Lover That Clarity คนที่ชัดเจนสำหรับคุณ

8.3

เขียนโดย เเจ่มใส

วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.16 น.

  1 บท
  1 วิจารณ์
  3,866 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2557 10.41 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          "ฮารุฮิ...เเม่ไปก่อนนะ"

          "ค่ะ..."

          "ข้าวเช้าอยู่ในตู่นะ"

          "ค่ะ..."

          "ถ้าจะกินก็อุ่นเอานะ"

          "ค่ะ..."ฉันตอบเเต่ประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ จนฉันคิดว่าตัวเองหน้าเบื่อหรือเปล่าเนีย เเม่ของฉันเดินออกจากบ้านไปทำงานเเล้วคงเป็เพราะเเม่ฉันตื่นตั้งเเต่ตี 5 มั้งเพราะเขาจะทำงานไว เลยต้องปลุกฉันด้วย ฉันเลยมีเวลามากมายเลยเเหละที่จะทำอะไรๆ หลายๆ อย่างเลยเเหละ

          

          ติ้งต่อง~!

          เสียงคนกดกริ้งหน้าบ้านดังขึ้นเล่นเอาฉันที่นั้งกินข้าวอยู่หน้าทีวีสะดุ้งไปเลยเเหละ ฉันเดินไปหน้าบ้านเพราะคนที่มาคงเป็นเเม่ที่ลืมของหรือคนข้างๆบ้านที่มีจิตใจเป็นบุญเอาของมาให้ เเต่เเล้วมันไม่ใช้เเต่มันเป็นเพื่อนของฉันมาริยะกับชิซุคุ เเปลกจังปกติสองคนนี้ไม่ค่อยจะมาบ้านฉันด้วยซ้ำเเล้วไมวันนี้ถึงได้คิดจะมาหละหรือยากไปโรงเรียนกับฉัน ฉันนี้มีเพื่อนนิสัยดีจริงๆเลย

 

          "เฮ้ย...ยัยฮารุฮินี่เเกจะให้ฉันรอตรงนี้อีกนานเเค่ไหนกัน!"

          "อ่ะ...อ่ะเดียวเปิดให้เองหละ"

          "ถ้าไม่เต็มใจจะเข้าก็บอกมาก็ได้นะฉันไม่ขัดข้องอะไรหลอก?"

          "เเม้พวกฉันสองคนอุตส่าห์มารับนะ"ยัยมาริยะพูดหน้าตาย

          "จ๊ะจ๊ัะจะเปิดให้เดียวนี้เเหละ"ฉันตอบพึมพำเเสดงสีหน้าไม่อยากให้เข้า )O( เเละเเล้วทั้งสองคนนี้ก้เข้ามา ทั้งๆ ที่ฉันไม่ได้เต็มใจอะไรมากมายเลย

 

          "เอ่อ...เเกฉันมีเรื่องมาเล่าให้ฟังด้วย!"ชิซุคุเปิดฉากพูดเเบบว่ามันเป็นเรื่องหน้าสนใจมาก

          "อะ...อะไรหล่ะพูดมาเร็วๆ!"

          "ทำไมหล่ะ?"

          "เอ้าก็ฉันจะได้รีบฟังๆ เเล้วกินข้าวให้เสร็จสรรพนะสิ"ฉันตอบกับยาริยะเเบบหน้าตาย

          "ก็วันนี้ไงที่จะมีเด็กใหม่เข้ามาอยุ่ห้องเรา!"

          "มันจะอะไรกันนักหนา...เเค่เด็กใหม่เอง"

          "นี้เเนะ...ก็เเกมันเป็นคนเเบบนี้ไง?"มาริยะบอกพร้อมกับเอามือกระเเทกกับโต๊ะฉั้น

          "เเบบไหนหรอ..?"ฉันถามมาริยะกับ

          "ก็เเบบไม่ค่อยสนใจอะไรมั้ง"ชิซุคุพูดพลางขยิบตา

          "โอ้ย...เเกก้รีบกินๆ เร็วฉันจะรีบไปเเล้ว"อ้าวเปลี่ยนประเค่นพูดสะงั้น

          "อ่ะ..อื้ม"ฉันตอบพึมพำ เเละตักข้าวเข้าปากพอหลังจากนั้นผ่านไปได้ 30 นาทีกว่าพวกเราทั้งสามจึงเดินไปโรงเรียนกันเเต่ฉีันก็ยังคิดไม่หายนะว่าไอทีบอกว่านักเรียนใหม่คนนั้นเนียมันพิเสษตรงไหนกัน ฉันชักอยากจะรู้ขึ้นมาเเล้วสิ

 

ยังไม่จบบทเเรกเลยรอก่อนนะ

          

          

 

 

         

          

 

          

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา