Boys and girl เกมส์รักกั้กหัวใจเธอคนนี้

   ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนแต่บรรยากาศรอบข้าง เต็มไปด้วยดอกไม้ ต้นไม้ที่สวยงามเต็มไปหมด ที่นี้มันสวยเกินคำบรรยายจริงๆ ฉันเดินต่อไปเลื่อยเปื่อยจนกระทั่ง มีผู้หญิงหน้าตาสละสลวยยนอยู่ตรงหน้าฉัน เธอยิ้มให้ฉันบางๆอย่างเป็นมิตร

     "ตามฉันมาสิ"  เธอไม่ฟังคำตอบจากฉันเธอเดินหายเข้าไปในหมอก  ฉันที่ไม่มีทางเลือกเลยต้องเดินตามเธอไป  เธอเดินไปเลื่อยๆจนกระทั่งเธอหยดแล้วหันมามองหน้าฉันช้าๆ  "เธอต้องเลือกแล้วล่ะสาวน้อย ระหว่างคนที่เธอรัก  เนื้อคู่  และคู่แต่งงานเธอต้องเลือก"  เธอพูดอะไรฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด

     "ฉันไม่เข้าใจ"

     "เดี๋ยวเธอก็รู้เอง  ขอให้โชคดี"

     "เดี๋ยว"  ไม่ทันแล้วเธอเดินหายเข้าไปในหมอกควัน 

   ฉันเดินไปเลื่อยๆ จนมีเสียงบางอย่างที่ฉันต้องหยุด ฉันเดินตามเสียงนั้นไปเสียงนั้นคือเสียงของแคนดี่ฉันรู้สึกดีใจที่เจอเค้าฉันจะไม่เดียวดายอีกแล้ว มันคือความรู้สึกที่เกิดจากฉันตอนนี้ เค้ามองหน้าฉันก่อนจะยิ้มบางๆให้ ฉันเกลียดการยิ้มบางๆจริง

     "มิเลอร์ มาหาฉันสิ"  ฉันเดินไปเค้าอย่างไม่ลังเลแต่ฉันต้องสุดเมื่อมีเสียงใครบางคนเรียกฉันเอาไว้  มันคือเสียงของลีฟฟีตฉันค่อยๆหันไปหาเค้าช้าๆ

     "มิเลอร์มาหาฉันเถอะน่ะ อย่าไปหาคนอื่นอีกเลย"  ฉันเหมือนตัวเองถูกสะกดจากนํ้าเสียงของเค้า ฉันค่อยๆก้าวเท้าไปทีละก้าว ทีละก้าวเสียงของแคนดี่ยังก้องอยู่ในหัวฉัน แต่แค่อีกก้าวเดียวฉันจะถึงลีฟฟีตแล้ว

     "หยุดเดี๋ยวนี้น่ะยัยโง่ มาหาฉันนี้คือคำสั่ง"  เสียงของอความันทำให้ฉันต้องหยุดแล้วหันไปมองเค้าทันที  ครั้งนี้ฉันไม่เดินทีละก้าว แต่เหมือนสมองฉันสั่งให้วิ่ง วิ่งไปหาเค้า แล้วฉันก็วิ่งไปหาเค้าแต่มันทำให้ฉันสะดุดก่อนหินล้มลง มันเจ็บมากจริงๆฉันมองไปทางเค้าเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ข้างกายเค้ามีการ์ตูนยืนกอดแขนเค้าเอาไว้ นํ้าตาฉันไหลออกมาเหมือนถังที่ใส่นํ้าแตกแคนดี่เข้ามาปลอบ  ลีฟฟีตโอบกอดฉันเอาไว้อย่าอบอุ่นแต่แล้วพวกเค้าก็หายไป

     "ทุกคนอย่างทิ้งฉันไว้แบบนี้สิ  อย่าทิ้งฉันไว้สิ"  ฉันสะดุดตื่นขึ้น มองดูบรรยากาศรอบๆเห็นอควานั่งมองหน้าฉันอย่าเอาอยู่

     "เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย"

     "เอ่อ...พอดีฉันฝันร้าย  แล้วมือเราใครถอดมันออกล่ะเนี่ย"

     "ฉันก็ไม่รู้  เฮ้อฉันหิวแล้วเธอไปทำข้าวต้มให้กินหน่อยสิ"

     "เอ่อ..ก็ได้แล้วสองคนนั้นหายไปไหนหรอ"   เค้าสายหน้าไปมา  "โอเคเค้าใจแล้วเดี๋ยวฉันจะทำข้าวต้ม"

  ฉันเดินเข้าไปในครัวเพ่อจะทำข้าวต้ม ว่าแต่ใส่อะไรก่อนล่ะ

     "อควาเวลาทำข้าวต้มใส่อะไรก่อน"  ฉันตะโกนออกไปถามเค้า

     "ใส่นํ้าสิยัยโง่"

     "แล้วไงต่อ"

     "ก็ข้าว  อย่าบอกน่ะว่าเธอทำไม่เป็นเนี่ย"

     "อืม"

     "ยัยโง่"

   ประมาณ 5 นาทีเค้าก็ทำข้าวต้มเสร็ด มันหอมมากๆเลยอ่ะ  อยากกินบ้างจังฉันหันไปมองเค้าเพื่อจะบอกว่าอยากกินบ้าง

     "ไม่ต้องมามองหน้าฉันเลย อยากกินก็ไปทำเองสิ"

     "ชิ"

ก๊อกๆ.....

   เสียงเคาะประตูดังขึ้นแล้วแคนดี่  ลีฟฟีต พวกเค้าทำหน้าแบบงงๆ

     "พวกนายหายไปไหนมา"

     "พวกเราซื้อข้าวเช้ามา เอาไหม" แคนดี่

     "เอาสิหิวมากเลย  ท้องร้องหมดแล้วมีใครบางคนแกล้งฉันเอาเถอะไปกินกัน"