มาตรา...มายารัก

     “ เอาหล่ะสาวๆ คงจะทักทายกันพอหอมปากหอมคอแล้วสินะ เรื่องอื่นเอาไว้คุยกันนอกรอบนะ ตอนนี้เราจะมาเริ่มประชุมงานกันก่อนเลยแล้วกัน ” ปุณณภพพูดขึ้นขณะเดินเข้ามาในห้องประชุมพร้อมกับเอกสารกองโตและชายหนุ่มสองคนที่ปัณชญาไม่คุ้นตา

          ชายหนุ่มคนแรกที่เดินตามปุณภพเข้ามา ปัณชญาแทบจะละสายตาจากเขาไม่ได้เลย ชายหนุ่มผมดำ แต่งกายดูภูมิฐาน สังเกตจากหน้าตาและท่าทางของเขาแล้วอายุคงไม่มากไม่น้อยไปกว่าปุณณภพ แต่ที่สะดุดตาปัณชญามากที่สุดคงจะหนีไม่พ้นจมูกที่โด่งเป็นสันรับกับรูปหน้าและตาโตๆของเค้า จะว่าไปหน้าตาของชายหนุ่มคนนี้หวานกว่าผู้หญิงอย่างเธอซะอีก

          เพราะมัวแต่จับจ้องไปที่ชายหนุ่มคนแรก จนไม่ทันสังเกตุชายหนุ่มคนที่สองที่เดินตามปุณณภพพี่ชายของเธอเข้ามากว่าจะรู้ตัวอีกทีชายหนุ่มคนแรกก็มานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามเธอซะแล้ว

     “ แหมม...ยัยปันมองคุณวิภูวรรธน์ตาไม่กระพริบเลยนะแก ” หลังจากเห็นอาการตาค้างของเพื่อนแพรพลอยผู้หมวดสาวซึ่งนั่งเก้าอี้ข้างๆปัณชญาจึงอดไม่ได้ที่จะแซวเพื่อนสาว

     “ เค้าเป็นใครหรอยัยพลอย ” ปัณชญากระซิบถามเพื่อนสาวกลับ

     “ เดี๋ยวแกก็จะได้รู้จัก ได้ใกล้ชิด ได้สนิทสนมกับเขาเองแหละ อิอิ.. ” แพรพลอยกระซิบตอบปัณชญาด้วยน้ำเสียงทะเล้นจนปัณชญาอดไม่ได้ที่จะหันไปหยิกเพื่อนสาวสักทีสองที

     “ โอ๊ยยย...เจ็บนะแกยัยปัน ” แพรพลอยพูดพร้อมกับทำหน้างอนๆ

     “ ก็ฉันถามดีๆ แกอยากจะทะเล้นใส่ฉันทำไมหล่ะ โดนซะบ้าง ”

     “ ยัยปัน ยัยพลอย คุยอะไรกันตั้งใจฟังพี่ปุณพูดนู้น เดี๋ยวได้โดนดุกันทั้งสองหรอก ” หลังจากได้ยินเพื่อนรักทั้งสองคนเริ่มจะหยอกล้อกัน พิมพ์ลภัสจึงรีบห้ามเพราะเวลานี้เวลางาน เธอกลัวเพื่อนรักทั้งสองคนจะโดนปุณณภพดุ ทั้งสามสาวจึงรีบหันไปสนใจปุณณภพที่กำลังเริ่มหยิบเอกสารแจกที่หัวโต๊ะประชุม

     “ เอาหล่ะถ้าทุกคนพร้อมแล้ว ผมขอเริ่มการประชุมเลยแล้วกัน คุณปัฐน์ คงรู้จักกับวิภูวรรธน์ แพรพลอยและพิมพ์ลภัสแล้ว แต่คงยังไม่รู้จักปัณชญาน้องสาวของผม ผมขอแนะนำให้รู้จักเลยแล้วกันครับ นี่ยัยปันหรือปัณชญาน้องสาวเพียงคนเดียวของผมคนที่ผู้การพริษฐ์เลือกให้มาเป็นสายลับในคดีนี้ ” ปุณณภพพูดพร้อมกับผายมือมาทางปัณชญาที่นั่งอยู่ข้างๆตน

     “ ยัยปัน นี่คือคุณปัฐน์ ชริยาภร เป็นลูกความของยัยพิมพ์และเป็นพยานคนสำคัญของคดีนี้ ”

     “ สวัสดีครับคุณปัน ผมปัฐน์ ชริยาภร ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ” ปัฐน์พูดขึ้นพร้อมกับยื่นมือออกไปทำท่าจะเช็คแฮนด์กับปัณชญา

     “ สวัสดีคะ คุณปัฐน์ ดิฉันปัณชญา หรือจะเรียกว่าปันก็ได้นะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ ” ปัณชญาพูดขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้สวัสดีแทนที่จะยื่นมือออกไปเช็คแฮนด์กับปัฐน์ เพราะตัวเธอเองก็เป็นคนที่ค่อนข้างถือตัวอยู่ไม่ใช่น้อย การที่จะให้เธอยื่นมืออกไปเช็คแฮนด์กับผู้ชายแปลกหน้าที่พึ่งจะรู้จักกันดูจะไม่ใช่แนวของเธอสักเท่าไหร่

          ปุณณภพและแพรพลอยแอบลอบมองการสนทนาของปัณชญาและปัฐน์ หลังจากที่เห็นภาพปัณชญาเลือกที่จะยกมือไหว้ปัฐน์แทนที่จะยื่นมืออกไปเช็คแฮนด์กับปัฐน์ จนปัฐน์ต้องเก็บมือกลับไปและรับไหว้ปัณชญาแทน ปุณณภพกับพิมพ์พลอยก็อดที่จะขำอยู่ในใจไม่ได้ เพราะสำหรับปุณณภพและแพรพลอยแล้วเขารู้ดีว่า ปัฐน์เป็นผู้ชายอันตราย เป็นเสือผู้หญิง เจ้าชู้ประตูดิน เป็นผู้ชายที่ไม่น่าไว้ใจคนหนึ่ง

     “ คุณปัฐน์กับยัยปัณก็รู้จักกันแล้วนะครับ ทีนี้มีอีกคนหนึ่งที่เธอต้องรู้จักนะยัยปัน นี่วิภูวรรธน์เพื่อนของพี่เอง วิภูเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ป บริษัทที่เธอจะต้องปลอมตัวเข้าไปสืบหาข้อมูลและวิภูนี่แหละที่จะเป็นคนดูแลและคอยอำนวยความสะดวกให้เธอในงานทำภารกิจครั้งนี้ ”

     “ สวัสดีคะพี่วิภู ยินดีที่ได้รู้จักฝากตัวด้วยนะค่ะ ” ปัณชญาพูดพร้อมกับก้มหน้าพยายามเก็บอาการความเขินอาย เพราะวิภูวรรธน์นี่แหละคือชายหนุ่มคนแรกที่เดินตามปุณณภพพี่ชายของเธอเข้ามา คนที่เธอมองเค้าตาค้างตั้งแต่แรกเห็น

     “ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องปัน ” วิภูวรรธน์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

     “ เอาหล่ะทีนี้ทุกคนก็รู้จักกันหมดแล้วนะ ผมขอเริ่มประชุมวางแผนการทำภารกิจครั้งนี้เลยแล้วกัน พี่ขอถามเราอีกครั้งนะ ยัยปันยังไงเราก็ไม่เปลี่ยนใจที่จะเป็นสายลับให้คดีนี้แน่นะ ”

     “ ปันแน่ใจค่ะ พี่ปุณ ” ปัณชญาตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง

     “ งั้นหมวดแพรพลอยเชิญออกมาสรุปแผนการปฏิบัติภารกิจของสายลับคร่าวๆให้ทุกๆคนฟังด้วยครับ ” ปุณณภพพูดกึ่งๆออกคำสั่งกับแพรพลอยให้ฐานะหัวหน้าของแพรพลอย

     “ ค่ะผู้กอง...สำหรับภารกิจครั้งนี้นะค่ะ เราจะให้ยัยปันซึ่งเป็นสายลับของเราปลอมตัวเข้าไปทำงานเป็นเลขาของคุณวิภูวรรธน์ ซึ่งคุณวิภูวรรธน์จะต้องเข้าไปรับตำแหน่งรองประธานบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ปในวันจันทร์นี้ สำหรับโครงสร้างการบริหารงานบริษัทที่สายของเราสืบมานะค่ะ บริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ป มีคุณภูสิทธิ์ ซึ่งเป็นพ่อของคุณวิภูเป็นประธานบริษัท ซึ่งคุณพ่อของคุณวิภูตั้งใจจะวางมือจากบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ป และให้คุณวิภูซึ่งเป็นทายาทเพียงคนเดียวของท่านเข้าสืบทอดกิจการแทน ”

     “ ฟังดูก็ไม่เห็นมีอะไรต้องเข้าไปสืบเลยนี่คะ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พ่อจะวางมือแล้วให้ลูกเข้าไปบริหารงานแทน ” ปัณชญาพูดแย้งขึ้น

     “ ใช่ครับคุณปัน ถ้ามันเป็นอย่างนั้นก็คงจะดี แต่จริงๆแล้วเบื้องหลังของบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ป มันมีอะไรมากกว่านั้นหน่ะสิครับ ”

     “ มีอะไรหรอค่ะ คุณปัฐน์ ”

     “ ผมว่าเชิญหมวดแพรพลอยคนสวยพูดต่อดีกว่าครับ หากผมพูดไปเกรงว่าจะเป็นการใส่ร้ายป้ายสีบริษัทของคุณพ่อคุณวิภูเค้า เดี๋ยวคุณวิภูเค้าจะพอใจผมก็เป็นได้ ” ปัฐน์พูดพร้อมชำเลืองตามองวิภูวรรธน์

          ปัณชญาเองก็อดแปลกใจคำพูดของปัฐน์ไม่ได้ คดีนี้เป็นคดีอะไรกัน ทำไมผู้การพริษฐ์ถึงอยากได้เธอมาเป็นสายลับหนักหนา ก่อนที่จะตัดสินใจเป็นสายลับให้ภารกิจนี้เธอก็ไม่ได้รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับคดีที่ปุณณภพพี่ชายของเธอทำอยู่ เธอรู้เพียงแค่ว่าพี่ชายเธอดูจะไม่อยากให้เธอเข้ามาเกี่ยวข้องกับคดีนี้เลย แต่เพราะยิ่งพี่ชายเธอยิ่งปิดเท่าไหร่เธอก็ยิ่งอยากจะรู้ อยากจะทำ และเมื่อผู้การพริษฐ์เป็นคนโทรหาเธอ ติดต่อให้เธอมาเป็นสายลับด้วยตัวเองเธอจึงตกปากรับคำ เพราะการเป็นสายลับเป็นงานที่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้รับโอกาสง่ายๆ

     “ สายตำรวจของเราสืบทราบมาว่าบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ป กำลังจะร่วมหุ้นกับบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างประเทศ ซึ่งการทำธุรกิจครั้งนี้เป็นการทำธุรกิจเพื่อบังหน้า การลอบขนยาเสพติดข้ามประเทศค่ะ ” แพรพลอยพูดขึ้น

     “ แล้วเรื่องใหญ่ขนาดนี้ คุณพ่อพี่วิภู คุณภูสิทธิ์ไม่รู้เลยหรอคะ ” ปัณชญาถามขึ้นด้วยความสงสัย

     “ คุณภูสิทธิ์ป่วยด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน นอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ที่โรงพยาบาลมา 3 เดือนแล้วจ้ะยัยปัน ขณะนี้มีคุณภูผาน้องชายคุณภูสิทธิ์ ทำงานแทนคุณภูสิทธิ์ และเหตุนี้ทางเราจึงต้องการให้เธอมาเป็นสายลับเพราะคุณภูผาเป็นพ่อของนายชานนท์แฟนเก่าเธอยังไงหล่ะ ดังนั้นการที่เธอจะเข้าถึงตัวนายชานนท์คงจะไม่ยากเท่าไหร่ ”

          เมื่อได้ยินชื่อของ “ ชานนท์ ” แฟนเก่าของเธอ ปัณชญาก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ และเธอก็พอจะเดาได้แล้วว่าทำไมผู้การพริษฐ์ถึงอยากได้เธอมาเป็นสายลับให้คดีนี้นักหนา ปัณชญากับชานนท์พึ่งเลิกรากันไปได้ไม่ถึงปี และนายชานนท์ก็ยังคงวนเวียนมาตามง้อเธออยู่เรื่อยๆ แต่คนอย่างปัณชญามีหรอจะยอมคืนดี ผู้ชายอย่างนายชานนท์คบกับเธอมาก็ตั้งเกือบสองปีแต่ไปแอบมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นตั้งมากมาย จนปัณชญาจับได้และตัดสินใจบอกเลิกนายชานนท์ไป เค้าก็พยายามตามมาง้อขอคืนดีเธออยู่เรื่อยๆ แต่เธอก็ไม่เคยใจอ่อนเลยสักครั้ง

     “ ว่ายังไงหล่ะยัยปันเธอจะทำได้ไหม...”

     “ ฉันจะพยายามนะ แต่ยัยพลอย...ที่เธอพูดมาทั้งหมดเธอหมายความว่าคุณภูผาและนายชานนท์สองคนพ่อลูกกำลังจะรวมหัวกับพ่อยาเสพติด ขนยาเสพติดเข้าประเทศโดยใช้การร่วมหุ้นกับบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ปมาบังหน้านี่นะ นายชานนท์นี่นอกจากจะชั่วเรื่องผู้หญิงแล้ว ยังชั่วเรื่องอื่นด้วยนี่นะคนอย่างนี้ไม่น่าปล่อยไว้จริงๆ ”

     “ เธอเข้าใจถูกต้องแล้วจ้ะ ยัยปันเพราะอย่างนั้นเธอต้องทำยังไงก็ได้เพื่อที่จะเข้าใกล้นายชานนท์ให้ได้มากที่สุด และมันก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอด้วยนิเพราะนายชานนท์พยายามกลับมาง้อขอคืนดีกับเธอหลายครั้งแล้วแต่เธอปฏิเสธเค้าอย่างไม่มีเยื่อใย ”

     “ บางทีนายนั่นอาจจะมีผู้หญิงคนอื่นไปแล้วก็ได้นะ ขนาดคบกับฉันนายนั่นยังแอบมีผู้หญิงคนอื่นเยอะแยะไปหมด แล้วนายนั่นจะสนใจฉันมั๊ยเนี่ย ”

     “ นั่นมันก็เป็นเรื่องของสายลับอย่างเธอ ที่จะต้องเข้าใกล้นายชานนท์ให้ได้มากที่สุดและหาหลักฐานรวบตัวนายชานนท์และพ่อของเค้า รวมไปถึงพ่อค้ายาเสพติดนั่นด้วยซึ่งตอนนี้ยังไม่มีรายงานว่าพ่อค้ายาเสพติดที่จะเข้ามาร่วมหุ้นกับ บริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ป จะเป็นนักธุรกิจคนไหนเธอก็ต้องสืบให้ได้เช่นกัน ทั้งหมดนี้คือภารกิจของเธอปัณชญา ”

     “ ว่าไงยัยปัน ฟังภารกิจของเธอแล้วยังจะไหวอยู่ไหม เธอต้องเจอทั้งแฟนเก่า ทั้งพ่อค้ายา ดงเสือดงจระเข้ทั้งนั้น เธอถอนตัวตอนนี้ยังทันนะพี่จะได้หาสายลับคนใหม่ ” ปุณณภพถามน้องสาวขึ้นอีกครั้ง

     “ ปันบอกแล้วไงค่ะพี่ปุณ ว่ายังไงปันก็ไม่ถอดใจ ”

     “ ผมเห็นทางตำรวจกับสายลับกระตือรือร้นกันทำงานขนาดนี้ ผมก็ค่อยสบายใจหน่อย ยังไงเรื่องคดีฉ้อโกงของนายชานนท์กับนายภูผาผมฝากคุณพิมพ์ลดาด้วยนะครับ ส่วนเรื่องคดีฟ้องร้องบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ป ก็ขอให้คุณพิมพ์ลดาชะลอไว้ก่อน รอหลักฐานเพิ่มเติมจากสายลับคนสวยแล้วกัน ทีนี้จะได้รู้กันว่าจริงๆแล้วบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ป ฮั้วกันกับพวกพ่อค้ายาหรือเปล่าหรือเป็นเพียงแค่การกระทำของสองคนพ่อลูกนายภูผาและนายชานนท์ ”

     “ ได้ค่ะคุณปัฐน์ คุณต้องไม่ผิดหวังที่เลือกใช้บริการสำนักทนายความของเรา ดิฉันและลูกทีมจะทำงานอย่างเต็มทีค่ะ ”

     “ ถ้างั้นวันนี้ไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ฝากคุณพิมพ์ลภัสติดตามเรื่องด้วย พอดีผมมีธุระต่อ แล้ววันนี้หมวดคนสวยไม่ต้องตามผมไปนะครับผมดูแลตัวเองได้ ผมลานะครับทุกคน ” ปัฐน์พูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปอย่างเร่งรีบแต่ก็ไม่ลืมพูดทิ้งท้ายถึงแพรพลอย

     “ ฉันอยากจะตามคุณไปตายแหละคุณปัฐน์ ที่ฉันต้องตามคุณไปไหนต่อไหนเพราะมันเป็นหน้าที่ตำรวจอย่างฉันที่ได้รับมอบหมายจากผู้กองให้ดูแลพยานอย่างคุณต่างหาก ถ้าคุณไม่พอใจฉันคุณบอกให้ผู้กองเปลี่ยนบอดี้การ์ดไหมหล่ะค่ะ ” แพรพลอยพูดอย่างเหลืออด

     “ ให้ผมเปลี่ยนบอดี้การ์ด ผมก็โง่สิครับหมวดคนสวย มีตำรวจสาวๆสวยๆอย่างคุณมาเป็นบอดี้การ์ดให้ดีจะตาย เพื่อบางทีเอาไว้กันบรรดากิ๊กๆของผมได้ด้วย เพราะคุณหน่ะดุยิ่งกว่าเจ้าจิมมี่ที่บ้านผมอีก ผมไปละนะพรุ่งนี้เจอกันเจ็ดโมงเช้านะครับหมวดคนสวย ”

     “ นี่นาย !!! ” แพรพลอยพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินไปกระชากปัฐน์แต่โดนพิมพ์ลภัสคว้าตัวไว้ซะก่อน

     “ อย่าตามไปเลยแก ปล่อยให้นายนั่นไปเถอะ ไปซะได้ก็ดี ฉันทำคดีให้ตานี่กดดันชะมัด เฮ้ออออ.. ” คล้อยหลังที่ปัฐน์ออกไปพิมพ์ลดาก็ถอดหายใจอย่างโล่งอก

