Love hazard of genius girl รักร้ายของยัยอัจฉริยะ?

   [Dirfful's side]

             วันนี้เป็นวันที่มหาเฮง'ซวย' อะไรอย่างนี้เนี่ยต้องมาเจอกับพวกนายเฟลแถมยังโดนขู่บังคับให้ตกลงตามข้อเสนอบ้าๆอะไรนั้น ชิชะ!! ฉันอยากจะบ้าตายไม่พอนายเฟลพร้อมพวกนั้นยังตามฉันมาอีก เฮอออออออออ!! บอกได้คำเดียวว่าแย่ๆ แย่ที่สุดเลยอ่ะ นี่ฉันต้องมีแฟนคนแรกเป็นเกย์ไบงั้นหรอแค่คิดก็อยากบ้าทึ้งหัวตัวเองให้หายบ้าสักสองสามที ฉันกำลังเดินนำไอ้พวกเจ้ากรรมนายเวรบ้านี้ไปยังห้องซ้อมที่อยู่ชั้น 14 ของตึก PG พอเราออกมาจากลิฟได้ฉันก็เดินแบบไม่สนคนที่ตามมาเอาแต่ก้มหน้าเดินไปตามทางเพีงไม่นานก็มาถึงหน้าห้องซ้อมชั้น 14 เป็นชั้นเดี่ยวคือมีห้องเดียวทั้งชั้นข้างในเป็นห้องกระจกเงาเอาไว้ใช้ซ้อมละคร เต้นรำทำเพลงโดยเฉพาะ แต่ถึงจะอย่างนั้นข้างในก็ถูกแบ่งกั้นให้มีห้องแต่งตัว ห้องอาบน้ำ ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำธรรมดา แบ่งเป็นโซนๆ โดยเฉพาะตรงโซนซ้อมเต้นที่ถูกติดตั้งอุปกรณ์พิเศษมากมายอทิ ฝาหนังชั้นบนถูกติดแสงไว้แท็คเป็นบางจุด เครื่องทำฝนเทียมสำหรับการแสดงอะไรเทือกนั้นอ่ะ พอเดินมาถึงฉันก็ไม่รอช้าที่จะพลึกประตูออกแล้วปิดมันลงอย่างไม่สนใจคนที่ตามมาติดๆว่ามันจะไปกระแทกหน้าคนข้างหลังรึป่าว

 " อ่าวมาแล้วหรอย่ะหล่อน!!...สายไปตั้งสิบกว่านาทีเลยนะ " พี่เจลิฟพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินเข้าไป ข้างในนี้มีพี่เจลิฟกับพวกพี่ฮ็อกที่กำลังนั่งคุยกันพร้อมกับกดโทรศัพท์กันหยิกๆ ส่วนบางคนคือ พี่อามอนด์ พี่รีเลย์ พี่ซานน่า แล้วก็พี่เมริค ที่กำลังวอมอัพร่างกายอยู่ที่โซนซ้อมเต้นตรงฝั่งตรงซ้ายมือมมุนบนที่มองเห็นชัดจากทางเข้าประตู

 " ขอโทษครับผมเจอมารผจญอยู่ข้างล่างนิดหน่อยน่ะ.. " ฉันพูดอย่างไม่ใช่ใจ ก่อนที่เสียงของ(มาร)จะพูดขึ้นดังมาติด

 " เธอบอกว่าใครเป็นมารน่ะ!! " นายเฟลโวยวาย แล้วฉันต้องสนนายไหมเนี่ย

 " ฉันป่าวนี่ใครอยากรับก็รับไปสิ หรือนายเป็น....?? " ฉันพูดด้วยเสียงล้อเลียนนิดๆแต่หมอนั่นกับยิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์กับมาให้ฉัน

 " ถ้าพี่เป็นมาร น้องก็เป็นแฟนกับมารน่ะสิครับ^^ " ด้วยประโยคนั้นของนายเฟลทำให้เพื่อนๆของนายเฟลหลุดขำ พวกพี่ฮ็อกอ้าปากค้าง พวกพี่เจลิฟเลิกสนใจการซ้อมแล้ววิ่งโหล่เข้ามาหาฉันอย่างไว

 " ดิร์ฟจังนี้มันอะไรกันใครเป็นแฟนเธอไม่เห็นเล่าให้ฟังมั้งล่ะ!! " พี่เจลิฟโวยวาย

 " นั้นสิร้อยวันพันปีตั้งแต่เกิดมาพี่ไม่เคยเห็นเธอจะชายตามองผู้ชายหน้าไหนเลยนะ!! " พี่เมริคเข้ามาเขย่าตัวฉันอย่างต้องการคำตอบ

