Alice! เทพนิยายรักในฝัน [Session 1]
เขียนโดย 
aumnoi
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 08.39 น.
แก้ไขเมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2557 08.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) ใกล้ถึงเอื้อม...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ#มีอา(อลิส)#
"นายเจ็บตรงไหนรึเปล่า?"ฉันถามเขาด้วยความเป็นห่วง
"ก็...มีแต่ที่เธอโดนไอ้หมอนั่นใส่ยาสลบให้เธอหน่ะ"เขาพูด
"จริงดิ!ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องเลย"ฉันถาม
"ก็เธอหมดสติอยู่หง่ะ- -"
"เออเนอะ!ฮ่า ฮ่า ฮ่า"ฉันหัวเราะออกมา
"เฮ้ๆ! งั้นเรารีบไปก่อนจะดีมั้ย?"คารอสถามฉัน
หลังจากที่คุยเสร็จฉันกับคารอสเดินไปหลังปราสาทนั่นแล้วก็ออกจากปราสาทร้างนั่นไป
ฉันเดินกับคารอสได้สักพักเขาก็ถามฉัน
"ก่อนที่เธอจะเป็นอลิส เธอชื่ออะไรหรอ?"เขาถาม
"แล้วทำไมนายไม่ถามฉันตั้งแต่เเรกหล่ะ- -"
"ก็คนมันพึ่งนึกได้"
"ฉันชื่อ'มีอา'ยินดีที่ได้รู้จัก"ฉันยื่นมือไปให้เขาจับมือฉันเพื่อเป็นการสร้างมิตรภาพ
"อืม...."แล้วเขาก็จับมือฉัน แล้วจากนั้นก็เขย่าเพื่อทำความรู้จัก
ตอนฉันเดินไประหว่างทางฉันกับคารอสได้เดินไปคุยไประหว่างทาง รู้สึกว่าคารอสจะเป็น
จอมมารนะ ถ้าจำไม่ผิดนะ(เออ- -ไม่ผิดๆ)
ตอนนี้ฉันก็มาถึงสถานที่ที่วิเศษมากๆเลยนั่นก็คือ'"Wonderlamd'ฉันได้เดินไปตาม
ทางที่เต็มไปด้วยก้อนหินหลากสี และก็สัตว์ต่างๆนานา ต้นไม้เขียวชอุ่ม ว้าว! ที่นี่แหละคือสถานที่ที่
ฉันชอบมากที่สุดเลยหล่ะ!
"รู้สึกว่าเธอจะดูมีความสุขมากเลยสินะ"เขาถามฉัน
"ใช่!นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันตามหา ฉันรอมานานกว่าจะได้เจอสถานที่แบบนี้"ฉันรู้สึกตื่น
เต้นมากเมื่อได้เจออะไรที่วิเศษขนาดนี้(ก็แหงอยู่แล้วอ่ะ- -แม่งที่ผ่านมามีแต่เลือดและเลือด-*-)
ฉันเดินไปที่ขวดน้ำที่มีไวน์องุ่นที่กำลังไหลออกมา ฉันเลยตัดสินใจวิ่งเข้าไปหาที่นั่น
"ฉันเห็นมันเขียนว่า 'ดื่มสิ' อยู่ตรงฝาขวดอยู่ด้วย"คารอสพูด
ใช่แล้ว!มันมีอยู่จริงด้วย!ฉันว่านะถ้าฉันดื่มไปต้องมีอะไรผิดปรกติกับตวฉันแน่ๆ ฉันลอง
ดื่มน้ำองุ่นนี่ดูแต่กลับกลายเป็นว่าฉันเราตัวเล็กลงจนฉันแทบมองไม่เห็นหน้าคารอสเลย
"เฮ้!เธออยู่ที่ไหนหน่ะ!"เขาตะโกนหาฉัน
ฉันใช้กระแสจิตเชื่อมโยงกับเขา
:::ฉันอยู่ตรงเท้านายอยู่หน่ะ!:::ฉันพูด
แล้วจากนั้นเขาก็มองลงมาข้างล่างแล้วจากนั้นฉันก็โบกมือให้กับคารอส
"เธออยู่นี่เองหรอกหรอกหรอ?"
"ก็ใช่หน่ะซิ!นายช่วยพ่ฉันขึ้นไปหน่อยได้มั้น!?"ฉันตะโกนออกไป
เขาก็ใช้มือให้ฉันปีนขึ้นไปอยู่บนไหล่ของเขา แต่...
ฉันกลับตัวใหญ่เหมือนเดิมซะก่อน...- -
ตุ๊บ!
"โอ้ย! เจ็บ! เธอนี่ตัวหนักชะมัด!"เขาพูด
"ว้าย! ขอโทษที -///-"จากนั้นฉันก็ลุกออกมาจากตัวเขา แล้วเราก็หัวเราะด้วยกัน
ทั้งคู่
แต่ก็ยังมีมารผจญมาขัดขวางเราอยู่....
คือที่รีบแตงไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ คือหนูจะต้องไปเรียนพิเศษอ่ะค่ะ-3-ก็เลยที่ค่อยมีเวลาแต่ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