     “ ใจเย็นๆแก สู้ๆ ทำอาชีพทนาย ทำอาชีพตำรวจอย่างเรา คนทุกข์ร้อนก็ต้องช่วยเหลือ แม้เราจะไม่ชอบขี้หน้ากับปากนายนั่นก็เถอะ ท่องไว้หน้าที่ หน้าที่ หน้าที่ ” แพรพลอยพูดอย่างเหลืออดเพราะเธอรู้สึกหมันไส้ปัฐน์มากกว่าใคร เพราะการที่เธอต้องไปคอยเป็นบอดี้การ์ดให้ปัฐน์ทำให้เธอต้องคอยตามปัฐน์ไปทุกที่ๆ ต้องเจอกิ๊กหลายต่อหลายคนของปัฐน์มาตามราวีเพราะคิดว่าเธอเป็นคู่ควงใหม่ของปัฐน์ทำให้เธอรำคาญใจอยู่ไม่น้อย

     “ นี่แกบอกฉันหรือบอกตัวเองเนี่ยยัยพลอย ” พิมพ์ลภัสถามขึ้นอย่างสงสัยหลังจากที่เห็นอาการโมโหของแพรพลอยเพื่อนสาว

     “ บอกทั้งแกทั้งฉันเนี่ยแหละ ”

     “ ดูแกจะไม่ชอบคุณปัฐน์มากๆเลยนะยัยพลอย ทำไมหรอเค้าทำอะไรให้แกดูเค้าก็ออกจะเป็นคนดี ” ปัณชญาถามขึ้นด้วยความสงสัยหลังจากลอบมองการสนทนาของสองเพื่อนสาวพิมพ์ลภัสกับแพรพลอยมาพักใหญ่ๆ

     “โหยยยย...ยัยปันอย่าให้ฉันพูด แกเคยอ่านข่าวก๊อตซิบสังคมแวดวงคนดัง นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอะไรอย่างนี้มั่งไหม ”

     “ ไม่เคยอะแกทำไมหรอ ”

     “ ก็นายนั่นอ้ะ ขึ้นข้าวก๊อตซิบ ซุบซิบเกือบทุกวัน วันนี้ควงนั้น วันนั้นควงคนนี้ เจ้าชู้ประตูดินซะไม่มีอะแก นี่แกจากนายข่าวมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ แกลองมาเป็นฉันอยู่ใกล้ๆหมอนี่ทุกวัน แกจะรู้เลยว่ามันยิ่งกว่าในข่าวอีก ”

     “ แล้วทำไมแกต้องไม่ชอบเค้าขนาดนั้นด้วยหล่ะ ยัยพลอยมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของพวกคนมีเงินไม่ใช่หรอ เค้าจะควงใครมันก็ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับเราเลย ฉันไม่เข้าใจแกเลยหว่ะ แกพูดเหมือนแกหึงเค้างั้นแหละ ”

     “ ยัยปัน แกก็ไม่รู้อะไรก็ยัยพลอยนะมัน...”

     “ หยุดเลยนะยัยพิมพ์แกคิดจะบอกอะไรยัยปันมันไม่ใช่อย่างที่แกคิดสักหน่อย ฉันก็แค่รำคาญพวกผู้หญิงของเค้าที่มาตามราวีฉันเพราะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงคนใหม่ของเค้าแค่นั้นแหละ ”

     “ แล้วแกรู้ได้ไงว่าฉันจะบอกอะไรยัยปัน ฮ้ะยัยพลอย ”

     “ อะไรกันสองคนนี้ พูดจามีลับลมคมในแกจะบอกอะไรฉันแกก็บอกมาสิยัยพิมพ์ อย่ามาพูดให้อยากรู้เชียวนะ ”

     “ก็ยัยพลอยหน่ะชะ ชะ ชอ...” ยังไม่ทันที่พิมพ์ลดาพูดจบแพรพลอยก็เอามือไปปิดปากพิมพ์ลดาไว้ซะก่อนประจวบกับจังหวะที่ปุณณภพพูดขัดจังหวะขึ้นมา

