Lover That Clarity คนที่ชัดเจนสำหรับคุณ
8.3
เขียนโดย 
เเจ่มใส
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.16 น.
1 บท
1 วิจารณ์
3,867 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2557 10.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "ฮารุฮิ...เเม่ไปก่อนนะ"
"ค่ะ..."
"ข้าวเช้าอยู่ในตู่นะ"
"ค่ะ..."
"ถ้าจะกินก็อุ่นเอานะ"
"ค่ะ..."ฉันตอบเเต่ประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ จนฉันคิดว่าตัวเองหน้าเบื่อหรือเปล่าเนีย เเม่ของฉันเดินออกจากบ้านไปทำงานเเล้วคงเป็เพราะเเม่ฉันตื่นตั้งเเต่ตี 5 มั้งเพราะเขาจะทำงานไว เลยต้องปลุกฉันด้วย ฉันเลยมีเวลามากมายเลยเเหละที่จะทำอะไรๆ หลายๆ อย่างเลยเเหละ
ติ้งต่อง~!
เสียงคนกดกริ้งหน้าบ้านดังขึ้นเล่นเอาฉันที่นั้งกินข้าวอยู่หน้าทีวีสะดุ้งไปเลยเเหละ ฉันเดินไปหน้าบ้านเพราะคนที่มาคงเป็นเเม่ที่ลืมของหรือคนข้างๆบ้านที่มีจิตใจเป็นบุญเอาของมาให้ เเต่เเล้วมันไม่ใช้เเต่มันเป็นเพื่อนของฉันมาริยะกับชิซุคุ เเปลกจังปกติสองคนนี้ไม่ค่อยจะมาบ้านฉันด้วยซ้ำเเล้วไมวันนี้ถึงได้คิดจะมาหละหรือยากไปโรงเรียนกับฉัน ฉันนี้มีเพื่อนนิสัยดีจริงๆเลย
"เฮ้ย...ยัยฮารุฮินี่เเกจะให้ฉันรอตรงนี้อีกนานเเค่ไหนกัน!"
"อ่ะ...อ่ะเดียวเปิดให้เองหละ"
"ถ้าไม่เต็มใจจะเข้าก็บอกมาก็ได้นะฉันไม่ขัดข้องอะไรหลอก?"
"เเม้พวกฉันสองคนอุตส่าห์มารับนะ"ยัยมาริยะพูดหน้าตาย
"จ๊ะจ๊ัะจะเปิดให้เดียวนี้เเหละ"ฉันตอบพึมพำเเสดงสีหน้าไม่อยากให้เข้า )O( เเละเเล้วทั้งสองคนนี้ก้เข้ามา ทั้งๆ ที่ฉันไม่ได้เต็มใจอะไรมากมายเลย
"เอ่อ...เเกฉันมีเรื่องมาเล่าให้ฟังด้วย!"ชิซุคุเปิดฉากพูดเเบบว่ามันเป็นเรื่องหน้าสนใจมาก
"อะ...อะไรหล่ะพูดมาเร็วๆ!"
"ทำไมหล่ะ?"
"เอ้าก็ฉันจะได้รีบฟังๆ เเล้วกินข้าวให้เสร็จสรรพนะสิ"ฉันตอบกับยาริยะเเบบหน้าตาย
"ก็วันนี้ไงที่จะมีเด็กใหม่เข้ามาอยุ่ห้องเรา!"
"มันจะอะไรกันนักหนา...เเค่เด็กใหม่เอง"
"นี้เเนะ...ก็เเกมันเป็นคนเเบบนี้ไง?"มาริยะบอกพร้อมกับเอามือกระเเทกกับโต๊ะฉั้น
"เเบบไหนหรอ..?"ฉันถามมาริยะกับ
"ก็เเบบไม่ค่อยสนใจอะไรมั้ง"ชิซุคุพูดพลางขยิบตา
"โอ้ย...เเกก้รีบกินๆ เร็วฉันจะรีบไปเเล้ว"อ้าวเปลี่ยนประเค่นพูดสะงั้น
"อ่ะ..อื้ม"ฉันตอบพึมพำ เเละตักข้าวเข้าปากพอหลังจากนั้นผ่านไปได้ 30 นาทีกว่าพวกเราทั้งสามจึงเดินไปโรงเรียนกันเเต่ฉีันก็ยังคิดไม่หายนะว่าไอทีบอกว่านักเรียนใหม่คนนั้นเนียมันพิเสษตรงไหนกัน ฉันชักอยากจะรู้ขึ้นมาเเล้วสิ
ยังไม่จบบทเเรกเลยรอก่อนนะ
"ค่ะ..."
