ คุณจะทำอะไรน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ"
ฝ้ายเอามือออกจากหน้าต่างด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวจะโดนกระจกหนีบ เมื่อชายหนุ่มเห็นหญิงสาวปากจัดเอามือออกแล้วจึงหยุดกดสวิตซ์ เหลือเพียงช่องแคบเล็ก ๆ ไว้ ให้เสียงผ่านไปได้
 
"ปากดีอย่างนี้ได้ สงสัยจะไม่เจ็บเท่าไหร่สินะ"
 
ชายหนุ่มกดปิดช่องสนทนาที่เหลือ และ ออกตัวรถออกไปอย่างรวดเร็ว
 
"คนบ้าอะไรเนี่ย .. มีคนแบบนี้ในโลกด้วยเหรอไงเนี่ย โอ๊ย เจ็บ ๆ ๆ โอ๊ย .. อูย .. แล้วพรุ่งนี้จะตื่นมาส่งนมยังไงไหวเนี่ย"
 
หญิงสาวเดินขากะเผลก ๆ ไปพร้อมกับต้องจูงจักรยานคู่ใจที่สภาพซอมซ่อเต็มที ด้วยความหงุดหงิดใจ และจู่ ๆ น้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
 
"ทำไมโลกช่างไม่ยุติธรรมอย่างนี้นะ โดนไล่ออกแล้วยังมาเจออะไรแบบนี้อีก วันนี้มันวันอะไรกันแน่นะ โธ่เอ๊ย! ร้องไห้ทำไมล่ะ ฝ้าย ไม่รู้ว่าเพราะเจ็บหรือว่าอะไร เฮ้อ... แล้วทำไมชั้นถึงไม่รับเงินไว้กันนะ .."