Love hazard of genius girl รักร้ายของยัยอัจฉริยะ?

 
 
 
 
  " เดี๋ยวดิร์ฟจะออกไปซ้อมLive กับพวกพี่เจลิฟนะคะคุณอาเมจดิร์ฟจะขับรถไปเองไปกับพวกพี่ฮ็อกด้วยเดี๋ยวค่ำๆก็คงกลับ " ฉันกำลังยืนคุยกับอาเมจพ่อบ้านของฉันอยู่ที่หน้าบ้านระหว่างรอพวกพี่ๆมันลงมา 
 " ไม่ให้ไปส่งมันจะดีหรอครับคุณหนูถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไงกันล่ะครับทีนี้ " อาเมจพูดเสียงอ่อน  
 " ไม่ต้องห่วงมากหรอคะ ดิร์ฟไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย " ฉันพูดเสียงอ้อนๆให้กับอาเมจ เมื่อดูเหมือนว่าแกจะไม่อนุญาติเท่าไหร่ 
 " แต่มันอันตรายนะครับ ถึงจะแต่งตัวแบบคุณดาร์ฟ จนมองไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงแต่ก็ยังอันตรายอยู่ดีผมเป็นห่วงคุณหนูนะครับ " อาเมจพูดเสียงจริงจัง 
 " ถ้าห่วงมากก็ให้การ์ดคอยตามดูอยู่หางๆก็ได้นี่น่าไม่เห็นจะต้องไปคุมเลย ไม่เอาแบบนั้นนะดิร์ฟรู้สึกอึดอัดวันหยุดก็อยากไปคนเดียวบางอะไรบาง " ฉันออดอ้อนอย่างสุดฤิทธิ์ ก่อนที่อาเมจจะยอมใจอ่อน 
 " ก็ได้ครับ หากมีปัญหาอะไรรีบแจ้งมาทันทีเลยนะครับ " อาเมจพูดด้วยเสียงที่เป็นห่วงฉันจับใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านขณะที่พวกพี่ๆมันก็เดินสวนออกมาพอดิบพอดี 
 " โห้วววววว! น้องดิร์ฟทำไมแต่งตัวเท่จังเลยครับเนี่ย " พี่กรีนเอ่ยปากแซวก่อนเป็นคนแรก แล้วมันเท่ยังไงเนี่ยแค่ใส่เสื้อกล้ามสีดำทับด้วยเสื้อฮู๊ดแขนกุดที่ยาวเพียงครึ่งเอวสีดำ มีปลอกแขนเสื้อคลุมอยู่ครึ่งแขนล่างจนถึงข้อมือใส่กางเกงสามส่วนสีดำเข้ากับเสื้อติดด้วยสายเอี้ยมถอดได้สองเส้นรองเท้าคอนเวิล์ดคู่หนาสีชมพูเขียวเรืองแสงตัดกับชุด เก็บผมให้สั้นขึ้นไปละที่ต้นคอ แค่เนี่ยยยย !! เท่ตรงไหนคะ 
 " ผมยังมองไม่เป็นความเท่เลยสักนิด.. " ฉันว่ากลับไป 
 " พี่ว่าหล่อมากกว่า " พี่ทิส์มพูดขึ้น 
 " แต่พี่ว่าน่ารักมากเลยนะ " พี่ทิซแย้ง 
 " ดูดีสุดๆอะ " พี่ฮ็อกพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มหวาน 
 " งั้นหรอครับ " ฉันพูดจบก็เดินนำทุกคนไปที่รถสปอร์ตคันหรูสวยสีขาวมันวาวทันที ก่อนจะปลดล็อกประตูแล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งที่ประจำคนขับ พร้อมกับพี่ทิซที่วิ่งมานั่งเบาะหน้าข้างคนขับทันที ทิ้งให้พวกพี่ฮ็อกนั่งเบียดกันอยู่เบาะหลังสามคน เฮออออ !! ให้มันได้อย่างนี้สิ ก่อนที่ฉันจะขับรถออกจากบ้านมาพักพักก็สังเกตเห็นรถของพวกการ์ดที่คอยขับตามมาดูแลอยู่ห่างๆ ก็ยังดีล่ะนะ ดีกว่ามาประกบติด 
 " นั้นรถของพวกการ์ดที่บ้านดิร์ฟใช่ไหมน่ะ ที่ตามเรามาอ่ะ " พี่ฮ็อกพูดขึ้น พร้อมกับพวกพี่ๆที่หันหลังไปดู 
 " ใช่แล้วล่ะ พวกเค้าจะคอยตามดูอยู่ห่างแบบนั้นแหละครับ ถึงจะอึดอัดไปนิดแต่ก็เพื่อความปลอดภัยแล้วก็เพื่อความสบายใจของพวกเค้าด้วย " ฉันตอบ 
 " อ่ออื้ม " พี่ฮ็อกพูดขึ้นเบาๆ 
 " แล้วเราจะไปที่ไหนกันเนี่ย.. " พี่ทิส์มถามค้างไว้ 
 " อ๋อเราก็จะไปที่ตึก PG ไงครับ ตึกนั้นเป็นตึกของที่บ้านผมเองแหละผมขอคุณพ่อเอาไว้ใช้เวลาจัดงานหรืออะไรแบบนั้น " ฉันพูดขึ้น 
 " อ๋อไอ้ตึกใหญ่ๆสูงๆ ที่ตั้งอยู่ข้างๆกับห้างสรรพสินค้าเอ็กเพอร์ล่านั้นน่ะนะ " พี่กรีนพูดขึ้นอย่างตกใจนิดหน่อย 
 " งั้นดิร์ฟซ้อมเส็จเราไปเดินห้างกันนะ นะพี่อยากไปอ๊ะ " พี่ทิซพูดอ้อนๆ  
 " ถ้าไม่ติดธุระอะไรนะครับ ก็คงจะไปได้ " ฉันว่า 
       แล้วพวกเราก็คุยกันอยู่ในรถก่อนที่ฉันจะใช้เวลาขับมาถึงตึก PG ก็ใช้เวลากว่าครึ่งชัวโมง ฉันนำรถไปจอดไว้ในลานจอดรถด้านนอกเพราะรู้สึกว่าด้านในจะเข้ายากออกยากเพราะวันนี้คงมีคนมาเที่ยวห้างกันเยอะจนทางห้างต้องมาขอใช้ที่จอดรถกับทางตึกของเรากันเลยล่ะนะ ก็วันนี้วันอาทิตย์นี้เนอะ ตอนนี้ฉันโทรไปบอกว่าพี่เจลิฟให้ลงมารับพวกพี่ฮ็อกกันแล้วล่ะเพราะฉันต้องเอารถมาจอดที่ลานแล้วยังต้องไปคุยเรื่องที่จอดรถกับทางห้างด้วยเลยให้พวกพี่มันขึ้นไปกันก่อน แล้วตอนนี้ฉันก็คุยกับทางตัวแทนของห้างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตึก PG กับห้างสรรพสินค้าเอ็กเพอร์ล่าอยู่ข้างๆกันเรียกว่ามีแค่ซอกตึกเล็กๆที่หางกันเพียงแค่ไม่กี่เมตรเท่านั้น ฉันกะว่าจะเดินออกมาจากทางหน้าห้างแล้วเดินอ้อมมาเข้าทางข้างตึกเอาเพราะมันใกล้ดี แต่ขณะที่กำลังจะหมุนตัวกลับหน้าฉันก็ชนเข้ากับแผลงอกของใครบางคนฉันเงยหน้าขึ้นก่อนจะเอ่ยคำว่าขอโทษแต่ก็ต้องตกใจ?? ปนตกตลึง?? เมื่อฉันเจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิด
 " นะ..นาย.....?? =[]=!!? ... "
 