 " น้อยใจอ่ะ...แต่ช่างเถอะใครจะมาเป็นแฟนเธอพี่ไม่สนหรอกนะดิร์ฟแต่เธอก็รู้ว่าพวกเราหวงเธอมากแค่ไหน ยังไงซ๊ะคนที่ยังไม่ผ่านบททดสอบของพวกเราไปพวกพี่ก็ไม่ยอมรับหรอกนะว่ามันเป็นแฟนเธอ!!!!!!! " คราวนี้พี่รีเลย์กับพี่ซานน่าพร้อมใจสับประโยคกันพูด เออดีจังเลยนะเนี่ยจะมีแฟนทั้งทีก็มีอุปสรรค์เพียบเลย

 " มันต้องแบบนั้นแหละนะ นี่พวกพี่การ์ฟรู้กันรึยังหรือว่าแอบคบ หึ! ถ้าน้องดาร์ฟรู้แฟนเธอไม่มีชีวิตรอดแน่เลยพี่ว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ " พี่อามอนด์พูดขึ้นพร้อมกับระเบิดหัวเราะออกมา พวกพี่ฮ็อกเองก็ได้แต่นิ่งอึ้งรอฟังที่พวกเราคุยกันอย่างเดียว เช่นเดียวกันกับพวกของนายเฟลที่ยืนนิ่งสนิทเมื่อพวกพี่เจลิฟเข้ามาป้องตัวฉันไว้

 " ยะ...อย่าเพิ่งบอกดาร์ฟนะ พี่การ์ฟก็ห้ามบอก พี่เจร์ฟด้วย อ๋อนอร์ฟก็เหมือนกัน ห้ามบอกใครทั้งนั้นนะ พี่เจลิฟนะๆ อย่าบอกพวกนั้นนะไม่งั้นมีหวัง... " ฉันพูดค้างไว้แค่นั้นก่อนจะจิตนการสิ่งที่จะเกิดขึ้นพร้อมหันไปมองหน้านายเฟลหน่อยฉันแอบเห็นหมอนั่นลอบกลืนน้ำลายด้วยล่ะ

 " สรุปก็คือยังไม่มีใครรู้เรื่องนอกจากพวกพี่สินะ งั้นก็ดีพวกพี่จะได้.....ลองทดสอบดูว่ามีคุณสมบัติที่จำเป็นรึป่าว " พี่เจลิฟว่าพลางเอามือมาลูบหัวฉัน

 " ใช่ๆ จะได้รู้ขีดจำกัดของหมอนี้ ว่ามีแค่ไหนถ้ามีน้อยเกินไปอาจจะ.....ถูกพวกพี่การ์ฟเล่นด้วยจน ..." พี่อามอนด์พูดค้างไว้แล้วมองหน้านายเฟลอย่างเหยียดๆ

 " จนอาจจะถึงตายได้ใช่ไหม...มอนด์จะพูดแบบนั้นใช่ไหมล่ะ...ฮ่าๆๆๆๆ " พี่ซานน่าพูดไปขำไปเอ่อ รายนี้จะอารมณ์ดีไปไหนเนี่ยยยย !!

 " นี้ก็สายมากแล้วรีบไปซ้อมกันเถอะนะ นะๆเลิกพูดกันได้แล้วนะครับผมไม่อยากฟังแล้ว " ฉันพูดขึ้นอย่างนั้นก่อนจะทำท่าจะเดินไปในห้องเปลี่ยนชุด

 " ฟังแล้วรู้สึกหดหู่ใช่ไหมล่ะ เอาเถอะๆ ยังไงพวกพี่ก็สัญญาว่าจะยังไม่บอกพวกพี่การ์ฟจนกว่าแฟนเธอจะพร้อม...ไป ต า ย !!! " พี่รีเลย์พูดขึ้นอย่างหยอกล้อ แต่ประโยคหลังนี้พูดเสียงเย็นจนคนฟังแทบจะช็อกตาย

 " ฮ่าๆๆ ๆ รีเลย์เธอเล่นแรงนะย่ะ เกินไปๆ ไม่ถึงตายหรอกอาจจะแค่พิการ " พี่เมริคเสริม โหยยยยยย!!พวกพี่ค๊าาาา ช่วยพูดอะไรให้มันสร้างสันต์หน่อยเส๊

 " เอาเถอะๆ ยังไงเวลานั้นก็ยังมาไม่ถึง ไปซ้อมกันเถอะไปๆ " พี่เจลิฟว่าพลางลากฉันไปยังห้องเปลี่ยนชุดทันที

    [Fulfel's side]

