The hottest love! รักร้อนของหนุ่มสาวสุดฮ็อต

นี่เป็นเรื่องแรก ฝากด้วยนะคะ ผิดพลาดหรือควรแก้ไขตรงไหนช่วยบอกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

--The hottest love--

 

บทนำ

 

ในห้องอันกว้างใหญ่มีนักเรียนท่าทางเก่งกาจกลุ่มนึงยืนตัวตรงอย่างน่าเกรงขามอยู่ต่อหน้าผู้ที่มีอำนาจสูงสุด ณ ที่แห่งนี้ หรือผู้อำนวยการคริสต์นั่นเอง

 

"ที่ผอ.เรียกพวกเธอมาวันนี้ก็เพื่อต้องการจะเตือนพวกเธอว่าใกล้จะหมดหน้าที่ที่ต้องดูแลโรงเรียนคริสเทียน่าแห่งนี้ของพวกเธอแล้วนะ อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเลือกตั้งคณะประธานใหม่ หน้าที่นี้ก็เป็นของพวกเธอ รู้อยู่แล้วใช่ไหม" เสียงนุ่มน่าฟังดังกังวาลทั่วห้องแม้จะพูดเบาก็ตาม

 

"ทราบแล้วครับ/ค่ะ"

 

เสียงตอบพร้อมเพรียงของกลุ่มนักเรียนที่ใกล้จะเปลี่ยนฐานะจากคณะกรรมการนักเรียนเป็นอดีตคณะกรรมการนักเรียนทำให้ผู้อำนวยการคริสต์พยักหน้าอย่างพอใจ สายตาของเธอมองส่ายไปมาก็พบกับสายตาเป็นกังวลของประธานคณะกรรมการนักเรียนทั้งสองสบตากันอย่างไม่ลดละ สุดท้ายคนที่ต้องหลบตาก็คือประธานเพราะคงไม่สมควรนักที่จะจ้องหน้าจ้องตากับผู้อำนวยการโรงเรียนนานขนาดนี้ เมื่ออีกฝ่ายหลบตาผู้อำนวยการก็เริ่มถามถึงอาการผิดปกติ

 

"มีอะไรหรือเปล่า ตะวัน" ชายหนุ่มมองกลับไป

 

"มีเรื่องกังวลนิดหน่อยครับ"

 

"อะไรเหรอ บอกฉันได้หรือเปล่า"

 

"ครับ.." หนุ่มหล่อก้าวออกไปข้างหน้าก่อนจะโค้งตัวเล็กน้อยและเริ่มกล่าว "ครั้งนี้'เธอ'คนนั้นจะลงสมัครด้วยน่ะสิครับ"

 

คราวนี้เริ่มเกิดเสียงจอแจขึ้น เธอคนนั้นคือสาวสวยสองบุคลิกที่ป๊อบปูล่ามากในตอนนี้ แน่นอนว่าถ้าเธอลงสมัครล่ะก็คงไม่พ้นว่าคนที่ได้รับเลือกจะเป็นเธอ เพราะตัดสินจากการลงคะแนนของนักเรียนทั้งโรงเรียนด้วยน่ะนะ กลุ่มคณะกรรมการนักเรียนทุกคนต่างมีหน้าตาเจื่อนกันไปหมด ทุกคนในนี้เคยเจอและได้พูดคุยกับว่าที่ประธานใหม่คนนั้นมาแล้วทั้งนั้นและรู้เกี่ยวกับความใสซื่อและแสบซ่าของเธอดี

 

"เธอคนที่ว่านั่นคือใคร" ผอ.คริสต์ถามเสียงกังวล

"นางสาวรุ่งมณี เสถียรกุลครับ"

 

"นั่นก็ไม่ค่อยน่ากังวลนี่"

 

"เธอป๊อปปูล่ามากและจะได้เปรียบกว่าฝ่ายอื่นที่อาจมีประสิทธิภาพในการทำงานมากกว่าน่ะครับ" เขาพูดโดยไม่บอกว่าเธอคนนั้นเป็นคนที่น่ากลัวเพียงไหนในจิตลึกๆ น่ะนะ