 
          ..........คนๆนั้น..............มันมาได้ไงวะเนี่ย............ซวยจริงเลยวุ้ย.............  
 
 
 
 
     [Fulfel's side] 
 
 
      ตอนนี้ผมกำลังลงจากรถเมื่อไอ้พวกเพื่อนรักพวกนี้มันอุส่าถ่อสังขารไปรับผมมาจากบ้านเพื่อมาเดินเที่ยวที่ห้าง เพื่อ?? แล้วที่จอดรถของทางห้างเองก็มีไม่เพียงพอที่จะตอบรับรถของลูกค้าที่มีมากหลามในวันอาทิตย์พวกเราจึงต้องเอารถมาจอดไว้ที่ตึก PG ซึ่งเป็นตึกสูงใหญ่ของคนรวยสักคนนี้แหละผมก็ไม่เคยเข้าไปไม่รู้ว่าด้านในมันเป็นยังไง แต่เหมือนจะเป็นตึกที่ไว้ใช้เป็นแล็บวิทย์ ที่เอาไว้ทดลองอะไรต่อมิอะไรของพวกหัววิชาการ แล้วนอกจากนั้นก็ยังมีสนามกีฬาด้านในด้วย อ๋อพวกฟิตเน็ตงี้ก็มีนะ แปลกใจล่ะสิทั้งที่ผมไม่เคยเข้าไปแต่ดันรู้ก็เพราะว่า คุณอารีลิฟ อาของไอ้ซันมันทำงานอยู่ที่นั่นยังไงล่ะบางทีไอ้ซันกับไอ้เซนมันก็ได้มาหาอามันที่ทำงานตอนพวกมันว่างๆ เลยได้เข้าไปข้างในเเล้วเอามาเล่าให้พวกผมฟัง ตึกนี้ประกอบด้วยความสูง 14 ชั้น มีชั้นด้าดฟ้าด้วยนะ ลึกลงไปชั้นใต้ดินอีก 4 ชั้นเอาไว้สำหรับทำแล็บทดลองที่ค่อนข้างจะอันตราย  
 