"ข้าวเช้าอยู่ในตู่นะ"
"ค่ะ..."
"ถ้าจะกินก็อุ่นเอานะ"
"ค่ะ..."ฉันตอบเเต่ประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ จนฉันคิดว่าตัวเองหน้าเบื่อหรือเปล่าเนีย เเม่ของฉันเดินออกจากบ้านไปทำงานเเล้วคงเป็เพราะเเม่ฉันตื่นตั้งเเต่ตี 5 มั้งเพราะเขาจะทำงานไว เลยต้องปลุกฉันด้วย ฉันเลยมีเวลามากมายเลยเเหละที่จะทำอะไรๆ หลายๆ อย่างเลยเเหละ
ติ้งต่อง~!
เสียงคนกดกริ้งหน้าบ้านดังขึ้นเล่นเอาฉันที่นั้งกินข้าวอยู่หน้าทีวีสะดุ้งไปเลยเเหละ ฉันเดินไปหน้าบ้านเพราะคนที่มาคงเป็นเเม่ที่ลืมของหรือคนข้างๆบ้านที่มีจิตใจเป็นบุญเอาของมาให้ เเต่เเล้วมันไม่ใช้เเต่มันเป็นเพื่อนของฉันมาริยะกับชิซุคุ เเปลกจังปกติสองคนนี้ไม่ค่อยจะมาบ้านฉันด้วยซ้ำเเล้วไมวันนี้ถึงได้คิดจะมาหละหรือยากไปโรงเรียนกับฉัน ฉันนี้มีเพื่อนนิสัยดีจริงๆเลย
"เฮ้ย...ยัยฮารุฮินี่เเกจะให้ฉันรอตรงนี้อีกนานเเค่ไหนกัน!"
"อ่ะ...อ่ะเดียวเปิดให้เองหละ"
"ถ้าไม่เต็มใจจะเข้าก็บอกมาก็ได้นะฉันไม่ขัดข้องอะไรหลอก?"
"เเม้พวกฉันสองคนอุตส่าห์มารับนะ"ยัยมาริยะพูดหน้าตาย
"จ๊ะจ๊ัะจะเปิดให้เดียวนี้เเหละ"ฉันตอบพึมพำเเสดงสีหน้าไม่อยากให้เข้า )O( เเละเเล้วทั้งสองคนนี้ก้เข้ามา ทั้งๆ ที่ฉันไม่ได้เต็มใจอะไรมากมายเลย
"เอ่อ...เเกฉันมีเรื่องมาเล่าให้ฟังด้วย!"ชิซุคุเปิดฉากพูดเเบบว่ามันเป็นเรื่องหน้าสนใจมาก
"อะ...อะไรหล่ะพูดมาเร็วๆ!"
"ทำไมหล่ะ?"
"เอ้าก็ฉันจะได้รีบฟังๆ เเล้วกินข้าวให้เสร็จสรรพนะสิ"ฉันตอบกับยาริยะเเบบหน้าตาย
"ก็วันนี้ไงที่จะมีเด็กใหม่เข้ามาอยุ่ห้องเรา!"
"มันจะอะไรกันนักหนา...เเค่เด็กใหม่เอง"
"นี้เเนะ...ก็เเกมันเป็นคนเเบบนี้ไง?"มาริยะบอกพร้อมกับเอามือกระเเทกกับโต๊ะฉั้น
"เเบบไหนหรอ..?"ฉันถามมาริยะกับ
"ก็เเบบไม่ค่อยสนใจอะไรมั้ง"ชิซุคุพูดพลางขยิบตา
"โอ้ย...เเกก้รีบกินๆ เร็วฉันจะรีบไปเเล้ว"อ้าวเปลี่ยนประเค่นพูดสะงั้น
"อ่ะ..อื้ม"ฉันตอบพึมพำ เเละตักข้าวเข้าปากพอหลังจากนั้นผ่านไปได้ 30 นาทีกว่าพวกเราทั้งสามจึงเดินไปโรงเรียนกันเเต่ฉีันก็ยังคิดไม่หายนะว่าไอทีบอกว่านักเรียนใหม่คนนั้นเนียมันพิเสษตรงไหนกัน ฉันชักอยากจะรู้ขึ้นมาเเล้วสิ
ยังไม่จบบทเเรกเลยรอก่อนนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