 

"งั้นพวกเธอก็คิดโจทย์ในการทดสอบก่อนสมัครยากๆ นะจ้ะ ^_^"

 

"ไม่ได้ง่ายอย่างนั้นนะครับผอ. -_-' "

 

ประธานหนุ่มเบือนหน้าไปอีกทางก่อนจะหันกลับมามองผอ. ด้วยแววตาลุกโชน เขาสบตากับผอ. ผู้มีท่าทางสบายๆ อย่างหนักใจกับความเอาแต่ใจของเธอคนนี้ เธอจะไม่เครียดเลยหรือไง! นี่มันการเลือกตั้งประธานที่ต้องมาดูแลทั้งโรงเรียนเชียวนะ

 

"อย่าเครียดล่ะ" ผอ. สาวยิ้มหวาน

 

"เรื่องนั้นคงไม่อาจทำได้ครับ"

 

"พยายามเข้าแล้วกันนะจ้ะ ^_^"

 

"ทราบแล้วครับ" ประธานหนุ่มโค้งตัวอย่างนอบน้อมและถอยหลังกลับไป

 

"ดีมากจ้ะ! เอาล่ะกลับได้ๆ"

 

เสร็จแล้วก็ไล่เลยเรอะ! ประธานอะไรเป็นแบบนี้ฟระ ตะวันคิดก่อนจะโค้งตัวหนึ่งครั้งและลูกน้อง (ใช้คำได้ -..-) ทั้งหมดก็โค้งตัวพร้อมกันเหมือนผ่านการฝึกมาหลายร้อยปี ทั้งหมดกลับหลังหันเตรียมจะออกไปแต่ผอ.ขัดไว้ก่อน

 

"อีกอย่าง.. ห้ามโกงหรือลำเอียงนะ.. ห้ามเด็ดขาด" ผอ.พูดเยือกเย็น

 

"ครับ" ตะวันตอบเยือกเย็นเช่นกัน

 

"ผลการโหวตถือเป็นเด็ดขาด ห้ามเปลี่ยน ห้ามแต่งเติมอะไรทั้งนั้นนะ.. จ้ะ ^_^" ตอบอย่างร่าเริง

 

"ครับ"

 

เมื่อยืนรออีกสักพัก ตะวันก็เริ่มเดินทำให้ทั้งหมดเดินตามออกไปนอกห้องผู้อำนวยการสุดหรูเริศเชิดไม่หยิ่งที่เย็นและสะดวกสบาย เป็นที่น่าเสียใจของทุกคนเพราะอากาศวันนี้ก็ช่างร้อนอบอ้าวขนาดในฤดูหนาวนะเนี่ย แถมยังเจอเครื่องแบบฤดูหนาวเข้าไป ตับแลบออกมาแห้งตายไม่ทำงานแล้วมั้งเนี่ย! ห้องเรียนก็เปิดถึงแค่ห้าโมงเย็นนี่ก็ล่อไปห้าโมงสี่สิบนาทีแล้ว คงไม่มีภารโรงที่ไหนบ้ามาเปิดให้หรอกมั้ง แม้จะยามก็เก็บกุญแจไว้อย่างดี หึๆ ซวย!

 

"นี่พวกเราร้อนอย่างนี้มาห้องฉันมั้ย *0*" สาวสวยรองประธานพูด

 

"เชอร์รี่บอกแล้วไงว่าอย่าอ่อย -_-" ตะวันบอก

 

"ไม่ได้อ่อยสักหน่อย ก็ห้องฉันมีแอร์เย็นสบายนี่นา แถมยังอยู่ที่หอพักคริสเทียในโรงเรียนด้วยนะแค่ใช้สิทธิ์ประธานนักเรียนหรือคณะกรรมการนักเรียนก็เข้าออกได้สบายๆ เลยแหละ"

 

"เรื่องนั้นพวกฉันรู้แล้วล่ะน่า" ตะวันเว้นวรรค "แต่เจ้าของห้องข้างๆ เธอน่ะมัน.." ตะวันยังพูดไม่ทันจบเสียงไพเราะของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังแทรกขึ้น

