The hottest love! รักร้อนของหนุ่มสาวสุดฮ็อต

--The hottest love-

Chapter 1 [1/3]
เลือกฉันสิ!

จ๊อกแจ๊ก จอแจ

ฉันชะโงกหน้าลงไปจากระเบียงแล้วมองสภาพงานโรงเรียนข้างล่าง ว้าว! วันนี้คนเยอะจริงๆ ด้วยสิเนี่ย มีร้านมาตั้งเรียงรายในโรงเรียนเยอะแยะไปหมด ทั้งของโรงเรียนเราและโรงเรียนอื่นก็มีด้วย น่าสนุกจัง แต่เสียงดังน่าหนวกหูชะมัดเลย กลับไปหน้าร้านดีกว่า

"ขอโทษนะคะ มีที่ว่างมั้ยคะ" หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักใส่เครื่องแบบโรงเรียนนี้เดินมาหาฉันก่อนจะถามแล้วยิ้มออกมา ฉันยิ้มกลับเผยลักยิ้มประจำตัวแล้วตอบกลับไป

"ค่ะ มีค่ะ เหลือโต๊ะสี่ที่นั่งโต๊ะนึงค่ะ ^^" ฉันยิ้มหวานใส่ "ว่าแต่มากี่คนคะ"

"สี่คนพอดีค่ะ" ว่าแล้วเธอก็ตะโกนเรียกเพื่อนสาวอีกสามคนมา

"ค่ะ เดี๋ยวจะพาเข้าไปข้างในนะคะ ^^" พวกเธอพยักหน้า

ฉันพาพวกเธอไปนั่งที่โต๊ะนั้นก่อนจะเดินกลับออกมาหน้าร้านเหมือนเดิม เอ๊ะ แต่จริงๆ เรียกว่าหน้าร้านก็ไม่ถูก น่าจะเป็นหน้าห้องมากกว่า เพราะเราก็จัดร้านนี้ที่ห้องนี่นา จะอะไรก็ช่างเถอะ แต่วันนี้เป็นวันพิเศษวันนึงเลย เพราะที่โรงเรียนคริสเทียน่าแห่งนี้มีการจัดงานโรงเรียนด้วยไงล่ะ ถ้าถามว่าจัดทำไม.. ก็เพราะวันนี้ครบรอบ 5 ปีที่ก่อตั้งโรงเรียนอ่ะนะ ทางโรงเรียนจะเปิดประตูตลอดวันเพื่อต้อนรับนักเรียนจากทุกโรงเรียน ทุกระดับชั้นให้เข้ามาชมงานข้างใน ไม่ว่าจะลูกเล็กเด็กแดงอะไรก็เข้ามาได้หมด -__- ซึ่งฉันไม่ค่อยชอบอ่ะ เด็กพวกนี้ชอบเข้ามาป่วนร้านเรื่อยเลย อ้อ แล้วนอกจากนี้โรงเรียนก็ให้ทุกห้องทำร้านของตัวเอง ไม่จำกัดพื้นที่ว่าจะทำที่ไหน ลานข้างล่างหรือบนตึก ริมสระน้ำ สนามฟุตบอล บนฟ้า ใต้ดินอะไรก็ได้หมด แล้วจะจัดเป็นร้านอะไรก็ได้ แต่เข้าใจป่ะว่าต้องจัด ดูอีกที ต้องจัด เนื่องจากผอ.เป็นคนรื่นเริง เธอมาเดินเที่ยวงานนี้ด้วยทุกปีแต่จะใส่ชุดนักเรียนแล้วเนียนๆ ไปกับนักเรียนคนอื่นน่ะ เอ้อ ห้องฉันเปิดเป็นร้านคาเฟ่เมด ผู้หญิงทุกคนที่สมัครใจทำงานจะใส่ชุดเมด (มีทั้งกระโปรงสั้น ยาว) แล้วแบ่งหน้าที่กัน ฉันได้ใส่กระโปรงสั้นและได้งานสบายๆ แค่รอลูกค้าแล้วพาไปนั่งที่หรือก็คือต้อนรับอะไรเทือกนั้น แต่ก็เมื่อยชะมัดเลยแหละต้องยืนตลอดนี่นา

"กรี๊ดดดด" เสียงกรี๊ดระงมดั่งจักจั่นของพวกผู้หญิงในชั้น 3 ตึกนี้ (ก็ชั้นที่ห้องฉันจัดงานนั่นแหละ) ทำให้ฉันต้องหันมองตามอย่างเสียไม่ได้

แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจเลยนี่หว่า

หูฉันฝาดขนาดนี้เลยเรอะ!

