รักฉบับเหมียวๆ...แมวขี้แกล้งกับน้องเหมียวจอมงอแง

     มาแล้วตอนที่หนึ่งของนิยายเรื่องนี้...หวังว่าคงพอใช้ได้นะ...คร้าบบบบ...ติชมบ้างก็ได้นะครับผม.....(ตกลงเค้าเพศไหนแน่เนี่ย...)...

[เกม]
     สวัสดีครับ..ผมชื่อ เกม ครับ..เป็นพี่ชายปลอมๆของงอแงครับ...จบการแนะนำตัวของผมเพียงเท่านี้นะครับ...(ไปเริ่มเนื้อเรื่องกันดีกว่า : ผู้แต่ง)
     ''งอแง...ตื่นได้แล้วนะ...เช้าแล้ว''ผมพูดแล้วเขย่าตัวงอแงไปด้วย....
     ''อื้อ..ขอนอนอีกนิดน่า''งอแงพูดเสียงงัวเงีย
     ''จะตื่นไหม''ผมถามงอแง
     ''ขอนอนอีกนิดน่า~....''งอแงพูดงัวเงียๆก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเองจนมิด...น่ารักจริงนะ..หึ...ลองแกล้งซักหน่อยดีกว่า...
     ''ไม่ยอมตื่นจริงๆใช่ไหม...อย่างนี้ต้อง...จี้ๆๆๆๆๆ...''ผมดึงผ้าห่มที่คลุมตัวงอแงอยู่ออก...แล้วจี้เอว...
     ''ฮ่าๆๆๆๆๆ....พะ...พอแล้ว...ฮ่าๆๆๆ...ผมตื่นแล้ว...พอ...ฮ่าๆๆๆๆ'''งอแงหัวเราะออกมาเพราะความจักจี้...พอรู้ว่างอแงตื่นแล้วจึงเลิกจี้เอวงอแง...ฮ่าๆ..แกล้งงอแงหนุกดีจัง
     ''อืม..ดีที่ยอมตื่น''ผมพูดจบ...ก็มองงอแง...ที่ทำหน้าจะร้องไห้
     ''ฮึก..พี่เกมบ้าที่สุด..ฮือๆ...ชอบแกล้งผมง่า~...ฮือๆ''งอแงพูดปนร้องไห้...ผมว่าละงอแงต้องร้องไห้...เพราะงอแงเป็นจอมงอแงที่หนึ่่งสมชื่อนี่นา...
     ''งอแง...ร้องไห้แบบนี้ระวังไม่น่ารักนะ''ผมพูดแล้วมองงอแง
     ''ผมไม่ได้น่ารักอยู่แล้วนี่นา...ฮือๆๆๆๆๆๆๆ''งอแงพูดแล้วร้องไห้...ผมว่าละงอแงต้องตอบอย่างนี้...
     ''งั้นระวังไม่หล่อนะ...''ผมพูด..แล้วมองงอแง...พองอแงได้ยินก็รีบเช็ดน้ำตาเลยครับ...ฮ่าๆๆ
     ''ผมหล่ออยู่แล้วน่า...ผมไม่ได้ร้องไห้ด้วย''งอแงพูดพร้อมเช็ดน้ำตาจนเสร็จ..แล้วจ้องหน้าผม
     ''ฮ่าๆๆๆๆๆๆ...ปากแข็งจังนะ..ฮ๋าๆๆๆ''ผมหัวเราะลั่นเลยครับ...เพราะความปากแข็งของงอแง...
     ''ผมไม่ได้ปากแข็งซะหน่อยนะ...มั่วแล้วๆ''งอแงรีบแก้ตัว...พร้อมกับจ้องผมเขม็ง...ฮ่าๆ..งอแงทำอะไรก็น่ารักตลอดเลยนะ....
     ''เด็กดื้อปากแข็งด้วย...ฮ่าๆๆๆๆ''ผมพูด..แล้วหัวเราะต่อ
     ''ผมไม่ได้ดื้อ..ผมไม่ได้ปากแข็งด้วย...งั่ม!!''งอแงพูดจบก็กัดแขนผมอย่างแรง..
     ''โอ๊ยยยย~...ผมเจ็บนะงอแง''ผมพูดแล้วจ้องงอแง
     ''สมน้ำหน้า..คนขี้แกล้ง...แบร่''งอแงพูดแล้วแลบลิ้นใส่ผม...ก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแปรงฟัน...
     ''แสบนักนะ..งอแง...กัดซะเป็นรอยฟันเลย...เดี๊ยวก็คงหายมั้ง''ผมนั่งมองแขนที่ถูกงอแงกัดเมื่อกี้...แล้วผมก็นั่งรอให้งอแงออกมาจากห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและแปรงฟันบ้าง...จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ..ในที่สุดงอแงก็ออกมาจากห้องน้ำ...
     ''เข้าห้องน้ำนานไปไหมครับ...''ผมมองแล้วงอแง
     ''แหะๆ...ก็นะ''งอแงพูดจบก็เดินไปแต่งตัว....แล้วผมก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ...ผมก็อาบน้ำและแปรงฟันเสร็จในเวลา 10 นาที....แล้วเดินออกมาแต่งตัวจนเสร็จ...
     ''งอแง..วันนี้จะกินอะไรครับ''ผมถามงอแงที่นั่งมองผมตาแแบ๊วอยู่ที่เตียง....
     ''ผมอยากกินสปาเก็ตตี้ครับ''งอแงรีบตอบทันที
     ''ครับ...งั้นไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าวก่อนนะ''ผมพูดถามงอแง...
     ''ครับ''งอแงตอบ...แล้วเดินไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าว...ผมก็เดินไปทำสปาเก็ตตี้ที่ห้องครัว...จนเวลาผ่านไปประมาณ 30 นาที...ผมก็เอาสปาเก็ตตี้ทั้งส่วนของผมและงอแงไปวางที่โต๊ะกินข้าว...แล้วผมก็นั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับงอแง
     ''ว้าว..น่ากินจัง..กินล่ะนะ...''งอแงพูดแล้วจัดการกินสปาเก็ตตี้ของตัวเอง...ผมก็นั่งกินสปาเก็ตตี้....จนเรากินสปาเก็ตตี้หมด...ผมก็จัดการเก็บชามไปล้าง...ทันทีอย่างรวดเร็วจนล้างชามเสร็จแล้วผมก็เดินไปหางอแงที่ตอนนี้กำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น...
     ''งอแง...ไปกินเค้กข้างนอกบ้านกันไหม''ผมถามงอแง...ออ..ลืมบอกไปบ้านที่ผมอยู่ตอนนี้คือบ้านของคนที่ช่วยพวกผมไว้เมื่อ 10 ปีก่อน...ส่วนคนๆนั่นก็ไปทำงานอะนะ..กลับตอนเย็นๆน่ะ
     ''ไปสิๆ...เกมก็รู้ว่าผมไม่เคยพลาดเรื่องเค้กนี่นา''งอแงตอบ...แล้วผมก็พางอแงเดินไปร้านเค้ก

เดี๊ยวพรุ่งนี้มาต่อนะ...จะมาต่อพรุ่งนี้จริงๆแน่ครับ...โดนพ่อไล่เข้าห้องนอนละ..ฝากติชมกันด้วยนะคร้าบบบบบ...