   และเมื่อพวกผมเดินออกมาจากด้านในลานจอดรถและเตรียมที่จะเดินลัดไปทางข้างตึกเพื่อเดินไปยังหน้าห้างผมก็ต้องหยุดชะงักเพราะดันมีร่างเล็กของใครบางคน //ก็ผมไม่เห็นอะมันใส่ฮู๊ดปิดหัวเอาไว้ ก่อนที่ร่างเล็กตรงหน้าจะเงยหน้าขึ้นมามองผมอย่างอึ้งๆ ซึ่งผมเองก็อึ้งครับ อึ้งสนิทเลยทีเดียวจนเพื่อนผมมันเดินเข้ามามองพวกเราก่อนจะนิ่งอึ้งไปตามๆกัน เฮ้ยนี้มันอะไรวะเนี่ยยยยยยย !! 
 " นะ...นาย... =[]=!!?.. " ร่างเล็กในสภาพของเด็กผู้ชายที่แอบเท่แต่มองแล้วดูน่ารักนั้นเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าตกใจปนตลึงอะไรบางอย่างก่อนจะรีบผละออกจากอกของผม ซึ่งผมยังจำได้ดีว่าเธอคือใคร 
 " เธอ...เธอมาที่นี่ได้ไง!! " ผมถามคำถามปัญญาอ่อนที่สุดในสามโลกออกไปก่อนที่พวกเพื่อนผมมันจะเดินเข้าไปล้อมวงเธอคนนั้นไว้เพื่อไม่ให้เธอหนีออกไปได้  
 " ธ...เธอ เธองั้นหรอ " ร่างบางตรงหน้าพูดเสียงเบาด้วยความตกใจอีกครั้ง คงไม่รู้ละสิว่าผมรู้น่ะว่าเธอเป็นผู้หญิง 
 " ก็ใช่น่ะสิ เป็นนผู้หญิงจะให้เรียกนายหรือมึงรึไง ชอบแบบนั้นหรอ " ผมพูดเสียงยียวนจนร่างเล็กขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจก่อนจะปรับสีหน้าเป็นเรียบนิ่งในชั่วขณะ 
 " นายพูดเรื่องอะไรของนายผมไม่รู้หรอกนะ แต่นายกำลังทำให้ผมเสียเวลาต้องขอโทษด้วยที่เดินไม่ดูจนไปชนนาย แต่ช่วยหลีกทางให้ผมหน่อย " ร่างบางเอ่ยขึ้นเสียงนิ่งเรียบราวกับว่าไม่มีความรู้สึกใดๆ 
 " ฉันรู้นะว่าเธอเป็นผู้หญิงน่ะ ไม่ต้องมาแอ๊บแมนก็ได้เวลาอยู่กับพวกฉัน " ผมว่า 
 " นายพูดอะไร?? " ร่างบางเอ่ยขึ้น ยังทำไก๋อีกนะ  
 " ฉันรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงไง แล้วฉันก็มีหลักฐานดด้วย " ผมพูดขึ้นเป็นเชิงขู่เธอเล็กน้อยก่อนร่างบางตรงหน้าจะเริ่มไปสบอารมณ์ 
 " หลักฐานอะไร?? " ร่างบางเอ่ย ผมมีจริงๆนะหลักฐานก็ไอ้ซันไงมันไปแอบฟังที่พี่เค้าคุยกัน ยังไม่พอนะยังบันทึกเสียง เเละวีดีโอมาอีกต่างหาก รอบคอบมากเพื่อนผม 
 " ไอ้ซันมึงเอาหลักฐานมาให้น้องเค้าดูหน่อยสิ!! " ผมหันไปพูดกับซันก่อนที่มันจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วเปิดคลิปในโทรศัพนั้นก่อนจะส่งมาให้ผม ผมจึงใช้มือจับไว้แน่นแล้วยื่นไปโชว์ให้ร่างบางตรงหน้าดู ก่อนคิ้วเธอจะขมวดเข้าหากันยุ่ง 
 " นี่ไงครับน้อง...^^ " ผมพูดจากวนน้ำโหร่างเล็กอีกครั้งก่อนเธอจะเอื้อมมือมาแย่งโทรศัพจากผม 
