ราชินีสี่ปฐพี

          หลังจากสงครามโลกยุติได้ไม่นานประมาณสัปดาห์หนึ่งได้ มาเรียก็ไปอยู่พักในวังหลวง ที่พระราชฐานชั้นใน แล้วต่อมาไม่นาน ได้มีพิธีการสวนสนามต่อหน้าพระพักตร์ของพระราชาหลุยส์ ซึ่งมาเรียได้ร่วมพิธีด้วย ทำให้มาเรียเกิดความภาคภูมิใจที่ทหารของอาณาจักรนั้นมีความหึกเหิมและอดทน สมกับชื่อที่ว่า "ทหารของแผ่นดิน" หลังพิธีสวนสนามเสร็จสิ้น พระราชาหลุยส์เกิดเป็นลม ที่ห้องโถง เมื่อมาเรียรู้ว่าลูกชายสุดที่รักของตนนั้นป่วย จึงรีบไปเฝ้าอาการ เกือบทุกวัน
          จนมาถึงเช้าวันหนึ่ง ซึ่งเป็นเช้าวันจันทร์ที่สดใส เช่นวันธรรมดาวันหนึ่งในเดือนสิงหาคม มาเรียตื่นนอนแต่เช้าเช่นเคย แต่ผิดแปลกแค่ว่า ห่วงพระอาการประชวรลูกผู้เป็นกษัตริย์ของตน จะทำอะไรก็มีแต่คำว่าเป็นห่วงลูก เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วทำภารกิจส่วนตัวเสร็จ ก็มานั่งเหม่อลอยที่ชานวังที่ประทับในวังหลวง แล้วข้าหลวงคนหนึ่งของที่ประทับที่พระราชวังแฮพพะลี ได้มาบอกมาเรีย เรื่องพระราชาหลุยส์ ด้วยน้ำตาและอาการสั่นเครือว่า
          "เกิดเรื่องใหญ่แล้วเพคะ ฝ่าบาท พระราชาหลุยส์ สวรรคต แล้วเพคะ" แล้วมาเรียก็ตกใจแล้วพูดออกมาว่า
          "นี่เจ้าเอาอะไรมาพูด เมื่อวานนี้ยังดีๆอยู่ จะสวรรคตไปได้อย่างไรกัน" แลัวข้าหลวงผู้ก็ตอบว่า
          "ก็คือหลังจากที่ฝ่าบาทเสด็จกลับมาที่นี่แล้วนั้น พระอาการประชวรก็เริ่มหนักขึ้น จนเข้าขั้นวิกฤต แล้วเมื่อเช้านี้ก่อนที่พระราชาหลุยส์จะสวรรคต ท่านพูดว่า "ฝากบอกแม่ว่า กระผมรักเสด็จแม่นะขอรับ ถ้าชาติหน้ามีจริงก็ขอให้ได้เกิดเป็นลูกของเสด็จแม่อีก และจนทุกชาติไป" เพคะ ฝ่าบาท" แล้วมาเรียก็นั่งตกใจอยู่นาน แล้วพระราชินีนาถลอร่า แต่งชุดดำ ได้เดินเข้ามาหามาเรีย กับทั้งน้ำตา แล้วเมื่อถึงที่ที่มาเรียอยู่ ก็เข่าทรุดต่อหน้ามาเรีย แล้วพูดกับทั้งน้ำตา และด้วยอาการสั่นเครือว่า
          "สวรรคตแล้วเพคะ เสด็จแม่" แล้วพระราชินีนาถรอล่าก็ร้องไห้โฮดังมาก แล้วมาเรีย เมื่อรู้ว่า พระราชาหลุยส์ ผู้เป็นลูกได้จากไปแล้วนั้น ถึงกับตกใจ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาจากตาของมาเรีย แล้วเดินไปที่พระรูปพระราชาหลุยส์ แล้วถอนหายใจ แล้วไปนั่งที่ม้านั่ง ตรงระเบียงที่ประทับ แล้วพูดในใจพร้อมกับน้ำตาที่ล่วงไหลออกมาว่า
          "ไม่น่าเลย ยังไม่ชราเลยแท้ๆ แต่ก็สวรรคตไปแล้ว ทั้งที่เป็นลูกของเราแท้ๆ และมีคนรักทั่วทั้งแผ่นดิน ความตายยังจู่เข้าไปถึงจนได้ เสด็จพี่จอห์นเพคะ หม่อมฉันไม่เข้าใจอะไรหลายอย่าง ถ้าเสด็จพี่จอห์น ยังอยู่ หม่อมฉันก็คงจะถามได้ แต่ก็ช่างมันเถอะ ฉันเกิด และอยู่มานานเต็มที ฉันอยู่มาถึงสี่ปฐพี สี่ปฐพี คนสี่ปฐพีเนี่ย แก่เกินไปกระมัง หรืออาจจะไม่เหมือน เพราะเรื่องอื่นก็ไม่รู้ สี่ปฐพี"
          เย็นวันนั้นได้เกิดความวิปโยคที่ยิ่งใหญ่ถึงสองครา คือ ได้สูญเสียพระราชาหลุยส์ และมาเรีย พระราชินีของมหาชนในรัชกาลก่อน ไปพร้อมๆกัน ทำให้แม่น้ำในพระนครนั้นแห้งจนขอดคลอง ต้นเมเปิ้ลที่พระราชาหลุยส์ ไปไว้ขณะทรงพระผนวชนั้นได้แห้งโรยรายล้มตายไป หัวใจของมาเรีย ที่อ่อนแอลงด้วยความชรา และความทุกข์ทั้งหลายทั้งปวง ได้หลุดลอยไปตามสายลมแห่งความเศร้า ท่ามกลางเสียงร้องร่ำไห้ของประชาชน แต่ความจงรักภักดีที่มาเรีย ที่มีต่อสาบันพระมหากษัตริย์ตลอดชั่วชีวิตของมาเรียนั้น มิได้ลอยล่องไปไหนเลย แต่ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของประชาชนทุกคน ตราบนิรันดร์
                               จบบริบูรณ์