           หลังจากที่ร่างบางถูกพวกสาว(?) ที่ดูท่าทางจะอายุน้อยกว่าหรือพอๆกับผมลากแขนเข้าไปในห้องที่ป้ายเขียนไว้ว่า 'ห้องเปลี่ยนชุด' พวกพี่ฮ็อกก็เข้ามาถามเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดเรื่องทั้งความเป็นไปเป็นมาว่าไปเป็นแฟนกันอิท่าไหน ไปเจอกันยังไงถึงได้ตามขึ้นมา โน้นนี้นั่นจนตอนนี้กลุ่มผมกับกลุ่มพี่ฮ็อกญาติดีกันเป็นที่เรียบร้อย โดยที่พวกพี่แกก็ให้ข้อมูลมาเหมือนกันเร่องครอบครัวของยัยเปี๊ยก(ที่ไม่เปี๊ยกเท่าไหร่) อย่างเป็นลูกสาวคนเดียว พี่น้องต่างก็หวงมาก มีพี่ชายแฝดแท้ที่รักกันมากด้วย แล้วก็โน้นนี้นั้นจนผมแทบสำลักข้อมูลตายคาห้อง อื้มนะยังไงซ๊ะผมก็เลือกแล้วนี้น่า มันช่วยไม่ได้แต่สายตายัยเปี๊ยกที่มองมาหาผมตอนที่พวกของเจ้าหล่อนพูดเรื่องบททดสอบการเป็นแฟนอะไรนั้น สายตาคู่นั้นดูจะเป็นห่วงผมอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ ยิ่งพอมีคำว่า ...ตาย... หลุดออกมาด้วยแล้วยัยเปี๊ยกนั้นถึงกับหน้าซีดเลยทีเดียว เหมือนกันตอนนั้นตอนที่ยัยเปี๊ยกบอกให้พวกผมยืนดีๆอย่าทำเหมือนจะลุมล้อมเธอเพราะการ์ดมองอยู่......เฮอออออ!! เล่นของสูงแล้วไหมล่ะผมเนี่ย แต่ก็นะผมจะพิสูจณ์ให้ดูเองว่าถึงผมจะเคยเป็น 'เกย์' หรืออาจจะคบใครไม่เคยซ้ำหน้ากัน ผมก็จะพิสุจณืให้รู้ว่า 'คนนี้ผมจริงจัง'

และระหว่างที่ผมกำลังตกอยู่ในห้วงความคิดนั้นเสียงเพลงก็ดังขึ้น เป็นทำนองที่คิดว่าไม่มีฟังในไทยแน่ๆ เพราเท่าที่พี่ฮ็อกเล่ามา วงของเธอนั้นดังอยู่ที่ต่างประเทศเพราะคนในวงเธอรวมทั้งเธอเองก็ไม่ใช่คนไทย =*=!! รู้สึกแปลกๆแฮ๊ะๆ มันเป็นแนวเพลงประมาณว่าเอา บีบอยมารวมกับฮีพฮ็อพที่มันส์มากจนคนฟังๆกันอยู่งี้อยากลุกขึ้นไปเต้นกันเลยทีเดียว แต่มันก็ไม่ได้มีแค่นั้นมันมีมากกว่านั้น แต่ผมก็ไม่เก่งเรื่องพวกนี้ผมก็แยกไม่ออกหรอกนะ เดี๋ยวค่อยไปถามเจ้าตัวเอาดีกว่า

 " โหยยยย!! ดูนั้นสิอย่างพลิ้วเลยวะแมร่ง ดูๆนั้นยิ่งน้องดิร์ฟงี้ถไลไปกับพื้นเลยอะมึง " พวกพี่ฮ็อกคุยกันอย่างออกรสออกชาติ จะว่าไปแล้วยัยเปี๊ยกนี้เต้นเก่งเนอะ ดูแล้วมีสเน่ห์เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว ก่อนผมจะหันไปมองเพื่อนตัวเองที่แต่ละคนต่างก็ไม่พูดแต่ในมืองี้ถือไอโฟนคนละเครื่องเอาขึ้นมาถ่ายวีดีโอกันเลยทีเดียวสงสัยว่าจะเอาไปเมาส์มอยด์กันทีหลัง = = '