 " ลบเดี๋ยวนี้เลยนะ!! " ร่างบางเอ่ยขึ้นเมื่อรู้ตัวว่าสูงไม่เท่าผม กับผมที่สามารถหลบทุกการกระทำของเธอได้ เหอะ ยัยเตี้ยเอ่ย เฮ้ย!! แต่สำหรับเด็กผู้หญิงอายุแค่ 17 แต่ันสูง 171 เซนเนี่ยผมว่ามันก็สูงเกินหญิงแล้วนะ   
 " แล้วทำไมพี่ต้องลบด้วยล่ะครับ น้องสาวคนสวย ^^ "  ผมพูดจากวนบาทาร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนที่ร่างบางตรงหน้าจะเริ่มทำท่าทางไม่พอใจ 
 " ต้องการอะไร?? " ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่ถูกกดจนต่ำเตี้ยเลี่ยดินนั้น ทำเอาผมลอบกลืนน้ำลายไปหลายอึกเพราะกลัวว่าเธอจะโกรธจนจับผมทุ่มลลงพื้นอีกน่ะสิ คราวที่แล้วนี้ยังไม่หายเจ็บเลยนะยังรู้สึกถึงได้อยู่เลย 
 " ก็แค่...ทำตามที่พี่บอกก็เท่านั้นเองแหละครับไม่มีอะไรยากเลย " ผมพูดอย่างล้อเลียนร่างบางจนเพื่อนผมมันหลุดขำอย่างช่วยไม่ได้ที่เห็นผมทำท่าแบบนี้ 
 " ไม่ทำ!! " ร่างบางกดเสียงต่ำลงเรื่อยจนผมเริ่มไม่แน่ใจว่าจะหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ได้หรือป่าว ก่อนที่สมองจะฉุกคิดขึ้นได้ 
 " ถ้าไม่ทำพี่ก็จะเอาคลิปนี้ของน้องไปปล่อยในมหาลัยฯ แล้วมาดูกันสิว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น " ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนร่างบางจำขมวดคิ้วยุ่งแล้วทำท่าทางเหมือนกำลังข่มอารมณ์ของตัวเอง 
 " ต้องการอะไรว่ามา " ร่างบางพูดขึ้น 
 " มาเป็นแฟนกับพี่สิครับ...แล้วพี่สัญญาว่าจะไม่ให้คลิปนี้หลุดออกไปแน่ๆ^^ " ผมพูดข้อเสนอขึ้นด้วยสีหน้าที่ผมเองก็รู้ว่ากำลังมีความสุขที่ได้แกล้งเด็กน้อยตรงหน้า พร้อมกับมองหน้าร่างบางที่มีสีหน้าขุ่นคิดอย่างหนัก 
 " แค่เป็นแฟนกันใช่ไหม... " ร่างบางเอ่ยถามค้างไว้ 
 " ครับแค่เป็นแฟนกับพี่ พูดเพราะๆกับพี่ ทำตัวดีๆกับพี่แค่นั้นเอง^^ " ผมพูดขึ้น 
 " มันไม่มากไปหน่อยหรอห๊ะ!! " เมื่อร่างบางตรงหน้าได้ยินอย่างนั้นถึงกับขึ้นเสียงใส่หน้าผมเลยทีเดียวแบบนี้ล่ะดีผมอยากให้เธอร้อยรนแบบนี้แบบที่ผมเคยเป็นเมื่อตอนที่เจอเธอครั้งแรกนั้น 
 " ก็ไม่มากนะครับน้องก็แค่แลกกับความลับของน้องคงไม่มากไปหรอกมั้ง " ผมพูด 
 " ก็ได้...แต่นายต้องลบคลิปนั้นเดี๋ยวนี้!! " ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับต่อรอง 
 " เอ้าน้อง...ถ้าพี่ลบคลิปน้องก็ชวดสิพี่ไม่โง่นะ " ผมพูดด้วยท่าทางกวน จริงๆแล้วผมก็อปคลิปนี้ไว้แล้วล่ะถึงจะลบไปก็ยังมีสำรองคิดว่าถ้าผมลบไปเธอก็จะหนีผมรู้ทันน๊า 