"กรี๊ดดดด" เสียงกรีดร้องยังดังไปทั่ว หูฉันคงไม่ฝาดแล้วล่ะเพราะมันดังนานมาก พนักงานในร้านคนอื่นๆ (เพื่อนฉันอ่ะ) ก็ยังออกมาดูแล้วทำหน้าตาเคลิ้มตามด้วย ฉันจึงไปเกาะติดกระแสข่าวด้วยการถามเพื่อนในแก๊งคนนึงที่ออกมาทำหน้าเคลิ้มเหมือนได้ทองอะไรอย่างนั้น

"เฮ้ย พีซ เขากรี๊ดอะไรกันน่ะ" ฉันสะกิดมันแล้วถาม

"บิวตี้อย่าเพิ่งกวนดิวะ ฉันฟินอยู่เว้ย >0<" คลั่งอะไรกันเนี่ย!

ฉันเลยหันไปสะกิดเพื่อนในแก๊งอีกคน "แก เขากรี๊ดอะไรกัน" ดูดู๊ดู มันยังลอยหน้าลอยตาเหมือนสติหลุดหายลอยล่องไปอีกโลกนึงแล้วด้วย =__=

"~_~" บิวตี้เครียดค่ะ

"แก"

"~o~" อะไรจะขนาดนี้เนี่ย!

"แก!"

"~w~" นิ่ง.. บิวตี้จะไม่ทน!! -*-

"เฮ้ย แก นานา!!!" ฉันเขย่าเพื่อนสาวอย่างรุนแรงจนมันต้องขมวดคิ้วแล้วหันหน้ามาทางฉันอย่างหงุดหงิด

"อะไรของแกวะเนี่ย -"-"

"เขากรี๊ดอะไรกัน" ฉันหันไปมองรอบข้างที่นิ่งเหมือนโดนหยุดเวลาไว้แต่ก็ยังมีเสียงกรี๊ดดังตลอดเวลา เฮ้ย แล้วทำไมทุกคนถึงขยับไปชิดทางเดินอย่างนั้นล่ะ ดาราคงไม่ได้มาหรอกใช่ป่ะ -0-

"นั่นไง คนพวกนั้น"

ฉันชะเง้อหน้าออกจากประตูร้านที่เปิดกว้างแล้วมองไปตามมือมันอย่างคาดหวังว่าจะเป็นอะไรที่ทำให้ตกใจ ตะลึงตึ่งตึ๊งหรืออื่นๆ ได้ แต่กลับเจอ..

ผู้ชาย.. หน้าตาโคตรมหาหล่อสี่คน

แค่เนี้ย?

"ใครอ่ะนา" ฉันพูดพร้อมตีหน้ายุ่งเพราะไม่เข้าใจ

"แกนี่เป็นสาวป๊อปแต่ไม่รู้อะไรสักอย่างเลยเหรอ -..-" มันมองฉันเหมือนละอาย ก็เรื่องพวกนี้มันไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้นี่นา! "พวกเขาคือกลุ่มที่ดังและฮ็อตมากในตอนนี้ไม่ได้ดังเฉพาะในโรงเรียนนี้หรอกนะยังดังไปโรงเรียนใกล้ๆ ไกลๆ นี้ด้วย สุดยอดเลยเนอะ" ฉันพยักหน้าให้อย่างทึ่งๆ "คนแรกคือไนท์ เห็นว่าเล่นดนตรีได้หลายประเภทแถมเรียนเก่งแล้วก็ดังที่สุดด้วย คนถัดมานั่นคิว สองคนนั้นฝาแฝดกันรามกับเพลิง รามจะผมดำแต่เพลิงออกสีน้ำตาลเข้ม" ฉันพยักหน้าอีกครั้งแล้วเดินกลับเข้ามานั่งตรงเก้าอี้หน้าเคาท์เตอร์สำหรับแขกในร้าน ก็ไม่ได้สนใจอะไรนี่นาแถมตอนนี้ลูกค้าก็ไปส่องพวกนั้นอยู่ตรงกระจกแล้วด้วย

