สาวซ่าประธานเสี่ยว

9.00น. ลานว่างแห่งเก่า
ฉันนั่งมองผู้คนมากมายเดินกันให้วุ่นที่ลานว่างขนาดใหญ่ อยากรู้จริงๆไอเกมตามล่าชื่อเพื่อนเนี้ยมันสนุกตรงไหน ฉันนอนหลับตาอยู่ใต้ต้นสนขนาดใหญ่ไม่สนกิจกรรมอะไรทั้งสิ้นแม้แต่เรื่องประธานนักเรียนด้วย
"โอคิตามุ ยูมิ ไฮสคูลปี4ห้องkใช่ไหม"  ฉันหรี่ตามองคนที่เรียกชื่อของตัวเองช้าๆ สักพักก็ต้องตาโตเป็นไข่ห่างเพราะคนที่เรียกฉันเป็นคนเดียวกับที่ฉันไม่อยากเห็นหน้าที่สุด
"ประธานเรนโจ!!!"  ฉันอุทานชื่อของเรนโจขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว(ช็อกหนัก)
"ทำไมต้องเรียกเสียงดังด้วยละครับ ยูซัง" ซังงั้นเหรอไม่เคยมีใครเรียกฉันแบบนี้มานานมากแล้วหมอนี้ถือว่าใจกล้าและหน้าด้านมาก(ชมใช่ไหม--*)
"เรียกฉันแบบนั้นระวังปากจะมีสีนะ"  วางมาดเท่(กวน)ไว้ก่อนหมอนนี้จะได้ไม่คิดว่าฉันไปเห็นเรื่องอะไรของเขาเข้า
"สาวสวยอย่างน้องพูดแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะครับ" ฉันหรี่ตามองหมอนั้นอีกครั้งด้วยความรำคาญกับความเสี่ยวของหมอนั้น แต่ถ้ามองดีๆตอนนี้หมอนี้ก็เหมือนผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งเหมือนกัน แต่ถ้าย้อนคิดกลับไปถึงเรื่องเมื่อเช้า ฉันคงต้องลบความคิดผู้ใหญ่ใจดีออกไปทันที
"เรื่องของฉัน" ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นปัดเศษใบไม้ใบหญ้าออกโดยที่ไม่คำนึงถึงคนที่นั่งมองฉันอยู่บนพื้น
"เสียอารมณ์หมด" ฉันพูดด้วยความหงุดหงิดก่อนจะเดินออกไปหาโมโมะที่กำลังยืนคุยกับคาโอรุอยู่
"ไง ยูมิอยากเล่นเกมแล้วใช่ไหมละ" โมโมะพูดก่อนจะกอดคอฉันพร้อมทั้งยักคิ้วให้ อยากตอบจังว่าไม่อยากเล่นเลยแต่สถานะการณ์มันบังคับ
"อืม เอากระดาษมาเร็วโมโมะฉันจะรีบขอให้เร็วที่สุดเลยค่อยดู" ฉันพูดก่อนจะรับกระดาษจากโมโมะมาอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวยู"
"ถ้าเธอได้รายชื่อพี่ๆที่มาคุมจะได้คะเนนมากกว่าเพื่อนด้วยกันนะ"  โมโมะพูดก่อนจะเดินกลับไปหาคาโอรุที่ยืนคุยอยู่กับเพื่อนอีกคน  ในกระดาษล่าชื่อเขียนว่าต้องมีชื่อ เบอร์โทร
งั้นก็ประเดิมด้วยชื่อซันโวเลย
'1.ชื่อ โอคิตามุ ซันโว เบอร์ 081-xxxx-xxx'
พอฉันเขียนชื่อซันเสร็จก็เดินตามล่าแต่รุ่นพี่ในงานเพราะต้องการคะแนนเยอะกว่าคนอื่น ถ้าเป็นชื่อเพื่อนก็มีแค่สองคน คาโอรุกับโมโมะ
"ถ้าอยากได้ชื่อกับเบอร์พี่น้องต้องไปเอาเบอร์ประธานมาให้พี่นะ"
"ห่ะ! แต่พี่ค่ะเขาจะให้เหรอค่ะ"  ฉันพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก
