รักนี้ต้องชำระ

     ฉันสนิทกับต้าได้ไง เดี๋ยวเล่าให้ฟัง

     เมื่อ 7 ปีที่แล้ว ฉันอยู่ม. 5 คนละห้องกับต้า ฉันเป็นคนที่เรียนเก่งที่สุดในสายชั้น แต่ตอนนั้น หน้าตาฉันเหมือนกับจิ้งจกโดนประตูหนีบ เลยไม่ค่อยมีใครจีบ วันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งชื่อเจค็อป เค้าเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เขาพูดไทยเขียนไทยไม่ได้ และด้วยความที่แม่ชอบบังคับให้ฉันเรียนพิเศษกับครูที่เชี่ยวชาญมากๆ ทำให้ฉันพูดภาษาอังกฤษคล่องปรื๊ดเลยล่ะ ครูก็บอกให้ฉันช่วยติวภาษาไทยให้เขาหน่อย ซึ่งฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เค้าเป็นคนตลกมากๆเลย เอามุกของคนอังกฤษมาเล่าให้ฟัง แต่ฉันเป็นพวกรู้ทันทุกสิ่ง เค้าก็เลยแกล้งฉันไม่ได้ โฮะๆๆ 

     Valentine's Day 

     เขาเอาดอกไม้มาให้ฉัน แล้วบอกว่า 'ฉันขอขอบคุณเธอมากๆนะที่ช่วยฉันในทุกๆเรื่อง' ฉันน่ะเป็นคนเห็นแก่เพื่อน ฉันก็เลยรับดอกไม้นั้นไว้ แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าจริงๆ พ่อหนุ่มลูกครึ่งคนนี้เป็นคนที่ไม่จริงใจ เจ้าชู้ เพราะฉันเคยแอบเห็นผู้หญิงมาด่าเขา เขาตบหน้าผู้หญิงคนนั้น ฉันตกใจมาก ฉันก็เลยพยายามจะออกห่างจากเขา แต่เขาดันตามตื้อฉันอีก 

     วันหนึ่ง ฉันไปเห็นเหตุการณ์ที่เค้ากำลังข่มขู่ผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันกำลังจะเข้าห้องน้ำเลยได้ยินเข้า ฉันตกใจ เตรียมตัวจะวิ่งหนี แต่ดันไปเหยียบเอากิ่งไม้แห้งเสียงดัง'กร๊อบ' เค้าหันมาทันที เมื่อเห็นฉันก็จะวิ่งมาจับฉัน ฉันตกใจรีบวิ่งไปโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ เผอิญไปชนกับคนๆหนึ่งเข้า

"อุ๊ย ขอโทษค่ะ" ฉันมองผู้ชายคนนี้แล้วดูน่ากลัว แต่สิ่งที่น่ากลัวกว่าคือผู้ชายอีกคนที่วิ่งเข้ามาหาฉัน ฉันจึงขอหลบหลังผู้ชายคนนั้น

"ช่วยด้วยค่ะ เค้าจะทำร้ายหนู" ฉันกลัวมากจึงร้องไห้ แล้วชี้ไปที่เจค็อป

"ไม่ต้องกลัว ไอ้หนึ่ง สอง สาม จัดการ!!!" เขาไปพูดกับลูกน้อง และไม่นานนั้นเอง เจค็อปก็โดนกระทืบโดยลูกน้อง หนึ่ง สอง สาม - -

"ไม่ร้องนะ เดี๋ยวไม่สวย" เค้าเอามือมาปาดน้ำตาให้ฉัน 

"ฮือ ขอบคุณนะคะที่ช่วย จะให้หนูตอบแทนยังไงก็ได้" ฉันยกมือขอบคุณเขา เขายื่นนามบัตรมาให้ฉัน"อ่ะ นี่นามบัตร ฉันชื่อต้า แล้วเธอล่ะ" เขาถามชื่อเล่นฉัน

"ฉันชื่อแป้งหวานจ้า เรียกสั้นๆว่าแป้งก็ได้" ฉันยิ้มให้เขา เขาขยี้หัวฉันแล้วพูดว่า "อย่าทำตัวห่างเหิน ที่สำคัญคือฉันอายุเท่าเธอ เรียกซะฉันแก่เลย 555" เขาหัวเราะ

"เธอเป็นเพื่อนกับฉันได้ไหม ฉันอยากมีเพื่อน ก็ฉันเป็นลูกมาเฟีย ใครอยากไปคบด้วยล่ะ" เขาพูด 

"ฉันนี่แหล่ะที่จะเป็นเพื่อนกับคุณ เอ้ย นาย เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ" ฉันพูดแล้วยิ้มให้เขา

     หลังจากนั้นเป็นต้นมา เราเป็นเพื่อนกันจนเรียกว่าสนิทกันมากๆแล้วล่ะ เวลาฉันไม่มีเงิน เขาก็จะช่วยฉัน ส่วนเวลามีการบ้านเขาก็จะเอามาให้ฉันทำ เอ้ย สอนตลอดล่ะ เขาเคยให้ฉันไปเรียนฝึกป้องกันตัวด้วยแหล่ะ มีวันนึง เขาแกล้งจ๊ะเอ๋ฉัน ด้วยความตกใจ ฉันถีบเขาจนล้มเลย แฮ่ๆ และรู้สึกว่าเขาจะพูดมากๆและค่อนข้างติ๊งต๊องด้วยอ่ะ ผิดกับตอนแรกที่ดูขรึมๆ เขาตั้งฉายาให้ฉันว่า"ไอ้เปี๊ยก" ฉันตั้งฉายาให้เขาว่า "ไอ้ลูกหมา" เพราะเวลาเขาอ้อนวอนนะ หน้าเหมือนลูกหมามากกก เสียดายที่ต้าไม่ได้ไปสอบชิงทุนที่ลอนดอนกับฉัน เพราะฉันคิดว่าฉันคงไม่ติด คงได้เรียนที่เดียวกันอีกเป็นแน่ แต่มันกลับตารปัตรเลย ฉันจึงต้องไปเรียนคนเดียว

สนุกมั้ยคะทุกท่าน หนูตั้งใจแต่งนิยายให้เหมือนกับตั้งใจอ่าหนังสือเลยนะ เม้นโหวตกันด้วยเด้อออ ><