 " ไม่หรอกฉันเป็นคนไม่ผิดคำพูด พูดแล้วไม่คืนคำนอกจากว่านายจะมาบอกเลิกฉัน " ร่างบางเอ่ยขึ้นเสียงนิ่งๆแต่หนักแน่น อะไรวะ!! ทำไมดูเป็นผู้ใหญ่แบบนี้ล่ะ 
 " ก็ได้ครับงั้นพี่จะลบ แต่ตั้งแต่วันนี้ไปเราเป็นแฟนกัน เอาเบอร์ของน้องมา.. " ผมพูดขึ้นพร้อมกับยืนโทรศัพท์ให้เธอเอาไปลบคลิปออกจากมือถือก่อนจะส่งคืนให้ไอ้ซัน แล้วเธอก็รับโทรศัพท์ของผมไปก่อนจะกดหยิกๆ อยุ่ไม่นานก็ส่งคืนมาให้ผม ผมเลยลองโทรเช็คดูว่าเบอร์จริงหรือป่าวก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของอีกคนจะดังขึ้นเป็นอันว่าให้เบอจริง แต่สายตาของร่างบางนั้นตอนนี้ไม่ได้มองมาที่ผมหรือพวกผมแล้ว เธอหันไปมองอีกด้านซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าเธอมองอะไร ก่อนเธอจะทำท่าทางร้อนรนเหมือนถูกจับตามองยังไงยังงั้น 
 " ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ " ร่างบางตรงหน้าว่าพร้อมกับขอทางให้ผมหลีก แต่มีรึที่ผมจะปล่อยเธอไปง่ายๆผมจึงขว้าข้อมือเธอไว้แล้วกระชากให้เธอหันกลับมาหาผม 
 " ต้องการอะไรอีก!! " เธอเริ่มโวยวายพร้อมกับท่าทางที่แปลกไป 
 " จะไปไหน " ผมถามกลับ 
 " จะไปซ้อม นัดเพื่อนไว้ แล้วพวกนายน่ะถ้ายังไม่อยากตายแนะนำว่าอย่ามายืนล้อมผมแบบนี้ผมขอเตือนว่าตอนนี้พวกการ์ดกำลังจ้องมองพวกนายอย่างเอาเรื่องอยู่ถ้าอยากหายใจต่อกรุณาเดินออกมายืนกันดีๆผมยังไม่อยากให้ใครมาตายเพราะผม " ร่างบางเอ่ยกับผมก่อนจะหันไปรอบๆเพื่อพูดกับเพื่อนๆของผมอย่างเหลืออด อะไร?? การ์ดหรอ?? จะโดนฆ่า?? อ๊ากกกกกก!! นี่เธอเป็นมาเฟียรึไงเนี่ยก่อนที่พวกผมจะมองออกไปไกลๆและรอบๆ ก็เห็นชายชุดดำที่ยืนจ้องมองมาอยู่ในหลายๆจุดจากด้านนอกและบนตึกนั้น โหยยยยย!! นี่ผมไม่ทันสังเกตหรือรู้สึกอะไรเลยนะเนี่ย 
 " งั้นพี่ไปด้วยนะครับ ^^ " แต่มีหรือที่ผมจะสนใจถึงจะกลัวๆไปนิดแต่ก็ไม่ได้แคร์อะไร ก่อนที่ไอ้พวกเพื่อนผมมันจะทำหน้าประมาณว่ามึงนี่มันจริงๆเลย พร้อมกับส่ายหน้าไปมาเบาๆ 
 " โอ้ยยยยย!! เรื่องมากจริงงั้นก็รีบตามมา " ว่าจบร่างบางก็เดินนำไปในตึก PG ด้วยท่าทางไม่พอใจเป็นอย่างมากก่อนที่พวกผมจะเดินตามไปติดๆ โดยไม่สนใจอะไร...เอาวะผมเดินหน้ามาขนาดนี้ล่ะผมไม่ยอมถอยง่ายๆหรอกน่า  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
 
 
 
  เอาล่ะเอาล่ะ เอาไว้แค่นี้ก่อนเดี๋ยวค่อยมาอัฟใหม่ขอไปคิดเรื่องต่อก่อนะขอรับ
 
มีข้อพกพร่องตรงไหนก็ช่วยติชมด้วยนะขอรับบางทีเวลาเช็คข้อมูลมันอาจจะเล็ดลอดสายตาไปได้