"ให้สิจ้ะ แค่น้องต้องมีความกล้าที่จะขอเท่านั้นเอง" ฉันกลืนน้ำลายทีหนึ่งก่อนจะเดินออกไปเพื่อตามหาประธานเรนโจที่พึ่งจะมาปล่อยมุขเสี่ยวให้เลี่ยงเล่นเมื่อกี้
"โอ๊ย!!!อยู่ไหนวะๆเดินหาจนเท้าแทบเปื้อยแล้ว" ฉันบ่นออกมาเสียงดังก่อนจะนั่งลงใต้ต้นสนที่เก่า
"ประธานบ้าอยากให้เจอนะ จะอัดให้น่วมเลยบังอาจทำให้ฉันเดินตามหาจนเหนื่อย" ฉันถอดรองเท้าก่อนจะลงมือนวดที่ข้อเท้าซ้ำที่เดิมเน้นๆด้วยความเมื่อยล้า
"มานั่งทำไรตรงนี้ อู้อ่อเดี๋ยวลงโทษเลยนิ" ซันเดินเข้ามานั่งข้างฉันก่อนจะเริ่มแหย่เล่นเหมือนเคย
"ฉันตามหาประธานจนเหนื่อยเลยกะจะนั่งพักสักแปป ไม่ได้อู้สักหน่อย"  ฉันพูดก่อนจะสวมรองเท้าและผูกเชือกให้เรียบร้อยก่อนจะลุกขึ้นเตรียมลุยต่อ
"เรนโจอยู่ห้องสำนักงานเขาทำงานอยู่" ซันพูดพร้อมกับชี้มือไปทางตึกสีฟ้าห้องสำนักงานที่ใครๆก็รู้จักกันดี ในนามสำนักงานนรกใครที่ต้องโดนทำโทษก็ต้องผ่านด่านตึกนี้เป็นตึกแรก
"ขอบใจ" ฉันหันไปขอบใจซันก่อนจะเริ่มออกตัวเดินไปที่ตึกสีฟ้าแสนสด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันเคาะประตูบานใหญ่ที่หน้าห้องติดป้ายว่า ประธานนักเรียน
"เข้ามา"  เสียงของเรนโจดังขึ้นอีกฝาดของประตู ฉันค่อยๆเปิดประตูออกช้าๆและสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อคะแนนเสริม ท่องไว้ยูมิ ฉันพูดในใจก่อนจะเดินไปประจันหน้ากับเรนโจ
"เธอนี้เอง มีอะไรเหรอ" เรนโจถามฉันพร้อมทั้งหรี่ตามองฉันนิดๆ ทำไมตอนนี้กับเมื่อ5นาทีก่อนถึงแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงนะ ตอนนี้เขาพูดจาเป็นกันเองไม่มีคำว่าผู้ใหญ่ใจดีเลยสักนิด
"คือ ฉันมาขอเบอร์นายนะ" ฉันพูดด้วยความกล้าและหน้าด้านแบบสุดๆ ก็พี่คนสวยนั้นบอกว่าหมอนี้ต้องให้ฉันถ้าฉันหน้าด้าน(เขาแค่บอกว่าต้องกล้า--*)
"เธอมาถึงที่นี้เพราะต้องการเบอร์ฉันแค่เนี้ย" เรนโจพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินมาใกล้ๆฉัน ฉันขยับถอยหนีจนหลังชิดกับตู้หนังสือใหญ่
"กะ ก็ใช่นะสิ" ฉันพูดอย่างวางเฟอร์ไว้ก่อนแบบหยิ่งๆ
"อืม เอามาสิ" เรนโจยื่นมื่อมาเพื่อรับกระดาษจากฉัน ฉันยื่นกระดาษกับปากกาให้เรนโจที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"อะ เอาไป" ฉันรับกระดาษก่อนจะโค้งคำนับทีหนึ่งตามมารยาท และรีบสาวเท้าหนีทันที
"เดี๋ยว!" เรนโจจับแขนก่อนจะออกแรงนิดหน่อยให้ฉันพอหยุดเดิน
"มีอะไร" ฉันถามแต่ไม่กล้าที่จะสบตาเรนโจโดยตรง
"คิดว่าฉันจะให้เบอร์กับเธอฟรีเหรอห่ะ"
"นายต้องการอะไร"
"เป็นmให้ฉัน1เดือนแลกกันกับเบอร์นี้"