Boys and girl เกมส์รักกั้กหัวใจเธอคนนี้

เช้าวันต่อมา.....
   ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ  และมันทำให้ฉันได้รู้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้มันไม่ใช้ห้องนอนฉัน  หรือบ้านฉันแต่อย่างไร  มันคือทะเลใช้ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่ชายหาด  แต่ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี้ได้ ฉันควรอยู่บนเตียงนุ่มๆสิ
     "มิเลอร์  ตื่นแล้วหรอดื่มนี้ก่อนแล้วกัน"  มีมี่ส่งนํ้ามะพร้าวฉัน
     "ขอบใจน่ะ  แต่ฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง  ฉันควรอยู่ในห้องนอนสิ  แล้วฉันก็มั่นใจว่าฉันไม่มีทางนอนละเมอเดินมาถึงนี้แน่นอน" 
     "เธอไม่ไดละเมอมาหรอกน่ะ  แต่อควาเป็นคนพาพวกเรามาที่นี้  เห็นว่ามีธุระสำคัญก็เลยพาพวกเรามาด้วย" 
     "แล้วทำไมต้องพาพวกเรามาด้วยล่ะ  ธุระของเค้าไม่ใช่ของเราสักหน่อยกลับบ้านกันเถอะ"  ฉันดึงแขนมีมี่เพื่อให้เธอรู้ว่าฉันต้องการตะกลับบ้าน  ก็แหมฉันเป็นคนกลัวรนํ้านี้ 
     "จะรีบไปไหนล่ะ  ฉันมีเรื่องจะขอร้องให้พวกเธอช่วยสักหน่อย แน่นอนมีค่าตอบแทน"  อควาเดินมาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง  น่าตาเธอดูน่ารักน่าหยิกเป็นที่สุด หรือว่าจะเป็นแฟนเค้าอย่างนั้นหรอ  ไม่จริงหรอกมั้งก็เค้าเป็นแฟนกับการ์ตูนนี้  "เฮ้ๆทำไมมองฉันกับยัยเจ้แบบนั้นน่ะ  ฉันน่ะไม่มีทางคิดอะไรลึกซึ้งกับยัยเจ้หรอกน่ะ"
     "เด็กคนนี้"  เธอตี้แขนอควาด้วยความโกรธก่อนที่จะหันมาทักทายกับฉันอย่างเป็นทางการ  "สวัสดีค่ะพี่ชื่อพี่แนนน่ะค่ะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเด็กเกเรพวกนี้ล่ะจ่ะ  ยังไงก็ขอโทษเมื่อกี้ด้วยน่ะที่เห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นน่ะจ่ะ   เอ่อ...พี่มีเรื่องหนึ่งอยากจะขอร้องพวกน้องสองคน  คือว่าทางค่ายเพลงต้องการจะทำหนั้งสั้นสามคู่รักขึ้นน่ะจ่ะ  แล้วพอดีทางเรายังหน้าน่าเอกน่ารักๆไม่ได้ก็เลยอยากจะขอร้องให้น้องสองคนมาเล่นให้หน่อยได้ไหม"
     "ตกลงค่ะ"  ยัยมีมี่ตอบตกลงอย่างไม่รอช้า
     "แต่หนูคงทำไม่ได้ค่ะ  หนูไม่ค่อยเก่งเรื่องนี้สักเท่าไหร่น่ะค่ะ   หนูว่าหนูทำไมได้"
     "น้องค่ะพี่ขอร้องน่ะค่ะ  น่ะค่ะถ้าน้องไม่เล่นพวกทีมงานคงถูกไล่ออกกันยกกองแน่ๆค่ะ  น่ะค่ะมันไม่อยากหรอกน่ะค่ะน้อง" 
     "เอ่อ...ก็ได้ค่ะ"
     "โอเคเลยค่ะ  งั้นเดี๋ยวพี่จะแน่ะนำนางเอกอีกคนให้รู้จักน่ะค่ะ  น้องการ์ตูนเชิญหน่อยน่ะค่ะ"  การ์ตูนหรอ  แล้วทำไมการ์ตูนถึงมาอยู่ที่ได้ล่ะ
     "นี้ๆยัยการ์ตูนเพื่อนเธอทำไมมาอยูที่นี้ล่ะ"  ยัยมีมี่มากระซิบอยู่ข้างหูของฉัน 
     "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"
     "เอาล่ะน่ะไหนๆทุกคนก็อยู่กันครบแล้วงั้นเดี๋ยวพี่จะแจกบทให้น่ะค่ะ  นี้ของแคนดี่กับน้องมีมี่น่ะค่ะรับไว้ด้วยค่ะ"
     "พี่ค่ะหนูต้องเล่นคู่กับเค้าหรอค่ะ" 
     "ใช่ค่ะน้องมัปัญหาอะไรหรอค่ะ"
     "พี่ค่ะทำไมต้องให้คู่กับแคนดี่ด้วยล่ะหนูรับไม่ได้น่ะค่ะ"
     "น้องค่ะ"  พี่แนนหันไปหายัยมีมี่แล้วเมื่อกับยัยมีมี่จะรูว่าควรจะทำอะไร
     "โอเคค่ะ"
     "งั้นคนต่อไปเลยน่ะค่ะ  นี้ค่ะบทของน้องมิเลอร์แล้วก็ของลีฟฟีต  แล้วก็นี้บทของอควาแล้วก็ของน้องการ์ตูน  ตรงโน้นมาเต็นสามเต็นเห็นกันแล้วน่ะค่ะ  เดี๋ยวอีกสามสิบนาทีเดี๋ยวพี่ไปเรียกน่ะค่ะ  พักผ่อนในเต็นก่อนน่ะค่ะ"  เมื่อพี่แนนพูดจบฉันก็โดนลีฟฟีตลากไปเฉยเลย
 