"กรี๊ด" เสียงยัยนานากับยัยพีซกรี๊ดนี่นา ว่าแต่มากรี๊ดอะไรเนี่ยทำอย่างกับพวกนั้นจะเข้ามาร้านเรา

"เฮ้ย บิวตี้ ออกมารับแขกดิ หน้าที่แกนะเว้ย" แขกบ้าบออะไรมากันตอนชุลมุนแล้วก็ไม่เหลือที่ว่างแล้วนี่นา ฉันกวาดตามองหาที่ว่างก่อนจะพบว่าที่ว่างที่เหลือคือหน้าเคาท์เตอร์หกที่ตรงที่ฉันนั่งอยู่เนี่ย ก่อนจะเดินออกไปหน้าร้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"สวัสดีค่ะ ร้านเราเป็รร้านคาเฟ่เมดสำหรับผ่อนคลายด้วยเพลงสบายๆ แอร์เย็นและบรรยากาศเป็นกันเอง ไม่ทราบว่ามากี่คนคะ" ฉันยิ้มจนเห็นลักยิ้มแล้วหยอดน้ำเสียงหวาน บอกตรงๆ ว่าพูดส่งๆ ไปงั้นล่ะ ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นลูกค้า

"สี่คนครับ" เสียงทุ้มตอบ ทำให้ฉันเงยหน้ามองเล็กน้อย..นี่มันกลุ่มพวกนั้นนี่หว่า! ฉันเผลอช็อคค้างไปนิดนึงแล้วปั้นยิ้มใหม่อย่างเป็นกันเองอีกรอบ ฮือๆ ปั้นยิ้มจนเหนื่อยแล้วน้า T^T

"สี่คนนะคะ ที่ว่างที่เหลือจะเป็นที่นั่งหน้าเคาท์เตอร์.. ได้มั้ยคะ" พวกเขาซุบซิบกันเล็กน้อย

"สามคนนั้นน่ะนั่งได้.." เสียงขี้เล่นอีกเสียงดังขึ้นแทน มีมือยื่นมาเชยคางฉันขึ้นทำให้ฉันเห็นว่านี่คือราม กรี๊ด หน้าใกล้กันเกินไปแล้วน้า "แต่ผมขอนั่งในใจคุณแทนได้มั้ยคร้าบ ^0^"

"ฮิ้วววว~" เสียงล้อดังขึ้นมันทำให้ฉันหน้าแดงขึ้นมานิดๆ นิดเดียวเท่านั้นแหละ! -///-

"อะ.." ไม่นะ ฉันพูดไม่ออกนี่เขาจะทำอะไรเนี่ย TYT

"เลิกแกล้งยัยนี่แล้วเข้าไปในร้านซะทีเถอะ ร้อน" เจ้าของเสียงทุ้มตอนแรกพูด อ้อ เขาคือไนท์ ส่วนฉันพยักหน้าแล้วพาพวกเขาเดินเข้าไปทั้งหมดนั่งลงที่หน้าเคาท์เตอร์ หยึ๋ย สายตาของรามมันวาบหวิวหวานเยิ้มชะมัด.. หลังจากสบตากับรามฉันก็ทำท่าจะเดินออกไปเพราะหมดหน้าที่ฉันแล้วนี่นา หน้าที่บริการน่ะของคนอื่น

"จะไปแล้วเหรอคร้าบ ^0^" ปล่อยช้านปายยย TT

"เอ่อ ค่ะ ^^' "

"ไม่คิดจะบริการเราเลยเหรอคร้าบ ^0^"

"คือฉันแค่ต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน.."

"ชื่ออะไรเหรอคร้าบ ^0^" เลิกเซ้าซี้ซะที เริ่มหมดความอดทนละโว้ย

"บิวตี้ค่ะ ขอตัวนะคะ" แล้วฉันก็ออกมาจากตรงนั้น

-----------------------------------------------------------------------

ฮ่าๆ เอาแล้วยัยบิวตี้น้อยเริ่มเผยธาตุแท้แล้วสิ ><

ขอบคุณที่อ่านนะคะ มีข้อผิดพลาดหรือควรแก้ตรงไหนบอกด้วยนะคะ