Boys and girl เกมส์รักกั้กหัวใจเธอคนนี้
เขียนโดย 
Transvestite
วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.54 น.
แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2557 21.39 น. โดย เจ้าของนิยาย
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนแต่บรรยากาศรอบข้าง เต็มไปด้วยดอกไม้ ต้นไม้ที่สวยงามเต็มไปหมด ที่นี้มันสวยเกินคำบรรยายจริงๆ ฉันเดินต่อไปเลื่อยเปื่อยจนกระทั่ง มีผู้หญิงหน้าตาสละสลวยยนอยู่ตรงหน้าฉัน เธอยิ้มให้ฉันบางๆอย่างเป็นมิตร
"ตามฉันมาสิ" เธอไม่ฟังคำตอบจากฉันเธอเดินหายเข้าไปในหมอก ฉันที่ไม่มีทางเลือกเลยต้องเดินตามเธอไป เธอเดินไปเลื่อยๆจนกระทั่งเธอหยดแล้วหันมามองหน้าฉันช้าๆ "เธอต้องเลือกแล้วล่ะสาวน้อย ระหว่างคนที่เธอรัก เนื้อคู่ และคู่แต่งงานเธอต้องเลือก" เธอพูดอะไรฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด
"ฉันไม่เข้าใจ"
"เดี๋ยวเธอก็รู้เอง ขอให้โชคดี"
"เดี๋ยว" ไม่ทันแล้วเธอเดินหายเข้าไปในหมอกควัน
ฉันเดินไปเลื่อยๆ จนมีเสียงบางอย่างที่ฉันต้องหยุด ฉันเดินตามเสียงนั้นไปเสียงนั้นคือเสียงของแคนดี่ฉันรู้สึกดีใจที่เจอเค้าฉันจะไม่เดียวดายอีกแล้ว มันคือความรู้สึกที่เกิดจากฉันตอนนี้ เค้ามองหน้าฉันก่อนจะยิ้มบางๆให้ ฉันเกลียดการยิ้มบางๆจริง
"มิเลอร์ มาหาฉันสิ" ฉันเดินไปเค้าอย่างไม่ลังเลแต่ฉันต้องสุดเมื่อมีเสียงใครบางคนเรียกฉันเอาไว้ มันคือเสียงของลีฟฟีตฉันค่อยๆหันไปหาเค้าช้าๆ
"มิเลอร์มาหาฉันเถอะน่ะ อย่าไปหาคนอื่นอีกเลย" ฉันเหมือนตัวเองถูกสะกดจากนํ้าเสียงของเค้า ฉันค่อยๆก้าวเท้าไปทีละก้าว ทีละก้าวเสียงของแคนดี่ยังก้องอยู่ในหัวฉัน แต่แค่อีกก้าวเดียวฉันจะถึงลีฟฟีตแล้ว
"หยุดเดี๋ยวนี้น่ะยัยโง่ มาหาฉันนี้คือคำสั่ง" เสียงของอความันทำให้ฉันต้องหยุดแล้วหันไปมองเค้าทันที ครั้งนี้ฉันไม่เดินทีละก้าว แต่เหมือนสมองฉันสั่งให้วิ่ง วิ่งไปหาเค้า แล้วฉันก็วิ่งไปหาเค้าแต่มันทำให้ฉันสะดุดก่อนหินล้มลง มันเจ็บมากจริงๆฉันมองไปทางเค้าเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ข้างกายเค้ามีการ์ตูนยืนกอดแขนเค้าเอาไว้ นํ้าตาฉันไหลออกมาเหมือนถังที่ใส่นํ้าแตกแคนดี่เข้ามาปลอบ ลีฟฟีตโอบกอดฉันเอาไว้อย่าอบอุ่นแต่แล้วพวกเค้าก็หายไป
"ทุกคนอย่างทิ้งฉันไว้แบบนี้สิ อย่าทิ้งฉันไว้สิ" ฉันสะดุดตื่นขึ้น มองดูบรรยากาศรอบๆเห็นอควานั่งมองหน้าฉันอย่าเอาอยู่
"เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย"
"เอ่อ...พอดีฉันฝันร้าย แล้วมือเราใครถอดมันออกล่ะเนี่ย"
"ฉันก็ไม่รู้ เฮ้อฉันหิวแล้วเธอไปทำข้าวต้มให้กินหน่อยสิ"
"เอ่อ..ก็ได้แล้วสองคนนั้นหายไปไหนหรอ" เค้าสายหน้าไปมา "โอเคเค้าใจแล้วเดี๋ยวฉันจะทำข้าวต้ม"
ฉันเดินเข้าไปในครัวเพ่อจะทำข้าวต้ม ว่าแต่ใส่อะไรก่อนล่ะ
"อควาเวลาทำข้าวต้มใส่อะไรก่อน" ฉันตะโกนออกไปถามเค้า
"ใส่นํ้าสิยัยโง่"
"แล้วไงต่อ"
"ก็ข้าว อย่าบอกน่ะว่าเธอทำไม่เป็นเนี่ย"
"อืม"
"ยัยโง่"
ประมาณ 5 นาทีเค้าก็ทำข้าวต้มเสร็ด มันหอมมากๆเลยอ่ะ อยากกินบ้างจังฉันหันไปมองเค้าเพื่อจะบอกว่าอยากกินบ้าง
"ไม่ต้องมามองหน้าฉันเลย อยากกินก็ไปทำเองสิ"
"ชิ"
ก๊อกๆ.....
เสียงเคาะประตูดังขึ้นแล้วแคนดี่ ลีฟฟีต พวกเค้าทำหน้าแบบงงๆ
"พวกนายหายไปไหนมา"
"พวกเราซื้อข้าวเช้ามา เอาไหม" แคนดี่
"เอาสิหิวมากเลย ท้องร้องหมดแล้วมีใครบางคนแกล้งฉันเอาเถอะไปกินกัน"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