    ผมเองก็จ้องมองร่างบางไปเรื่อยๆ หรือเรียกว่าอาจจะละสายตาไปไหนไม่ได้ดูท่าทางของยัยเปี๊ยกสิทั้งเซ็กซี่ ดูเร้าใจ ร่าเริง แข็งแรง หมาดแมน ออกแนวเท่ๆ ยั่วยวนด้วยเล็กน้อย หยิ่งยโสและทะนงตัวอีกต่างหาก จนเวลาผ่านไป 2 ชั่วโมงกว่าๆได้พวกเธอจึงหยุดพักกันก่อนแต่ก็ไม่ได้ออกมาจากตรงโซนนั้นแต่อย่างใดแต่พวกเธอกลับไปรวมกลุ่มกันแล้วพูดคุยกันหน้าตาเคร่งเคลียดหยิ่งดูหน้ายัยเปี๊ยกที่ดูจะไม่ค่อยพอใจอะไรบางอย่างอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่ยัยเปี๊ยกที่เดินออกมาทางพวกผมกับพี่ฮ็อกที่นั่งๆกันอยู่่แล้วพูดขึ้นเสียงดังตามทางนั้นมา

 " งั้นค่อยซ้อมกันใหม่เลยกันนะครับ จะได้ให้พวกพี่มีเวลาพอที่จะจับท่าได้ถูกไม่งั้นผมคง...จะขึ้นส่วนที่สองต่อไม่ได้แน่ๆ " ยัยเปี๊ยกร่างบางพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดอย่างมาก

 " กะ...ก็ได้จะเอาแบบนั้นก่อนก็ได้ ...งั้นวันอาทิตย์หน้าเปลี่ยนจากซ้อมเต้นเป็นซ้อมดนตรีแทนแล้วกันนะยังไงก็ไม่น่าจะเกินสองอาทิตย์พวกพี่จะฝึกท่าให้แน่น แล้วเธอคอยมาเช็คดูอีกทีแล้วกันว่าจะเอายังไง..." พี่คนนึงที่พี่ฮ็อกบอกว่าชื่อเจลิฟ(??) พูดไล่หลังเธอมา ก่อนที่เธอจะเดินมาหยุดอยู่หน้ากลุ่มพี่ฮ็อก

 " วันนี้เลิกไว...เดี๋ยวผมจะไปอาบน้ำก่อนเราจะได้ไปเดินห้างกัน.. " ยัยเปี๊ยกพูดขึ้นพร้อมกับพวกพี่ฮ็อกที่พยักหน้าเชิงรู้ๆกัน ก่อนพี่ยัยเปี๊ยกจะเดินมาทางผม

 " เชิญพวกพี่ด้วยเลยแล้วกัน พวกผมจะไปทานข้าวเที่ยงกันยังไงก็ไปด้วยกันนะ " เล็กหวานหูนั้นพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าห้องไป ซึ่งผมคิดว่าเธอคงไปอาบน้ำ(ก็เห็นเธอพูดกับพวกพี่ฮ็อกไง)

ไม่นาน(ประมาณชั่วโมงครึ่งได้ ผมคิดว่าเธอไปนอนในห้องน้ำซ๊ะอีก)เธอก็เดินออกมาพร้อมกับชุดเดิมแต่คิดว่าคงอาบน้ำสระผมใหม่ มาทางพวกผมกับพวกพี่ฮ็อก ก่อนที่พวกเจลิฟ(เจลิฟอายุน้อยกว่าผมปีนึง) จะถามมาคุยอะไรบางอย่างกับยัยเปี๊ยกพร้อมกับปลายตามมองผมอย่างไม่ค่อยจะชอบใจนัก เอิ่มมม!! นี้ผมทำอะไรผิดเนี่ย ก่อนอีกคนจะพูดอะไรบางอย่าง ทำให้พวกยัยเจลิฟทั้งกอด ทั้งลูบหัว ทั้งหอมแก้มเธอกันยกใหญ่ จริงๆผมก็อยากทำแบบนั้นมั่งง๊ะ =//./,//= แต่เอาไว้ก่อนเพราะยังไงผมก็ยังมีโอกาสเพราะตอนนี้เธอเป็นแฟนผมอยู่

แล้วพวกเราก็เดินออกมาจากห้องซ้อมแล้วเตรียมตัวจะไปทานอาหารกลางวันเพื่อการกระชับมิตร(??)กัน เอาล่ะไว้เจอกันที่ห้างเอ็กเพอร์ล่า นะครับ ....ฮ่าๆ ผมขอตัวไปหายัยเปี๊ยกตัวแสบก่อนนะครับ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   ต้องขอประทานโทษด้วยนะขอรับ ตอนนี้หัวมันหนักๆเพราะข้าน้อยไม่ค่อยจะสบายเท่าไหร่ที่จริงเขียนไว้เยอะมากไปๆมาๆก็ตัดออกตัดออกจนเกือบหมดเลยดูมันเยอะๆไป =[]=??? 

           แล้วข้าน้อยจะมาอัฟต่อนะขอรับ ตอนนี้ไม่ไหวแล้วไมเกรนขึ้นงุกงิกๆ