     “ เม้าท์อะไรกันสาวๆ ดูไอ้วิภูสิเนี่ย นั่งเงียบเป็นใบ้ไม่พูดไม่จาอะไรเลย ” ปุณณภพพูดพลางปรายตามองไปทางวิภูวรรธน์

     “ผู้กองคะ พลอยขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ ” แพรพลอยพูดพลางกึ่งลากกึ่งจูงพิมพ์ลดาออกไปทั้งๆที่ยังปิดปากพิมพ์ลดาอยู่

     “ ฉันไปด้วยสิแก ฉันก็อยากเข้าห้องน้ำเหมือนกัน ” ปัณชญาพูดพลางทำท่าทีลุกจะไปด้วย

     “ ไม่ต้องเลยแกยัยปัน เดี๋ยวรอฉันกลับมาแกค่อยไป ฉันขอไปสองคนกับยัยพิมพ์ก่อน แกอยู่เป็นเพื่อนคุณวิภูไป ” แพรพลอยพูดพลางเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

          เมื่อเห็นเพื่อนรักทั้งสองคนอย่างแพรพลอยและพิมพ์ลดากึ่งลากกึ่งจูงกันออกไปแล้ว ปัณชญาก็อดขำไม่ได้ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าสิ่งที่พิมพ์ลดาจะบอกเธอคืออะไร แค่อาการที่แพรพลอยแสดงออกก็เดาไม่ยากแล้ว นึกได้อย่างนั้นแล้วเธอจึงหันมาสนใจวิภูวรรธณ์ที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของเธอ

     “ พี่วิภูคิดอะไรอยู่หรอคะ หรือว่าจะโกรธที่คุณปัฐน์เค้าพูดเสียดสีบริษัทพี่ภู ” ปัณชญาถามวิภูขึ้นด้วยความสงสัย

     “ พี่ไม่เป็นไรครับ แค่คิดเรื่องงานนิดหน่อย ”

     “ เห้ย...ไม่ต้องเครียดโว๊ยไอ้วิภู แกเป็นเพื่อนรักฉัน คดีนี้ฉันช่วยแกเต็มที่ ถ้าพ่อแกไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้จริง ยังไงบริษัทวิฑิตโยธิน กรุ๊ปของแกก็ไม่สียหายแน่นอน ฉันสัญญา แต่แกต้องสัญญากับฉันก่อนว่าจะดูแลน้องสาวฉันไม่ให้ได้รับอันตรายจากไอ้ชานนท์หรือว่าใครทั้งนั้น ”

     “ ฉันสัญญา ”วิภูวรรธน์ตอบปุณณณภพด้วยน้ำเสียงจริงจังหนักแน่นพลางเหลือบมองปัณชญา

     “ ยัยปันเธอก็อย่าทำอะไรที่มันเสียงอันตรายนักหล่ะ พี่เข้าไปดูแลเธอใกล้ๆไม่ได้แล้วนะ ต้องอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆแบบนี้ ”

     “โห...พี่ปุณอ้ะไว้ใจปันหน่อยสิคะ ปันไม่เคยทำให้พี่ปุณผิดหวังนะ ปันจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดคะปันสัญญา ” ปัณชญาพูดพลางเดินเข้าไปกอดอ้อน ปุณณภพพี่ชายของเธอ

          ปุณณภพเมื่อเจอท่าทางออดอ้อนของน้องสาวอย่างนั้นไปก็อดจะใจอ่อนไม่ได้ เขารู้ว่าน้องสาวของเขาเป็นคนเก่ง รู้จักเอาตัวรอดทุกสถานการณ์ แต่ในฐานะพี่ชายมันก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดีนี่หน่า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการที่ปุณณภพฝากปัณชญาไว้กับวิภูวรรธน์จะเป็นการฝากปลาย่างไว้กับแมวหรือเปล่า เพราะนอกจากเค้าจะรักจะห่วงปัณชญาแล้ว ความหวงน้องสาวก็มีไม่แพ้กัน