สาวซ่าประธานเสี่ยว

ฉันเปลี่ยนใจไม่เอาเบอร์เขาตอนนี้ยังทันไหมเนี้ย การเป็นMไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะต้องค่อยอยู่รับใช่หมอนนี้ตลอดที่เขาสั่ง และฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะสั่งอะไรบ้างหากสั่งอะไรแปลกๆมาฉันจะได้เหรอ

"เอาเบอร์นายคืนไป ฉันไม่ต้องการแล้ว" ฉันพูดพร้อมทั้งยื่นกระดาษคืนให้เรนโจ เขารับกระดาษไว้ก่อนจะยิ้มแปลกๆออกมา

"แน่ใจเหรอว่าอยากคืมันให้ฉัน กระดาษใบนี้ถ้าได้รายชื่อเต็มเมื่อไรสามารถเอาไปเป็นคะแนนเสริมได้เชี่ยวนะ" หมอนี้กำลังพูดยั่วฉันแค่กระดาษจะคะแนนสักเท่ากันเชี่ยว

"ถ้าได้10รายก็10คะแนน20รายก็20คะแนนเยอะไหมละ" ฉันถึงกับตาค้างกับคะแนนที่ตัวเองำลังจะได้ถ้าำด้100คนก็100คะแนนสินะ ถ้างั้นเพื่อคะแนนเสริมฉันยอมเป็นMให้หมอนี้ก็ได่้

"ว่าไงยูซัง ยังจะคืนกระดาษใบนี้กับฉันอีกไหม" เรนโจถามก่อนจะยิ้มอย่างยั่วยวนกวนประสาทฉันที่กำลังยื่นคำนึงถึงผลดีของคะแนน ถ้าเหลืออีกแค่10คะแนนฉันก็จะได้A+ก็จะมีคะแนนเสริมนี้เข้าไปทำให้ฉันได้A+ตามที่ต้องการผลออกมามีแต่ดีกับดี เอาก็เอา

"เอากระดาษนั้นมา" ฉันพูดก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าเรนโจ

"ตัดสินใจได้เยี่ยมมาก พรุ่งนี้มาหาฉันที่ห้องสำนักงานตอนเวลาเจ็ดโมงตรงถ้าเธอมาสายฉันจะทำโทษ" เรนโจพูดก่อนจะยื่นกระดาษคืนให้ฉัน นายจะทำอะไรฉันได้ตาบ้าเรนโจ

เช้าวันใหม่งานเลี้ยงต้อนรับนักเรียนไฮสคูลปี4ได้จบลงผลออกมาว่าฉันได้คะแนนมากกว่าเพื่อนคนอื่นจริงๆและฉันก็ภูมิคิดถึงอานาคตถ้าสอบตกก็ยังมีคะแนนนี้เข้ามาเสริม นี้เป็นเกมที่สุดยอดที่ฉันเคยเล่นมาเลย ได้คะแนนก่อนเปิดเรียนมาฟรีตั้ง40คะแนน

ตอนนี้ฉันกำลังเดินขึ้นอาคารเรียนใหม่ของตัวเองพร้อมทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ได้เปลี่ยนห้องสักที

"ยูจังงงง" ฉันหันไปมองตามเสียงที่แสนจะแสบแก้วหู นั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากยัยโมโมะเพื่อนตัวแสบ

"ฉันไปดูห้องมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วเป็นที่สวยมากเลย มีที่นั่งแค่20ตัวเท่านั้นสมกับเป็นห้องพิเศษ

ฉันหาวอ้ากปากกว้ากก่อนจะเดินไปด้วยฟังยัยโมโมะพล่มไปด้วยอย่างหงุดหงิดใจ

"เธอเป็นคนเดียวที่ได้คะแนนเยอะสุดไม่เคยจะชวนอ่ะนะ" ยัยโมโมะหันมาค้อนให้ฉันทีหนึ่งก่อนจะเปลี่ยนเป็นอารมณ์ดีทันที

"นี้กี่โมงแล้ว" ฉันที่พึ่งนึกอะไรบ้างอย่างขึ้นมาได้ก็รีบถามโมโมะทันที

"7.30น." ตายแล้วหมอนั้นนัดฉันไว้ตอน7.00น.แต่ฉันไปสายตั้ง30นาทีแล้ว

ฉันรีบใช่ตีนหมาวิ่งไปห้องสำนักงานทันที

"เธอมาสายเอามากๆ!!!" พอฉันก้าวเท้าเข้ามาก็โดนแล้วชุดแรก การตะโกนใส่

"ฉันตื่นสาย" ฉันตอบอย่างขอไปที

"ทำไมไม่ตั้งนาฬิกาปลุก" เรนโจยังคงถามต่อ

"นาฬิกาฉันพังเมื่อวานนี้เอง"  ฉันพูดก่อนจะยืนหอมเหนื่อยอยู่ตรงหน้าเรนโจเป็นเวลาที่ไม่นานเท่าไรเขาก็เริ่มใช่ฉันทำงานโน้น นี้ นั้น สารพักจะสั่งเป็นMนี้ทรมานเป็นบ้าเขาไม่เอาเรื่องที่ฉันมาสายเพราะว่าถือเป็นครั้งแรกของฉัน

หลังจากที่เขาโคกสับฉันเรียบร้อยแล้วก็ปล่อยฉันไปแต่สักพักก็เรียกใช่ฉันอยู่ดี

"ตอนเย็นทำความสะอาดทั้งห้องสำนักงานให้สะอาดนะ" เรนโจสั่งฉันก่อนจะเดินออกนอกห้องไป แต่มีหรือคนอย่างยูมิจะทำต่อ ฉันดึงเก้าอี้ตัวที่ว่าน่าจะนั่งสบายสุดมานั่งและแอบเอาขนมขึ้นมากินไปเรื้อยๆ เป็นช่วงสั้นที่ต้องเก็บไว้ ฉันกินขนมไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าขนมจะหกลงบนพรมห้องมากแค่ไหน

"ยูมิ!!! เธอ" ฉันที่กำลังกินขนมอยู่เมื่อได้ยินเสียงเรนโจเข้าก็ต้องหยุดและดีดตัวเองขึ้นมาทันที

"อะไร" ฉันถาม

"เธอกินขนมเลอะเต็มพรมหมดแล้ว ดูสิมีคราบน้ำอัดลมด้วยเธอทำน้ำหกใส่พรมเหรอ" เรนโจเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื้อยๆด้วยความกลัวฉันจึงเดินถอยหลังหนีมา

"ฉันทำความสะอาดให้ใหม่"ฉันพูดก่อนจะหยิบไม้กวาดขึ้นมาเตรียม

"ฉันให้เธอทำแน่แต่ต้องมีการลงโทษก่อน" -*-