รักนี้ต้องชำระ

  กลับมาปัจจุบัน หลังจากเล่าเสร็จแล้ว ฉันรู้สึกมีศัตรูเข้ามาโจมตีอ่ะ อุ๊ยยย

"แก ฉันเข้าห้องน้ำก่อนนะ ไม่ไหวแล้วว่ะ" ฉันบอกกับต้า  และด้วยความที่รีบจะเข้าห้องน้ำจึงไม่ดูป้าย เลยเดินชนกับผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ในห้องน้ำ ฉันเห็นหน้าเขาแล้วก็กรี๊ด พร้อมทั้งตีเขาสารพัด เขาโมโห ผลักฉันออก แล้วพูดว่า 

"นี่เธอ!!! ทำร้ายฉันทำไม ห้ะ รู้ไหมฉันเป็นใคร"เขาพูดพร้อมชี้หน้าฉัน

"ไปเช็คสมองหน่อยมั้ย ถ้านายยังไม่รุ้ว่าตัวเองเป็นใคร แล้วฉันจะรู้ไหม แล้วนี่นายเข้ามาในห้องน้ำหญิงทำไม รึว่าเป็น....”ฉันโมโห ประชดใส่

“บ้ารึเปล่า ไม่ได้เป็น แล้วลองดูดีๆ ว่าห้องน้ำหญิงหรือชาย” เขาพูดเสร็จแล้วยิ้มให้ ฉันก็เดินถอยหลังกลับไปหน้าห้องน้ำ เฮือก!!! ห้องน้ำชายนี่หว่า

“Oh, I’m so sorry” ฉันพูดขอโทษเขาไป แต่เขากลับทำหน้างงใส่ฉัน

“เธอพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ” ห้ะ แค่นี้นายยังไม่รู้ น้องป.1 ยังพูดได้เลย

“ฉันไม่อยากจะยืนคุยกับนายแล้ว เสียเวลาชะมัด โอ้ยยย มันมาแล้วว” ฉันรีบออกจากห้องน้ำชายแล้วมาเข้าห้องน้ำหญิงทันที

 "หึ ฝากไว้ก่อนเถอะ" ผู้ชายคนนั้นพึมพำ

   หลังจากเสร็จภารกิจแล้ว ฉันก็รีบออกมาจากห้องน้ำ แล้วกลับไปนั่งที่โต๊ะ

“นี่แก แกไปเข้าห้องน้ำถึงสวรรค์วิมานไหนวะ อาหารมาตั้งนานแล้ว” ต้าว่าฉันทันที

“บ่นเป็นยายไปได้นะแก พอดีไปเจอใครไม่รู้น่ะ ท่าทางเหมือนคนบ้า ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใคร” ฉันพูดพร้อมกับเอาอาหารเข้าปากทันทีกินเสร็จก็เรียกคนมาเก็บเงิน โดยมื้อนี้ คนเลี้ยงก็คือต้านั่นเอง

“อร่อยอ่ะแก วันหลังฉันจะมากินที่นี่บ่อยๆ เฮ้อ อิ่มจังตังอยู่ครบ” ฉันพูดพรางลูบท้องพราง

“น้ำหวานว่าเราไปช็อปปิ้งกันมั้ยคะ” น้ำหวานกลัวว่าตัวเองไม่มีบทจึงพูดออกมา ฉันพยักหน้า เราจึงออกจากร้านนี้ไปช็อปปิ้ง พอช็อปปิ้งเสร็จ เราก็กลับบ้านต้าโดยอาสาไปส่งฉันที่บ้านของพี่ปิ่น ซึ่งเป็นบ้านเดี่ยว ทันที ตอนแรกฉันบอกพี่ปิ่นว่าจะกลับมาถึงตอนเย็น แต่กะว่าจะเซอร์ไพรสพี่สาวฉันน่ะ ฉันเลยแอบไปซื้อเค้กสามรสของโปรดเราสองคนด้วยแหล่ะ เห็นแล้วอยากกิน น้ำลายไหล แผล็บๆ

     เมื่อถึงหน้าบ้าน ฉันก็รีบลงจากรถ ต้าก็ช่วยเอาสัมภาระของฉันลงจากรถ ฉันวิ่งไปกดออดทันที 

กริ๊ง

กริ๊งๆๆ

กริ๊งๆๆๆ

...

ทำไมไม่พี่ปิ่นยังไม่เปิดซะทีฟะ เอาใหม่ๆ

กริ๊งๆๆๆๆ

ทำไมไม่เปิดเนี่ย  ตอนเช้าคุยแชตกันบอกว่าจะอยู่บ้านทั้งวันนี่หว่า

เกิดอะไรขึ้นกับพี่ปิ่นล่ะเนี่ย ติดตามด้วยน๊าาา