   ตอนนี้ฉันอยู่กับลีฟฟีตสองคน  ฉันรู้แปลกอย่างบอกไม่ถูกเลยอ่ะ  ถึงเค้าจะใจดีกับฉันก็ตามแต่อยู่กันสองต่อสองแบบนี้มันแปลกอยู่น่ะเนี่ย
     "เอ่อ..ลีฟฟีตนายอยากดื่มอะไรรีเปล่าเดียวฉันไปเอามาให้"
     "ไม่ล่ะ" 
     "อืม"   ทำไมเวลาที่ฉันอยู่กับลีฟฟีตถึงได้รู้สึกอึดอัดแบบนี้น่ะ  มันต่างกับตอนที่ฉันอยู่กับอควา  ฉันกับรู้สึกตื่นเต้น  ดีใจ  ถึงแม้บ้างครั้งเค้าจะทำให้ฉันเสียใจมากก็ตาม  เฮ้อ..ไหนๆก็เดินมาด้านอกแล้วขอเดินเล่นสักพักแลวกัน
   ฉันไม่เคยเดินปล่อยตัวปล่อยใจแบบนี้ตามชายหาดมาก่อน  เพราะฉันเป็นโรคกลัวนํ้าก็เลยไม่ค่อยได้มาเดินเล่นแถวนี้เท่าไหร่นัก รู้สึกดีจริงๆ เอ๊ะ...รู้สึกเหมือนคนอยู่ข้างหลัง
     "ใครน่ะ"
ตูมมมมมมม....
   อะไรกันทำไมต้องมาทำร้ายกันด้วย  คนๆนั้นฉันไปทำอะไรเค้า  ฉันทำอะไรเค้า  อึดอัดหายใจไม่ออก  ใครก็ได้ช่วยด้วย  ช่วยฉันด้วย
 
#อควา#
     "ช่วยด้วยค่ะมีคนจมนํ้า"  ใครกันอีกมาจมนํ้เที่ยวนี้  ช่างเหอะไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อย
     "แย่จังเลยน่ะคนสำคัญแท้ๆแต่ทำไมไม่ช่วยเค้าล่ะไหนบอกว่ารักนักรักหนาไม่ใช่หรือไง  คนๆนั้นน่ะเค้าว่ายน้าไปเป็นไม่ใช่หรือไง" 
     "เธอพูดอะไรของเธอ"
     "ลองคิดดูสิคนๆนั้นว่ายนํ้าไม่เป็นไม่ใช่หรือไง"  คนที่ว่ายนํ้าไม่เป็นหรือว่า  มิเลอร์!!!
   รอฉันก่อนน่ะฉันจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ รอฉันก่อนน่ะมิเลอร์
   เมื่อผมไปถึงก็พบกับลีฟฟีตที่พยายามช่วยเธอ  ด้วยการผายปอด  ใจผมเมื่อเห็นคนอื่นที่ไม่ใช่ผมจูบเธอ ผมรู้สึกอยากจะต่อยมันแต่ผมก็ทำได้แค่มองอยู่ห่าง  ผมมาช้าเกินไป  ผมมันบ้าทั้งๆที่รู้ว่ายัยนั้นว่ายนํ้าไม่เป็นยังปล่อยยัยนี้อยู่ตามลำพังอีก  ผมอยากเหมือนคนบ้าที่คนที่รักแท้ยังช่วยเธอไม่ได้  ผมบ้าไปแล้วจริงๆ
 
ช่วยด้วย  ช่วยด้วย!!!!!
   ฉันสดุงตื่นจากความฝัน  นี้ฉันฝันไปจริงๆใช่ไหมฉันฝันไปจริงๆใช่ไหมเนี่ย ลีฟฟีตทำไมเค้ามานอนอยู่ข้างๆฉันเนี่ย  แล้วทำไมเสื้อผ้าฉันเปียกแบบนี้
     "มิเลอร์  ตื่นแล้วหรอ  เป็นยังไงบ้าง  รู้สึกยังไงบ้าง  ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม"  
     "เกิดอะไรขึ้นหรอ"
     "เธอจมนํ้าโชคดีน่ะทีฉันอยู่แถวๆนั้น"  ฉันจมนํ้าหรอไม่สิ  เค้าช่วยฉันเอาไว้หรอเนี่ย
   ฉันโอบกอดเค้าอย่างแผวเบา  ฉันรู้สึกขอบคุณ  รู้สึกดีใจ  ที่เค้าช่วยฉันเอาไว้เค้าดีกับฉันมากจริงๆเค้าดีกับฉันเหลือเกิน
     "มิเลอร์"  เค้าค่อยๆคล้ายอ้อมกอดออกอย่างช้าๆ  เค้ามองตาฉันด้วยสายตาอบอุ่นพร้อมด้วยลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู  "เธอคงหน่อยมากแล้วฉันไปก่อนน่ะ  พักผ่อนมากๆน่ะ"  ฉันยิ้มบางๆให้ก่อนที่เค้าจะเดินออกไป
   อย่างที่เค้าบอก  ฉันคงเหนือยมากจริงๆแล้วเรื่องที่ฉํนจมนํ้า  ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนมีคนผลักฉัน เหมือนมีคนตั้งใจจะผลักฉันจริงๆ  เอ๊ะ...แล้วนั้นใครอยู่ตรงนั้นหรือว่าจะเป็นคนๆนั้น
อุ๊บ...
     "อย่าเสียงดังน่ะไม่อย่างนั้นเธอโดนจูบแน่ ^^"
    "อืออา"(อควา)  เค้าจะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะเนี่ย