 

"ห้องของฉัน.. ทำไมเหรอคะ"

 

ออร่าสว่างไสวแผ่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวเจ้าของผมสีดำสนิทยาวสลวยถึงกลางหลังและดวงตาสีน้ำตาลสวยปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าคนทั้งหมดในชุดนักเรียนม.ปลาย ทำให้ทุกคนชะงักข้างและสตั้นกันไปเกินสามวิเลยทีเดียว ยกเว้นตะวันที่อาจหาญสบตากับสาวสวยตรงหน้าอย่างมาดมั่นโดยไม่เกรงกลัวอีกบุคลิกหนึ่งของเธอเลย

 

"เอ่อ.. ทำไมต้องมองด้วยสายตาอย่างนั้นด้วยล่ะคะ"

 

"เพราะฉันไม่อยากมองด้วยสายตาแบบอื่น สายตาแบบนี้เหมาะสมที่สุดแล้วล่ะสำหรับคนอย่างเธอ บิวตี้"

 

"..."

 

"ทำไมไม่พูดล่ะครับน้อง หึๆ" ตะวันกระตุกยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะออกมา

 

"..."

 

"เสแสร้ง ตัวอันตราย.."

 

ตะวันพูดขึ้นลอยๆ แต่แอบจิกตาไปทางสาวสวยหรือบิวตี้ที่ตอนนี้ช็อคค้างอยู่กับที่ ตะวันเริ่มเหงื่อตกเพราะเธอค่อยๆ ก้มหน้าลงพร้อมกับมือที่ยกขึ้นปิดหน้าสวยนั้น เสียงสะอื้นดังออกมาก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นด้วยออร่าความอำมหิตที่แผ่ออกมาอย่างล้นหลาม ตะวันและคนอื่นๆ ก็สามารถสัมผัสได้ มือบางลดลงเผยให้เห็นคราบน้ำตากับแววตาที่กำลังสนุกและสะใจ

 

"พวกพี่คิดว่าอยู่ม.5 แล้วจะมาพูดจาทำร้ายน้องม.4 ได้อย่างนั้นเหรอคะ เพราะพี่ทำตัวอย่างนี้ไงถึงไม่มีใครนับถือคนอย่างพวกพี่เลย ไม่ต้องแสดงความไม่พอใจ รำคาญออกมาก็ได้ค่ะ มีความอดทนอดกลั้นหน่อย อ้อ ถ้ามีความเป็นผู้นำบ้างก็ดีค่ะ แล้วก็ไม่ใช่ว่าคิดยังไงพูดอย่างนั้น คิดถึงใจคนอื่นบ้างมั้ยล่ะคะ อุ๊ย ลืมไปว่าพวกพี่ไม่มีจิตใจเลยไม่เข้าใจว่าหัวอกคนโดนด่าเขาเป็นยังไง เหอะ! ทีหลังก่อนด่าคนอื่นโปรดดูตัวเองด้วยนะคะ ^^*"

 

"-0-" ทุกคนทำหน้าอย่างนี้

 

"แล้วทีนี้บอกได้รึยังคะว่าห้องของฉันเป็นยังไง"

 

"เอ่อ.. ไม่มีอะไรครับ"

 

"งั้นก็ดีแล้วค่ะ วันนี้ขอโทษที่รบกวนนะคะ ลาก่อนค่ะ" เดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย - -*

 

"..." ตะวัน

 

"ฉัน ฉัน.. T^T" เชอร์รี่

 

"ทำไมต้องเจอยัยนี่ด้วยวะ!"

 

ตะวันสบถเสียงดังท่ามกลางความเงียบสงบของโรงเรียนคริสเทียน่า..

 

บอกแล้วว่ายัยนี่มันเป็นคนสองบุคลิกสุดแสบ!!

-----------------------------------------------------------------------

เริ่มมาก็เผยบุคลิคที่สองเลยแหะ อิอิ